Omenforever
RetroMasteR
- Joined
- 26 Mαϊ 2006
- Μηνύματα
- 2.060
- Αντιδράσεις
- 1.560
Τω καιρώ εκείνω , όταν ακόμα υπήρχαν δέντρα στις γειτονιές, οι παρέες αρκετές φορές έστηναν τα «αρχηγεία» τους επάνω σʼ αυτά. Το καταλληλότερο δέντρο ήταν η Μουριά. Άντεχε άνετα το φορτίο 5-6 παιδιών, μαζί με τα δομικά υλικά που ήταν κυρίως ξύλα από παλιά έπιπλα, βιβλιοθήκες, και οικοδομές. Επίσης, αυτά τα δέντρα διακλαδίζονταν με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργείτε ο απαραίτητος χώρος για τη φιλοξενία μας. Δεν έλειπαν φυσικά τα μικροατυχήματα στην κατασκευή των καθισμάτων: Πάντα κάποιος θα πάταγε καμιά πρόκα, κάποιο ξύλο θα έπεφτε σε κεφάλι, κάποιο σκαλοπάτι θα έσπαγε κλπ.
Επάνω στα δεντρόσπιτα περνάγαμε τα μεσημέρια μας στη σκιά, μέχρι να έρθει η ώρα να ξεχυθούμε στην αλάνα. Διαβάζαμε περιοδικά, ακούγαμε μουσική κλπ. Ένα καλό δεντρόσπιτο ήταν και θέμα γοήτρου για μια παρέα/γειτονιά. Μάλιστα σε περιόδους «διαγειτονιακών» συγκρούσεων, λάμβαναν χώρα και «μαύρες» αποστολές με στόχο την καταστροφή/λεηλασία «εχθρικών» δεντρόσπιτων…*Σφυρίζει αδιάφορα*
Οι ανώτεροι στην ιεραρχία εξασφάλιζαν τις καλύτερες θέσεις πάνω στο δέντρο, ενώ οι χαμηλόβαθμοι αναγκάζονταν να αναζητήσουν περιφερειακά σημεία για να στήσουν τα καθίσματά τους. Ορισμένες φορές τα δεντρόσπιτα διέθεταν και επίγειες εγκαταστάσεις από κάτω τους, που καταλαμβάνονταν από παιδιά που είτε παραήταν μικρά για να ανέβουν στα δέντρα, είτε που απλά δε χώραγαν.
Και μετά ήρθαν μαζικά οι πολυκατοικίες και τα δέντρα έπρεπε να κοπούν. Ευτυχώς δε μπορούν να κόψουν και τις αναμνήσεις…
Επάνω στα δεντρόσπιτα περνάγαμε τα μεσημέρια μας στη σκιά, μέχρι να έρθει η ώρα να ξεχυθούμε στην αλάνα. Διαβάζαμε περιοδικά, ακούγαμε μουσική κλπ. Ένα καλό δεντρόσπιτο ήταν και θέμα γοήτρου για μια παρέα/γειτονιά. Μάλιστα σε περιόδους «διαγειτονιακών» συγκρούσεων, λάμβαναν χώρα και «μαύρες» αποστολές με στόχο την καταστροφή/λεηλασία «εχθρικών» δεντρόσπιτων…*Σφυρίζει αδιάφορα*
Οι ανώτεροι στην ιεραρχία εξασφάλιζαν τις καλύτερες θέσεις πάνω στο δέντρο, ενώ οι χαμηλόβαθμοι αναγκάζονταν να αναζητήσουν περιφερειακά σημεία για να στήσουν τα καθίσματά τους. Ορισμένες φορές τα δεντρόσπιτα διέθεταν και επίγειες εγκαταστάσεις από κάτω τους, που καταλαμβάνονταν από παιδιά που είτε παραήταν μικρά για να ανέβουν στα δέντρα, είτε που απλά δε χώραγαν.
Και μετά ήρθαν μαζικά οι πολυκατοικίες και τα δέντρα έπρεπε να κοπούν. Ευτυχώς δε μπορούν να κόψουν και τις αναμνήσεις…