Η διασκέδαση στα 80ς

Domenica

Banned
Joined
9 Νοέ 2009
Μηνύματα
1.208
Αντιδράσεις
136
Εγω υπηρξα εφηβη στα ᾽90ς οποταν δεν εχω εμπειριες απο μπαρ, ντισκοτεκ, κλαμπ και τις καφετεριες των ᾽80ς παρα μονο οταν συνοδευα τους μεγαλους. Θυμαμαι το ντοπιο σκυλαδικο στο οποιο ειχαμε παει μια δυο φορες για να μαζεψουμε μεθυσμενους θειους που δεν ηταν σε κατασταση να οδηγησουν και θυμαμαι ενα ωραιοτατο και καπως γραφικα παρακμιακο ρετρο σκηνικο με γαρυφαλλα, σπασμενα πιατα και ειλικρινα ενθουσιωδη ατμοσφαιρα, πολυ τσιγαρο και βαμμενες, ξανθες με συνθετικα μινι. Δηλαδη ενα μεσο επαρχιακο σκυλαδικο απαραλλακτο μαλλον ανα τους αιωνες. Θυμαμαι την ατμοσφαιρα απο μπιλιαρδαδικα και ηλεκτρονικα οπως αυτα που υπηρχαν μεχρι και τις αρχες των ᾽00ς στην Φωκιωνος Νεγρη καθως και απο καφετεριες με την κλασσικη καρεκλα με τις πλεκτες πλαστικες λουριδες (βλ. και τα σχετικα με τα παραπανω θρεντ). Θυμαμαι ακομα και καφενεια-χαρτοπαικτικες λεσχες με ρετρο αισθητικη και γερακους μεγαλα χαρτομουτρα (βοηθουσα στον φουρνο της γιαγιας μου και πηγαινα κουλουρακια που συνοδευαν τον ελληνικο καφε στα εν λογω ιδρυματα). Θυμαμαι και επαρχιακες ντισκο μονο που τις θυμαμαι μερα και αδειες με τα φωτορυθμικα σβηστα και την μπαλα ακινητη. Θυμαμαι ηταν στα υπογεια ξενοδοχειων οπου πηγαινα ψωμι για τοστ και οι ιδιοκτητες με κερναγαν χυμους νεκταρ με πλαστικα διακοσμητικα, συνηθως κοκκινες φιγουρες κοριτσιων ή γαλαζιες γοργονες.

Πραγματα οπως μπουατ, ρεμπεταδικα, ντισκο και σκυλαδικα (᾽᾽πολιτιστικα κεντρα᾽᾽), συναυλιες κ.α. τα γνωριζω κυριως απο διηγησεις μεγαλυτερων φιλων. Εδω καλω τους μεγαλυτερους να διευκρινησουν δυο πραγματα

α. το να καις ᾽᾽πεντοχιλιαρα στα μπουζουκια᾽᾽ παιζει να ειναι και αστικος μυθος διοτι ακομα και μεγαλυτερη φιλη που οντως δουλευε στα ᾽80ς σε σκυλαδικο δεν το ειχε δει ποτε αν και το ακουγε να συμβαινει (το ᾽χε δει παντα ενας φιλος φιλου ή γινοταν μια μερα που εκεινη δεν δουλευε) - το να σπας ομως πιατα ισχυε! Εσεις ειχατε δει ποτε καποιον οντως να το κανει?

β. πως αν η διασκεδαση τοτε ηταν οντως πραγματικα σπουδαια με την νυχτα να ειναι αθωα παρα τα οποια περιεργα (βλ. βιβλιο ᾽Ἀυτη η νυχτα μενει᾽᾽) με τα μαγαζια να δεχονται με χαρα ενα ετεροκλητο κοινο που διασκεδαζε με αληθινη ορεξη μεχρι πρωιας με ανακατεμενες παρέες και κοστος μικρο. Ακομα και στα σικ μαγαζια που ειχαν σκληρη πορτα και που πλεον το εισιτηριο τους ειναι συλλεκτικο υποτιθεται πως και εκει τα πραγματα δεν ηταν στημενα και κανεις δεν καθοταν απλως με την παρεα του κοιταζοντας με παγερο υφος τους αλλους αλλα χορευε, τραγουδαγε και γελαγε. Αληθεια ή μυθος?

Αυτο που σιγουρα ηταν καλυτερο και λυπαμαι ειλικρινα τους νεοτερους που δεν το ζουν ειναι η διασκεδαση με τους φιλους, τους συγγενεις, τους γειτονες και τους συμπολιτες. Στα ᾽80ς γενικα, καποιος μεγαλωνε διαρκως περιστοιχισμενος απο αλλους ανθρωπους. Οχι μονο τα σπιτια ηταν ανοιχτα με συγγενεις να μπαινοβγαινουν φερνοντας και παιρνοντας παιδια, γλυκα, ποτα και φαγωσιμα αλλα το απογευματακι ειδικα την ανοιξη και το καλοκαιρι εβγαζαν ολοι τις καρεκλες στην εξωπορτα και μαζευοταν η γειτονια για τσιγαρο και κουβεντουλα ακομα και σε καλες αστικες περιοχες. Ειδικα τα Σαββατοκυριακα πολλες φορες αυτες οι μαζωξεις κατεληγαν σε γλεντι κανονικο με τον καθενα να βαζει απο κατι, μπριζολες να ψηνονται διπλα σε ψωμακι σε καρβουνακια, κιθαρουλες να γρατζουνιζονται και χοροι να στηνονται. Επισης στις εορτες συμμετειχαν ολοι με κεφι, απο τις πιο ωραιες αναμνησεις μου ειναι οι φωτιες του Αη Γιαννιου τοτε που καιγαμε τον Μαη και πηδαγαμε απο πανω, το γλεντι της Καθαρας Δευτερας και η Πρωτομαγια. Οι ᾽᾽επισκεψεις᾽᾽ σε σπιτια ηταν τακτικες και ειχαν συγκεκριμενο τυπικο. Τοτε βεβαια τις βαριομουν τωρα καταλαβαινω ποσο ωραιο ηταν, με μαστιχα υποβρυχιο, γλυκο του κουταλιου και καφε ή λικερ σε ασημενιο δισκο με σεμεδακι (βλ. ᾽᾽κερασματα σε επισκεψεις᾽᾽). Ισως επειδη επικρατουσε ενα γενικο πνευμα αισιοδοξιας με το κοσμο να μην προβληματιζεται ιδιαιτερως για τα οικονομικα του και να θεωρει (κακως) το μελλον εκεινου και των παιδιων του εξασφαλισμενο, η ατμοσφαιρα γενικα ηταν ευθυμη και η χαρα μεταδοτικη.

Απο τα μεσα των ᾽80ς και μετα το σκηνικο αρχισε καπως να αλλαζει, ο κοσμος προστατευε πιο πολυ το σπιτι του απο τους αλλους και η γενικη ταση κοινωνικης ανοδου οδηγησε πολλους στο να αποφευγουν πλεον να διασκεδαζουν στον δρομο με τον μπας κλας (αλλη ρετρο φραση) γειτονα αλλα να πηγαινουν στο in μαγαζι ή εστω στην επαρχιακη απομιμηση του. Στα δε ᾽90ς το ιδιο το προφιλ της γειτονιας ειχε αλλαξει με μεταναστες να εχουν ερθει και τους παλιους γειτονους να εχουν φυγει. Ποτε ακριβως σταματησαν οι επισκεψεις σε σπιτια να ειναι συνηθεια και να γινονται θεμα, με απειρα τηλεφωνηματα μπροστα και οχι και τοσο τακτικες? Λειπω πολλα χρονια αλλα σιγουρα κατι εχει αλλαξει. Μαλιστα θυμαμαι πως τα οικονομικα δεν ηταν σχεδον ποτε θεμα συζητησης.

Παντως εδω να παρατηρησω πως οι μεταναστες που ηρθαν σε πολλες αθηναικες γειτονιες ζουν ακομα ετσι, με καρεκλες να βγαινουν στο δρομο και ταβλι μπροστα στα μαγαζια τους. Μαλιστα οι κυριες βγαζουν και εργοχειρα, ειδικα τα γκομπλεν κανουν θραυση στα Πατησια! Μου φανηκε πολυ συγκηνητικο!

Mαλλον ειναι αληθεια πως τοτε τα πραγματα ηταν καλυτερα με βαση τα λιγα που θυμαμαι και τις αναμνησεις φιλων και συγγενων. Δεν ειναι πως στα ᾽90ς και στα ᾽00ς δεν υπηρχαν ωραια μερη για να διασκεδασεις (βλ. κλαμπιγκ στα ᾽90ς) αλλα στα ᾽80ς παρα το κιτς στην αισθητικη πολλων επαρχιακων κυριως μαγαζιων η διασκεδαση τοτε ηταν μαζικη και διαταξικη, με ειλικρινη ενθουσιασμο και εκφραση αληθινης χαρας (᾽᾽ὀλη η ντισκο μια παρεα᾽᾽). Επισης υπηρχαν διαρκως αφορμες για να στηθει ενα ωραιοτατο γλεντακι. Ασε που επικρατουσε παντα μια ατμοσφαιρα γιορτης γιατι δεν ανησηχουσες ποτε ηταν το αυριο.

Τελος να προσθεσω πως εκτος απο την οικονομικη ανεση ρολο επαιζε και το πως ηταν τα σπιτια. Υπηρχαν ακομα μονοκατοικιες με κηπο καθως και αλανες και ανοιχτοι χωροι που προσφεροταν για μαζωξεις. Ακομα και σε πολλες απο τις κατασυκοφαντημενες πολυκατοικιες της αντιπαροχης συνηθως η βεραντα ηταν μεγαλουτσικη και μελη της ιδιας οικογενειας ή παρεας ειχαν αγορασει διαμερισματα στην ιδια πολυκατοικια. Σημερα ακομα και στην επαρχια τα σπιτια ειναι διωροφα ή τριωροφα ή ανηκουν σε οικισμους-εξοχικα.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ημουν πολυ μικρος για να διασκεδαζω στα 80ς και ντισκοτεκ μαλλον δεν εχω δει ποτε απο κοντα. Απο σκυλαδικα και κεντρα διασκεδασης δεν ειχα παρει χαμπαρι απο πολλα, περαν απο κανενα γλέντι (γάμο, κοπή πίτας, αντε και καποια βραδιά που διοργάνωσε κάποιος σύλλογος)

Απο οσα ανεφερες παραπανω, σε εκεινη την ηλικια ο,τι ηξερα απο 'διασκεδαση' ηταν οι επισκεψεις στα σπιτια, και εχει ενδιαφερον εκει που λες οτι στα 90ς ο κοσμος αρχισε να 'προστατευει το σπιτι του' (Εδω ειχα ενοιξει ενα σχετικο θεμα με τις επισκεψεις).

Τελος να προσθεσω πως εκτος απο την οικονομικη ανεση ρολο επαιζε και το πως ηταν τα σπιτια. Υπηρχαν ακομα μονοκατοικιες με κηπο
αν κανεις βολτα σε καποιες γωνιες στα Πατησια θα δεις και μονοκατοικιες και διοροφα και σπιτακια με αυλες και κηπους. Ειχα χαθει ενα βραδυ και ξαφνικα νομιζα οτι ειχα τηλεμεταφερθει στην πατριδα σου την Ερμουπολη :)
 
Οντως εχεις δικιο, αλλα στα Πατησια ομως οι μονοκατοικιες αυτες ειναι οι περισσοτερες ακατοικητες ή κατοικουνται από ρετρο παπουδες. Το ξερω διοτι το πατρικο του αντρα μου ειναι εκει. Μαλιστα καποτε πριν απο 8 χρονια ψαχναμε να αγορασουμε μια παλια μονοκατοικια με κηπο στα Πατησια με το γνωστο κολπο του να χτυπας κουδουνια λεγοντας πως ακουσες οτι αυτο πουλιεται, μπορεις να ριξεις μια ματια?-σταθηκε αδυνατο να βρουμε κατι διοτι ειτε ο ιδιοκτητης (που σχεδον παντα δεν εμενε εκει και τον ειδοποιουσαν να ερθει απο τα προαστια) ζηταγε την Αρτα και τα Γιαννενα (κολπο για να μας αποθαρρυνει προκειμενου να το δωσει μετα στον εργολαβο που θα το εκανε καινουργια πολυκατοικια και θα του εδινε διαμερισματακι αντιπαροχη) ειτε συχνα δεν υπηρχε ιδιοκτητης (ανηκε σε πεντε εξι σκορπισμενους ανα τον κοσμο που δεν μιλιοταν μεταξυ τους) ειτε ηταν αδυνατο να συνενοηθεις με τον παπου ή την γιαγια- φαντασμα του μισοερειπωμενου σπιτιου ( ᾽Ἀπο πού εισαι εσυ? Δεν εισαι Ελληνας! Φυγε, φυγε!᾽᾽).

Στην δε Συρο επισης αυτου του ειδους η διασκεδαση δεν συνηθιζεται πια και πολλα σπιτια εγιναν τριωροφες μινι πολυκατοικιες ακομα και στα χωρια, οσα κρατησαν κηπους τους εξαφανισαν πισω απο τεραστιους τοιχους.

Πολυ ενδιαφερον το θρεντ με τις επισκεψεις δεν το ειχα δει!

Δεν ξερω τι εγινε ακριβως αλλα παντως σιγουρα η κοινωνικη ζωη σταματησε να ειναι ετσι. Ακομα και στην επαρχια αυτο αλλαξε τα παιδια των συγγενων και φιλων μας απο Κρητη, Συρο, Καλυμνο και Πελοποννησο δεν ζουν πια με αυτο τον τροπο. Καποια εθιμα διατηρουνται βεβαια αλλα με εναν τροπο λιγοτερο ενθουσιωδη. Πλεον κανεις εκτος απο τους μεταναστες δεν βγαινει για παρεα στην γειτονια. Ασε που υπάρχει μια γενικη αισθηση τρομου, οι Ελληνες φοβουνται τους ξενους, οι ξενοι τους Ελληνες και τους αλλους ξενους (λαθρακουω συχνα τις συζητησεις τους, μιλανε στα ελληνικα μεταξυ τους και οι παλαιοτεροι μιλανε εναντια στους καινουργιουφερμενους). Εγω χαρηκα παντως που ειδα πως αρκετοι μεταναστες συνεχιζουν ακομα αυτην την συνηθεια ισως τα παιδια τους σε εικοσι χρονια να γραφουν στο εν λογω φορουμ αντιστοιχες αναμνησεις (᾽᾽η κοινωνικοτητα στην εποχη της κρισης᾽᾽)! Ειδικα στην γειτονια του συζηγου στα Πατησια ξαναρθαν παιδακια. Για πολλα χρονια εβλεπες μονο παπουδες με ολες τις οικογενειες να εφυγαν για τα προαστια.

Παντως στην επαρχια δεν καταλαβαινω το κλεισιμο στα σπιτια, ισως επειδη οι ανθρωποι πλεον εχουν σχεδον ολοι βασανα να μην θελουν να τα μοιραζονται με τους αλλους. Στα 80ς το κλιμα ηταν παντα χαρουμενο. Για να πω ενα αρνητικο αν ειχες θεματα απλα δεν συμετειχες στην κοινωνικη ζωη με τους φιλους, περιοριζοσουν στην οικογενεια σου και συχνα με καποιο μη δηλωμενο τροπο εξοστρακιζοσουν. Το ᾽᾽Δεν θελουμε θλιμμενους στην γιορτη μας᾽᾽ ηταν διαδεδομενο.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πράγματι η διασκέδαση ήταν πολύ διαφορετική τότε...συνήθως ήταν οι οικογενειακές/φιλικές γιορτές στα σπίτια, με σοκολατάκι Τζοκόντα ή noisetta ή τα υγείας του Παυλίδη στο σχήμα του Τζοκόντα!! Κλασικά λικεράκι Tia Maria ή Peppermint και γλυκό κουταλιού ή κάποιο γλυκό που ήταν σπεσιαλιτέ της κάθε νοικοκυράς, η οποία πάντα έδινε τη συνταγή και αναγραφόταν ως τίτλος "Κέικ Μαρίας" ή "Τούρτα Δήμητρας" κοκ!! Το ουίσκυ ήταν μόνο για άντρες και στις περισσότερες περιπτώσεις Ballantines ή J&B. Μετά απο κάθε τραπέζωμα είχε χορούς και όχι όπως σήμερα που τρώμε, καθόμαστε και μετα χαιρετιόμαστε...και του χρόνου πάλι...

Επίσης μερικές φορές πηγαίναμε 2-3 οικογένειες μαζί για πεϊνιρλί στη Δροσιά στον Ελευθεριάδη (εκδρομή!!) με τον τεραστιο κήπο ή στα Μπακαλιαράκια μια περιοχή με ταβέρνες περίπου πίσω απο τα Jumbo της Βάρης που σέρβιραν πάντα μπακαλιάρο σκορδαλιά.

Επίσης θυμάμαι οτι είχα προλάβει το "Κυκλάμινο" ένα σκυλάδικο στα βλάχικα της Βάρης (τραγούδαγε ο Τάκης Φύτρος), εκεί που είναι τώρα ο Σκλαβενίτης και μια ντισκοτέκ που δε θυμάμαι το όνομα της αλλά βρισκόταν στη Βουλιαγμένης, περίπου στο σταθμό του Αγ. Δημητρίου.
 
Θυμαται κανεις ποτε ακριβως σταματησαν και πως να ισχυουν αυτα με τον τροπο που θυμομαστε και γιατι?

Εχουμε πει ηδη καποια πραγματα αλλα εσεις τι πιστευετε?

Ρωταω διοτι εγω λοιπω και πολλα χρονια πλεον απο Ελλαδα.
 
Από την "Άνοιξη του Χρηματιστηρίου" (1998) και έπειτα άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα προς το χειρότερο. Λίγο το Κωστοπουλέϊκό lifestyle, λίγο ο Σημιτικός "εκσυγχρονισμός", λίγο η τεχνολογία και έδεσε το γλυκό. Αυτό που έβαλε "ταφόπλακα" ήταν ο υπερκαταναλωτισμός με τα κάθε λογής δάνεια.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εγώ υπήρξα παιδί των 80ς και αυτό που μου λείπει περισσότερο από όλα είναι οι ντίσκο, τόσο οι αθηναϊκές όσο και οι καλοκαιρινές στα νησιά. Θυμάμαι -για να αναφέρω μόνο αυτές που ήταν στην ευρύτερη περιοχή Κυψέλης, Πατησίων, Γαλατσίου- την Notturno, την ABC, τη Station One και προς Γαλάτσι την Olympic Venus όπου κάναμε και όλες τις "εκδηλώσεις" του γυμνασίου και του λυκείου. Τώρα, 40φεύγα πλέον, πηγαίνω πού και πού στις 33 Στροφές στο Κάραβελ, έτσι για να θυμηθώ τα παλιά. Όσο για τις καλοκαιρινές ντίσκο, ακόμα θυμάμαι το καλοκαίρι του 83 και τις ντίσκο στην Ρόδο. Στη Ρόδο πήγα πρόσφατα, μόνο για να ανακαλύψω ότι στη θέση των γεμάτων ζωή ντίσκο του Νιοχωριού (κέντρου της καινούργιας πόλης) υπάρχουν καθωσπρέπει εστιατόρια (στην καλύτερη περίπτωση), μαγαζιά με ακριβά είδη (για τους Σκανδιναβούς και Ρώσους τουρίστες) ή εγκαταλελειμμένα κτήρια με τις μισοκατεστραμμένες ταμπέλες μιας άλλης εποχής.... Μ' έπιασε νοσταλγία..
 
Διαμάντι αυτό το κανάλι…πού το ανακάλυψες;
 
Πίσω
Μπλουζα