Ο Μπέκας ήταν μιας άλλης εποχής, που μόνο ο Ξενίδης μπορούσε να τον αποδώσει! (όπως ο καλύτερος Poirot για μένα, είναι ο Peter Ustinov και με τεράστια διαφορά! )
.Και γω ειδα οπως και εχω τα επεισοδια του remake με τον μιχαηλιδη αλλα οπως ειπες και συμφωνω απολυτα δεν μπορει να φτασει ουτε στο δαχτυλακι του ξενιδη.Εκεινο το βλεμα του ξενιδη το γελακι που ειχε και γενικα ολη η συμπεριφορα ηταν αξεπεραστη.Ειναι αδυνατων να τον φτασει εστω και στο ελαχιστο καποιος.Ακομα και στην σειρα ''ο επισκεπτης της ομιχλης'' που παιζει ο ξενιδης το ολο στυλ του εχει καποια στοιχεια απο τον αστυνομο μπεκα που επαιζε στης αλλες σειρες.Εχω ολες της σειρες που εχει παιξει ο ξενιδης με τελευταιο μου αποκτημα την σειρα ''μια γυναικα απο το παρελθον'' και με ληπει μονο αυτη η πιο κλασσικη του.Φιλε wally οι σειρα λεγοταν οι ιστοριες του αστυνομου μπεκα και παιχτηκε το 1970 ακριβης χρονια δεν θυμαμαι.Αυτη η σειρα εκανε γνωστο τον ξενιδη σαν αστυνομο μπεκα και μετα ακολουθησαν ολες οι αλλες.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο!D@redevil είπε:Ο Μπέκας ήταν μιας άλλης εποχής, που μόνο ο Ξενίδης μπορούσε να τον αποδώσει! (όπως ο καλύτερος Poirot για μένα, είναι ο Peter Ustinov και με τεράστια διαφορά!
Και μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση που δεν τα θυμόσουν! #)retrofan είπε:Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο!
Το αστείο είναι ότι τόσο ο Ξενίδης όσο και ο Ουστίνοφ δεν ανταποκρίνονταν σε αυτό που οι συγγραφείς παρουσίαζαν ως Μπέκα ή Πουαρό.
Ο Μπέκας του Γιάννη Μαρή είναι ένας κοντόχοντρος ανθρωπάκος, με παλαιϊκό κοστούμι, ύφος "νυσταγμένου γάτου" και σουλούπι "συνοικιακού μπακάλη". Σε στιγμές δράσης όμως κινείται αστραπιαία κι ενίοτε αντιμετωπίζει "σκληρά" τους υπόπτους. Δεν τρέφει καμία συμπάθεια στους κοσμικούς κύκλους και σ' αυτούς που συχνάζουν εκεί, κάτι που του στοιχίζει την συγκαταβατική δυσφορία του διευθυντή του που μοιάζει με "διπλωμάτη" και τρέμει κάθε φορά που ο Μπέκας "παρενοχλεί" με τις ερωτήσεις του την καλή κοινωνία.
Σ' αυτή την περιγραφή ο ήπιος, διακριτικός κι ευγενής Ξενίδης, που έστεκε εντυπωσιασμένος μπροστά στην κυρία Κώνστα ή στην κυρία Μοράλες, δεν "κολλάει". Ωστόσο όλοι τον λατρέψαμε ως Μπέκα. Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ίσως με λίγα χρονάκια περισσότερο, φαντάζει πιο ιδανικός. Κι όμως ... Κάτι δεν έδεσε στην συνταγή.
Αντίστοιχα ο Πουαρό είναι νευρώδης, ευέξαπτος, με μεγάλη αυταρέσκεια και αυτοπεποίθηση. Πάλι ο Ουστίνοφ μου έμοιαζε πολύ πιο υπομονετικός και χαμηλών τόνων σε σχέση με αυτό που είχε η Αγκάθα Κρίσι στον νου της. Ο Άλμπερτ Φίνει του "Όριαντ Εξπρές" προσέγγισε καλύτερα το λογοτεχνικό πρότυπο αλλά εγώ δεν αλλάζω τον νωχελικό Ουστίνοφ με τίποτα!
(να πω ότι ούτε εγώ γνωρίζω σειρά με τον Ξενίδη με τον τίτλο "Ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα". Νομίζω ότι "ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα" ήταν η πρώτη φορά που τον είδαμε ως Μπέκα στις οθόνες μας)
Ο χοντρούλης Κος Poirοt, με το τσιγκελωτό μουστάκι και με το σαν αυγό κεφάλι, με τη σιωπηλή υπομονή του είναι αυτός που έχω μάθει από τα βιβλία! Εν μέρει συμφωνώ με τον Φίνει ότι απέδωσε το ρόλο πιο πιστά ως προς το βιβλίο, αλλά -για μένα πάντα- όχι καλύτερα!
Συμφωνώ & δε συμφωνώ!retrofan είπε:Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο!
Το αστείο είναι ότι τόσο ο Ξενίδης όσο και ο Ουστίνοφ δεν ανταποκρίνονταν σε αυτό που οι συγγραφείς παρουσίαζαν ως Μπέκα ή Πουαρό.
Ο Μπέκας του Γιάννη Μαρή είναι ένας κοντόχοντρος ανθρωπάκος, με παλαιϊκό κοστούμι, ύφος "νυσταγμένου γάτου" και σουλούπι "συνοικιακού μπακάλη". Σε στιγμές δράσης όμως κινείται αστραπιαία κι ενίοτε αντιμετωπίζει "σκληρά" τους υπόπτους. Δεν τρέφει καμία συμπάθεια στους κοσμικούς κύκλους και σ' αυτούς που συχνάζουν εκεί, κάτι που του στοιχίζει την συγκαταβατική δυσφορία του διευθυντή του που μοιάζει με "διπλωμάτη" και τρέμει κάθε φορά που ο Μπέκας "παρενοχλεί" με τις ερωτήσεις του την καλή κοινωνία.
Σ' αυτή την περιγραφή ο ήπιος, διακριτικός κι ευγενής Ξενίδης, που έστεκε εντυπωσιασμένος μπροστά στην κυρία Κώνστα ή στην κυρία Μοράλες, δεν "κολλάει". Ωστόσο όλοι τον λατρέψαμε ως Μπέκα. Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ίσως με λίγα χρονάκια περισσότερο, φαντάζει πιο ιδανικός. Κι όμως ... Κάτι δεν έδεσε στην συνταγή.
Αντίστοιχα ο Πουαρό είναι νευρώδης, ευέξαπτος, με μεγάλη αυταρέσκεια και αυτοπεποίθηση. Πάλι ο Ουστίνοφ μου έμοιαζε πολύ πιο υπομονετικός και χαμηλών τόνων σε σχέση με αυτό που είχε η Αγκάθα Κρίσι στον νου της. Ο Άλμπερτ Φίνει του "Όριαντ Εξπρές" προσέγγισε καλύτερα το λογοτεχνικό πρότυπο αλλά εγώ δεν αλλάζω τον νωχελικό Ουστίνοφ με τίποτα!
(να πω ότι ούτε εγώ γνωρίζω σειρά με τον Ξενίδη με τον τίτλο "Ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα". Νομίζω ότι "ο θάνατος του Τιμόθεου Κώνστα" ήταν η πρώτη φορά που τον είδαμε ως Μπέκα στις οθόνες μας)
Ο χοντρούλης Κος Poirοt, με το τσιγκελωτό μουστάκι και με το σαν αυγό κεφάλι, με τη σιωπηλή υπομονή του είναι αυτός που έχω μάθει από τα βιβλία! Εν μέρει συμφωνώ με τον Φίνει ότι απέδωσε το ρόλο πιο πιστά ως προς το βιβλίο, αλλά -για μένα πάντα- όχι καλύτερα!
. Την συμμερίζομαι εξάλλου. Απλώς ο Πουαρό των βιβλίων μου έμοιαζε πιο "δύσκολος" χαρακτήρας, πιο εγωιστής, με περισσότερες εκρήξεις, ενώ ο Πουαρό του Ουστίνοφ μου θύμιζε καλό και γεμάτο κατανόηση θείο
Μεγάλο στοίχημα για τον Μιχαηλίδη αυτός ο ρόλος....
πχ εγκλημα στο κολωνάκι, αμφιβολίες, έγκλημα στα παρασκήνια. Το λέω γιατι αυτες οι ταινίες ήταν πολύ κοντα στην εποχή που περιγράφουν,εξάλλου ο Μαρής τοτε ζούσε. Α, και ο Μακρής δεν υπήρξε στην νεα σειρά του αλφα, βασικό πρόσωπο στην ζωή του Μπέκα.