Βατερλώ - Waterloo (1970)

ΤΑΚΗΣ

Retro Member
Joined
18 Ιουν 2010
Μηνύματα
141
Αντιδράσεις
75
Απο τις καλύτερες ιστορικο-πολεμικές ταινίες, παραγωγής Ντίνο ντε Λαουρέντις και σκηνοθεσίας του Σεργκέι Μπονταρτσιούκ.

επικεντρώνεται στη περίοδο των 100 ημερών, απο την επιστροφή του Ναπολέοντα απο την πρώτη εξορία του στην Έλβα ως τη συντριβή του στη καθοριστική μάχη στο Βατερλώ.

Πρωταγωνιστεί ο Ροντ Στάιγκερ , απο τους καλύτερους Ναπολέοντες της οθόνης, και ο Κρίστοφερ Πλάμερ ως Ουέλιγκτον. παίζουν και πολλοί άλλοι γνωστοί ηθοποιοί , όπως ο Ορσον Γουέλς.

Προσεγμένη παραγωγή , με χιλιάδες Ρώσους φαντάρους για κομπάρσους. Βέβαια υπήρχαν λάθη στο σενάριο , αλλά για τους φαν της ναπολεόντειας εποχής αποτελεί τη καλύτερη ταινία.

Είχε προβληθεί απο τη κρατική τηλεόραση στα τέλη της δεκαετίας του'80.

Απο τις κορυφαίες σκηνές : ο αποχαιρετισμός του Ναπολέοντα στη Παλαιά Φρουρά κατά τη πρώτη εκθρόνιση του το 1814 και η εξόντωση της ίδιας φρουράς στο τέλος της μάχης(με τη θρυλική απάντηση του Γάλλου αξιωματικού ''σκατά''στη πρόσκληση των Άγγλων για παράδοση).
 
Φαινεται ενδιαφερουσα! Θυμασαι περιπου ποτε γυριστηκε?
 
Yπερπαραγωγη με τα ουλα της. Πληθος κομπαρσων σε μια αναλογικη μεν, πλουσιοτερη δε εξιστοριση της μαχης. Παιζουν καποια μικρα λαθη για τους πορωμενους με την περιοδο, αλλα γενικα εχει γινει τρελη δουλεια.

Ο Σταιγκερ ειναι ο καλυτερος Ναπολεον που εχω δει ως τωρα. Σου περνα αμεσως την χαρισματικη προσωπικοτητα του αυτοκρατορα, ενω δινει και μια ανθρωπινη διασταση. Τονιζεται το γεγονος οτι ο μαστερ της στρατηγικης ηταν αρρωστος, ο καιρος εναντιον του, αλλα το καθοριστικο ηταν η απουσια του για λιγο διαστημα και η ανυπομονησια των στρατηγων του (ειδικα του Νευ που χαραμισε το ιππικο επιτιθεμενος σε σχηματισμους τετραγωνου του πεζικου=θανατος).

Ο Πλαμερ κλεβει την παρασταση ως φλεγματικος, ιδιοφυης και σνομπαρια του κερατα Ουελινγκτον. Επισης εχει ολες τις ατακες οπως

Lord Uxbridge: As I am second in command and in case anything should happen to you, what are your plans?

Duke of Wellington: To beat the French.

και

Duke of Wellington: Next to a battle lost, the saddest thing is a battle won.

Γινεται εμφανες οτι ο Ναπολεον ηταν μια αγαπητη φιγουρα απο τους στρατιωτες του τους οποιους και εβλεπε ως ''παιδια'' του (ασχετα αμα τους εστελνε για κιμα), ενω ο Ουελινγκτον διοικουσε μεσω της αυστηροτητας και θεωρουσε τους απλους στρατιωτες τουλαχιστον υποκοσμο (που ηταν εδω που τα λεμε)

Η ταινια βεβαια εχει μερικα ελατωματα. Ειναι λιγο στεγνη. Δεν αναπτυσσονται ιδιαιτερα οι χαρακτηρες αν και εμφανιζονται αρκετοι. Επισης ενω εχει καποιες υπεροχες σκηνες (η επιθεση του ιππικου με ληψη απο ψηλα) λογω τεχνικων θεματων δειχνει την ηλικια της σε καποια σημεια. Πχ οταν γινεται κοντινο σε καποιο χαρακτηρα που καλπαζει φαινεται οτι ειναι μονταρισμενο.
 
Ωραία ταινία, αλλά το πρόβλημα με τις ταινίες αυτής της θεματολογίας, είναι οτι είναι πολύ δύσκολο για τον σκηνοθέτη να δώσει στον θεατή να καταλάβει, την εξέλιξη της μάχης. Σε μάχες με τέτοιους αριθμούς στρατιωτών, αναγκαστικά θα δούμε μόνο μερικά πλάνα της μάχης, κάποιους χαρακτηριστικούς διαλόγους αλλά ως εκεί. Είναι δύσκολο και λόγω χρονικών περιορισμών, να αποτυπωθεί με ακρίβεια μια μεγάλη σύγκρουση σαν το βατερλό...
 
Συμφωνώ ότι ο Στάιγκερ ήταν ο καλύτερος Ναπολέων που έχουμε δει, καθώς αποδίδει τέλεια τη ψυχολογική και σωματική κατάσταση του ήρωα.

Πάντως η ταινία ψιλοπάτωσε εισπρακτικά. έτσι ο Μπονταρτσιουκ που γύρισε μια φοβερή εκδοχή (επική μάλλον) του''Πόλεμος και Ειρήνη''(1968) δε μπόρεσε να κάνει καριέρα στη Δύση. Ακόμη ο Κιούμπρικ που σκόπευε να γυρίσει ταινία για τη ζωή του Ναπολέοντα , εγκατέλειψε τη προσπάθεια.
 
Μια επίσης κορυφαία σκηνή από την ταινία, είναι το σμίξιμο του στρατού μετά την επιστροφή του Ναπολέοντα από την νήσο Έλβα. Ο στρατάρχης Νέυ τον περιμένει με ένοπλους στρατιώτες και ο Ναπολέων έχει ήδη σμίξει με ένα μέρος του στρατού. Όταν ο Νέυ δίνει την εντολή "Πυρ" , Ναπολέων βγαίνει μπροστά και τους λέει "αν θέλετε να πυροβολήσετε τον Αυτοκράτορά σας, εδώ είμαι". Οι στρατιώτες που λάτρευαν τον Αυτοκράτορά τους, ο οποίος στα μάτια τους παρέμενε ο μικρόσωμος νεαρός Στρατηγός που τους είχε οδηγήσει σε μεγάλες νίκες, αρνήθηκαν να υπακούσουν και φωνάζοντας "Vive l' Empereur" σμίγουν με τους στρατιώτες του Ναπολέοντα. Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση αλλά ο Στρατάρχης Νέυ (που αναγκαστικά συμφιλιώνεται με τον Ναπολέοντα) είναι ένας από τους βασικούς λόγους της ήττας στο Βατερλώ. Αν θυμάμαι καλά, η εντολή που του δόθηκε από τον Ναπολέοντα δεν εκτελέστηκε στην ώρα της και αυτό βοήθησε τον Ουέλιγκτον. Πάω να το ξαναδιαβάσω για να το θυμηθώ.
 
Πίσω
Μπλουζα