Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου [Αθήνα 1982]

Το ΟΑΚΑ δεν ήταν ακόμα εντελώς τελειωμένο, το γήπεδο είχε τους τρεις από τους τέσσερις προβολείς του...
 
Ημουν μεσα στο σταδιο οταν νικησε η Βερουλη. Δεν περιγραφεται το τι εγινε. Ηταν κι εποχη που δεν ειχαμε ακομη ιδιαιτερες επιτυχιες στον αθλητισμο..
 
Ήμουν και εγώ εκεί και το θυμάμαι σαν τώρα. Δεν ξέχασα τα μούτρα της Φατίμα Γουίτμπρεντ και της Τίνα Λίλακ που νόμιζαν ότι θα πήγαιναν περίπατο και το είχαν περίπου σίγουρο ότι οι δικές μας ήταν "διαχειρίσιμες". Αντίθετα με τη Βρετανίδα και τη Φινλανδέζα, η δεύτερη στο αγώνισμα, (πρώην) ανατολικογερμανίδα Άντγε Κέμπε (σήμερα Τσόλκαου) ήταν μάλλον κουλ απέναντι και στη Βερούλη κ τη Σακοράφα. Πάντως, πολλές δεκαετίες αργότερα, κάποιοι αθλητές ξένων αποστολών, τους οποίους εντόπισα χάρη στα social media, μου επιβεβαίωσαν ότι θυμούνταν ότι το στάδιο είχε κυριολεκτικά παραλύσει: ανάμεσα σε αυτούς που μου το είπαν ήταν η (πρώην) Ανατολικογερμανίδα 400άρα Ζαμπίνε Μπους (σήμερα Άσκουι), ο Γάλλος δρομέας μεγάλων αποστάσεων Φιλίπ Λεγκράν (είχε τρέξει στα 10000μ. μαζί με τον θρυλικό Αλμπέρτο Κόβα), ο ένας από τους δύο (τότε) νεαρούς πρωταθλητές Σουηδίας στο ύψος Τόμας Έρικσον, καθώς και ένας (τότε) Σοβιετικός ρίπτης, ο σφυροβόλος Ίγκορ Νικούλιν. Και οι τέσσερις αυτοί (αλλά και μερικοί άλλοι ακόμα) μου θύμισαν αυτή τη στιγμή, μου μίλησαν για τις δικές τους στιγμές, αλλά και για το πώς τους είχε φανεί η Αθήνα τότε, στο μακρινό 1982. Εννοείται φυσικά ότι είχα ακούσει και κάποια κουτσομπολιά για τους τότε "διασήμους" του στίβου (όπως π.χ. το πώς φερόταν ο Στιβ Οβέτ όταν έπινε ή την ανεπιβεβαίωτη φήμη περί ειδυλλίου μεταξύ ενός πορτογάλου δρομέα μεγάλων αποστάσεων με την νεαρότατη τότε γερμανίδα χρυσή πρωταθλήτρια στο ύψος). Τόσο από αυτά που έζησα, όσο και από αυτά που μου διηγήθηκαν αυτοί, διαπιστώνω πλέον ότι ήταν δυνατά βιώματα αυτά...
 
Πάντως (ήμουν κι εγώ μέσα, το "ώπα !" της Βερούλη -βλ. παραπάνω βίντεο- τη στιγμή που έριχνε, έμεινε ιστορικό, ακουγόταν και στην "Αθλητική Κυριακή" νομίζω, που είχε τη σκηνή στο σήμα της), το χρυσό της Βερούλη ήταν έκπληξη, από τη Σακοράφα το περιμέναμε, που ήταν καλύτερη σε επιδόσεις. Βεβαίως λίγες μέρες μετά, η Σοφία πήρε το αίμα της πίσω στα Βενιζέλεια, κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ με 74.20. Συντριπτική επίδοση, αν σκεφτείς ότι η Βερούλη πήρε το χρυσό μόλις με 70.02 ....
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Όντως από τη Σακοράφα περιμέναμε χρυσό, καθότι αυτή ήταν το φαβορί αφού είχε προκριθεί τρίτη, ενώ η Βερούλη ήταν στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα πολύ καλό αουτσάιντερ, έχοντας προκριθεί τέταρτη, κατά σειράν πίσω από τις Κέμπε, Λάακσαλο και Σακοράφα. Η Κέμπε ήταν τελικά η αργυρή νικήτρια, η Σακοράφα η χάλκινη, η Λάακσαλο... τελευταία από όλες τις αγωνιζόμενες (12η) και η Βερούλη πήρε το χρυσό. Η σειρά πρόκρισης βεβαίως δεν σήμαινε τίποτε, αφού τα άλλα φαβορί (Λίλακ, Γουίτμπρεντ και Φέλκε) είχαν προκριθεί παρακάτω από τη Βερούλη. Όσον αφορά το 70.02, ναι ήταν λίγο χαμηλό, αλλά σ' εκεινο το Ευρωπαίκό καμία δεν έκανε τίποτε το σπουδαίο, γιατί είχαν το μυαλό τους περισσότερο στο Παγκόσμιο και στους Ολυμπιακούς του 84... Έστω και έτσι όμως, εγώ θυμάμαι ότι έκλαψα όταν για πρώτη φορά, κι ενώ είχα συνηθίσει να ακούω τον καταθλιπτικό εθνικό ύμνο της ΓΛΔ εναλλάξ με τον λίγο...μιλιταριστικό της πρώην ΕΣΣΔ, άκουσα και τον δικό μας...Αξία ανεκτίμητη...
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα