Το βιβλιαράκι δεν το θυμάμαι, αλλά είχα βγάλει άδεια με πινακίδες για το δεύτερο ποδήλατό μου. Το πρώτο το είχα πάρει στην Τρίτη Δημοτικού και ήταν παιδικό, με βοηθητικές ρόδες, αν και αρκετά μεγάλο σε μέγεθος. (Τις βοηθητικές τις έβγαλα από τις πρώτες βδομάδες γιατί κατάλαβα ότι όσο τις είχα δεν υπήρχε περίπτωση να μάθω ισορροπία, και μετά από αρκετά πεσίματα και γδαρσίματα τελικά έμαθα). Αυτά δεν χρειάζονταν άδεια. Αλλά στην πρώτη Γυμνασίου, με κάτι λεφτά που είχα από βραβεία (λόγω σχολικών επιδόσεων) πήρα μεγάλο ποδήλατο που ήταν για ενήλικες, με πιο λεπτά λάστιχα, αν και όχι το μεγαλύτερο-μεγαλύτερο μέγεθος. Υπήρχε άλλο ένα πιο μεγάλο, απ' ό,τι θυμάμαι. Αλλά και αυτό που πήρα χρειαζόταν άδεια και αριθμό. Δεν θυμάμαι αν υπήρχε όριο ηλικίας που το είχα ξεπεράσει ή αν η άδεια βγήκε στο όνομα του πατέρα μου, διότι φαντάζομαι την πινακίδα δεν την έπαιρνε το ποδήλατο ανώνυμα αλλά ο κάτοχός του.
