Δεσποινίς ετών 39 (το θέατρο της εβδομάδας)

[alexis]

Περιγραφή: Διασκευή (1962) του ομώνυμου έργου των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου που προυσιάστηκε για πρώτη φορά από τον θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη το 1947 και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο (με τη συμβολή των αιγυπτιακών στούντιο) το 1954. Το έργο παρουσιάζει την προσπάθεια του Τηλέμαχου Καφαντάρη να αποκαταστήσει τη μεγαλύτερη αδελφή του, η οποία βρίσκεται σε μια κάποια ηλικία όπου ο γάμος είναι δυνατός μόνο με συνοικέσιο (μεταξύ άλλων δε η αδελφή παρουσιάζεται και λίγο ιδιότροπη). Και η αποκατάσταση πρέπει να γίνει το συντομότερο γιατί ο Τηλέμαχος έχει κρυφή σχέση και η κοπέλα του δεν αντέχει άλλο την κατάσταση. Η αγγελία ετοιμάζονται, μέλλοντες γαμπροί παρουσιάζονται, η ξαδέλφη του Τηλέμαχου επισκέπτεται το σπίτι των Καφαντάρη και οι παρεξηγήσεις δίνουν και παίρνουν με τραγική κατάληξη για δύο αδέλφια.
Ηθοποιοί: Νίτσα Τσαγανέα (Χρυσάνθη Καφαντάρη), Χρήστος Τσαγανέας (Σταμάτης, φίλος του Τηλέμαχου), Νάντια Χωραφά (Φωφώ, η κοπέλα του Τηλέμαχου), Χρήστος Ευθυμίου (Τηλέμαχος Καφαντάρης), Ίλυα Λιβυκού (η ξαδέλφη Χρυσάνθη), Βαγγέλης Πρωτοππαπάς (Κρίτων Στεφανής), Κώστας Παπαγεωργίου (υπάλληλος της εφορίας), Λιάκος Χριστογιαννόπουλος (Ρόκος, ελληνικής καταγωγής Αργεντινός επιχειρηματίας).
Προσωπική εντύπωση: Μολονότι ο Λογοθετίδης σφράγισε με την ερμηνεία του τον ρόλο (ιδίως από τη στιγμή που το έργο έγινε ταινία), κατά τη γνώμη μου ο Χρήστος Ευθυμίου ήταν πολύ καλός. Έδωσε το δικό του προσωπικό ύφος και ενώ η ερμηνεία του είχε κωμωικό τόνο, διατηρούσε στον αέρα τη δραματική ατμόσφαιρα. Ήταν επίσης πολύ καλό ότι συμμετείχαν πολλοί από τους ηθοποιούς της πρώτης παράστασης στους ίδιους ρόλους, το ζεύγος Τσαγανέα, ο παντός καιρού Βαγγέλης Πρωτοπαππάς και ο Λιάκος Χριστογιαννόπουλος, μέλος του θιάσου Λογοθετίδη, σχετικά άγνωστος στο σημερινό κοινό και ξεχωριστή η ερμηνεία του ως Ρόκος. Συνολικά μία ευχάριστη παρέα. Όποιος επιθυμεί να το ακούσει μπορεί να πατήσει Δεσποινίς ετών 39 ραδιόφωνο. Αναμένω εντυπώσεις.

 

[Pathetiq]

Περιγραφή: Διασκευή (1962) του ομώνυμου έργου των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου που προυσιάστηκε για πρώτη φορά από τον θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη το 1947 και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο (με τη συμβολή των αιγυπτιακών στούντιο) το 1954. Το έργο παρουσιάζει την προσπάθεια του Τηλέμαχου Καφαντάρη να αποκαταστήσει τη μεγαλύτερη αδελφή του, η οποία βρίσκεται σε μια κάποια ηλικία όπου ο γάμος είναι δυνατός μόνο με συνοικέσιο (μεταξύ άλλων δε η αδελφή παρουσιάζεται και λίγο ιδιότροπη). Και η αποκατάσταση πρέπει να γίνει το συντομότερο γιατί ο Τηλέμαχος έχει κρυφή σχέση και η κοπέλα του δεν αντέχει άλλο την κατάσταση. Η αγγελία ετοιμάζονται, μέλλοντες γαμπροί παρουσιάζονται, η ξαδέλφη του Τηλέμαχου επισκέπτεται το σπίτι των Καφαντάρη και οι παρεξηγήσεις δίνουν και παίρνουν με τραγική κατάληξη για δύο αδέλφια.
Ηθοποιοί: Νίτσα Τσαγανέα (Χρυσάνθη Καφαντάρη), Χρήστος Τσαγανέας (Σταμάτης, φίλος του Τηλέμαχου), Νάντια Χωραφά (Φωφώ, η κοπέλα του Τηλέμαχου), Χρήστος Ευθυμίου (Τηλέμαχος Καφαντάρης), Ίλυα Λιβυκού (η ξαδέλφη Χρυσάνθη), Βαγγέλης Πρωτοππαπάς (Κρίτων Στεφανής), Κώστας Παπαγεωργίου (υπάλληλος της εφορίας), Λιάκος Χριστογιαννόπουλος (Ρόκος, ελληνικής καταγωγής Αργεντινός επιχειρηματίας).
Προσωπική εντύπωση: Μολονότι ο Λογοθετίδης σφράγισε με την ερμηνεία του τον ρόλο (ιδίως από τη στιγμή που το έργο έγινε ταινία), κατά τη γνώμη μου ο Χρήστος Ευθυμίου ήταν πολύ καλός. Έδωσε το δικό του προσωπικό ύφος και ενώ η ερμηνεία του είχε κωμωικό τόνο, διατηρούσε στον αέρα τη δραματική ατμόσφαιρα. Ήταν επίσης πολύ καλό ότι συμμετείχαν πολλοί από τους ηθοποιούς της πρώτης παράστασης στους ίδιους ρόλους, το ζεύγος Τσαγανέα, ο παντός καιρού Βαγγέλης Πρωτοπαππάς και ο Λιάκος Χριστογιαννόπουλος, μέλος του θιάσου Λογοθετίδη, σχετικά άγνωστος στο σημερινό κοινό και ξεχωριστή η ερμηνεία του ως Ρόκος. Συνολικά μία ευχάριστη παρέα. Όποιος επιθυμεί να το ακούσει μπορεί να πατήσει Δεσποινίς ετών 39 ραδιόφωνο. Αναμένω εντυπώσεις.

Έχω την εντύπωση πως το όνομα του Λογοθετίδη στην ταινία ήταν ΚαΡανταρης και όχι ΚαΦαντάρης...

 

[alexis]

Το θέμα είναι ότι αλλού το έχω δει Καραντάρης και αλλού Καφαντάρης και δεν ήξερα ποιο είναι το σωστό νομίζω όμως ότι έχετε δίκιο (και στη ραδιοφωνική διασκευή λέγεται Καραντάρης). Εδώ τώρα προκύπτει και άλλο θέμα: στην ταινία "ένας ήρως με παντούφλες" ο γλύπτης του αγάλματος, αν δε με απατάει η μνήμη μου, λέγεται Λυμπεριάδης (ο Νάξιος ασφαλώς), ενώ στις ραδιοφωνικές διασκευές (2 γνωστές και νομίζψ και στις 2 συμβαίνει αυτό) μετονομάστηκε σε Λαμπρινιάδης. Στη μια από τις δύο μάλιστα ενώ στην αρχή παρουσιάστηκε ως Λυμπεριάδης, αργότερα επικράτησε το Λαμπρινιάδης. Ποιος ξέρει τι γίνεται.