Δήμος Μούτσης

[sparklingeagle]

Δήμος Μούτσης


RetroDB: http://retrodb.gr/wiki/index.php/Δήμος_Μούτσης




Ο Δήμος Μούτσης γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1938 στον Πειραιά. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες.

Από μικρός μελετούσε βιολί ενώ αργότερα σπούδασε κλασσική μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Ξεκίνησε ως μουσικός σε δίσκους μεγάλων συνθετών όπως ο Μάνος Χατζιδάκις. Στη συνέχεια μπήκε δυναμικά στον χώρο της δισκογραφίας τον Δεκέμβριο του 1966 με την κυκλοφορία μικρών δίσκων των 45 στροφών. Ο πρώτος μεγάλος δίσκος που έβγαλε ήταν το 1968 σε στίχους του Νίκου Γκάτσου με τίτλο "Κάποιο καλοκαίρι", ενώ τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος, "Ένα Χαμόγελο". Ακολούθησαν επίσης: "Άγιος Φεβρουάριος" (1971) σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου με ερμηνευτές τον Δημήτρη Μητροπάνο και την Πετρή Σαλπέα, "Συνοικισμός Α'" (1972), "Στροφές" (1973) με την Βίκυ Μοσχολιού και τον Αντώνη Καλογιάννη και "Μαρτυρίες" (1974) με τους Μανώλη Μητσιά, Χρήστο Λεττονό και Βασιλική Λαβίνα. Στην "Τετραλογία" του 1975 μελοποίησε ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, του Κωνσταντίνου Καβάφη, του Γιώργου Σεφέρη και του Κώστα Καρυωτάκη. Η δεκαετία του 1970 κλείνει με τα άλμπουμ "Εργατική Συμφωνία" (1976) βασισμένη στο θεατρικό έργο "Απεργία" του Γιώργου Σκούρτη και "Δρομολόγιο" (1979) σε στίχους του Νίκου Γκάτσου με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά. Πρέπει να σημειωθεί οτι εκτός από τραγούδια, έχει γράψει αρκετές φορές μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Συνεργάστηκε με σημαντικούς τραγουδιστές, όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Σταμάτης Κόκκοτας, η Βίκυ Μοσχολιού, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Σωτηρία Μπέλλου, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης, ο Αντώνης Καλογιάννης, o Ντέμης Ρούσος και άλλοι. Συνεργάστηκε επίσης και με σπουδαίους στιχουργούς και ποιητές όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Νίκος Γκάτσος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Πυθαγόρας, η Βαρβάρα Τσιμπούλη και άλλοι πολλοί.

Το 1974 ο συνθέτης απομακρύνεται σταδιακά από το λαϊκό ρεύμα της δεκαετίας του 1960 αναζητώντας νέες μορφές από την διεθνή μουσική σκηνή. Η σύντομη συνεργασία του με τον Ντέμη Ρούσο το 1977 με το τραγούδι "White Sails" (αγγλική διασκευή του "Άσπρα Κόκκινα Κίτρινα Μπλε" από τον Συνοικισμό 'Α του 1972) θα αλλάξει εντελώς το μουσικό του ύφος σε σχέση μ' εκείνο που είχε γίνει γνωστός την περίοδο 1966-1973. Από το 1980 και ύστερα, βαδίζοντας σ' ένα μοναχικό σταυροδρόμι στο οποίο το λαϊκό έντεχνο συναντά την ροκ, την τζαζ, την ποπ και την κάντρυ, έντονα επηρρεασμένος απο διάσημους τραγουδοποιούς (Έρικ Κλάπτον, Τζόαν Μπαέζ, Μπομπ Ντίλαν) αρχίζει να ενσωματώνει στοιχεία από την ροκ, την ποπ και από διάφορες άλλες μορφές ξένης μουσικής, ερμηνεύοντας ο ίδιος τα τραγούδια και γράφοντας ταυτόχρονα τους στίχους και την μουσική. Οι δίσκοι που κυκλοφόρησαν ("Φράγμα", 1981), ("Ενέχυρο", 1983), ("Να!", 1987), ("Για πούλημα λοιπόν", 1994) είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα από την τελευταία προσωπική του δουλειά ως συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής, η οποία ολοκληρώνεται με τον "Ταξιδιώτη του παντός" με ερμηνεύτρια την Νάνα Μούσχουρη το 1990 και με μια συναυλία στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 1999 με βασικούς ερμηνευτές τον ίδιο, την Δήμητρα Γαλάνη, τον Δημήτρη Μητροπάνο και την υψίφωνο Τζούλια Σουγλάκου.

πηγή: http://www.mygreek.fm/el/biography/Moutsis-Dimos

Προβολή συνημμένου 81189

 

[Domenica]

Τι καλός συνθέτης και σεμνός άνθρωπος. Ειχα δει ένα αφιέρωμα στη ΝΕΤ νομίζω έχει αποσυρθεί κάπως και μένει σε ένα ανακαινισμένο νεοκλασσικό με τον σκύλο του. Εχει αποσυρθεί όχι από πικρία του τυπου ῾᾽δεν με καταλαβαινουν,ολοι οι καινουργιοι χάλια ειναι κ.τ.λ.῾᾽αλλά επειδή δεν νιωθει πως ο καλλιτέχνης πρέπει να βγάζει συνεχώς δουλειά αν δεν έχει κάτι να πει,πράγμα που μου φάνηκε ωραιο και αξιοπρεπές. Ο Μουτσης ειναι ιδιαίτερη περίπτωση γιατί παρά τις σαφής λαικές καταβολές η δουλειά του ειχε μια κριτική στάση απέναντι σε όλα (κατι σαν προφητική Κασσάνδρα για αυτά που ζουμε τώρα) ακόμα και όταν οι εποχές ήταν καλές και κανείς δεν ηθελε να ακουει κακά μαντάτα που χαλουσαν το πάρτυ. Νομιζω πως ειναι ο πιο διεθνης από τους ῾᾽κλασσικούς῾᾽ Ελληνες συνθέτες και αυτό ξένιζε λιγο κάποιους αν και πάντα ήταν εμπορικός. Εμένα μου αρέσουν πιο πολύ οι συνεργασίες του με τον Μάνο Ελευθερίου. Και τι φωνή!Ανατριχιάζεις!

 

[kokkiklhs]

ΘΕΟΣ!!!

Ίσως ο σπουδαιότερος εν ζωή έλληνας συνθέτης, χωρίς υπερβολή!!

Θα μου πείτε, γούστα είναι αυτά...

 

[sparklingeagle]

Ο "Άγιος Φεβρουάριος" είναι χωρίς αμφισβήτηση ο πρώτος δίσκος στον οποίο χρησιμοποιήθηκε οκτακάναλος μείκτης.

Μ 'αυτό τον τρόπο θέλησε ο συνθέτης να πειραματιστεί με τις νέες τεχνολογίες δίνοντας μιαν άλλη διάσταση στην ενορχήστρωση (μπουζούκι έπαιξε ο Δημήτρης Μαριολάς) προκαλώντας ωστόσο αμηχανία στους κρητικούς. Η εφημερίδα Ακρόπολις (1972) επισημαίνει «την επίδραση της σύγχρονης pop στον τρόπο έκφρασης του συνθέτη».

Ο δίσκος κυκλοφορεί το 1972 και δεν ξεπερνά σε πωλήσεις τα 2.000 αντίτυπα. Η αποτυχία είναι καθολική, μέχρι που λαμβάνει χώρα η υπόθεση Κοεμτζή και ο συγγραφέας Δημήτρης Ψαθάς σε κείμενό του στην πρώτη σελίδα των ΝΕΩΝ αναφέρει το Ο Χάρος βγήκε παγανιά ως τραγούδι προτρέπον εις εγκλήματα.

Ο κόσμος αρχίζει να αναζητεί το συγκεκριμένο τραγούδι και οι πωλήσεις του Αγίου Φεβρουαρίου ανεβαίνουν ραγδαία.

Η ιστορία του δίσκου ξεκινά την τριετία 1968-1970, όταν ο Μάνος Ελευθερίου γράφει 30 περίπου κείμενα, εμπνευσμένα από την ενασχόλησή του εκείνης της περιόδου, με καρτ ποστάλ, φωτογραφίες, άρθρα και λοιπές πηγές από τη Σμύρνη προ της Μικρασιατικής καταστροφής.

Ο Μάνος Ελευθερίου έδωσε τους στίχους του στον Δήμο Μούτση.

"Του τόνισα όμως ότι αυτοί οι στίχοι δεν είναι η ιστορία της Σμύρνης, αλλά αναφέρονται σε κάτι οριστικά χαμένο σαν τη Σμύρνη", εξηγεί ο στιχουργός.

Ο Δήμος Μούτσης μελοποίησε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα εννέα από τα κείμενα. Τα τραγούδια πρωτοπαρουσιάστηκαν ζωντανά τον Οκτώβριο του 1971 στο κέντρο «Περικλής» της Πλάκας, το οποίο μετονομάστηκε σε « Φεβρουάριος» ειδικά γι' αυτές τις παραστάσεις. Τα πιο λαϊκά τραγούδια του κύκλου απέδιδε ο Γιάννης Μπογδάνος, ενώ τα πιο λυρικά κομμάτια ερμήνευε η Πετρή Σαλπέα.

Ο Μούτσης κράτησε τη Σαλπέα και για τη δισκογράφηση του υλικού, αναζητούσε όμως ερμηνευτή για τα "αντρικά" κομμάτια του δίσκου.

"Δέχτηκα σε ακρόαση πολλούς τραγουδιστές. Δεν έβρισκα όμως αυτό που ήθελα. Τον Δημήτρη Μητροπάνο μου τον πρότειναν από την εταιρεία μου, τη Philips" αναφέρει.

Ο Δήμος Μούτσης κάλεσε τον τραγουδιστή για «δοκιμαστικό», ο νεαρός όμως τότε Δημήτρης Μητροπάνος υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στην Αλεξανδρούπολη. Με μέσο της εταιρείας πήρε ολιγοήμερη άδεια, κατέβηκε στην Αθήνα και παρουσιάστηκε στον Μούτση: «Στεγνή φωνή-σκέτη, χωρίς πολλά τσαλίμια, ό,τι έπρεπε γι' αυτό που ήθελα σ' αυτά τα τραγούδια», τονίζει ο συνθέτης.

Καταφέρνουν να εξασφαλίσουν στον τραγουδιστή νέα άδεια για να ηχογραφήσει. «Στις 20 Δεκεμβρίου του 1971 κατεβαίνω στην Αθήνα και μέσα σε δύο μέρες ηχογραφώ και τα πέντε τραγούδια που λέω στο δίσκο», θυμάται ο Δημήτρης Μητροπάνος.

Παραθέτω 2 τραγούδια από τον "Άγιο Φεβρούαριο" του 1972 με ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσιά και τη Δήμητρα Γαλάνη: Η σούστα πήγαινε μπροστά & Κι αν φταίει κανείς. Απόσπασμα από τη συναυλία που έδωσε ο Δήμος Μούτσης στο θέατρο του Λυκαβηττού το καλοκαίρι του 1983.

Σόλο μπουζούκι: Δημήτρης Μαριολάς

Βιολί: Ευανθία Ρεμπούτσικα

 

[sparklingeagle]

"Με γνώρισες φτωχόπαιδο"

Στίχοι ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ

 


Μουσική ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ

 


Ερμηνευτής ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΟΚΚΟΤΑΣ

Από τον δίσκο Ένα Χαμόγελο που κυκλοφόρησε το 1969.

 

[geo2004z]

Τι όμορφο αφιέρωμα για έναν από τους μεγαλύτερους έλληνες συνθέτες, σε ευχαριστούμε sparklingeagle!! Να κι ένα όμορφο τραγούδι από τον Άγιο φεβρουάριο!

 

[ΦΖΠ1]

Καταπληκτικός συνθέτης. Από τους λίγους που συνδίασαν αμιγώς λαϊκή και αμιγώς ροκ πλευρά...Ιδού ένα καταπληκτικό ορχηστρικό του :

 

[geo2004z]

Όντως πολύ όμορφο ορχηστρικό!

Τώρα, ένα από τα αγαπημένα μου ζεϊμπέκικα και ένα από τα κορυφαία που έχει βγάλει η ελληνική μουσική. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να βρω την πρώτη εκτέλεση του Μητσιά χωρίς να εμπλέκεται η ταινία.

[video=youtube;-gRwjG4oebY]http://www.youtube.com/watch?v=-gRwjG4oebY

 

[old fashioned]

Ειναι ο αγαπημενος μου ελληνας μουσικοσυνθετης.Απο τους λιγους με σωστη κριση και αποψη για τα πραγματα.Επειδη εχω γεννηθει τελη 80,παντα θυμαμαι με νοσταλγια τους δισκους ''Να'' και ''Ταξιδιωτης'' με τη Νανα Μουσχουρη.Ειδικα ο δευτερος,ειχε πολυ ομορφα τραγουδια.Ηταν τα πρωτα τραγουδια της ζωης μου.