Γιατί ο Στήαρ;

[Λορένα]

Βλέποντας ξανα το Manga αναρωτιεμαι απλά γιατι ηταν αναγκη να πεθανει ο Στηαρ.

Τον θάνατο του Αντονυ τον δικαιολογω, του Στηαρ δεν μπορω να τον καταλαβω. Η Μιζουκι ηδη πεθανε αρκετους, ο Στηαρ τι της εφταιξε;

Ο θανατός του, ηρθε στο τελος της ιστοριας και ελαχιστα επηρεασε την ροη της (οπως επηρεασε του Αντονυ πχ), αφηνοντας απαρηγορητη την Πάτυ που δεν πιστευω πως θα το ξεπερασει συντομα (καντυ δεν ειναι).

Στο anime βιαζεται να το ξεμπερδεψει, σχεδον δεν το καταλαβαινεις και δεν πιστευεις πως γινεται (στα τελευταια λεπτα καποιου απο τα τελευταια επεισοδια)

Υπαρχει η αποψη πως επαιρπε να δειξει και τον πονο του πολεμου και τον θανατο αγαπημενων προσωπων (ολα επρεπε να τα βιωσουμε μεσα απο την ιστορια αυτη ), αλλά και παλι.. δεν ηταν αναγκη να πεθανει ο Στηαρ.

Η παρεα των φιλων διαλυθηκε μετα απ' αυτο, ο καθενας τραβηξε τον δρόμο του, και .. νομιζω πως αυτο ειναι το πραγματικο τελος της ιστοριας της καντυ

 

[Saulot]

Υποθέτω γιατι στη ζωή και στο πόλεμο, ο θάνατος δεν περιμένει να είναι αναγκαίος, απλα συμβαίνει και παντα ειναι επίπονο.

 

[Arwyn-t]

Τον Στηαρ τον σκοτωσε η Μιζουκι για να μας δειξει το ποσο κακος ειναι ο πολεμος. Για να το εμπεδωσουμε. 100%. :xm:

Ακομα, ειναι στη φυση ισως των Γιαπωνεζων να θελουνε τη λυπη. Θυμαμαι που εβλεπα τον "Ταο Ταο" και τα "Γιαπωνεζικα Παραμυθια" και ητανε τιγκα στη δυστυχια, το κακο και το κλαμα! Ψυχοπλακωμα και αγιος ο θεος! Οποτε, δεν ειναι να απορεις πώς και στην Καντυ-Καντυ τρεχει το δακρυ κορομηλο και δεν το εχουνε σε τιποτα να πεθαινουνε ηρωες. Βαρατε με κι ας κλαιω, ετσι θα παρω (ταχα μου) μαθηματα ζωης. :super:

Ανατολικη νοοτροπια vs. Δυτικη νοοτροπια....

 

[pooky(1)]

Συμφωνώ. Αν είναι Γιαπωνέζικο και δεν έχει και ένα αδικαιολόγητο χαμό, δεν παίζει.

Λες και το κάνουν επίτηδες οι άτιμοι. Κρίμα γιατί ο Στήαρ είναι geek και με χαλάει.....

 

[Arwyn-t]

Συμφωνώ. Αν είναι Γιαπωνέζικο και δεν έχει και ένα αδικαιολόγητο χαμό, δεν παίζει.
Λες και το κάνουν επίτηδες οι άτιμοι. Κρίμα γιατί ο Στήαρ είναι geek και με χαλάει.....

Μα... οντως επιτηδες το κανουνε! Ειναι, παιδι μου, στη νοοτροπια τους, μεσα απο την απωλεια να μαθαινουνε. Ενας ηρωας πραγματικα ευτυχισμενος απο την αρχη μεχρι το τελος δεν υπαρχει!

 

[pooky(1)]

Εννοείται πως συμφωνώ. Λες και θέλουν τη μαυρίλα και τη μίρλα στη ζωή τους. Καλά, γενικά δεν μπορούμε με τίποτε να ακολουθήσουμε τη ψυχοπάθειά τους.

Και φυσικά, για κερασάκι στην τούρτα της κατήφειας και του σπαραγμού και η κακιά ψυχη της υπόθεσης που πάντα, μα πάντα όμως, είναι στο απυρόβλητο. Λες και έχει κάνει καμία συμφωνία με τις σκοτεινές δυνάμεις ρε παιδί μου.

(Πιστεύω απόλυτα για την Ελίζα ότι και αν ακόμα πήγαιναν να την εκτελέσουν θα πάθαινε έμφραγμα ο δήμιος..... )

 

[Arwyn-t]

(Πιστεύω απόλυτα για την Ελίζα ότι και αν ακόμα πήγαιναν να την εκτελέσουν θα πάθαινε έμφραγμα ο δήμιος..... )

Ναι, αυτη και το καθαρμα ο Hakeswill στη σειρα "Sharpe"! Φανταζομαι να τη δενουνε και την Ελιζα σε ενα στυλο, να στεκεται απεναντι το εκτελεστικο αποσπασμα και αυτη ως θηλυκος Hakeswill να τους τη λεει και απο πανω και να θελει και χαριστικη στην καρδια για να ψοφησει επιτελους! :tsktsk:

Οσο για τον Στηαρ, ειπαμε, Γιαπωνεζα η Μιζουκι. Πρεπει να σκοτωσει εναν για να το "φχαριστηθει" το ποσο κακος ειναι ο πολεμος.

 

[Juanita]

Νομίζω πως ο μοναδικός λόγος για τον οποίο η Μιζούκι τελείωσε τον Στήαρ ήταν για να ξεπεράσει η Κάντυ το χωρισμό της με τον Τέρρυ.

Συνέπεσε ο Στήαρ να φύγει για τον πόλεμο ώρες προτού χωρίσει η Κάντυ με τον ηθοποιό, αναγκάστηκε δλδ το ίδιο χρονικό διάστημα να αποχαιρετήσει δύο πολύ αγαπημένα της πρόσωπα.

Σίγουρα με τον Τέρρυ είχε έρθει πολύ πιό κοντά απ΄ό,τι με τον Στήαρ που ήταν απλά πολύ καλοί φίλοι, αλλά η σχέση της με τον Στήαρ ήταν σαφέστατα πιό δυνατή αφού τους συνέδεαν κοινές αναμνήσεις τόσο από το Λέικγουντ όσο και από το Σαιν Πωλ.

Η απώλεια (η δεύτερη για την Κάντυ) ενός τόσο αγαπημένου προσώπου ήταν ένα ακόμη βαρύ πλήγμα που έκανε τον πόνο από το χωρισμό της με ένα άτομο που επέλεξε να τραβήξει άλλο δρόμο, να μοιάζει λιγότερο σημαντικός...

 

[pooky(1)]

Χμ, δεν πιστεύω ότι η φωτιά σβήνει με φωτιά. Μια απώλεια ποτέ δεν θα "μαλακώσει" με άλλη απώλεια. Στιγμιαία ίσως, αλλά μακροχρόνια, τα τραύματα γίνονται τεράστια...

 

[Rakeesh]

Ουτε εγω χωνεψα το θανατο του Στηαρ, ποτε και με τιποτα

αλλωστε ητανε απο τους πιο παλιους χαρακτηρες. Θα μπορουσε να πεθανει εναν καινουργιο (βλ. "κοκκινο πουκαμισο")

Για τη μαυριλα που ειχαν τα Γιαπωνεζικα Παραμυθια κλπ το χουμε ξαναπει πολλακις :xm:

 

[Juanita]

Δεν ξέρω αν η φωτιά σβήνει με φωτιά... :xm:

... αυτό που ξέρω είναι πως όταν έχεις ν΄αντιμετωπίσεις το θάνατο του καλύτερού σου φίλου (ή έστω ενός πολύ καλού) κάτι που δεν θα αλλάξει ποτέ, ένας χωρισμός περνάει σε δεύτερη... τρίτη... τέταρτη... κλπ μοίρα...

Δεν είναι τυχαίο πως μετά το θάνατο του Στήαρ η Κάντυ δεν ξανάκλαψε για τον Τέρρυ... ( :wait2: νομίζω δλδ... πρέπει να ξαναδώ το μάνγκα... )

 

[Λορένα]

Οι τραγικοι ηρωες που μενουν πισω, ειναι ο Αρτσι και η Πατυ.

Ο Αρτσι εχασε τον αδερφο του (αφου προηγουμενως εχασε και τον ξαδερφο του), εχασε την παρεα που μεγαλωσε.

Ξαφνικα μενει μονος, μονη παρηγορια η Αννυ (και αναγκαστικη μαλλον).

Η Πατυ απο την αλλη ειναι η πιο τραγικη. Ειναι η μονη που δεν ενιωσε ποτε να την αγαπουν, παρα μονο στο τελος ο Στηαρ της στελνει 1-2 ερωτικα γραμματα. Το λεει και η ίδια αλλωστε : ποτε δεν με αγκαλιασες , δεν με φιλησες κτλ.

Εμεινε και εκεινη μονη να θρηνει μια αγαπη που δεν χαρηκε ποτε. Αμφιβάλλω αν θα τον ξεπερασει (ειπαμε.. δεν ειναι η καντυ)

Η Πατυ ισως ειναι η πιο αδικημενη της ιστοριας (ακομη και απο τον Τερυ)

 

[geobacter73]

Λοιπον κι εμενα μου κοστισε πολυ ο θανατος του Στηαρ. Νομιζω πως στην ολη ιστορια ηταν καπως ξεκαρφωτη η αποφαση του στα καλα καθουμενα να παει εθελοντης και μετα τσουπ, παρτον κι αυτον...

Συμφωνω πως βλεπω το κινητρο του πολεμου στις προθεσεις της Μιζουκι, εξαλλου οι απωλειες του συγκεκριμενου πολεμου ηταν τεραστιες δυστυχως. Η Ιαπωνια τα περασε και πολυ βαρια στο 2ο παγκοσμιο οποτε η συγγραφεας εψαχνε να βρει δικαιολογια για να μας περασει το ηθικο μηνυμα.

Ρε σεις παιδια δεν ξερω. Στις ανατολικες κουλτουρες ο θανατος αντιμετωπιζεται διαφορετικα απο τις δυτικες (σαν περασμα σε μια αλλη ζωη οποτε ας γιορτασουμε τη ζωη που ειχε καποιος επι της γης μεχρι να τα "ξαναπουμε") και οι κηδειες δεν ειναι σαν τις δικες μας. Νομιζω πως αυτοι οι λαοι ειναι πιο εξοικειωμενοι με την απωλεια του θανατου (προσωρινη ισως κατα τις παραδοσεις τους) - και ισως εμας ολη αυτη η μαυριλα να μας ξενιζει και ψυχοπλακωνει. Εξαλλου ο Στηαρ πεθανε ηρωικα κανοντας αυτο που πιστευε πως βοηθουσε την ανθρωποτητα, δεν πρεπει καπου να μετρησει κι αυτο;

Λοιπον και η Πατυ θα το ξεπερασει σιγα σιγα και οδυνηρα. Αν θυμαστε στο ανιμε τουλαχιστον η ερμη η Καντυ ειδε κι επαθε μεχρι να συνερθει απο το θανατο του Αντονυ (κι εγω μαζι της!) αλλα σταδιακα ξαναβρηκε το κουραγιο της. Και η Πατυ θα το βρει, εξαλλου μεγαλωνουν τωρα, θα εχουν καινουριες εμπειριες και ενδιαφεροντα. Ειπαμε, αλλοι ξεπερασανε το Αουσβιτς, θα το ξεπερασει και αυτο η Πατυ. Και ο Αρτσι επισης γιατι κακα τα ψεματα για αυτον οπως και την Καντυ, αυτος ο θανατος μεσα στην οικογενεια του παλι ηταν βαρυς...

Και ο Αλμπερτ; Αυτος τι να πει πια που ολη του η οικογενεια εχει ξεκληριστει.......

 

[Λορένα]

Και φυσικά, για κερασάκι στην τούρτα της κατήφειας και του σπαραγμού και η κακιά ψυχη της υπόθεσης που πάντα, μα πάντα όμως, είναι στο απυρόβλητο. Λες και έχει κάνει καμία συμφωνία με τις σκοτεινές δυνάμεις ρε παιδί μου.

(Πιστεύω απόλυτα για την Ελίζα ότι και αν ακόμα πήγαιναν να την εκτελέσουν θα πάθαινε έμφραγμα ο δήμιος..... )

Αυτο που λεει ο Πουκι, νομιζω είναι αληθεια. Ποτέ δεν είδαμε την Ελιζα να τιμωρειται ή έστω να της συμβαινει καποια αναποδια. Ακομη και τα ύπουλα σχεδια της, παντα πατυχαιναν, σε αντιθεση με τους υπολοιπους ηρωες που τις περισσοτερες φορές τους πήγαν αναποδα τα όνειρα τους.

Δηλ. αυτο ειναι η ιαπωνικη κουλτουρα, που εχει παθει ψυχωση στο να προετοιμαζει τα παιδια απο νωρις στην ιδέα του θανατου;

Ενταξει η ζωή είναι άδικη και το ξερουμε, αλλα ετσι όπως το παρουσιαζει η Μιζουκι .. γινει Ελιζα για να πανε ολα καλα

 

[Arwyn-t]

Αυτο που λεει ο Πουκι, νομιζω είναι αληθεια. Ποτέ δεν είδαμε την Ελιζα να τιμωρειται ή έστω να της συμβαινει καποια αναποδια. Ακομη και τα ύπουλα σχεδια της, παντα πατυχαιναν, σε αντιθεση με τους υπολοιπους ηρωες που τις περισσοτερες φορές τους πήγαν αναποδα τα όνειρα τους.
Δηλ. αυτο ειναι η ιαπωνικη κουλτουρα, που εχει παθει ψυχωση στο να προετοιμαζει τα παιδια απο νωρις στην ιδέα του θανατου;

Ενταξει η ζωή είναι άδικη και το ξερουμε, αλλα ετσι όπως το παρουσιαζει η Μιζουκι .. γινει Ελιζα για να πανε ολα καλα

Δε νομιζω οτι γινεται η Ελιζα προτυπο μιμησης. Ειναι τοσο αντιπαθητικη η συμπεριφορα της που δεν υπαρχει ατομο που να μη τη μισει, ποσο μαλλον να θελει να της μοιασει. Τα παιδια ταυτιζονται με την καλη Καντυ, οχι με την κακια Ελιζα. Οσο για το αν τιμωρειται ή οχι, στο μανγκα ο Αλμπερτ μια χαρα ξεμπροστιαζει τους Ρανγκαν και σιγουρα επεσε και περισσοτερο αγριο ξεχ***μο που δεν διαβασαμε. Το ανιμε αφηστε το, στον κοσμο της η ΤΟΕΙ.

Οφφ τοπικ, σορρυ. #)

 

[Juanita]

Άλλος ένας λόγος για τον οποίο πιστεύω πως η Μιζούκι κάτι ήθελε να συσχετίσει το θάνατο του Στήαρ με το χωρισμό από τον Τέρρυ είναι ακριβώς το γεγονός πως τον ανέφερε...

Οκ... Ο Στήαρ έφυγε για τον πόλεμο... Οι πιθανότητες να σκοτωθεί ήταν πολύ μεγαλύτερες από εκείνες να σωθεί... Ο Πόλεμος, όπως αποκαλείται συχνά ο ΠΠΠ, στοίχισε τη ζωή σχεδόν στα 2/3 των στρατιωτών που είχαν πάρει μέρος... Γιατί όμως η Μιζούκι θέλησε να ρίξει άλλο ένα θανατικό στην οικογένεια;;; Θα μπορούσε απλά να το αναφέρει σε κάποια από τα γράμματά της στο 3ο μέρος της νουβέλας ή να μην το αναφέρει καθόλου... Άλλωστε, παρακάμπτοντας όλα τα ιστορικά λάθη του κόμικ όταν η Κάντυ συναντά τον Πρίγκηπά της ο Πόλεμος δεν έχει ακόμη τελειώσει.

Ας μην ξεχνάμε πως έχει παρέλθει σχεδόν ένας χρόνος από το χωρισμό της Κάντυ το οποίο και ήδη έχει αρχίσει να τον ξεπερνάει κυρίως χάρη στον Άλμπερτ. Ο θάνατος του Στήαρ ως το μόνο μη αναστρέψιμο γεγονός έρχεται να δώσει ουσιαστικό βάρος στη θλίψη και τον πόνο... Δεν είναι μιά σχέση που άρχισε και τελείωσε όπως τόσες άλλες καθημερινά και που, πολλά χρόνια αργότερα, θα τη θυμάσαι και μπορεί και να γελάς με όσα συνέβησαν (λόγια της Κάντυ στο γράμμα που δεν έστειλε στη Σουζάνα).

Δεν πρόκειται να ξαναδείς τον άνθρωπό σου (ή το φίλο σου), δεν υπάρχει περίπτωση να τον αγγίξεις, να μοιραστείς τις στενοχώριες σου, να γελάσετε στην επόμενη αποτυχία... δεν υπάρχει επιστροφή.

Ο θάνατος του Στήαρ σηματοδοτεί και το τέλος της θλίψης της Κάντυ για χωρισμό της με τον Τέρρυ.

 

[juliet]

Πολύ κρίμα για την οικογένεια Άρντλευ, ακόμα ένας. Νομίζω πέρα από το αντιπολεμικό μήνυμα που περνάει η Μιζούκι, αρχίζει να γίνεται ορατή και η παρακμή των Άρντλευ με την έννοια οτι η οικογένεια λιγοστεύει ορατά, όλοι είναι έρμαια της θείας Ελρόυς, μετά τον θάνατο του Στηαρ, ο Νηλ βρίσκει ευκαιρία να εκβιάσει ψυχολογικά τη θεία του για να αρραβωνιαστεί την Κάντυ και όλα συγκλίνουν πλέον προς την αναγκαιότητα να έρθει στο προσκήνιο ο μεγάλος θείος Ουίλλιαμ που θα ξαναενώσει την οικογένεια. Όχι οτι ο θανάτος του Στηαρ είναι η απόλυτη αναγκαιότητα για να συμβεί κάτι τέτοιο αλλά σίγουρα συμβάλλει στο να υπάρξει η αναγκαιότητα κάποιου που θα επιβάλλει και λίγο έλεγχο ώστε τα χειρότερα να αποφευχθούν στο απότερω μέλλον.