Ιστορικα στοιχεια του παρελθοντος σε κωμικες σειρες των 90ς

[Rakeesh]

Κοιταζοντας στη Βικιπαιδεια ειδα το εξης οσον αφορα τους Απαραδεκτους

Θεωρείται μια από τις κωμικές σειρές που άφησαν ιστορία στην ελληνική τηλεόραση και αντιπροσωπευτική των ηθών και του τρόπου ζωής των αρχών της δεκαετίας του '90

Εξεπλαγην λιγο, γιατι για μενα ηταν απλα μια κωμικη σειρα και γελουσα με γκριματσες, διαλογους, φωνες και καταστασεις. Ποτε δε σκεφτηκα να ψαξω για ηθη και τροπο ζωης της εποχης, ουτε να εντοπισω διαφορες με τωρα! Οι μονες διαφορες που εβλεπα ηταν αισθητικες, οι κιτς διακοσμησεις, ρουχα και ρετρο σκηνοθεσια :xm:

Συνειδητοποιησα ομως οτι αν τωρα δουμε καποια σειρα σε επαναληψη, θα αντιληφθουμε και τις διαφορες με τωρα, οσον αφορα την κοινωνια, ηθη, συνηθειες και ιδεολογιες. Πραγματα που δεν τα βλεπαμε τοτε είτε επειδη ημασταν πολυ μικροι είτε επειδη πολυ απλα ζουσαμε μεσα τους. Βλεπουμε να πρωταγωνιστουν κοινωνικες ταξεις που δεν υπαρχουν σημερα και στερεοτυποι χαρακτηρες των οποιων τα 'καλουπια' εχουν πλεον 'σπασει' (πχ νεοπλουτοι, κυριλέδες, λαμογια που αρπαξαν τις ευκαιρίες των 80ς, 40ηδες της γενιας του Πολυτεχνιου, ψωνια που πορώνονται με τοτε μοδες, βλαχοι που μεταναστευουν στην πρωτεύουσα). Φιγουρες που αντιπροσωπευουν φαινομενα της τότε εποχης και ισως μας θυμιζουν γονείς ή θείους μας!

Πανω στη συζητηση για το Μανα Ειναι Μονο Μια, διαβασα τις εξης επισημανσεις που βρηκα πολυ ενδιαφερουσες:

Ο mix24p μιλαει γενικοτερα για την 'χρονοκαψουλα' που αποτελουν οι οχι και τοσο παλιες σειρες

Είναι και η παλιά Ελλάδα που κάποιοι δεν έχουν γνωρίσει καθόλου και κάποιοι θυμούνται με νοσταλγία (ή όχι και τόσο).
όλα τα πολιτικο-κοινωνικο-πολιτισμικά θέματα που θίγονται μέσα στο σίριαλ (και είναι πολλά) δημιουργούν μεγάλο ενδιαφέρον, σχεδόν 16-17 χρόνια μετά, για την τότε καθημερινότητα των ανθρώπων. Η συμμετοχή του Μουρατίδη στο σενάριο κάνει τη διαφορά και φαίνεται.

Επίσης, προσωπικά, τρελαίνομαι για εξωτερικά γυρίσματα παλιών cult σειρών (π.χ. "Ρετιρέ" που είχε πολλά), γιατί από τα αμάξια μέχρι τα προιόντα κι από τα ρούχα μέχρι τα σπίτια, βλέπουμε ένα τρόπο ζωής που απέχει πολύ από τον σημερινό και που δεν πρόκειται να επανέλθει. Οπότε, ας το παρατηρούμε με χαμόγελο.

Ο troueno παρατηρει οτι αυτη και αλλες σειρες δειχνουν την κοινωνικη ψαλιδα μεχρι σημερα, και μαλιστα κανει και ενα what if σεναριο για το αν γυριζοταν σημερα!

Για την κοινωνικη ψαλιδα εννοω πως αντιλαμβανοσουν τον ευκαταστατο τοτε και αργοτερα !! Η Μανα ειναι πλουσια αλλα ζει σε διαμερισμα στη Ν.Σμυρνη , αργοτερα οι Μεν και Δεν μεναν σε διαμερισμα αλλα στο Κολονακι . Στο "κατι τρεχει με τους διπλα" μενουν σε μαιζονετα με πισινα !!!!!
Αν γυριζοταν σημερα η σειρα η Χρονοπουλου θα ηταν χηρα γιατρου,δικηγορου , πολιτικου κλπ θα εμενε σε μαιζονετα στα βορεια ή στα Νοτια , ο γιος θα ειχε σπουδασει ή κατι τελειως κουφο σε κατι με τεχνολογιες ή κατι ρηχο οπως γιατρος η δικηγορος και θα δουλευε στο εξωτερικο ή θα εψαχνε δουλεια στην Ελλαδα και η κορη θα ηθελε να γινει η ιδια τραγουδιστρια ή παρουσιαστρια .

Ο joe παρατηρει για το πως αυτη η σειρα θα μπορουσε να χρησιμοποιηθει σαν σημειο αναφορας για τον παροιμιωδη 'ιστορικο του μελλοντος' πανω στη ράτσα των "κυριλέδων" (η οποία μαλλον δεν υπαρχει σημερα)

αν αφαιρεσεις τα στοιχεια γκλαμουριας η διακοσμηση ανταποκρινεται σε ενα καλοβαλμενο αστικο διαμερισμα της εποχης και τα ρουχα επισης στο κοινωνικα αποδεκτο ντυσιμο της εποχης. Αν καποιος εχει στο μυαλο οτι απεικονιζεται μια συγκεκριμενη κατηγορια ανθρωπων (οι κυριλε) μπορει να χρησιμοποιησει ως αναφορα την σειρα. Κατι που δεν γινεται πχ με το Ρετιρε το οποιο ειναι μια σειρα 90'ς με αισθητικη και γλωσσα 80'ς.

Τα παραπανω με εκαναν να σκεφτω οτι πραγματι ο 'ιστορικος του μελλοντος' θα μπορουσε να εντοπισει πολυτιμα πραγματα που εδιναν ταυτοτητα στα 90ς!

Για πειτε, τί κραυγαλέες διαφορές παρατηρήσατε, ή μπορείτε να θυμηθείτε, σε σειρές που βλέπαμε μολις πριν 20 χρονια. Τι θα μπορουσε να αντλησει κανεις ως σημεία αναφοράς για τη δεκαετια του 90;

 

[elephadas]

Από σύμπτωση βλέπω κι εγώ το "Μάνα είναι μόνο μία" αυτή την περίοδο. Την εποχή που περιγράφει στην Ελλάδα την αγνοώ τελείως, μια που ούτε ερχόμουνα κάθε χρόνο (όπως προσπαθώ να κάνω τώρα) ούτε υπήρχε διαθέσιμο Internet με τη σημερινή μορφή του. Οπότε συγκρίνω και με την τωρινή εποχή και με την Ελλάδα που άφησα το 1980.

Τα ρούχα, ιδίως τα καθημερινά, και γενικά η εμφάνιση των ανθρώπων έχουν αλλάξει πολύ λιγότερο (ή εγώ ως άντρας και μάλιστα σχετικά παλιοκαιρινός δεν καταλαβαίνω τις αλλαγές). Νομίζω ότι θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν έτσι και τώρα χωρίς να τραβήξουν πολύ την προσοχή των γύρω τους, ενώ μια εμφάνιση λίγων χρόνων πριν, της 10ετίας του 80 (με το μαλλί-λιονταρίσια χαίτη και τις βάτες στους ώμους) θα ήταν αδιανόητη την τωρινή εποχή.

Η καταναλωτική μανία ήταν από τότε στο φόρτε της αν και έλειπαν πολλά πράγματα που τώρα είναι ψευτο"απαραίτητα" οπότε υπήρχαν λιγότερα να αγοράσει κανείς, ενώ άλλα δεν θεωρούνταν ακόμη "απαραίτητα": Δεν έχουν κλιματιστικό (αν και λένε να βάλουνε), δεν έχουν πλυντήριο πιάτων. Μόνο ο γιος έχει PC και μοιάζει να μην ξέρει τι να το κάνει. Μια τηλεόραση υπάρχει σε όλο το σπίτι, ή ίσως δεύτερη στο δωμάτιο της Μαίρης. Κανείς δεν είχε κινητό. Μόνο σε ένα επεισόδιο η χαζή φίλη της αγόρασε κινητό (το οποίο μάλιστα το έλεγε "κινητή τηλεφωνία" - αγόρασε κινητή τηλεφωνία, με κινητή τηλεφωνία μπορείς να... κλπ κλπ) αλλά μετά δεν αναφέρθηκε ποτέ ξανά. Το χρηματιστήριο ήταν άγνωστη λέξη.

Γενικά με τα τηλέφωνα ήταν τελείως διαφορετικός κόσμος. Μια γραμμή σε όλο το σπίτι (οπότε συχνά κρυφακούνε τι λέει ο άλλος), ακόμη περιστροφικά καντράν, τα ασύρματα ήταν τεράααστια με μια κεραία τόση με το συμπάθειο. Τα τηλεφωνήματα ήταν ακριβά, οι γραμμές μπλέκονταν συχνά.

Όταν χτύπαγε η πόρτα του διαμερίσματος την άνοιγαν αμέσως χωρίς καν να κοιτάξουν από το μπανιστηράκι. Οι μετανάστες ήταν πρακτικά ανύπαρκτοι, αναφέρονται μερικές φορές σε Φιλιππινέζες (ως συνώνυμο του "υπηρέτης") και σε ένα επεισόδιο φέρνουν ένα ζευγάρι Αλβανούς που τους γεμίζουν δώρα, οπότε μόλις είχε αρχίσει το μεταναστευτικό ρεύμα και η ξενοφοβική αντίδραση δεν ήταν διαδεδομένη.

Έχω την εντύπωση ότι η γλώσσα ήταν πιο ελεύθερη από σύγχρονες σειρές των οποίων επεισόδια έχω παρακολουθήσει. Ειδικά όταν τα δύο αδέλφια τσακώνονται, αλληλοβρίζονται με μια γλώσσα αρκετά ρεαλιστική. Αλλά δεν έχω αντιπροσωπευτική γνώση των σύγχρονων κωμικών σειρών.

 

[Rakeesh]

Όταν χτύπαγε η πόρτα του διαμερίσματος την άνοιγαν αμέσως χωρίς καν να κοιτάξουν από το μπανιστηράκι.

Αυτα συμβαινουν μονο στο μαγικο κοσμο της τηλεορασης και του θεατρου και δεν εχουν να κανουν με εποχη απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου ρωταμε παντα πριν ανοιξουμε την πορτα.

 

[elephadas]

Ναι, και στη δική μου εποχή. Αλλά τώρα ούτε στην τηλεόραση δεν φαντάζομαι να το κάνουν. Υπάρχει όριο στο πόσο εκτός πραγματικότητος μπορεί να είναι. (Το αστείο είναι ότι στο σπίτι μου εδώ δεν έχει μπανιστηρακι ουτε συρτάκι με αλυσσίδα η πόρτα... ούτε περίπλοκες κλειδαριές. Είναι ασφαλής περιοχή, μου είπε ο προηγούμενος ιδιοκτήτης. Δεν ξέρω αλλά εγώ αν ήμουν κλέφτης σε "ασφαλείς" περιοχές θα πήγαινα να κλέψω. Και κοιτάω από το παράθυρο όταν χτυπάει η πόρτα)

Εκείνο που δεν έχω δει ακόμη στο "Μάνα" είναι να παίρνουν ταξί. Θέλω να δω αν θα βρουν αμέσως μόλις βγουν από την πόρτα τους, σύμφωνα με τους άγραφους κανόνες των παλιών έργων (εκτός αν το επεισόδιο έχει να κάνει με τη δυσκολία του να βρεις ταξί)

 

[Rakeesh]

Ας γραψω για τους Απαραδεκτους

Ο Σπυρος ξεκάθαρα αντιπροσωπευει τη Γενια του Πολυτεχνειου, η οποια τοτε ηταν σε διαφορετικο στατους απο ο,τι ειναι τωρα. Ηταν ακομα περηφανος για τις ιδεολογιες και το παρελθον του, αλλα σιγα σιγα βλεπει την κοινωνική πραγματικοτητα στην οποια δε χωρανε ιδεολογιες και ρομαντισμοι. Με τα πολλα, αναγκαζεται να αγνοησει τις ιδεολογιες του, προκειμενου να κάνει επενδύσεις και να εκμεταλλευτεί ευκαιρίες.

Η Δήμητρα μου φαίνεται οτι αντιπροσωπεύει την τελευταία γενιά ελληνίδων που δεν σπούδασαν και δεν καλλιεργήθηκαν για να γίνουν νοικοκυρές, και όσο ανθίζουν τα 90ς νιώθει κατωτερότητα βλέποντας διάσημες και πετυχημένες γυναίκες.

Ο Βλάσσης και ο Γιάννης αντιπροσωπεύουν στερεότυπα που εμφανίζονται και σε άλλες σειρες μεχρι πρόσφατα και δεν εξαρτώνται απο την εποχή τους, αν και μπορει σημερα να παριστάνονταν αλλιώς. Ο Γιάννης ίσως είχε λιγότερα νεύρα σήμερα που οι γκει ειναι πιο αποδεκτοι. Όσο για τον Βλάσση νομίζω οτι είναι βετεράνος καμάκι της δεκαετίας 70-80.

Το επεισόδιο με το Γάλλο φίλο του Γιάννη (Ζανώ Ντάνιας) μου φαίνεται σατιρίζει το φαινόμενο της ξενοφιλίας που είχε εμφανιστεί στη χώρα μας εκεινες τις εποχες, τις παραμονες του 1992. Στην αρχη του επεισοδιου η παρεα ετοιμαζεται να εξευρωπαϊστει για να τον υποδεχτουν. Μεχρι να τα πάρουν απο τους αξεστους τροπους του και να παρει ποδι