Η Γιορτή της Μητέρας

[caprice]

Κάθε χρόνο, η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου είναι αφιερωμένη στις μητέρες. Έτσι και φέτος, στις 8 Μαΐου γιορτάζουν οι μητέρες. Το αυτονόητο είναι βέβαια ότι δεν χρειάζεται ειδική μέρα για να αποτίσουμε φόρο τιμής στον άνθρωπο που μας έφερε στον κόσμο. Ούτε είναι της παρούσης να ασχοληθούμε με απόψεις τύπου «γιορτές έως marketingtool» ή άλλες (εορτή μάνας γης ανά τους αιώνες, κ.λπ.).

Αχ! η Μάνα … Αυτό το «Μάνα» που διαδέχεται, στο στόμα μας μεγαλώνοντας, το «Μαμά» και το «Μητέρα», υποδηλώνει – για μένα πάντα – την σιωπηλή αποδοχή και παραδοχή της άοκνης παρουσίας της σε όλα τα επίπεδα. Ο ορισμός της ανιδιοτέλειας και της ατέλειωτης προσφοράς. Η γυναίκα που ξεχνάει, που συγχωρεί, που το μητρικό φίλτρο εξαλείφει τις «αδυναμίες» του φύλου της, που παραμερίζει, που προσπερνά, που υπερυψούται των αντοχών της και όχι μόνο.

Θυμάστε; «Μανούλα μου σʼ αγαπώ». «Είσαι η καλύτερη μανούλα του κόσμου». «Μαμά μου σε λατρεύω»: τέτοιες φράσεις γράφαμε στις κάρτες που φτιάχναμε και ζωγραφίζαμε καρδούλες, βάζαμε αυτοκόλλητα και άλλα πολλά και πολύχρωμα. Ετοιμάζαμε μικρά δωράκια τα οποία και κρύβαμε επιμελώς μέχρι να φτάσει η πολυπόθητη ημέρα. Σπιρτόκουτα με μικρούς θησαυρούς, σελιδοδείκτες, χαρτοκολλητική.

Κάναμε «μυστικές συνεννοήσεις» για να οργανώσουμε την όποια έκπληξη. Πώς θα πάρουμε τα λουλούδια / τα γλυκά, ο μπαμπάς πώς θα το σκάσει για να πάει να τα πάρει, πού θα τα κρύψουμε. Άλλες πάλι προφασιζόμασταν ότι το είχαμε ξεχάσει. «Η μαμά δεν ήξερε τίποτα και δεν καταλάβαινε ποτέ τι σχεδιάζαμε».... πώς δεν το έπαιρνε χαμπάρι.

Λίγο μεγαλύτεροι, ανοίγαμε τους κουμπαράδες μας και με τη συνδρομή του πάντα πρόθυμου μπαμπά αγοράζαμε ένα άρωμα, ένα μαντήλι, μία κορνίζα.

Μοναδικές δε ήταν και οι στιγμές που σκάγαμε παιδιά και εγγόνια στην εκάστοτε μαμά / γιαγιά. Διπλή γιορτή.

Με πόση τρυφερότητα τα θυμάμαι όλα αυτά.

Προβολή συνημμένου 32045

​

 

[pooky(1)]

Caprice είσαι πολύ τυχερή που έχεις τέτοιες αναμνήσεις. Μακάρι να γύριζε ο χρόνος πίσω και να ήταν τα πράγματα διαφορετικά για μένα.

Δυστυχώς πριν από δεκαετίες, όταν ήμουν παιδί (όσο μπορούσα να είμαι) δεν υπήρχε πολυτέλεια για τέτοια πράγματα σπίτι μου, μια και οι δικοί μου, ιδιαίτερα η μητέρα μου, έδινε πραγματικό πόλεμο για επιβίωση, ζώντας κάτω από τεράστια οικονομικά χρέη. Οπότε δεν υπήρχε καν χαρτζηλίκι ή κουμπαράς να σπάσω για να κάνω κάποιο δώρο στη μητέρα μου που παιδευόταν να τα φέρει βόλτα, και ένιωθα άσχημα πολύ για αυτό.

Είχα μοιραστεί τη λύπη μου μαζί της και μου είχε πει να μην αισθάνομαι άσχημα. Ακόμα και σε αυτό με έκανε να αισθάνομαι λιγότερο άσχημα.

Όσο κι αν πήρα το αίμα μου πίσω και όσο κι αν στα 42 μου ζω σαν παιδί, ο χρόνος δεν συγχωρεί και δεν γυρίζει πίσω το κοντέρ. Ζηλεύω ακόμα (δεν φθονώ σε καμία περίπτωση όμως) όλους όσους έζησαν τέτοιες υπέροχες στιγμές μικροί.

Νά' σαι καλά που μας θύμισες την ύστατη, αυτή, γιορτή.

 

[konkar]

Νομίζω ότι κανένα δώρο δεν κάνει χαρούμενη μια μητέρα παρά η αγάπη του παιδιού της. Μια αγκαλιά κι ένα χαμόγελο είναι ότι πρέπει για τη γιορτή της Μητέρας.

 

[caprice]

Νομίζω ότι κανένα δώρο δεν κάνει χαρούμενη μια μητέρα παρά η αγάπη του παιδιού της. Μια αγκαλιά κι ένα χαμόγελο είναι ότι πρέπει για τη γιορτή της Μητέρας.

Κρίμα που από τα γραφόμενά μου σχημάτισες την εντύπωση ότι τα παιδιά πρέπει ντε και καλά να κάνουν ένα δώρο. Σαφώς και δεν αποτιμάται σε είδος η αγάπη προς τη μητέρα μας.

Η πρόθεσή μου - ανοίγοντας αυτό το θέμα - δεν ήταν να δώσω υλική υπόσταση σε κανένα συναίσθημα παρά μόνο να θυμίσω πόσο όμορφα νιώθαμε εκείνη την ημέρα ... μικρά ήμασταν.

Κρίνοντας από τον εαυτό μου, γιορτάζω κάθε στιγμή … όπως και όλες οι μητέρες.

 

[Domenica]

Παιδιά εδώ στην Αγγλία η γιορτή της μητέρας ηταν στις 3 Απρίλη και ειχαν γεμισει τα μαγαζια με ελαφρως κιτς δωράκια και σετ με καλλυντικά με φλοραλ συσκευασιες. Ξέρει κανεις να μας εξηγήσει το λόγο; (και 8 Μαρτη η γιορτή της γυναικας). Μαλιστα εστειλα και δωράκι στην μαμά στην Ελλάδα.

Εμεις φτιάχναμε δωράκια στο σχολειο. Ειχα βρει πριν απο χρονια μια ταλαιπωρημένη ροζ χαρτινη καρδιά που εγραφε με άσχημα μπλε γραμματάκια το αμιμητο (και ελαφρως μακάβριο) ᾽᾽Μανούλα μου, σου χαριζω την καρδουλα μου!᾽᾽. Δωρο στην μαμά μου σε ηλικια 7 ετών περιπου μαζι με αγριολουλουδα που ειχα μαζεψει. Ειχε και μερικές ξερές μαργαριτες μέσα. Το ανέσυρα μαζι με διάφορα άλλα και αυτό συην εκαθάριση του πατρικου μου, ισως να βρισκεται σε κανένα κουτι.

Η ιδεα του αληθινου δώρου ηρθε πολύ αργότερα, συνηθως επροκειτο για μπουκετο με λουλούδια μαζι με κολωνια τυπου ᾽᾽Μυρτώ᾽᾽.

Χρονια πολλά πάντως σε ολες τις μαμάδες. (και τα παιδάκια)

 

[johnny19818]

Στη γιορτή της μητέρας θυμάμαι στο νηπιαγωγείο η δασκάλα μας να μας βοηθάει να φτιάξουμε καρτούλες με ευχές για τη μαμά. Ε, μετά όλο και κάποιο λουλουδικό ήταν το δώρο μας. Αλήθεια γιατί όλο λουλούδια; Έτσι είναι το έθιμο ή απλά αυτά άρεσαν στη μάνα μου και τις τα έπαιρνα κάθε χρόνο;

 

[BETTY BOOP]

πολύ όμορφο και συγκινητικό θέμα!

 

[Bambinella]

Καποτε ειχα διαβασει για ενα κοριτσακι σε ενα ξενο κρατος. Νομιζω στη Ρωσια.
Το κοριτσι αυτο ηταν καπου 10 χρονων και απο νηπιακη ηλικια ειχε χασει τη μητερα του. Ελεγε λοιπον πως αυτη η γιορτη ηταν πραγματικος εφιαλτης για την ιδια. Στο σχολειο η δασκαλα εβαζε τα παιδια να φτιαχνουν καρτουλες και μικρα δωρα για τις μητερες τους και αυτη που δεν ειχε μητερα καθοταν σε μια γωνια και κοιταζε τα αλλα παιδια ενω δακρυα ετρεχαν απο τα παιδικα ματακια της.
Πανε τουλαχιστον 10 χρονια που διαβασα αυτη την ιστορια και δε θα την ξεχασω ποτε. Δε θα ξεχασω ποσο εκλαψα οταν την πρωτοδιαβασα και αυτη τη στιγμη που γραφω κλαιω και παλι.
Μακαρι καθε παιδι στον κοσμο να ειχε τη μαμα του και καθε μαμα το παιδι της! Ποσο αδικη και ποσο φρικτη μπορει να γινει η ζωη για ενα πλασμα που ακομα δεν βγηκε στο κοσμο! Θα κουβαλαει τις πληγες του για παντα....

 

[Νικόλαος]

Στο νηπιαγωγείο (τέλη του '80) είχαμε ηχογραφήσει σε κασέτα ποιηματάκια για την γιορτή της μητέρας. Δυστυχώς την έχω χάσει. Έχω θυμηθεί δυό τρία παιδιά από τότε αλλά κανείς τους δεν την έχει. Κλάμα!!!

«Υπόσχεση σου δίνω, μαμά παντοτινή,
πως πάντα θα ακούω, κάθε σου συμβουλή»

έλεγα τελειώνοντας.
(το μόνο που θυμάμαι...)

 

[Bambinella]

Στο νηπιαγωγείο (τέλη του '80) είχαμε ηχογραφήσει σε κασέτα ποιηματάκια για την γιορτή της μητέρας. Δυστυχώς την έχω χάσει. Έχω θυμηθεί δυό τρία παιδιά από τότε αλλά κανείς τους δεν την έχει. Κλάμα!!!

«Υπόσχεση σου δίνω, μαμά παντοτινή,
πως πάντα θα ακούω, κάθε σου συμβουλή»
(το μόνο που θυμάμαι...)

Οποτε ας φορεσουμε ολοι τις ζακετουλες μας Αυγουστο μηνα και τσιμουδια!

 

[Sid.Stavros]

Στη γιορτή της μητέρας θυμάμαι στο νηπιαγωγείο η δασκάλα μας να μας βοηθάει να φτιάξουμε καρτούλες με ευχές για τη μαμά. Ε, μετά όλο και κάποιο λουλουδικό ήταν το δώρο μας. Αλήθεια γιατί όλο λουλούδια; Έτσι είναι το έθιμο ή απλά αυτά άρεσαν στη μάνα μου και τις τα έπαιρνα κάθε χρόνο;

Οχι ετσι ηταν, τα ιδια καναμε και εμεις, λουλουδι και καρτουλα. Ακομη την παιρνω τηλεφωνο αυτη την ημερα μιας και εχω φυγει απο το πατρικο σπιτι εδω και πολλα χρονια.

 

[αριαδνη]

Ε ναι γι αυτό την αγαπάμε ιδιαίτερα αυτήν την γιορτή εμείς στην Ελλάδα