Vetus
RetroMaNiaC
- Joined
- 21 Αύγ 2008
- Μηνύματα
- 761
- Αντιδράσεις
- 58
Aν και το forum αφορά κυρίως ρέτρο υλικό πιστεύω ότι αυτό το θέμα θα σας ενδιαφέρει. Ελπίζω μόνο να μην άνοιξα το thread σε λάθος section.
Είναι γεγονός πλέον ότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει της μόδας στον χώρο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης οι ενήλικες, ώριμες εκδοχές κλασσικών, παιδικών παραμυθιών. Aν και σαν ίδεα είναι ενδιαφέρουσα κι έχουμε δει κάποια καλά, παρόμοια παραδείγματα σε άλλα media (video games, comics, manga κ.ο.κ.) δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι στην πράξη έχουμε δει τίποτα αξιοπρόσεχτο στην 7η τέχνη. Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων από τον Tim Burton; Κάτι πήγε να κάνει αλλά με απογοήτευσε κι ήταν πολύ φασαρία για το τίποτα. Κοκκινοσκουφίτσα της Catherine Hardwicke; Από το trailer και μόνο είναι οφθαλμοφανές ότι είναι από τους δημιουργούς του Twinlight, πράγμα καθόλου καλό. Χάνσελ και Γκρέτελ: Κυνηγοί Μαγισσών; Ουδεμία σχέση με το παραμύθι.
Η αλήθεια είναι ότι και παλιότερα βγαίνανε κατά καιρούς ταινίες και τηλεοπτικές σειρές βασισμένες σε κλασσικά παραμύθια σε διαφορετικές εκδοχές και συνήθως πιο μοντέρνες αλλά τουλάχιστον διατηρούσαν την βασική φόρμουλα των παραμυθιών όπου βασίζονται. Αντιθέτως οι ταινίες των τελευταίων ετών προσπαθούν να τα αλλάξουν τόσο πολύ που το μόνο κοινό στοιχείο που έχουν με τα παραμύθια όπου βασίζονται είναι απλά η ονομασία τους. Ένα πράγμα δηλαδή σαν κάτι live action μεταφορές video games που καμία σχέση έχουν με τα video games όπου βασίζονται κι απλά κολλάνε την ονομασία τους στις ταινίες αυτές για να πουλήσουν.
Επίσης ένα άλλο στοιχείο που με ξενίζει στις ταινίες αυτές είναι που προσπαθούν μάταια να μας πείσουν πόσο ενδιαφέρουσες είναι επειδή πήραν ένα κλασσικό παραμύθι για παιδιά και το κάνανε πολύ πιο βίαιο και/ή ώριμο για να αρέσει στους ενήλικες. Σαν να προσπαθούν μερικοί εξυπνάκηδες να μας πείσουν ότι θα ήταν πιο ωραίο αν κάνανε το Super Mario σαν το Gran Thief Auto και το Pokemon σαν το Skyrim. Ναι, είδαμε και προκοπή σε παιχνίδια όπως το Shadow The Hedhehog, Bomberman ActZero και Jak II που πήγαν να τα κάνουν πιο ώριμα αλλά έτσι έδειχναν πιο γελεία και δίχως προσωπικότητα. Από τα λίγα, καλά παραδείγματα χαριτωμένων παιχνιδιών που είχαν πιο ενδιαφέρον όταν τα κάνανε πιο ώριμα ήταν το Conker's Bad Fur Day.
Αρκετά κλασσικά παραμύθια όπως η Μικρή Γοργόνα και η Πεντάμορφη και το Τέρας έχουν αλλάξει αρκετά με το πέρασμα των χρόνων συγκριτικά με την αυθεντική τους εκδοχή και θα υπάρχουν περισσότερες από μια εκδοχές. Το θέμα όμως είναι να μην τους αλλάζουμε τελείως τον αδόξαστο όπως γίνεται και στις ταινίες ή τουλάχιστον να προσφέρουν κάτι πραγματικά απολαυστικό όπως σε animated μεταφορές της Disney όπως αυτή του Αλαντίν.
Αυτά από μένα για το θέμα. Περιμένω και τις δικές σας απόψεις.
Είναι γεγονός πλέον ότι τα τελευταία χρόνια έχει γίνει της μόδας στον χώρο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης οι ενήλικες, ώριμες εκδοχές κλασσικών, παιδικών παραμυθιών. Aν και σαν ίδεα είναι ενδιαφέρουσα κι έχουμε δει κάποια καλά, παρόμοια παραδείγματα σε άλλα media (video games, comics, manga κ.ο.κ.) δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι στην πράξη έχουμε δει τίποτα αξιοπρόσεχτο στην 7η τέχνη. Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων από τον Tim Burton; Κάτι πήγε να κάνει αλλά με απογοήτευσε κι ήταν πολύ φασαρία για το τίποτα. Κοκκινοσκουφίτσα της Catherine Hardwicke; Από το trailer και μόνο είναι οφθαλμοφανές ότι είναι από τους δημιουργούς του Twinlight, πράγμα καθόλου καλό. Χάνσελ και Γκρέτελ: Κυνηγοί Μαγισσών; Ουδεμία σχέση με το παραμύθι.
Η αλήθεια είναι ότι και παλιότερα βγαίνανε κατά καιρούς ταινίες και τηλεοπτικές σειρές βασισμένες σε κλασσικά παραμύθια σε διαφορετικές εκδοχές και συνήθως πιο μοντέρνες αλλά τουλάχιστον διατηρούσαν την βασική φόρμουλα των παραμυθιών όπου βασίζονται. Αντιθέτως οι ταινίες των τελευταίων ετών προσπαθούν να τα αλλάξουν τόσο πολύ που το μόνο κοινό στοιχείο που έχουν με τα παραμύθια όπου βασίζονται είναι απλά η ονομασία τους. Ένα πράγμα δηλαδή σαν κάτι live action μεταφορές video games που καμία σχέση έχουν με τα video games όπου βασίζονται κι απλά κολλάνε την ονομασία τους στις ταινίες αυτές για να πουλήσουν.
Επίσης ένα άλλο στοιχείο που με ξενίζει στις ταινίες αυτές είναι που προσπαθούν μάταια να μας πείσουν πόσο ενδιαφέρουσες είναι επειδή πήραν ένα κλασσικό παραμύθι για παιδιά και το κάνανε πολύ πιο βίαιο και/ή ώριμο για να αρέσει στους ενήλικες. Σαν να προσπαθούν μερικοί εξυπνάκηδες να μας πείσουν ότι θα ήταν πιο ωραίο αν κάνανε το Super Mario σαν το Gran Thief Auto και το Pokemon σαν το Skyrim. Ναι, είδαμε και προκοπή σε παιχνίδια όπως το Shadow The Hedhehog, Bomberman ActZero και Jak II που πήγαν να τα κάνουν πιο ώριμα αλλά έτσι έδειχναν πιο γελεία και δίχως προσωπικότητα. Από τα λίγα, καλά παραδείγματα χαριτωμένων παιχνιδιών που είχαν πιο ενδιαφέρον όταν τα κάνανε πιο ώριμα ήταν το Conker's Bad Fur Day.
Αρκετά κλασσικά παραμύθια όπως η Μικρή Γοργόνα και η Πεντάμορφη και το Τέρας έχουν αλλάξει αρκετά με το πέρασμα των χρόνων συγκριτικά με την αυθεντική τους εκδοχή και θα υπάρχουν περισσότερες από μια εκδοχές. Το θέμα όμως είναι να μην τους αλλάζουμε τελείως τον αδόξαστο όπως γίνεται και στις ταινίες ή τουλάχιστον να προσφέρουν κάτι πραγματικά απολαυστικό όπως σε animated μεταφορές της Disney όπως αυτή του Αλαντίν.
Αυτά από μένα για το θέμα. Περιμένω και τις δικές σας απόψεις.