aNwDyNos
RetroN00b
- Joined
- 27 Δεκ 2010
- Μηνύματα
- 141
- Αντιδράσεις
- 246
Γράφτηκα στην Ιωνίδειο Σχολή - κατόπιν εξετάσεων που έδωσα σε 6 μαθήματα- το Σεπτέμβριο του 1976 και αποφοίτησα το καλοκαίρι του 1982.
΄Ήταν τότε πρότυπο σχολείο, δημόσιο (δωρεάν η φοίτηση) και στα πρώτα χρόνια κάναμε μάθημα και τα Σάββατα. Το επίπεδο σπουδών ήταν πολύ καλό, είμαστε 40 αγόρια σε καθένα από τα 4 τμήματα κάθε τάξης, ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος (όλοι είμαστε καλοί μαθητές) και οι καθηγητές στην πλειοψηφία τους άριστοι (μερικοί ήταν αρκετά αυστηροί, ωστόσο). Διατηρώ καλές αναμνήσεις, αλλά και άσχημες.
Θυμάμαι ότι επί 6 χρόνια έκανα 2 φορές τη μέρα με λεωφορεία το δρομολόγιο από το Αιγάλεω μέχρι την Πλατεία Καραϊσκάκη του Πειραιά και από εκεί "ποδαράτο" (ανηφόρα) μέχρι την Πλατεία Δημαρχείου (το σχολείο βρίσκεται διαγωνίως απέναντι του Δημοτικού Θεάτρου.
Μέσα στα λεωφορεία της εποχής, που ήταν άθλια, γινόταν τρομερός συνωστισμός. Όταν έβρεχε, το νερό έμπαινε από την οροφή και από το χάσμα στις πόρτες, με αποτέλεσμα να πλημμυρίζει έως χαμηλά, μουσκεύοντας τα παπούτσια όσων στέκονταν στα σκαλάκια της εισόδου. Όλη η διαδρομή μέσα από τη Λεωφόρο Θηβών ήταν τότε διάσπαρτη από μαγαζιά Αρμενίων (θυμάμαι στις επιγραφές την κατάληξη των επωνύμων σε -ιαν). Όταν τα ΚΤΕΛ είχαν απεργία, η κυβέρνηση επιστράτευε στρατιωτικά οχήματα, όπου ανεβαίναμε δύσκολα και καθόμαστε μαζί με 1-2 φαντάρους, σε πάγκους στην καλυμμένη καρότσα. Την επομένη της μεγάλης πλημμύρας (2-11-1977) με σχεδόν 40 νεκρούς στην πρωτεύουσα, μας άφησαν να πάμε σχολείο (!!!) και γυρίσαμε πίσω το απόγευμα από τον Πειραιά στο Αιγάλεω με τα πόδια. Είχε κάπου στη μέση της απόστασης έρθει ο συχωρεμένος ο πατέρας μου να μας πάρει. Μικτό γίναμε όταν ήμουν στην Α' Λυκείου (σχολικό έτος 1979-80) και γράφτηκαν στην Α΄ Γυμνασίου τα πρώτα κορίτσια. Με τους περισσότερους από τους τότε συμμαθητές μου (εκ των οποίων έχουν 'φύγει' τρεις), συναντιόμαστε τακτικά και περνάμε όμορφα. Δύσκολα αλλά και πιο αγνά, εκείνα τα χρόνια, θεωρώ.
΄Ήταν τότε πρότυπο σχολείο, δημόσιο (δωρεάν η φοίτηση) και στα πρώτα χρόνια κάναμε μάθημα και τα Σάββατα. Το επίπεδο σπουδών ήταν πολύ καλό, είμαστε 40 αγόρια σε καθένα από τα 4 τμήματα κάθε τάξης, ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος (όλοι είμαστε καλοί μαθητές) και οι καθηγητές στην πλειοψηφία τους άριστοι (μερικοί ήταν αρκετά αυστηροί, ωστόσο). Διατηρώ καλές αναμνήσεις, αλλά και άσχημες.
Θυμάμαι ότι επί 6 χρόνια έκανα 2 φορές τη μέρα με λεωφορεία το δρομολόγιο από το Αιγάλεω μέχρι την Πλατεία Καραϊσκάκη του Πειραιά και από εκεί "ποδαράτο" (ανηφόρα) μέχρι την Πλατεία Δημαρχείου (το σχολείο βρίσκεται διαγωνίως απέναντι του Δημοτικού Θεάτρου.
Μέσα στα λεωφορεία της εποχής, που ήταν άθλια, γινόταν τρομερός συνωστισμός. Όταν έβρεχε, το νερό έμπαινε από την οροφή και από το χάσμα στις πόρτες, με αποτέλεσμα να πλημμυρίζει έως χαμηλά, μουσκεύοντας τα παπούτσια όσων στέκονταν στα σκαλάκια της εισόδου. Όλη η διαδρομή μέσα από τη Λεωφόρο Θηβών ήταν τότε διάσπαρτη από μαγαζιά Αρμενίων (θυμάμαι στις επιγραφές την κατάληξη των επωνύμων σε -ιαν). Όταν τα ΚΤΕΛ είχαν απεργία, η κυβέρνηση επιστράτευε στρατιωτικά οχήματα, όπου ανεβαίναμε δύσκολα και καθόμαστε μαζί με 1-2 φαντάρους, σε πάγκους στην καλυμμένη καρότσα. Την επομένη της μεγάλης πλημμύρας (2-11-1977) με σχεδόν 40 νεκρούς στην πρωτεύουσα, μας άφησαν να πάμε σχολείο (!!!) και γυρίσαμε πίσω το απόγευμα από τον Πειραιά στο Αιγάλεω με τα πόδια. Είχε κάπου στη μέση της απόστασης έρθει ο συχωρεμένος ο πατέρας μου να μας πάρει. Μικτό γίναμε όταν ήμουν στην Α' Λυκείου (σχολικό έτος 1979-80) και γράφτηκαν στην Α΄ Γυμνασίου τα πρώτα κορίτσια. Με τους περισσότερους από τους τότε συμμαθητές μου (εκ των οποίων έχουν 'φύγει' τρεις), συναντιόμαστε τακτικά και περνάμε όμορφα. Δύσκολα αλλά και πιο αγνά, εκείνα τα χρόνια, θεωρώ.
