circleag
RetroJunkie™
- Joined
- 14 Οκτ 2008
- Μηνύματα
- 2.405
- Αντιδράσεις
- 515
ΚΑΝΤΑΔΑ: ( Νυχτερινό τραγούδι με συννοδεία κιθάρας)
Καντάδα μπορεί να την περιγράψει κανείς σαν Σερενάτα της Μεσαίας τάξης.
Πιθανότητα να ήρθε στην Ελλάδα γύρo στα 1863 όταν ενώθηκε η Ηπειρωτική
Ελλάδα με τα Επτάνησα.
Αυτού του είδους τα τραγούδια, ήταν πολύ δημοφιλή στην Κέρκυρα και στην Κεφαλονιά. Περίπου μέχρι το 1940 και πριν από το δεύτεο παγκόσμιο πόλεμο, ήταν συνήθεια για τους νέους άνδρες να περιπατούν στης γειτονιές με φεγγαράδα και να τραγουδούν στα κορίτσια. Η Καντάδα, είναι μελωδική κι ευχάριστη. Τα τραγούδια αντηχούσαν πάντα με το ίδιο θέμα: αγάπη, λουλούδια, φυσική ομορφιά, τη θάλασσα και την ομορφιά της ζωής. Πολύ σπάνια ανέφεραν αρρώστιες θάνατο ή διαμάχη για τη ζωή.
Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η διάθεση του κόσμου άλλαξε. Η Καντάδα, ξαφνικά έγινε κάτι που ανήκε στο παρελθόν. Μαζί με την καντάδα, έφυγε και η αθωότητα του ερωτικόυ καλέσματος, με μουσική κάτω από τον αστρόφωτο ουρανό. Στις ταβέρνες, υπήρχαν ακόμη μερικά απομείνάρια Καντάδας, αλλά με πολύ λίγους κιθαρίστες, που έπαιζαν στις παρέες. Ακόμη και σʼαυτές τις ταβέρνες άρχισε να ζητείται μουσική, που ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα. ʼΕτσι, η πολιτιστική τέχνη της Καντάδας, άρχισε να ξεχνιέται επαγγελματικός. Με την πάροδο του χρόνου όμως, αρκετοί καλλιτέχνες, προσπάθησαν να αναβιώσουν την καντάδα, αλλά με πολύ λίγη επιτυχία. Η δημοτικότητα της Καντάδας, δεν έφθασε ποτέ στο ύψος που είχε φθάσει κάποτε. Πρόσφατα όμως, η Καντάδα αρχίζει να επανέρχεται. Πολλοί πολιτιστικοί όμιλοι, εκκλησιαστικές χορωδίες και ακόμη μοντέρνες ταβέρνες, βάζουν καντάδες στο καλλιτεχνικό τους πρόγραμμα, ανακαλύπτοντας έτσι καινούριες ρίζες από την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Οι επόμενοι στίχοι είναι παραδείγματα από λαϊκές καντάδες που έχουν επιζήσει για χρόνια:
ΑΠΟΨΕ ΤΗΝ ΚΙΘΑΡΑ ΜΟΥ
Απόψε την κιθάρα μου
τη στόλισα κορδέλλες,
και στους δρόμους περπατώ
για τσʼόμορφες κοπέλλες.
Απόψε να μην κοιμηθείς
παρά να καρτερέψεις
νʼακούσεις την κιθάρα μου
και έπειτα να πέσεις.
Για σε τα γιούλια τάκοψα
για σε και τʼάλλα τʼάνθη
απόψε σʼ ονειρεύτηκα
κι ο ύπνος μου εχάθει.
ΤΟ ΓΕΛΕΚΑΚΙ
Το γελεκάκι που φορείς
εγώ στο ʼχω ραμμένο
με πίκρες και με βάσανα
τόχω φοδράρισμένο
ʼΑντε το μαλώνω το μαλώνω
άντε κʼύστερα το μετανοιώνω
άντε το μαλώνω και το βρίζω
άντε την καρδουλα του ραγίζω
Φόρατο μωρό μου, φόρατο μικρό μου
γιατί δε θα το ξαναφορέσεις άλλο πια
Φόρατα για νάσαι, για να με θυμάσαι
για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά.
Καντάδα μπορεί να την περιγράψει κανείς σαν Σερενάτα της Μεσαίας τάξης.
Πιθανότητα να ήρθε στην Ελλάδα γύρo στα 1863 όταν ενώθηκε η Ηπειρωτική
Ελλάδα με τα Επτάνησα.
Αυτού του είδους τα τραγούδια, ήταν πολύ δημοφιλή στην Κέρκυρα και στην Κεφαλονιά. Περίπου μέχρι το 1940 και πριν από το δεύτεο παγκόσμιο πόλεμο, ήταν συνήθεια για τους νέους άνδρες να περιπατούν στης γειτονιές με φεγγαράδα και να τραγουδούν στα κορίτσια. Η Καντάδα, είναι μελωδική κι ευχάριστη. Τα τραγούδια αντηχούσαν πάντα με το ίδιο θέμα: αγάπη, λουλούδια, φυσική ομορφιά, τη θάλασσα και την ομορφιά της ζωής. Πολύ σπάνια ανέφεραν αρρώστιες θάνατο ή διαμάχη για τη ζωή.
Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η διάθεση του κόσμου άλλαξε. Η Καντάδα, ξαφνικά έγινε κάτι που ανήκε στο παρελθόν. Μαζί με την καντάδα, έφυγε και η αθωότητα του ερωτικόυ καλέσματος, με μουσική κάτω από τον αστρόφωτο ουρανό. Στις ταβέρνες, υπήρχαν ακόμη μερικά απομείνάρια Καντάδας, αλλά με πολύ λίγους κιθαρίστες, που έπαιζαν στις παρέες. Ακόμη και σʼαυτές τις ταβέρνες άρχισε να ζητείται μουσική, που ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα. ʼΕτσι, η πολιτιστική τέχνη της Καντάδας, άρχισε να ξεχνιέται επαγγελματικός. Με την πάροδο του χρόνου όμως, αρκετοί καλλιτέχνες, προσπάθησαν να αναβιώσουν την καντάδα, αλλά με πολύ λίγη επιτυχία. Η δημοτικότητα της Καντάδας, δεν έφθασε ποτέ στο ύψος που είχε φθάσει κάποτε. Πρόσφατα όμως, η Καντάδα αρχίζει να επανέρχεται. Πολλοί πολιτιστικοί όμιλοι, εκκλησιαστικές χορωδίες και ακόμη μοντέρνες ταβέρνες, βάζουν καντάδες στο καλλιτεχνικό τους πρόγραμμα, ανακαλύπτοντας έτσι καινούριες ρίζες από την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Οι επόμενοι στίχοι είναι παραδείγματα από λαϊκές καντάδες που έχουν επιζήσει για χρόνια:
ΑΠΟΨΕ ΤΗΝ ΚΙΘΑΡΑ ΜΟΥ
Απόψε την κιθάρα μου
τη στόλισα κορδέλλες,
και στους δρόμους περπατώ
για τσʼόμορφες κοπέλλες.
Απόψε να μην κοιμηθείς
παρά να καρτερέψεις
νʼακούσεις την κιθάρα μου
και έπειτα να πέσεις.
Για σε τα γιούλια τάκοψα
για σε και τʼάλλα τʼάνθη
απόψε σʼ ονειρεύτηκα
κι ο ύπνος μου εχάθει.
ΤΟ ΓΕΛΕΚΑΚΙ
Το γελεκάκι που φορείς
εγώ στο ʼχω ραμμένο
με πίκρες και με βάσανα
τόχω φοδράρισμένο
ʼΑντε το μαλώνω το μαλώνω
άντε κʼύστερα το μετανοιώνω
άντε το μαλώνω και το βρίζω
άντε την καρδουλα του ραγίζω
Φόρατο μωρό μου, φόρατο μικρό μου
γιατί δε θα το ξαναφορέσεις άλλο πια
Φόρατα για νάσαι, για να με θυμάσαι
για μετάξι έχω τα σγουρά σου τα μαλλιά.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
