Rinus Cesar
RetroNuts!
- Joined
- 22 Ιουν 2009
- Μηνύματα
- 1.417
- Αντιδράσεις
- 319
Από τις πλέον αγαπημένες μου ελληνικές ταινίες !!! Μάλιστα, κατά την προσωπική / ταπεινή μου άποψη, η ταινία αυτή είναι "πολύ μπροστά για την εποχή της", κατά την οποία γυρίστηκε !!!
Σε αυτήν την ταινία η Άννα Φόνσου υποδύεται ένα "κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο" !!! Ίσως η ταινία να θέλει να κάνει τον θεατή "να αντιπαθήσει την πρωταγωνίστριά της" [πραγματικά, δεν μπορώ να διαγνώσω τις προθέσεις του - ευρισκομένου σε πολύ σπουδαία στιγμή - σκηνοθέτη Σωκράτη Καψάσκη] !!! Προσωπικά, όμως ... εμένα με κάνει να λατρεύω την παρουσία της Φόνσου σε όλη την ταινία, από την αρχή μέχρι το τέλος της !!! Και σκεφθείτε ... η Φόνσου δεν είναι από τις αγαπημένες μου ηθοποιούς !!! Όμως, στη συγκεκριμένη ταινία δεν χορταίνω να τη βλέπω !!!
Ήδη από την πρώτη σκηνή, με τη Φόνσου να ετοιμάζεται να τρέξει σε ράλι με το αυτοκίνητό της, η ταινία "με έχει στείλει" !!! Η Φόνσου φοράει το κράνος της και το βλέμμα της είναι "αρπαγμένο" [βλέμμα ... "πολεμιστή"] !!! Κι αυτή τη σκηνή την κάνεις αντιπαραβολή με εκείνη προς το τέλος της ταινίας, όπου η Φόνσου έχει ερωτευθεί τον Κούρκουλο και οδηγεί το αυτοκινητάκι της γλυκά και απαλά !!! Και, μάλιστα, έτσι γλυκό και απαλό είναι και το πρόσωπό της, όπως το βλέπουμε από τη θέση του οδηγού, με ένα χαμόγελο ευτυχίας να υποφώσκει στα χείλια της [εκεί, πια, θέλεις ... να μπεις στην ταινία και να φιλήσεις αυτό το πρόσωπο στα μάγουλα] !!! Και σε αυτή τη σκηνή βλέπουμε και τις εικόνες της πόλης, την οποία διασχίζει η Φόνσου : κι αυτές, ακόμη, σαν να έχουνε πάρει ένα χαρούμενο χρώμα !!!
Δυστυχώς, η ταινία έχει το πλέον άσχημο τέλος .... Η Φόνσου, εκεί που σε όλη την ταινία είναι η "μοιραία γυναίκα", την οποία ερωτεύονται οι άνδρες αλλά η ίδια δεν νιώθει έρωτα για κανέναν, προς το τέλος της πέφτει η ίδια "θύμα του έρωτα" ... ο οποίος, μάλιστα, είναι ολέθριος !!! Αλλά αυτός είναι ένας λόγος που λατρεύω αυτήν την ταινία : επειδή ξεφεύγει από το "happy end", μού δείχνει την πραγματικότητα έτσι όπως είναι !!!
Άλλα πράγματα που ξεχωρίζω σε αυτήν την ταινία : α/ Ότι είναι, σε μεγάλο μέρος της, γεμάτη από "νεανικά νυχτοπερπατήματα" !!! Κάθε ξενύχτι της νεανικής παρέας και μια περιπέτεια ... β/ Ότι εισχωρεί στη "γυναικεία ψυχή" : μάς παρουσιάζει με γλαφυρό τρόπο ακόμη και τις φοβίες της πρωταγωνίστριας !!! γ/ Ότι κάποιες σκηνές έχουν κάτι το "αλληγορικό" !!! Αυτές, μάλιστα, οι σκηνές ... τού "έκατσαν" του σκηνοθέτη, τις χειρίστηκε με "μαεστρία" !!! δ/ Το μουσικό θέμα της ταινίας : Αυτή η μουσική της έναρξης, με την ηλεκτρική κιθάρα και τα ντραμς να παίζουν ένα θέμα που θυμίζει λίγο τζαζ, λίγο "ροκ μουσική των 60ς" ... φοβερή, όποτε την ακούω "παθαίνω πλάκα" !!! Πολλά συγχαρητήρια στον Κώστα Καπνίση που την έγραψε !!! Δηλαδή σε αυτήν την ταινία ο "τολμηρός" δεν ήταν μόνο ο σκηνοθέτης, αλλά και ο συνθέτης !!! Αλλά πιο "τολμηρή" απ' όλους ... η πρωταγωνίστρια : Σε εκείνη την εποχή, που ήθελε τα κορίτσια "μαζεμένα", "περιορισμένα στο σπίτι" κλπ, τη βλέπουμε να "σπάει τα δεσμά της οικογένειας", να βγαίνει βόλτες, να ξενυχτάει, να φλερτάρει, να τρέχει σε ράλι κλπ κλπ ....
Σε αυτήν την ταινία η Άννα Φόνσου υποδύεται ένα "κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο" !!! Ίσως η ταινία να θέλει να κάνει τον θεατή "να αντιπαθήσει την πρωταγωνίστριά της" [πραγματικά, δεν μπορώ να διαγνώσω τις προθέσεις του - ευρισκομένου σε πολύ σπουδαία στιγμή - σκηνοθέτη Σωκράτη Καψάσκη] !!! Προσωπικά, όμως ... εμένα με κάνει να λατρεύω την παρουσία της Φόνσου σε όλη την ταινία, από την αρχή μέχρι το τέλος της !!! Και σκεφθείτε ... η Φόνσου δεν είναι από τις αγαπημένες μου ηθοποιούς !!! Όμως, στη συγκεκριμένη ταινία δεν χορταίνω να τη βλέπω !!!
Ήδη από την πρώτη σκηνή, με τη Φόνσου να ετοιμάζεται να τρέξει σε ράλι με το αυτοκίνητό της, η ταινία "με έχει στείλει" !!! Η Φόνσου φοράει το κράνος της και το βλέμμα της είναι "αρπαγμένο" [βλέμμα ... "πολεμιστή"] !!! Κι αυτή τη σκηνή την κάνεις αντιπαραβολή με εκείνη προς το τέλος της ταινίας, όπου η Φόνσου έχει ερωτευθεί τον Κούρκουλο και οδηγεί το αυτοκινητάκι της γλυκά και απαλά !!! Και, μάλιστα, έτσι γλυκό και απαλό είναι και το πρόσωπό της, όπως το βλέπουμε από τη θέση του οδηγού, με ένα χαμόγελο ευτυχίας να υποφώσκει στα χείλια της [εκεί, πια, θέλεις ... να μπεις στην ταινία και να φιλήσεις αυτό το πρόσωπο στα μάγουλα] !!! Και σε αυτή τη σκηνή βλέπουμε και τις εικόνες της πόλης, την οποία διασχίζει η Φόνσου : κι αυτές, ακόμη, σαν να έχουνε πάρει ένα χαρούμενο χρώμα !!!
Δυστυχώς, η ταινία έχει το πλέον άσχημο τέλος .... Η Φόνσου, εκεί που σε όλη την ταινία είναι η "μοιραία γυναίκα", την οποία ερωτεύονται οι άνδρες αλλά η ίδια δεν νιώθει έρωτα για κανέναν, προς το τέλος της πέφτει η ίδια "θύμα του έρωτα" ... ο οποίος, μάλιστα, είναι ολέθριος !!! Αλλά αυτός είναι ένας λόγος που λατρεύω αυτήν την ταινία : επειδή ξεφεύγει από το "happy end", μού δείχνει την πραγματικότητα έτσι όπως είναι !!!
Άλλα πράγματα που ξεχωρίζω σε αυτήν την ταινία : α/ Ότι είναι, σε μεγάλο μέρος της, γεμάτη από "νεανικά νυχτοπερπατήματα" !!! Κάθε ξενύχτι της νεανικής παρέας και μια περιπέτεια ... β/ Ότι εισχωρεί στη "γυναικεία ψυχή" : μάς παρουσιάζει με γλαφυρό τρόπο ακόμη και τις φοβίες της πρωταγωνίστριας !!! γ/ Ότι κάποιες σκηνές έχουν κάτι το "αλληγορικό" !!! Αυτές, μάλιστα, οι σκηνές ... τού "έκατσαν" του σκηνοθέτη, τις χειρίστηκε με "μαεστρία" !!! δ/ Το μουσικό θέμα της ταινίας : Αυτή η μουσική της έναρξης, με την ηλεκτρική κιθάρα και τα ντραμς να παίζουν ένα θέμα που θυμίζει λίγο τζαζ, λίγο "ροκ μουσική των 60ς" ... φοβερή, όποτε την ακούω "παθαίνω πλάκα" !!! Πολλά συγχαρητήρια στον Κώστα Καπνίση που την έγραψε !!! Δηλαδή σε αυτήν την ταινία ο "τολμηρός" δεν ήταν μόνο ο σκηνοθέτης, αλλά και ο συνθέτης !!! Αλλά πιο "τολμηρή" απ' όλους ... η πρωταγωνίστρια : Σε εκείνη την εποχή, που ήθελε τα κορίτσια "μαζεμένα", "περιορισμένα στο σπίτι" κλπ, τη βλέπουμε να "σπάει τα δεσμά της οικογένειας", να βγαίνει βόλτες, να ξενυχτάει, να φλερτάρει, να τρέχει σε ράλι κλπ κλπ ....
