Κάντυ-Τέρρυ ο αιώνιος έρωτας και η κατάληξη που άξιζε να έχει

[nansecrets]

ΚΑΝΤΥ – ΤΕΡΡΥ Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕ ΝΑ ΕΧΕΙ



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΑΛΟΓΟΥ – Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Η γιορτή στο σπίτι του μικρού αλόγου συνεχίστηκε για αρκετή ώρα ακόμη με χαρούμενα ξεφωνιτά από τα παιδιά , γέλια, τραγούδια και παιχνίδια. Όλοι καθισμένοι στο τραπέζι απολάμβαναν τις ευτυχισμένες στιγμές. Η κυρία Πόνυ και η αδελφή Μαρία χαίρονταν που μετά από χρόνια έβλεπαν τα δύο κοριτσάκια τους που κάποιο χειμώνα τα βρήκαν μαζί και που συνέχιζαν να είναι αγαπημένες και αχώριστες όπως όταν ήταν μικρές-πλέον δεσποινίδες!!! Η Άννυ στο πλευρό του Άρτσι αισθανόταν πλέον σίγουρη και πλήρης γιατί είχε βρει την πραγματική αγάπη στο πρόσωπό του χωρίς να ντρέπεται πλέον να σταθεί δίπλα του επειδή είχε μεγαλώσει στο ορφανοτροφείο. Πόσο ανέμελη ένιωθε πλέον!!!! Η Πάτυ που αν και ο Χαμός του Στήαρ ήταν νωπός στην καρδιά της κατάφερε να ξεχαστεί και να χαρεί με τα παιδιά και τους φίλους της. Δεν θα την άφηναν μόνη ποτέ, μπορούσε να στηριχτεί σε εκείνους… Ο Άρτσι που παρόλο κι εκείνος όπως η Πάτυ ήταν πολύ πικραμένος από την απουσία του αγαπημένου του αδελφού, η παρουσία της Άννυ, η υπομονή της και η αγάπη της για κείνον τον έκαναν να μην πονάει τόσο πια. Ο Άλμπερτ έδειχνε να χαίρεται και να απολαμβάνει αυτές τις στιγμές όσο τίποτα αφού ο περισσότερος χρόνος του αφιερώνονταν στις επιχειρήσεις πλέον, μια και είχε αναλάβει τα καθήκοντά του όντας ο μεγάλος θείος Γουίλλιαμ Άρντλευ . Η Κάντυ ήταν τόσο χαρούμενη που βρισκόταν στο μέρος που μεγάλωσε με όλους της τους φίλους μαζεμένους, τις δύο πολυαγαπημένες της μαμάδες, τα παιδιά όπου έπαιξε μαζί τους σαν να ήταν κι αυτή πιτσιρίκα σκαρφαλώνοντας στα δέντρα και παίζοντας κυνηγητό και άλλα παιχνίδια και τον πρίγκηπα της που βρήκε στο πρόσωπο του Άλμπερτ ο οποίος ήταν και ο μεγάλος θείος που την υιοθέτησε και ο άνθρωπος που την βοήθησε στις δύσκολες στιγμές. Πάντα ήταν δίπλα της ο καλός της φίλος ο Άλμπερτ!!!! Χωρίς να το καταλάβει είχε καθήσει μόνη της στον αγαπημένο της λόφο μακριά από τους υπόλοιπους συνεπαρμένη από τις σκέψεις και τις αναμνήσεις……. Μέσα της πονούσε ακόμη… Έλειπαν και σε κείνη όπως και σε όλους ο Άντονυ και ο Στήαρ….. Πόσο της έλειπαν στ΄αλήθεια οι αδικοχαμένοι φίλοι της…..!!!! Μα δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν κι ένα κομμάτι της που δεν έπαψε στιγμή να την πονάει….. Ο χωρισμός της με τον Τέρυ!!!!! Πόσο την πλήγωσε αυτός ο χωρισμός….. Και ήταν τόσο χαρούμενη που θα τον ξανασυναντούσε εκείνη την μέρα στο Μπρόντγουαιη. Έκανε όνειρα για την ζωή της μαζί του!!! Μα η μοίρα τους χώρισε… Η κατάσταση της Σουζάννας ήταν το ανυπέρβλυτο εμπόδιο ανάμεσά τους!!! Ο Τέρυ έπρεπε να μείνει μαζί της πλέον.

- Δεν γινόταν αλλιώς, σκεφτόταν η Κάντυ, η Σουζάννα για να τον σώσει θυσίασε τον εαυτό της. Ναι, έτσι έπρεπε να γίνει!!! Ο Τέρυ πρέπει να μείνει με την Σουζάννα….. Αυτό ήταν το σωστό.

Το σωστό… ΤΟ ΣΩΣΤΟ;;;; Τι θα πει σωστό;;;;;- Γιατί έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα για μας Τέρυ;;;;;- αναρωτήθηκε μέσα της η Κάντυ κι ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της……

-Δεν θα ξεχάσω ποτέ την στιγμή που με αγκάλιασες στην σκάλα αγαπημένε μου Τέρυ. Μακάρι να σταματούσε ο χρόνος εκεί….. να σταματούσε ο χρόνος, να σταματούσε ο χρόνος…- επαναλάμβανε συνεχώς και τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν περισσότερα τώρα. Γεμάτη απόγνωση ξέσπασε σε λυγμούς ψελλίζοντας- Σ΄αγαπώ Τέρυ , πάντα θα σ΄αγαπάω. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ, δεν μπορώ να σε ξεχάσω , δεν μπορώ…… Που να ΄σαι τώρα αγαπημένε μου…. Η Άννυ ήταν πίσω της και την άκουγε, μα δεν είπε τίποτε. Την πήρε αγκαλιά και έμεινε λίγα λεπτά σιωπηλή. Της σκούπισε τα δάκρυα και την παρότρυνε να συνέλθει για να μην την δούνε έτσι και να πάνε πίσω γιατί έλειπε πολύ ώρα και οι υπόλοιποι θα ανησυχούσαν. Η Κάντυ σηκώθηκε τίναξε τα μαλλιά της και χαμογελώντας έπιασε την Άννυ από το χέρι και κατηφόρησαν προς το ορφανοτροφείο.

Την ίδια ώρα ο Τέρυ βρίσκονταν με την Σουζάννα στο σπίτι της. Κοιτούσε έξω από το παράθυρο με βλέμμα κενό, όταν η μορφή της Κάντυ διαπέρασε τη σκέψη του και το κορμί του.. – Κάντυ… αγαπημένη μου Κάντυ… -σκέφτηκε. -Που να ΄σαι τώρα…. Μακάρι να μπορούσα να είμαι μαζί σου. Μακάρι να μπορούσα να σε δώ…. Δεν ήθελα να φύγεις Κάντυ, όχι δεν ήθελα!!!! Μακάρι να μπορούσα να σου πω πόσο πολύ σ΄αγαπάω… Μ΄ακούς Κάντυ;;;; Σ΄αγαπάω!!!!! Δεν έχω ζωή μακριά σου. Τίποτα δεν θα ΄ναι όπως πρίν… Μα δεν γινόταν αλλιώς.. Έπρεπε να μείνω με την Σουζάννα Μάρλοου. Με την Σουζάννα… Απίστευτο πως κατεληξαν τα πραγματα!!!! Περίμενα με ανυπομονησία να έρθεις και είχα ονειρευτεί την στιγμή που θα σου έλεγα ότι θέλω να μείνεις κοντά μου για πάντα!!!!!! ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!! Μα η ζωή τα έφερε αλλιώς. Τι μπορώ να κάνω τώρα για να τα αλλάξω;;;; Τι;;;; Και η Σουζάννα με έχει ανάγκη….. Γιατί, γιατί να συμβούν όλα αυτά;;;;;;

-Τέρυ, Τέρυ , βοήθησέ με να σηκωθώ, -ακούστηκε η φωνή της Σουζάννας που από ώρα τον κοιτούσε που είχε βυθιστεί στις σκέψεις του. -Πάλι την Κάντυ σκέφτεται, πάντα την Κάντυ !!!!- σκέφτηκε σιωπηλά και θυμωμένα η Σουζάννα. – Τι έχεις Τέρυ; Δεν φαίνεσαι και πολύ καλά, δείχνεις να σε απασχολεί κάτι, τι σου συμβαίνει; Πες μου…

-Δεν έχω τίποτα Σουζάννα, απλά είμαι κουρασμένος. Είχαμε διπλή παράσταση σήμερα και νιώθω εξουθενωμένος , αυτό είναι όλο. Μην ανησυχείς..

-Σε καταλαβαίνω καλέ μου, μα εγώ σε περίμενα να έρθεις και ήλπιζα να περνούσαμε λίγη ώρα μαζί.

-Το ξέρω Σουζαννα, μα είμαι πολύ κουρασμένος γι αυτό αν δεν σε πειράζει λέω να επιστρέψω στο σπίτι. Θα έρθω πάλι αύριο. Καλή σου νύχτα και ξεκουράσου κι εσύ.

-Καληνύχτα Τέρυ, είπε ξερά η Σουζάννα.

Ο Τέρυ πήρε το αυτοκίνητο και άρχισε να περιπλανιέται στους δρόμους. Ένιωθε να πνίγεται από την όλη κατάσταση. Σε όλη την διαδρομή σκεφτόταν και ξανάσκεφτόταν την Κάντυ. Θυμήθηκε όλες τις στιγμές που είχε μαζί της στο κολλέγιο του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο, τότε που και οι δύο ήταν ανέμελοι και ξένοιαστοι…. Τα πειράγματα που της έκανε, τη φυσαρμόνικα που του χάρισε για να κόψει το τσιγάρο, τη γιορτή του Μάη, το πρώτο τους φιλί….

- Πόσες γλυκές στιγμές έχουμε ζήσει Κάντυ; Πώς να σβηστούν όλα; Πως;;; Κάτι πρέπει να γίνει σκέφτηκε. Δεν μπορεί να τελειώσει έτσι!!!- κι ανέβηκε στο σπίτι του έκπληκτος για το πότε έφτασε αφού δεν είχε καταλάβει κι ο ίδιος πως γυρνούσε τέσσερις ώρες με το αυτοκίνητο από την ώρα που έφυγε από την Σουζάννα. Έβαλε ένα ουίσκι, άναψε ένα τσιγάρο και ξάπλωσε με τα ρούχα στο κρεββάτι με το μυαλό του γεμάτο με την θύμηση της Κάντυ.

– Μπορεί το θέατρο να μου δίνει δύναμη μα εγώ θέλω κι εσένα κοντά μου- είπε σβήνοντας νευρικά το τσιγάρο του και ρουφώντας το μισό ποτήρι. –Χωρίς εκείνη ειμαι μισός!!!!! Κάτι πρέπει να κάνω, και σύντομα μάλιστα…- μονολόγησε και γύρισε να κοιμηθεί.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο

ΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ ΞΥΠΝΟΥΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ…

Οι επόμενες μέρες κύλησαν ήρεμα. Η Άννυ και ο Άρτσυ επέστρεψαν στους κανονικούς τους ρυθμούς κάνοντας ψώνια και όμορφες βόλτες. Η Πάτυ και η Κάντυ που έμειναν στο ορφανοτροφείο βοηθούσαν την κυρία Πόνυ και την αδελφή Μαρία με τα παιδιά και με τις δουλειές του σπιτιού. Η Πάτυ έδειχνε να χαλαρώνει σ΄αυτό το οικείο και ζεστό περιβάλλον που υπήρχε στο σπίτι του μικρού αλόγου.

–Κάντυ είμαι πολύ χαρούμενη που έμεινα εδώ μαζί σου. Η ενασχόληση με τα παιδιά πραγματικά άρχισε να μου δίνει ένα κίνητρο για να συνεχίσω από το να βουλιάζω στο χαμό του Στήαρτ. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ, μα το να είμαι χρήσιμη μου δίνει κουράγιο.

-Χαίρομαι στ΄αλήθεια Πάτυ που κατάφερες να νιώσεις καλύτερα έδω. Κι εγώ κάθε φορά που αντιμετώπιζα δυσκολίες μόνο στο σπίτι του μικρού αλόγου μπορούσα να αντλήσω δυνάμεις και να πάρω αποφάσεις για την ζωή μου. Αλήθεια πως θα σου φαινόταν να έμενες εδώ και να βοηθούσες τα παιδιά και με τα μαθήματά τους;

-Υπέροχη ιδέα Κάντυ!!!!! Θα το ήθελα πάρα πολύ.!!!!

-Σκεφτόμουν να άνοιγα και έγω ένα ιατρείο για να μπορώ να τα περιποιούμαι όταν είναι άρρωστα. Μμμμ… μόνο που θα μας χρειαστεί κι ένας γιατρός… Μα, ναι! Πως δεν το σκέφτηκα νωρίτερα; Ο γιατρός Μάρτιν!!!! Είμαι σίγουρη πως θα δεχτεί αμέσως. Θα του στείλω ένα γράμμα.

-Μα Κάντυ πως θα ανοίξεις το ιατρείο, δεν υπάρχει ο κατάλληλος χώρος διαμορφωμένος για ιατρείο, μήπως βιάζεσαι να γράψεις το γράμμα στο γιατρό Μάρτιν;

-Έχεις δίκιο Πάτυ, σκεφτόμουν να χρησιμοποιούσα την μία από τις αίθουσες που υπάρχουν για τα μαθήματα των παιδιών μα…. Η Κάντυ σηκώθηκε σκεπτική έκανε μια βόλτα γύρω από το τραπέζι και ξαφνικά λέει: -Ο Άλμπερτ!! Πρέπει να του μιλήσω οπωσδήποτε, μόνο εκείνος μπορεί να με βοηθήσει, είμαι σίγουρη ότι μπορεί!!!

Μετά από ένα μήνα όλα ήταν έτοιμα. Το ιατρείο διέθετε έναν πολύ καλό γιατρό – ο γιατρός Μάρτιν δέχθηκε την πρόταση της Κάντυ - και μια γλυκύτατη και ακούραστη νοσοκόμα όλο κέφι και νάζι!!! Ο εξοπλισμός που τους αγόρασε ο Άλμπερτ ήταν πολύ καλύτερος από ότι φανταζόταν η Κάντυ και έτσι μπορούσαν να περιποιούνται και άλλους άρρωστους της περιοχής. Οι μέρες κυλούσαν πότε χαλαρές πότε γεμάτες κούραση και για τα δύο κορίτσια. Κάποια μέρα τις επισκέφτηκε ο Τόμ στο ορφανοτροφείο. Είχε μεγαλώσει και η εμφάνισή του ήταν πλέον γοητευτικότατη.

-Γειά σου Κάντυ!

-Τόμ!!!!! Εσύ είσαι; Τρόμαξα να σε γνωρίσω! Μα τι όμορφος που έγινες εσύ; Φαίνεται η ζωή στη φάρμα όχι μόνο σε έκανε δυνατό αλλά και πολύ γοητευτικο!!! Μμμμ!! (η Κάντυ βγάζει τη γλώσσα στο πλάι πειρακτικά στον Τόμ)

-Έλα Κάντυ…! Μην με πειράζεις! Βλέπω το ιατρείο δουλεύει ρολόι! Όλα πάνε όπως τα ήθελες Κάντυ ε;

-Ναι Τόμ, πράγματι. Πάει πιο καλά από ότι περίμενα. Τώρα δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε στην πόλη για τα ελαφρά περιστατικά. Ο γιατρός Μάρτιν είναι καταπληκτικός με τα παιδιά και τους άλλους αρρώστους.

Την κουβέντα τους διέκοψε η Πάτυ..

-Κάντυ θα έρθεις να… ω! με συγχωρείτε… νόμιζα πως ήσουν μόνη σου και…

- Έλα Πάτυ θέλω να σου συστήσω τον Τόμ. Με τον Τόμ μεγαλώσαμε μαζί στο ορφανοτροφείο, εκείνος μας βρήκε εμένα και την Άννυ τότε…

-Πάτυ, χαίρω πολύ…

- Τόμ, κι εγώ χαίρομαι που σε γνωρίζω Πάτυ..

(κοιτιούνται στα μάτια κρατώντας τα χέρια τους για λίγα δευτερόλεπτα σαν σταμάτησε ο χρόνος και τότε…)

-Εϊ, μα τι πάθατε εσείς και μείνατε έτσι ε; τους διέκοψε η Κάντυ γελώντας.

- Εεε εγώ… τραύλησε η Πάτυ κατακόκκινη.

-Έλα Κάντυ σταμάτα το πείραγμα, φέρνεις τη φίλη σου σε δύσκολη θέση. Αλήθεια θα θέλατε να έρθετε στο κτήμα μας αύριο; Θα χαρώ πολύ να περνάγαμε το απόγευμα μαζί, τι λέτε;(ο Τόμ μιλάει και συνεχίζει να κοιτάζει την Πάτυ γοητευμένος..)

-Πολύ καλή ιδέα Τόμ. Πάτυ συμφωνείς;

-Ναι, καλή ιδέα.

-θα τα πούμε λοιπόν αύριο το απόγευμα. Γειά σου Τόμ το διάλειμμά μου τελείωσε και θα με ψάχνει ο γιατρός Μάρτιν.

-Κι εγώ πρέπει να πηγαίνω, γειά σας και σας περιμένω.

Η Πάτυ τον χαιρέτησε κι έκανε να μπεί στο σπίτι όταν η Κάντυ την πιάνει από το χέρι και την σταματάει.

-Νομίζω πως του άρεσες πολύ του Τόμ, Πάτυ..

-Μα Κάντυ τι είναι αυτά που λές;

-Πάτυ άστα αυτά αφού κι εσένα σου αρέσει ο Τόμ, παραδέξου το!!

-Ε, ναι μου αρέσει, είναι πολύ γλυκός είπε ντροπαλά η Πάτυ.

-Έτσι μπράβο, θα χαιρόμουν πολύ να ταιριάζατε με τον Τόμ γιατί είναι πολύ καλό παιδί και τον αγαπάω σαν αδελφό μου.

-Κάντυ μήπως βιάζεσαι λιγάκι;

-Ξέρω εγώ που σου λέω, δεν είδες πως σε κοιτούσε;

-Ναι ίσως…

-Ώχ άργησα και θα με μαλώσει ο γιατρός Μάρτιν.( φεύγει βιαστικά) Θα τα πούμε μετά Πάτυ.

Πράγματι το επόμενο απόγευμα τα δύο κορίτσια επισκέφτηκαν τον Τόμ στο κτήμα του. Εκείνος τις περιποιήθηκε με γλυκά, φρούτα και ζεστή σοκολάτα. Οι ώρες κύλησαν πολύ ευχάριστα. Ο Τόμ πρότεινε να δείξει το κτήμα και τα ζώα στα κορίτσια μα η Κάντυ έμεινε πίσω αφήνοντας τους μόνους προφασιζόμενη κούραση από το ιατρείο και προτιμούσε να πιεί άλλο ένα φλυτζάνι ζεστής σοκολάτας ρεμβάζοντας. Άρχισε να σουρουπώνει και τα κορίτσια έπρεπε να επιστρέψουν στο ορφανοτροφείο. Ο Τόμ της πήγε με το κάρο του μιλώντας και γελώντας ασταμάτητα με την Πάτυ σε όλη την διαδρομή. Η Κάντυ ήταν πολύ χαρούμενη που οι φίλοι της έδειχναν να τα πηγαίνουν πολύ καλά οι δυό τους.

Λίγο πριν κοιμηθούν οι δύο φίλες συζήτησαν λίγο και η Πάτυ εκμυστηρεύτηκε στην Κάντυ πως με τον Τόμ ταιριάζουν πάρα πολύ και πως συννενοήθηκαν να ξαναβρεθούν τις επόμενες μέρες. Πράγματι τις επόμενες εβδομάδες οι συναντήσεις τους αυξάνονταν όλο και περισότερο.

Δύο μηνες μετά, ο Τόμ και η Πάτυ η Άννυ και ο Άρτσυ ετοιμάζονταν για τους αρραβώνες τους που θα τους έκαναν μαζί στη βίλλα των Άρντλευς. Όλα ήταν πολύ όμορφα ο στολισμός, ο μπουφές, η μουσική. Τα κορίτσια έλαμπαν στα φορέματα τους. Η Άννυ φορούσε ένα πανέμορφο μεταξωτό μάξι φόρεμα στο μπλέ της θάλασσας που έκανε τέλεια αντίθεση με τα μαύρα πυκνά μαλλιά της και η Πάτυ ένα σομόν μίντι σε άλφα γραμμή. Ήταν εκθαμβωτικές!!! Και τα αγόρια όμως δεν πήγαιναν πίσω από κομψότητα.. Ο Άρτσυ και ο Τόμ στα μαύρα πανάκριβα σμόκιν τους έδειχναν πιο όμορφοι και γοητευτικοί από κάθε άλλη φορά. Ήταν καλεσμένοι όλοι από το ορφανοτροφείο πέραν της Κάντυ, η αδελφή Μαρία, η κυρία Πόνυ, ο γιατρός Μάρτιν και ασφαλώς τα παιδιά του ορφανοτροφείου. Η Κάντυ της οποίας το φόρεμα είχαν διαλέξει η Άννυ και η Πάτυ ήταν εξίσου πανέμορφο, σε σκούρα πράσινη απόχρωση που τόνιζε απίστευτα τα υπέροχα μάτια και τις ξανθές καλοχτενισμένες μπούκλες της. Δίπλα στα αγόρια ήταν και ο Άλμπερτ ο οποίος δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την λαμπρή περίσταση αφού άλλωστε ήταν ο μεγάλος θείος Γουίλλιαμ η κεφαλή της οικογένειας των Άρντλευς. Ντυμένος κι εκείνος με επίσης ένα μαύρο πανάκριβο σμόκιν ήταν στ΄αλήθεια γοητευτικότατος. Όλη η γιορτή ήταν υπέροχη. Τα δύο ζευγάρια έλαμπαν από ευτυχία και οι καλεσμένοι τους θαύμαζαν καθ΄όλη τη διάρκεια της δεξίωσης. Η Κάντυ ήταν πάρα πολύ χαρούμενη που οι δύο φιλενάδες της είχαν καταφέρει να βρούν το άλλο τους μισό στα πρόσωπα επίσης δύο πολύ αγαπημένων της φίλων. Μέσα σ΄όλη αυτή την λαμπρή δεξίωση και μέσα σε τόση χαρά και κόσμο η Κάντυ παρόλα αυτά ένιωσε να την περιβάλλει ένας μανδύας μοναξιάς. Κάτι μέσα της την αποτραβούσε από την γιορτή και βγήκε στην βεράντα να μείνει λίγο μόνη. Είχε ολόκληρο φεγγάρι και η βραδιά ήταν φωτεινή. Στάθηκε όρθια ακουμπώντας στην κουπαστή χαζεύοντας τον κήπο και μυρίζοντας το άρωμα των λουλουδιών που ανέδυε το ελαφρύ αεράκι. Η σκέψη της έτρεξε στον αγαπημένο της Άντονυ που για χάρη της έδωσε το όνομα γλυκειά Κάντυ σε ένα από τα τριαντάφυλλά που καλλιεργούσε. Αμέσως θυμήθηκε και τον καλό της τον Στήαρτ που πάντα σκαρφιζόταν και μια καινούρια εφεύρεση για την Κάντυ, αν και δεν δούλευαν πάντα. Εκτός από μία. Την τελευταία του εφεύρεση, το μουσικό κουτί, που της έδωσε στο σταθμό του τρένου την ημέρα που πήγαινε στο Μπρόντγουαιη να συναντήσει τον Τέρυ… Τον Τέρυ…!!!

-Πόσο μου λείπεις Τέρυ!!!! - συλλογίστηκε η Κάντυ- Απόψε οι καλύτεροι μου φίλοι αρραβωνιάστηκαν και είναι τόσο ευτυχισμένοι και εγώ είμαι πολύ χαρούμενη για εκείνους… μα… κι όμως… η καρδιά μου ακόμα πονάει που σε έχασα καλέ μου Τέρυ.. Εκείνη την μέρα που ερχόμουν να σε βρώ στο Μπρόντγουαιη είχα κάνει στ΄αλήθεια τόσα όνειρα για μας τους δύο… Είμαι σίγουρη πως αν δεν είχε συμβεί το ατύχημα της Σουζάννας τώρα εμείς οι δύο θα είμασταν μαζί!!! Μα δεν πρέπει να τα σκέφτομαι όλα αυτά, όχι δεν πρέπει (δάκρυα κυλούν στα μάγουλά της και βιαστικά τα σκουπίζει μα κυλούν κι άλλα…), αφού τίποτα πια δεν θα γίνει όπως πρίν, τίποτα, τίποτα…

Ακούγονται βήματα να πλησιάζουν προς το μέρος της Κάντυ και γρήγορα γρήγορα σκουπίζει το πρόσωπό της, παίρνει μια βαθιά αναπνοή να συνέλθει και στρέφει το βλέμμα της να δει ποιος έρχεται..

-Κάντυ έδω κάθεσαι; Γιατί δεν είσαι μέσα με τους άλλους να χορέψεις κι εσύ; Μα… για να σε δω μικρή μου, μη μου πεις πως εκλαιγες..; Τι, τι έχεις μικρή μου, πες μου;

-Δεν έχω τίποτα Άλμπερτ, αλήθεια.

-Τότε γιατί έκλαιγες, ε; Πες μου Κάντυ γιατί έκλαιγες;

-Συγκινήθηκα Άλμπερτ, αυτό είναι όλο. Χαίρομαι τόσο για την Άννυ και τον Άρτσυ και για την Πάτυ και τον Τόμ που με πήραν τα δάκρυα…

- Για να σε δω… Μόνο αυτό Κάντυ σε έκανε να κλάψεις; ε; Σε ξέρω πολύ καλά μικρούλα μου και είμαι σίγουρος ότι υπάρχει και κάποιος άλλος λόγος που έκλαιγες. Έτσι δεν είναι;

-Άλμπερτ, δεν θέλω να το συζητήσω αυτό σε παρακαλώ.

-Εντάξει, δεν σε πιέζω, μα να ξέρεις εγώ είμαι πάντα δίπλα σου και μπορείς να μου μιλάς για όλα, το γνωρίζεις αυτό έτσι;

- Ναι Άλμπερτ και σε ευχαριστώ γι αυτό. Μα δεν αντέχω… δεν… δεν…- η Κάντυ δακρύζει πάλι

-Πάλι τα ίδια… Το ξέρω πως δεν έχεις ξεπεράσει τον Τέρυ και τον χωρισμό σας, μα δεν σου κάνει καλό να τα σκέφτεσαι πάλι. Έλα Κάντυ σκούπισε τα μάτια σου και πάμε μέσα να ξεχαστείς.

- Ναι Άλμπερτ έχεις δίκιο, δεν πρέπει να σκέφτομαι τα ίδια συνέχεια, άλλωστε σήμερα έχουμε χαρά δεν είναι σωστό να κλαίω.

Ένα βάλς ακούγεται από την σάλα. Ο Άλμπερτ πιάνει την Κάντυ από το χέρι και της λέει:

-Μου χαρίζετε αυτό τον χορό ωραία μου δεσποινίς;

-Πολύ ευχαρίστως!

Στην μεγάλη σάλα οι καλεσμένοι στροβιλίζονταν κομψά και ρυθμικά. Όλαν ήταν υπέροχα εκείνη τη βραδιά.. Η Κάντυ χόρευε με τον Άλμπερτ και κατάφερε να ξεχάσει, έστω για λίγο, τις πικρές σκέψεις που την βασανίζουν αρκετό καιρό τώρα.



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο

Ο ΤΕΡΡΥ ΦΕΥΓΕΙ - Ο ΣΑΙΜΟΝ ΕΡΧΕΤΑΙ

Παράλληλα με τις πρόβες και τις παραστάσεις στο θέατρο Στράντφορντ και τις επισκέψεις στην Σουζάννα ο Τέρυ είχε ξεκινήσει και τις ετοιμασίες για την τρίμηνη περιοδεία που θα έκανε ο θίασος του σε άλλες πόλεις τις Αμερικής. Το πρόγραμμά του ήταν πολύ κουραστικό και ένιωθε αρκετά εξαντλημένος. Μόνο ένα πράγμα τον ξεκούραζε μέσα σε όλα. Η σκέψη της Κάντυ. Δύο μήνες τώρα γυρόφερνε στο μυαλό του την ιδέα να την συναντήσει. Δεν ήξερε τι μπορούσε να περιμένει από αυτή την συνάντηση μα η ιδέα και μόνο να την δει, να την κρατήσει στην αγκαλιά του, του έδινε φτερά. Όμως δεν μπορούσε να αποφύγει την περιοδεία με τον θίασο, πράγμα που τον καθυστερούσε κι άλλο από την υλοποίηση της ιδέας του. Έπρεπε λοιπόν να περιμένει ακόμα λίγο καιρό. Σκέφτηκε να της γράψει ένα γράμμα. Το μετάνοιωσε όμως και σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερα να μην την υποψιάσει πως σκέφτεται μια ενδεχόμενη συνάντηση μαζί της μήπως και τον αποθαρρύνει να το επιδιώξει. Έτσι κυλούσαν οι μέρες για τον Τέρυ. Ώσπου έφτασε η μέρα που θα έφευγε για την περιοδεία με τον θίασο. Την προηγούμενη μέρα συνάντησε την Σουζάννα γιατί με τον θίασο θα ξεκινούσαν πολύ πρωί το ταξίδι τους.

-Τέρυ είμαι σίγουρη πως θα τα πας περίφημα. Είσαι καταπληκτικός ηθοποιός. Θα σκίσεις!!!

-Σε ευχαριστώ Σουζάννα.

-Δεν σε βλέπω ενθουσιασμένο όμως..

-Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που μου δίνεται η ευκαιρία να παίξω και σε άλλες πόλεις. Χαίρομαι που εκτός από τους βαθύπλουτους αριστοκράτες θα μπορέσουν να μας δουν και άλλοι άνθρωποι πιο απλοί. Αυτό με ευχαριστεί περισσότερο Σουζάννα.

-Τέρυ… πάντα ο ίδιος. Τρεις μήνες όμως είναι αρκετό διάστημα. Θα μου λείψεις πολύ Τέρυ. Θα μου υποσχεθείς ότι θα μου γράφεις κάθε μέρα;

-Ναι Σουζάννα , σου το υπόσχομαι. Πρέπει να πάω να ετοιμαστώ για το ταξίδι όμως. Καλό βράδυ Σουζάννα.

-Καλό σου ταξίδι Τέρυ, να προσέχεις τον εαυτό σου σε παρακαλώ!

-Σε ευχαριστω , κι εσύ να προσέχεις. Αντίο Σουζάννα.

-Αντίο Τέρυ.

Οι μέρες περνούσαν και ο Τέρυ έγραφε καθημερινά στην Σουζάννα όπως της υποσχέθηκε. Του έγραφε κι εκείνη. Στα γράμματά του τις περιέγραφε τις λεπτομέρειες από τις παραστάσεις και την επιτυχία που είχαν. Πραγματικά η αποίχηση ήταν μεγαλύτερη από ότι περίμεναν. Ο Τέρυ κέρδιζε συνέχως τις εντυπώσεις!! Αυτά βέβαια δεν τις τα έγραφε στα γράμματα, μα η Σουζάννα τα διάβαζε στα περιοδικά και αισθανόταν περήφανη για εκείνον. Δύο εβδομάδες από την αναχώρηση του Τέρυ η Σουζάννα είχε μια αναπάντεχη επίσκεψη. Ξαπλωμένη στο ανάκλιντρο του σαλονιού της διάβαζε στα περιοδικά και τις εφημερίδες την επιτυχία και τις απίστευτες κριτικές που είχε ο Τέρυ και η παράσταση που έκανε περιοδεία. Εκείνη την ώρα χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας. Ανοίγει η μητέρα της και την ακούει ξαφνιασμένη από τον επισκέπτη που αντίκρυσε…

- Καλησπέρα κυρία Μάρλοου. Με θυμάστε; Ο Σάιμον είμαι, ο φίλος της Σουζάννας..

-Σάιμον!!!!!!! Πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω παιδί μου!!! Πάνε τόσα χρόνια!!! Έλα πέρασε μέσα, θα ειδοποιήσω την Σουζάννα ότι ήρθες. Θα χαρεί πολύ να σε δεί!!

Η μητέρα της Σουζάννας κατευθύνεται στο σαλόνι όπου κάθεται η κόρη της όλο ενθουσιασμό. Η Σουζάννα την κοιτά με ανησυχία…

-Τι τρέχει μητέρα; Άκουσα το κουδούνι, ποιος ήταν;

-Σουζάννα, έχεις έναν επισκέπτη…!!! Μάντεψε!!!!

-Τέρυ!!!!! συλλογίζεται η Σουζάννα και αμέσως ανασηκώνεται και φτιάχνει τα μαλλιά της..- μα δεν μπορεί… αφού..

Ο επισκέπτης πλησιάζει μα η ανθοδέσμη που κρατάει κρύβει το πρόσωπό του. Η Σουζάννα αναφωνεί:

-Τέρυ!!! Πότε ήρθες; Ο θίασος;;; εκείνη την στιγμή της αποκαλύπτεται…

-Μα… εσύ δεν… είσαι ο…

-Καλησπέρα Σουζάννα. Δεν είμαι ο Τέρυ που μόλις είπες με τόσο ενθουσιασμό, μα ελπίζω να μην σου είμαι δυσάρεστος επισκέπτης. Αυτά τα λουλούδια είναι για σένα ομορφιά μου!!!

-Σάιμον!!!! Πως βρέθηκες εσύ εδώ;;;; Πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω!!!

-Κι εγώ Σουζάννα, χαίρομαι πολύ που συναντιόμαστε τόσα χρόνια μετά.

-Μα πως.. εσύ δεν έλειπες στην Ευρώπη για σπουδές;

-Ναι όντως ήμουν, μα τελείωσα οικονομικές επιστήμες πέρυσι. Τώρα πια ανέλαβα τις επιχειρήσεις του πατέρα μου. Τον τελευταίο χρόνο βρίσκομαι στην Αμερική και λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν κατάφερα να έρθω να σε δω νωρίτερα.

-Φαντάζομαι θα έμαθες για το ατύχημα που είχα…

-Ναι το διάβασα στις εφημερίδες τότε και ειλικρινά στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Δεν είχα τρόπο να επικοινωνήσω μαζί σου. Είχα μόνο την παλιά σου διεύθυνση… Τον τελευταίο καιρό έλειπα επαγγελματικό ταξίδι και μόλις πριν μία εβδομάδα που επέστρεψα από την Ουάσιγκτον, πήγα και ρώτησα στο θίασο που ήσουν κι έτσι έμαθα που μένεις.

-Καλά έκανες! Χάρηκα στ΄αλήθεια πολύ με την επίσκεψη σου.

-Για πες μου τώρα.. ο Τέρυ είναι ο νεαρός ηθοποιός που παίζατε μαζί στο θίασο έτσι; Διάβασα ότι βρίσκεται σε περιοδεία σε όλη την Αμερική. Αυτόν περίμενες ε;

-Ναι…

-Είστε…

Ναι με τον Τέρυ είμαστε μαζί, αν αυτό ρωτάς.. Εσύ;

-Τι εγώ; Αν έχω βρει το άλλο μου μισό; Χμμ… Θα τα πούμε μια άλλη φορά αυτά πανέμορφη δεσποινίς.. πρέπει να πηγαίνω, δυστυχώς.

-Κιόλας;; Θα ξανάρθεις Σάιμον;; Θα χαρώ πολύ να σε ξαναδώ.

-Αν είναι έτσι..! –σκύβει και την φιλάει στο μάγουλο.

Καλή σου νύχτα Σουζάννα και θα τα ξαναπούμε πολύ σύντομα.

-Καληνύχτα Σάιμον, θα σε περιμένω!!

Βγαίνοντας από το σπίτι της Σουζάννας ο Σάιμον περπάτησε μέχρι το αυτοκίνητο του σκεπτικός. Δεν το περίμενε ούτε κι ίδιος να νιώσει ακριβώς το ίδιο συναίσθημα για την Σουζάννα μετά από 7 χρόνια που είχε να την δεί. Κι όμως… ήταν ακόμα ερωτευμένος μαζί της.. σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που την είδε για τελευταία φορά στο Λονγκ Μπραντς.

Οι γονείς τους είχαν γνωριμία χρόνια και τα καλοκαίρια συναντιόντουσαν όλοι στις διακοπές τους στο Λονγκ Μπράντς του Νιου Τζέρσεϊ. Τα εξοχικά τους σπίτια ήταν το ένα δίπλα στο άλλο. Η οικογένεια Κέιν είχε ένα μικρό αγοράκι γύρω στα 10 τον Σάιμον και η οικογένεια Μάρλοου ένα κοριτσάκι 8 χρονών την Σουζάννα. Οι δύο οικογένειες συνήθιζαν να κάνουν παρέα και μαζί και τα δύο πιτσιρίκια που συνεχώς τα έψαχναν αφού και τα δύο όλη την ώρα βρίσκοταν στην παραλία δίπλα από τα σπίτια τους να παίζουν με την άμμο. Καθώς περνούσαν τα χρόνια και τα δύο παιδάκια μεγάλωναν και έμπαιναν στη ηλικία της εφηβείας η Σουζάννα έγινε μια όμορφη δεσπονιδούλα και ο Σάιμον ένας γλυκύτατος νεαρός κύριος. Ο Σάιμον πάντα συμπαθούσε την Σουζάννα πάρα πολύ, μα ένα καλοκαίρι σε μια γιορτή που συνήθιζε να διοργανώνεται στην περιοχή, εκείνη φορούσε ένα γαλάζιο φόρεμα που την φώτιζε πάρα πολύ και της έδινε τον αέρα μιας καλοσχηματισμένης νεαρής όμορφης κοπέλας που ως τότε ο Σάιμον δεν είχε ξαναπροσέξει. Ήταν μαγευτική στα δικά του τα μάτια. Τα κορίτσια της περιοχής γλυκοκοιτούσαν τον Σάιμον μα εκείνος είχε μάτια μόνο για την Σουζάννα από κείνη την στιγμή. Οι δυο τους συνέχισαν να κάνουν παρέα όπως πριν. Να κάνουν περιπάτους στην παραλία, να διαβάζουν βιβλία λογοτεχνίας που τόσο άρεσαν στην Σουζάννα να συζητούν για το θέατρο. Μα τα συναισθήματα του Σάιμον είχαν αλλάξει. Δεν ήταν απλά φιλικά πλέον. Από εκείνη όμως έβλεπε μόνο φιλική αντιμετώπιση προς το πρόσωπό του κι έτσι ο Σάιμον δεν τόλμησε να της εκμυστηρευτεί ποτέ πόσο ερωτευμένος ήταν μαζί της. Για κείνη πάντα ήταν ο καλός παιδικός της φίλος των καλοκαιριών.

-Πόσο ανόητος είμαι… ποτέ δεν της είπα τίποτα για όσα αισθάνομαι για εκείνη. Και τώρα.. είναι με αυτόν τον νεαρό ηθοποιό… τον Τέρενς Γκράχαμ, συλλογιζόταν ο Σάιμον. Πρέπει να μάθω την αλήθεια… αν είναι ευτυχισμένη μαζί του… Πρίν εγκαταλείψω τον αγώνα για τη καρδιά της πρέπει να μάθω λεπτομέρειες για την σχέση τους και αν έχω ελπίδες… να την κάνω να με δεί όπως την βλέπω εγώ τόσα χρόνια!!!!! Και η κατάλληλη στιγμή είναι τώρα που λείπει ο Τέρενς.. Ναι!!!!! Αυτό θα κάνω!!!!! είπε δυνατά στον εαυτό του ο Σάιμον και έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο να φύγει.

Την ίδια ώρα και η Σουζάννα σκεφτόταν με την σειρά της τον Σάιμον και την αναπάντεχη επίσκεψή του. Την αναστάτωσε ευχάριστα μετά από τόσα χρόνια που είχαν να συναντηθούν. Ο Σάιμον είχε μεγαλώσει αρκετά και η Σουζάννα τολμούσε να παραδεχτεί στον εαυτό της πως δεν τον θυμόταν κι ίδια τόσο γοητευτικό. Το μυαλό της έτρεξε πίσω στις ευχάριστες καλοκαιρινές διακοπές και στην παρέα που έκαναν τότε. Ποτέ ως τώρα δεν τον είχε προσέξει σαν άντρα.

- Είναι πολύ γοητευτικός, μουρμούρισε η Σουζάννα. Μα τι με έπιασε τώρα; Αναρωτήθηκε έντονα σαν να ένιωσε πως η επίσκεψη αυτή της είχε ξυπνήσει σκέψεις και συνασθήματα που ποτέ ως τώρα δεν είχε για τον Σάιμον. Κοιτούσε τα λουλούδια που της έφερε και το άρωμα που ανέδυαν της έφερναν στο νου στιγμές που είχε περάσει μαζί του στο Λονγκ Μπραντς του Νιου Τζέρσεϊ. Είχε καιρό να αισθανθεί τόσο ανάλαφρη όπως τότε…

Οι σχεδόν καθημερινές επισκέψεις του Σάιμον στη Σουζάννα την έκαναν να αισθανθεί πολύ όμορφα και να απολαμβάνει την παρέα του τόσο πολύ που τα συναισθήματά της μέρα με την μέρα άλλαζαν για τον Σάιμον. Την έκανε να νιώθει πάλι ζωντανή και της χάριζε την παρέα του αρκετές ώρες από το φορτωμένο πρόγραμμα του. Η Σουζάννα κόντευε να ξεχάσει πως είναι να συζητάς με κάποιον και να ανταλλάσεις απόψεις. Οι βόλτες που έκανε με τον Σάιμον της έδιναν ξανά αυτοπεποίθηση. Ένιωθε πως άρχισε να ζει ξανά, κάτι που μετά το ατύχημα είχε σταματήσει να συμβαίνει για την Σουζάννα. Με τον Τέρυ δεν μπορούσε να τα κάνει αυτά γιατί το θέατρο του απορροφούσε τον μεγαλύτερο κομμάτι του χρόνου του. Τον έβλεπε πολύ λίγο για τα δικά της δεδομένα και το να κάνουν μια βόλτα μαζί ήταν πολύ δύσκολο αφού ο Τέρυ συνήθως ήταν κουρασμένος μετά τις παραστάσεις. Είχε περιοριστεί λοιπόν τόσο καιρό στο να τον βλέπει για λίγο καθημερινά και να ασχολείται με την δική του ζωή και την πορεία του στο θέατρο. Αυτό όμως που έβλεπε στον Σάιμον ήταν πως δεν έδειχνε καθόλου να τον απασχολεί το πρόβλημα υγείας της. Της φερόταν όπως παλιά και έδειχνε να παραμερίζει την κατάσταση της. Σαν να μην της είχε συμβεί ποτέ το ατύχημα. Σαν να ήταν εντελώς καλά!! Κάποιο απόγευμα που την είχε πάρει με το αυτοκίνητό του για μια μικρή βόλτα ο Σάιμον έδειχνε αρκετά αγχωμένος, κάτι που το παρατήρησε η Σουζάννα.

-Σάιμον, είσαι καλά;

-Ναι μια χαρά. Γιατί ρωτάς;

-Έχω την εντύπωση πως σε απασχολεί κάτι..

-Όχι.. καλά είμαι..

Όλη αυτή την ώρα που οδηγούσε ο Σάιμον σκεφτόταν πως είχε φτάσει η στιγμή να της εκμυστηρευτεί τα αισθήματά του για κείνη. Δεν μπορούσε πλέον να κρύβεται. Δεν ήθελε, δεν άντεχε πια… Σε ένα μήνα και κάτι θα επέστρεφε ο Τέρυ και έπρεπε να εκμεταλλευτεί την απουσία του.

-Θα της μιλήσω δεν γίνεται, συλλογίστηκε ο Σάιμον .

Μετά από λίγα λεπτά φτάνουν σε ένα όμορφο μέρος με υπέροχη θέα. Είχε πλέον σουρουπώσει. Το αυτοκίνητο σταματά και ο Σάιμον γυρίζει προς το μέρος της Σουζάννας έτοιμος και αποφασισμένος να κάνει την κίνηση του.

-Σου αρέσει εδώ Σουζάννα;

-Ναι είναι πολύ όμορφα, σε ευχαριστώ Σάιμον. Από τότε που έπαθα το ατύχημα αυτές οι μικρές χαρές όπως μια τέτοια βόλτα είναι πράγματα που εγώ πλέον δεν μπορώ να κάνω.

-Με τον Τέρυ δεν βγαίνετε;

-Σπάνια, είναι πολύ αφοσιωμένος στο θέατρο και ο χρόνος που του απομένει ελεύθερος, ελάχιστος.

-Να τολμήσω να πω πως σε παραμελεί, χωρίς να με παρεξηγήσεις όμως, έτσι;

-Τον καταλαβαίνω, είναι πολύ κουραστικό να έχεις καθημερινές παραστάσεις και πρόβες..

-Αξίζεις καλύτερη τύχη Σουζάννα, την διακόπτει..

-Τι θες να πεις;

-Θέλω να πω πως ο Τέρυ δεν σε προσέχει όσο σου πρέπει.

-Σάιμον!

-Μη θυμώνεις Σουζάννα, ξέρεις πως νοιάζομαι για σένα και θέλω να είσαι ευτυχισμένη. Μα δεν αντέχω άλλο…

-Το ξέρω Σάιμον, μα μη μιλάς έτσι για τον Τέρυ, δεν τον ξέρεις. Την κοιτάζει έντονα στα μάτια..Η Σουζάννα δεν κατάλαβε τι εννούσε και τον ρωτάει καθυστερημένα:

-Τι εννοείς όταν λές πως δεν αντέχεις άλλο; Τι σου συμβαίνει;

-Σουζάννα, είμαι ερωτευμένος μαζί σου!!!!!

-Πως;;;

-Αυτό δεν μου συμβαίνει τώρα τελευταία. Πάντα σ΄αγαπούσα, από τότε στις διακοπές.

-Μα Σάιμον, τι λες;

-Αυτή είναι η αλήθεια Σουζάννα. Τόσα χρόνια είμαι κρυφά ερωτευμένος μαζί σου και ποτέ δεν βρήκα το θάρρος να σου μιλήσω. Αρκετό καιρό πριν το ατύχημα σκεφτόμουν να έρθω να σε βρω. Διάβαζα από τις εφημερίδες την επιτυχία σου στο θέατρο και χαιρόμουν για σένα κρυφά. Και ξαφνικά διάβασα πως είσαι με αυτόν τον Τέρενς! Ήθελα να έρθω τότε να σε βρω μα το επαγγελματικό ταξίδι που έπρεπε να κάνω δεν έπαιρνε αναβολή. Και τώρα που επέστρεψα είχα πάρει την απόφαση να σου μιλήσω. Δεν μπορώ πια να κρύβω την αγάπη μου για σένα, δεν αντέχω να μην ξέρεις πόσο πολύ ενδιαφέρομαι για σένα!!!

-Σάιμον!!!;; Τι λές;; Μα πως;; Και τόσα χρόνια… δεν μου μίλησες ποτέ;; Σάιμον… εγώ…

-Άσε με να τελειώσω Σουζάννα. Ξέρω πως όλα αυτά που σου αποκαλύπτω τώρα θα σου φαίνονται απίστευτα μα είναι η ανομολόγητη αλήθεια μου για σένα που με κάνει να νιώθω δυνατός και γεμάτος τόσα χρόνια και από την άλλη, κομματιάζομαι στην ιδέα πως δεν είμαι στη θέση του Τέρενς και ίσως ποτέ δεν καταφέρω να κερδίσω την καρδιά σου. Πες μου Σουζάννα, αλήθεια, θα μπορούσες ποτέ να μου δώσεις μια ευκαιρία να σου δείξω την αγάπη μου για σένα και να σε κάνω ευτυχισμένη; Θα μπορούσες να δείς μέσα από τα δικά μου μάτια το πόσο πολύ σ΄αγαπώ;;

- Σάιμον.. εγώ… Δεν ξέρω τι να πω!! Δεν φανταζόμουν ποτέ κάτι τέτοιο. Η αλήθεια είναι ότι πάντα σε σκεφτόμουν σαν τον παιδικό μου φίλο στις διακοπές… Και με τον Τέρενς… Δεν ξέρω…

-Ξέρω, δεν είναι εύκολο να μου δώσεις μια απάντηση τώρα. Δεν θέλω να σε πιέσω, καταλαβαίνω πως σου είναι απίστευτα όλα αυτά που μόλις άκουσες. Μα θέλω να ξέρεις πως όλα αυτά είναι αλήθεια και πως αν… αν κι εσύ ήθελες και μπορούσες να δεις… εμάς τους δύο μαζί… θα με έκανες στ΄αλήθεια τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στην γη Σουζάννα. Σκέψου το, σε παρακαλώ, σκέψου το.

Την φιλάει στα χείλη απαλά και με τρυφερότητα…

-Σάιμον είμαι πολύ αναστατωμένη αυτή τη στιγμή, δεν νιώθω και πολύ καλά, θα σε πείραζε να με πας στο σπίτι;

-Ναι Σουζάννα φεύγουμε, μας πες μου, μου υπόσχεσαι πως θα τα σκεφτεις αυτά που σου είπα;

-Ναι.. στο υπόσχομαι.

Επιστρέφοντας στο σπίτι η Σουζάννα ήταν σε υπερένταση. Δεν μπορούσε να πιστέψει όσα άκουσε πριν. Ο Σάιμον;; Ερωτευμένος μαζί της από παιδί;; Και δεν της είχε πει λέξη! Ποτέ της δεν τον είχε προσέξει έτσι. Πάντα για εκείνη ήταν ο φίλος των διακοπών… Εκτός από τώρα… Από την πρώτη μέρα που την επισκέφθηκε σκεφτόταν πόσο είχε αλλάξει από τότε που είχε να τον δει. Το παραδέχτηκε και στον εαυτό της πως τον έβρισκε πολύ γοητευτικό, τόσο που ένιωσε ενοχές απέναντι στον Τέρυ εκείνο το βράδυ. Το τελευταίο διάστημα η Σουζάννα δεν τα πήγαινε και πολύ καλά με τον Τέρυ. Οι ώρες που τον έβλεπε ήταν ελάχιστες, σαν να την απέφευγε, προφασιζόμενος κούραση. Και τις στιγμές που ήταν μαζί της, πιο πολύ απών δεν θα μπορούσε να είναι. Ήταν σιωπηλός την περισσότερη ώρα και σαν κλεισμένος στον εαυτό του. Σαν βυθισμένος στις σκέψεις του… Σαν κάτι να τον απασχολούσε.. Κι εκείνη το έβλεπε.. Μα δεν τον ρωτούσε. Έκανε πως δεν το πρόσεχε καθόλου και δεν τον ενοχλούσε. Ασχολούταν με την καριέρα του για να μπορούν να βρίσκουν κάτι να συζητούν. Δεν τον κοντράριζε για να μην τον χάσει… και ποιος θα νοιαζόταν ξανά για αυτήν;; Το ατύχημά της την είχε βγάλει έξω από πολλά ωραία πράγματα που ζουν οι κοπέλες της ηλικίας της. Ποιος θα ήθελε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του με μια ανάπηρη; Μέχρι εκείνο το βράδυ. Η αποκάλυψη του Σάιμον την τράνταξε. Είδε μετά από πολύ καιρό κάποιον άντρα να δείχνει αστείρευτο ενδιαφέρον για εκείνη, να διαθέτει τον χρόνο του για να βγει μαζί της έξω, χωρίς να δείχνει την παραμικρή ενόχληση για το πρόβλημα υγείας της. Την έκανε να νιώθει και πάλι επιθυμητή και όμορφη. Πως έχει το δικαίωμα να ελπίζει πως κάποιος θα την αγαπήσει πραγματικά!!!! Ο Σάιμον!!! Ένας άντρας την ήθελε να μοιραστούν μαζί την ζωή τους!!! Την αγαπούσε!!! Όλο το βράδυ έμεινε ξύπνια να σκέφτεται τι να κάνει. Να παραμείνει με τον Τέρυ, που μεταξύ τους η επικοινωνία ήταν ολοένα και πιο δύσκολη και το ενδιαφέρον του για κείνη μακρινό; Που δεν της εξέφρασε ποτέ τα αισθήματα που έλεγε πως είχε για εκείνη; Μπορεί ο Τέρυ τότε να επέλεξε να μείνει μαζί της λόγω του ατυχήματος της μα ήξερε και η ίδια πως μέσα του δεν θα κατάφερνε ποτέ να πάρει την θέση της Κάντυ. -Την Κάντυ αγαπούσε ο Τέρυ, μόνο την Κάντυ- συλλογίστηκε η Σουζάννα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4ο

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΤΕΡΡΥ ΣΤΗΝ ΚΑΝΤΥ

Ο Τέρυ στην περιοδεία με τον θίασο γνώριζε μεγάλη επιτυχία και απήχηση από το κοινό. Τα σχόλια στις εφημερίδες αυξάνονταν μέρα με την μέρα. Οι κριτικές τον αποθέωναν για ακόμη μια φορά. Παρόλη την κούραση που είχε από τις παραστάσεις και τα ταξίδια σε άλλες πόλεις ήταν αστείρευτος στην απόδοση του και στην ερμηνεία του. Αντλούσε δύναμη από την Κάντυ η οποία έγινε και η μόνη του σκέψη όλον αυτό τον καιρό μακρια από την Σουζάννα. Κάθε βράδυ πριν ξαπλώσει έβαζε ένα ποτήρι ουίσκι να τον χαλαρώσει και την σκεφτόταν συνεχώς. Ένα βράδυ αποφάσισε να κάτσει να της γράψει ένα γράμμα. Ο θίασος θα έδινε παράσταση σε μια πόλη κοντά στο ορφανοτροφείο. Ήθελε να την δεί!

******************************************************

Αγαπημένη μου Κάντυ,

Ξέρω πως το γράμμα μου μπορεί να σε αναστατώσει αρκετά. Σκεφτόμουν όμως πολύ καιρό να σου γράψω. Αυτή την στιγμή βρίσκομαι σε περιοδεία με τον θίασο-σίγουρα θα το έχεις διαβάσει- και σύντομα θα δώσουμε και μια παράσταση κοντά στα δικά σου τα μέρη. Θα ήθελα πολύ να σε δω!!!! Σκεφτόμουν να μην στο πω καθόλου μα δεν θέλω να κάνω κάτι που δεν θα το ήθελες κι εσύ. Σκεφτόμουν να ερχόμουν στο ορφανοτροφείο να σε δω. Μου έχεις λείψει αφάνταστα!!! Δεν έπαψα να σε σκέφτομαι στιγμή από το βράδυ του χωρισμού μας. Δεν έπαψα στιγμή να σε αγαπάω όλον αυτόν τον καιρό!!! Αντιθέτως τα συναισθήματα μου για σένα μέρα με την μέρα μεγαλώνουν και δυναμώνουν!! Δεν μπορώ να σταματήσω να σ΄αγαπάω Κάντυ!! Δεν μπορώ!!! Έχω μετανιώσει που επέλεξα να θυσιάσω εμάς για χάρη της Σουζάννας. Δεν συγχωρώ ακόμη τον εαυτό μου γι αυτό. Θέλω να ξέρεις πως τότε που ήρθες να με βρείς στο Μπρόντγουαιη το μονό εισιτήριο που σου είχα στείλει σήμαινε πως δεν είχα σκοπό να σε αφήσω να ξαναφύγεις από κοντά μου!!! Είχα σχεδιάσει να ζήσουμε μαζί. Ξέρω πως κι εσύ το ήθελες. Είμαι σίγουρος πως κι εσύ μ΄αγαπούσες το ίδιο. Πως κι εσύ μ΄αγαπάς ακόμα!!! Το νιώθω Κάντυ… Οι καρδιές μας δεν χώρισαν ποτέ!! Αν μπορούσες να δεις μέσα από τα δικά μου μάτια πόσο δύσκολο μου είναι να συνεχίσω χωρίς εσένα πλάι μου… Δεν έχω ζωή χωρίς εσένα Κάντυ!!! Είμαι μισός… μου λείπεις!!! Εγώ είμαι πολύ σίγουρος για όσα σου γράφω αυτήν τη στιγμή. Έχω ήδη πάρει τις αποφάσεις μου. Μόλις επιστρέψω θα ζητήσω στην Σουζάννα να χωρίσουμε. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση έτσι. Είμαι σίγουρος πως κι εκείνη το βλέπει πως την αποφεύγω όσο μπορώ, και πως μένω μακριά της συνειδητά. Ξέρω πως είμαι υπεύθυνος για το ατύχημα της μα δεν μπορώ να ζήσω μαζί της. Περιμένω νέα σου Κάντυ.. Αναπνέω για να σε συναντήσω ξανά… Ότι κι αν αποφασίσεις αγαπημένη μου θα το δεχτώ γιατί θα είναι από εσένα.

Σ΄αγαπάω ότι κι αν γίνει να το θυμάσαι…



Τ έ ρ ε ν ς





ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΤΥ ΣΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΤΕΡΡΥ

Στο ορφανοτροφείο η Κάντυ με τον γιατρό Μάρτιν είχαν πολύ δουλειά στο ιατρείο και τις περισσότερες μέρες η Κάντυ ήταν πολύ κουρασμένη. Δεν είχε διάθεση να ακολουθεί τους φίλους της που συναντιόντουσαν και πήγαιναν βόλτες στην πόλη. Κάθε μέρα λοιπόν αφού τελείωνε την δουλειά της στο ιατρείο συνήθιζε να χαλαρώνει στον αγαπημένο της λόφο για καμμιά ώρα και μετά βοηθούσε την αδελφή Μαρία και την κυρία Πόνυ για το βραδινό φαγητό και με τα παιδιά.

-Να σας βοηθήσω αδελφή Μαρία. Τι θέλετε να κάνω;

-Κάντυ, στρώσε το τραπέζι το φαγητό είναι έτοιμο και σε λίγο θα σερβίρω.

-Ναι, αδελφή Μαρία. Κι έχω μια πείνα…!! (Και τσιμπάει λίγο από ένα πιάτο που σερβίρει η αδελφή Μαρία εκείνη την στιγμή)

-Κάντυ!! Δεν θα αλλάξεις ποτέ! Δεν μπορείς να περιμένεις παιδί μου;

Εκείνη την στιγμή μπαίνει στο δωμάτιο η κυρία Πόνυ κρατώντας ένα φάκελο στα χέρια της..

-Κάντυ παιδί μου, δεν σε είδα καθόλου σήμερα και ξέχασα να σου πω ήρθε ένα γράμμα για σένα.

-Γράμμα; Θα είναι από τον Άλμπερτ, είπε η Κάντυ. Θα το διαβάσω μετά που θα ξαπλώσω να έχω και ησυχία. Ευχάριστώ κυρία Πόνυ. Το παιρνει βιαστικά και το βάζει στην τσέπη της χωρίς να δει από ποιον ήταν το γράμμα.

Αφού τελείωσαν το φαγητό και έβαλαν τα παιδιά για ύπνο η Κάντυ καληνύχτησε τις δυο μαμάδες της και πήγε και εκείνη να ξεκουραστει. Έβαλε το νυχτικό της, ξάπλωσε στο κρεββάτι της και παίρνει το γράμμα να το διαβάσει. Μόλις αντίκρυσε τον αποστολέα πάγωσε!

-Ο Τέρυ!!! Είναι γράμμα από τον Τέρυ!!!

Τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν. Ανοίγει τον φάκελο και ξεκινάει να διαβάζει το γράμμα… Τα λόγια του Τέρυ την αναστατώνουν. Θέλει να την δει!! Την αγαπάει!!! Ποτέ του δεν ξέχασε!! Θα χωρίσει με την Σουζάννα! Απίστευτο! Η Κάντυ τρέμει ολόκληρη τελειώνοντας το γράμμα.

-Τέρυ.. κι εγώ νόμιζα πως… θα έχεις συνεχίσει την ζωή σου με την Σουζάννα και πως ξέχασες.. πως τα κατάφερες να προχωρήσεις και μόνο εγώ σε σκεφτόμουν… Πόσο λάθος έκανα αγάπη μου!!! (Ξεσπάει σε κλάμματα μα από χαρά!) Κι εγώ σ΄αγαπάω ακόμη! Κι εγώ θέλω να σε δω και μου έχεις λείψει... Να ξερες πόσο μου έχεις λείψει!!!!!!! Πρέπει να του απαντήσω… να του γράψω κι εγώ…(πιανει να γράψει και το χέρι της συνεχίζει να τρέμει..)Αχ! Δεν μπορώ να γράψω έτσι, δεν θα καταλαβαίνει τίποτα από τα γράμματα που θα γράψω. Καλύτερα να ηρεμήσω και να προσπαθήσω αύριο να του γράψω. Πέφτει να κοιμηθεί και αποκοιμιέται γλυκά με την σκέψη του και τα λόγια που της έγραψε.

Την επόμενη μέρα η Κάντυ ήταν συνεχως αφηρρημένη. Όλη την ημέρα σκεφτόταν τι να γράψει στον Τέρυ. Όταν πια τελείωσε την δουλειά της στο ιατρείο έφυγε ευθύς για τον λόφο να βρει ησυχία και να συγκεντρωθεί για να γράψει το γράμμα στον Τέρυ…





Τέρυ….

Πήρα το γράμμα σου και ομολογώ πως η έκπληξή μου ήταν μεγάλη! Πίστευα πως δεν με σκεφτόσουν και πως πλέον είχες αποφασίσει πως η Σουζάννα θα ήταν εκείνη που θα συνέχιζες στην ζωή σου. Μα βλέπω πως κι εσύ συνεχίζεις όπως κι εγώ να σκέφτεσαι την δική μας κατάληξη. Θέλω να ξέρεις πως τίποτα δεν έχει αλλάξει και στα δικά μου συναισθήματα για σένα. Ακόμα σ΄αγαπώ και εξακολουθώ να βασανίζομαι από την έλλειψη και την απουσία σου όλον αυτό τον καιρό. Ένιωθα πολύ μόνη μου και δεν έβρισκα τρόπο να σε ξεχάσω… να σε ξεπεράσω… Η καρδιά μου αρνιόταν πεισματικά να διαγράψει όσα έχουμε περάσει εμείς οι δύο και να αφήσει θέση για κάποιον άλλον. Τώρα που ξέρω πως σου συμβαίνει κι εσένα το ίδιο είμαι πολύ ευτυχισμένη!!! Θέλω κι εγώ να σε δω!! Σε περιμένω αγαπημένε μου.

Ποτέ δεν έπαψα να σ΄αγαπώ



ηΚάντυ σου..





ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΤΥ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΡΡΥ ΣΤΟΝ ΛΟΦΟ

Ο Τέρυ επιστρέφει από την παράσταση στο ξενοδοχείο του να ξεκουραστει. Στη ρεσεψιόν του δίνουν το κλειδί του και ένα γράμμα που είχε έρθει για εκείνον. Γουρλώνει τα μάτια και διαβάζει τον αποστολέα: Κάντυ Γουάιτ Άρντλευ

-Η Κάντυ, μουρμούρισε μου απάντησε…

Ανέβηκε γρήγορα στο δωμάτιο του πέταξε στην πολυθρόνα το παλτό του και άνοιξε βιαστικά τον φάκελο. Ανυπομονούσε να δει τι του έγραφε η Κάντυ… Πριν ανοίξει την σελίδα του χαρτιού ένιωσε να τον κυριεύει άγχος. Βάζει ένα ουίσκι, πίνει το μισό και αφού πήρε μια βαθιά ανάσα άνοιξε να διαβάσει το γράμμα της. Μόλις το διάβασε ήπιε το υπόλοιπο ουίσκι και έβαλε ακόμα ένα. Το πίνει κι αυτό. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως και εκείνη του έγραφε πως τον αγαπούσε ακόμα πολύ και πως του είπε ναι στην συνάντηση που της πρότεινε! Ευθύς αμέσως της έγραψε γράμμα για την ημέρα που θα την επισκεπτόταν. Δεν θα είχε παράσταση στο θέατρο και όλη η μέρα θα ήταν δική τους. Ήθελε να βρεθούνε οι δυο τους μόνοι τους και να χορτάσουν ο ένας την παρουσία του άλλου. Να μην τους ενοχλήσει κανείς και τίποτα απολύτως αυτή τη φορά!!

Μερικές μέρες αργότερα η Κάντυ έλαβε το δεύτερο γράμμα του Τέρυ και ετοιμαζόταν για την ημέρα που θα τον έβλεπε. Πρώτα απ΄όλα έπρεπε να βρει μια δικαιολογία για να λείψει. Δεν είχε πει σε κανέναν τίποτα για την αλληλογραφία της με τον Τέρυ, ούτε στην Άννυ ούτε στην Πάτυ ούτε στην κυρία Πόνυ και την αδελφή Μαρία. Δεν ήθελε ακόμα να το φανερώσει ότι θα τον συναντούσε. Εξάλλου ακόμα ο Τέρυ για όλους ήταν με την Σουζάννα και δεν ήθελε να μάθει κανείς τους τίποτα. Σκέφτηκε λοιπόν πως θα τους έλεγε πως θα πήγαινε βόλτα με την Άννυ και την Πάτυ και πως ίσως θα έκανε και μερικά ψώνια στην αγορά. Ευτυχώς η Πάτυ και η Άννυ είχαν κανονίσει από μέρες να λείπουν με τον Τόμ και τον Άρτσι σε εκδρομή οπότε τά πράγματα ήταν πιο εύκολα για την μυστική της «απόδραση». Το ανακοίνωσε και στις δύο μαμάδες της και όλα ήταν έτοιμα… Σε δύο μέρες θα ξανάβλεπε τον Τέρυ!!! Η καρδιά της κόντευε να σπάσει από την λαχτάρα να τον συναντήσει.

Η μέρα πριν τη συνάντηση κυλούσε αργά και βασανιστικά και για τους δύο. Ανυπομονούσαν να νυχτώσει και να ξημερώσει το αύριο που τόσο επιθυμούσαν. Μα τα λεπτά φάνταζαν ώρες και οι ώρες μέρες… Η σκέψη του ενός είχε ήδη ανταμώσει την σκέψη του άλλου. Και οι καρδιές τους επίσης.. ήταν ήδη στο σημείο που είχαν ραντεβού να συναντηθούν.. Και οι δύο αγχωμένοι και πολύ χαρούμενοι συνάμα, προσπαθούσαν με το ζόρι να κρύψουν την χαρά τους. Χαμογελούσαν ολοένα και περισσότερο στο πέρασμα κάθε ώρας που τους έφερνε πιο κοντά στην ώρα της πολυπόθητης συνάντησης.

Νύχτωσε και επιτέλους ήρθε η στιγμή να κοιμηθούν. Η ανυπομονησία τους ήταν μεγάλη μα ο ύπνος ήρθε και κατάφερε να τους φέρει πιο γρήγορα κοντά, αφού και η Κάντυ και ο Τέρυ είδαν το ίδιο όνειρο εκείνο το βράδυ.. πως ήταν και πάλι μαζί!!!

Το πρωί, όταν η Κάντυ άνοιξε τα μάτια της ήταν πάρα πολύ νωρίς. Μόλις είχαν ξυπνήσει η κυρία Πόνυ και η αδελφή Μαρία που τις άκουγε να ετοιμάζουν τον πρωινό τους καφέ και σιγά σιγά το πρωινό για τα παιδιά. Η Κάντυ δεν μπορούσε να μείνει άλλο στο κρεββάτι και έτσι σηκώθηκε και πήγε να πιει και εκείνη ένα καφε μαζί τους.

-Κάντυ, ξύπνησες νωρίς παιδί μου, αφού σήμερα δεν θα δουλέψεις γιατί δεν κοιμόσουν καμμιά ώρα ακόμη να ξεκουραστείς; είπε η κυρία Πόνυ.

-Δεν νύσταζα άλλο κυρία Πόνυ. Και εξάλλου πριν φύγω θα συμμαζέψω λίγο το ιατρείο για να είναι έτοιμο για αύριο.

-Έχεις καιρό να πας να ξεσκάσεις με τις φίλες σου.

-Ε; ναι.. πράγματι. Η σκέψη της Κάντυ ήταν να μην καταλάβουν η κυρία Πόνυ και η αδελφή Μαρία πως τους έλεγε ψέμματα. Ήταν η πρώτη φορά που δεν τους έλεγε την αλήθεια.

Ο Τέρυ την ίδια ώρα είχε ξυπνήσει και εκείνος και έπινε τον καφέ του. Δεν του έμενε πολύ ώρα μπροστά του. Είχε και μία ώρα δρόμο να οδηγήσει μέχρι την Κάντυ. Ετοιμάστηκε και ξεκίνησε λίγο νωρίτερα. Δεν άντεχε να περιμένει άλλο.

Η Κάντυ στο σπίτι του μικρού αλόγου ήταν έτοιμη να φύγει. Έριξε μια ματιά και αφού είδε ότι τα παιδιά έκαναν μάθημα με την αδελφή Μαρία και η κυρία Πόνυ ήταν στο γραφείο της έφυγε αθόρυβα. Δεν ήθελε να δουν ότι θα πήγαινε προς την μεριά του λόφου. Ο Τέρυ ήταν στο λόφο νωρίτερα από την Κάντυ. Μόλις την είδε να πλησιάζει η καρδιά του κόντευε να σπάσει!! Το ίδιο και της Κάντυ μόλις τον αντίκρυσε όρθιο έξω από το αυτοκίνητο να την περιμένει.

-Τέρυ! Πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, του φωνάζει η Κάντυ και τρέχει προς το μέρος του.

- Καλώς την! Βλέπω δεν άργησες καθόλου. Για να σε δω.. Πωπω! Ολόκληρη γυναίκα έγινες φακιδομουτράκι!!

- Τέρυ! Άρχισες να με πειράζεις ακόμα δεν συναντηθήκαμε;; είπε προσποιούμενη την ενοχλημένη η Κάντυ κρατώντας του μούτρα. Ο Τέρυ την αρπάζει στην αγκαλιά του και της λέει:

-Μην είσαι κουτή! Αυτό στο είπα για να σπάσει ο πάγος.. πες μου πως δεν μου θύμωσες; ε; ταρζάν; Της λέει κοιτώντας τη τρυφερά στα μάτια και τα χείλη τους απέχουν μια ανάσα πριν αγγιξουν ο ένας τον άλλον..

-Όχι βέβαια, επίτηδες το έκανα είπε η Κάντυ πειραχτικά και λιγωμένη από την ματιά του.

Ο Τέρυ σκύβει και την φιλάει στα χείλη. Και οι δύο περίμεναν πολύ για αυτήν την αγκαλιά και για αυτό το φιλί!!

-Που θα πάμε; Τον ρωτάει η Κάντυ. Πρέπει να φύγουμε από εδώ. Δεν έχω πει σε κανέναν τίποτα πως θα σε συναντήσω.

-Κάπου που δεν θα μας ενοχλήσει κανείς.. Τώρα που ερχόμουν είδα ένα όμορφο καφέ που έδειχνε αρκετά ήσυχο. Είμαι σίγουρος πως θα σου αρέσει.

-Εντάξει, αρκεί που θα είμαστε μόνοι…

Ο Τέρυ βάζει μπροστά το αυτοκίνητο και ξεκινούν. Μισή ώρα αργότερα κάθονται στο μικρό καφέ που της είχε πει.

-Πως σου φαίνεται Κάντυ;

-Πολύ όμορφο και ήσυχο όπως μου το περιέγραψες. Λοιπόν; Πως πάει η περιοδεία σου με τον θίασο;

- Όλα καλά με το θέατρο. Δεν θέλω να πούμε τίποτα γι αυτό όμως. Αυτή τη φορά το μόνο θέμα συζήτησης θέλω να είμαστε εσύ κι εγώ… εμείς οι δυο… μαζί!!!

-Τέρυ!!

-Κάντυ δεν θέλω να χάσουμε άλλο χρόνο. Αρκετός χρόνος χάθηκε ήδη ανάμεσά μας, δεν νομίζεις; Τόσο καιρό βασανιζόμαστε χώρια ο ένας από τον άλλο. Κάθε φορά κάτι θα γινόταν και εμείς έπρεπε να είμαστε σε απόσταση. Όμως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Εγώ πλέον δεν αντέχω να ζώ μακριά σου. Προσπάθησα να μείνω στο πλευρό της Σουζάννας εξαιτίας του ατυχήματος. Είναι δύσκολο όμως να προσπαθείς να ξεγελάς τον ίδιο σου τον εαυτό πως θα μπορέσεις έτσι απλά να σβήσεις και να ξεχάσεις για πάντα τον άνθρωπο που σε έκανε να νιώσεις ζωντανός! Για μένα είσαι εσύ Κάντυ αυτός ο άνθρωπος!!! Εσύ με κάνεις να νιώθω ότι αξίζει να ζώ. Πρώτα εσύ και μετά το θέατρο. Όμως μόνο με το θέατρο δεν τα κατάφερα να σε ξεχάσω και να συνεχίσω χωρίς εσένα. Έχω ήδη πάρει τις αποφάσεις μου σχετικά με τον χωρισμό μου με την Σουζάννα και αν χρειαστεί.. αν χρειαστεί θα εγκαταλείψω και το θέατρο, αρκει να είμαι μαζί σου Κάντυ!!!!

-Τέρυ, τι είναι αυτά που λες; Να εγκαταλείψεις το θέατρο; Εσύ το θέατρο το αγαπάς τόσο πολύ!!

- Ναι Κάντυ, έτσι είναι, μα πιο πολύ κι από το θέατρο αγαπάω εσένα. Εσένα και μόνο εσένα!! Κι αν το να είμαι μαζί σου δεν συμβαδίζει με την άλλη μου αγάπη, δεν έχω σκοπό να αφήσω εσένα πάλι να φύγεις μακριά μου. Τ΄ακουσες; Δεν θέλω να σε ξαναχάσω ποτέ!!

-Κι εγώ αισθάνομαι ακριβώς το ίδιο Τέρυ. Σ΄αγαπάω τόσο πολύ!

Φιλιούνται με πάθος και ο Τέρυ την σφίγγει στην αγκαλιά του.

Οι δυό τους κάθησαν αρκετή ώρα συζητώντας διάφορα και κρατώντας ο ένας τον άλλον από το χέρι. Οι ματιές τους έλεγαν πολύ περισσότερα από όσα η γλώσσα μπορούσε να προφέρει. Ήταν ολοφάνερο! Η απόφαση είχε ήδη ληφθεί από τον ίδιο τον έρωτα που μαζί με τις πλέον ενωμένες για πάντα καρδιές τους συνομωτούσαν για την ευτυχή κατάληξη. Η Κάντυ του μίλησε και για τον Άλμπερτ. Του είπε πως τελικά είναι ο άνθρωπος που την είχε υιοθετήσει. Ο Τέρυ ένιωσε ανακουφισμένος που ο κοινός τους φίλος ήταν ο κηδεμόνας της αγαπημένης του και που η Κάντυ βρίσκονταν σε καλά χέρια και είχε την προστασία του. Αρκετές ώρες αργότερα επέστρεφαν στο λόφο. Η Κάντυ έπρεπε να γυρίσει στο ορφανοτροφείο. Δεν ήθελε να αργήσει και να ανησυχήσουν. Μόλις έφτασαν βγήκαν να κάτσουν λίγο μαζί πριν αποχωριστούν.

-Δεν πρέπει να αργήσω να γυρίσω. Τους είπα πως θα πήγαινα στην αγορά για ψώνια με τη Άννυ και την Πάτυ.

- Μην ανησυχείς, σε λίγο θα είσαι εκεί. Τόσο γρήγορα με βαρέθηκες;

-Τέρυ! Ώρες ώρες κάνεις σαν μικρό παιδί!

-Σαν μικρό παιδί που σ΄αγαπάει όμως! Κάντυ πριν φύγεις ήθελα να σου πω ακόμα κάτι που θέλω να το σκεφτείς και να μου απαντήσεις.

- Τι είναι Τέρυ;

Γυρίζει μπροστά της, της πιάνει το χέρι και της λέει:

-Ξέρω πως μπορεί να σου φανεί βιαστική η κίνηση μου μα εγώ δεν θέλω να καθυστερήσω άλλο να στο πω. Το πόσο σ΄αγαπάω ήδη το ξέρεις. Κάντυ, δέχεσαι να με παντρευτείς;

- Ω! Τέρυ!!

- Μην μου απαντήσεις τώρα, σκέψου το.

- Το έχω ήδη σκεφτεί και η απάντηση μου είναι ναι, Τέρυ, δέχομαι!!!!!!!!

-Ξέρω πως ακόμα εγώ δεν έχω ξεκκαθαρίσει τη θέση μου με την Σουζάννα μα σε δέκα μέρες επιστρέφω στη Νέα Υόρκη και θα της μιλήσω. Γι αυτό και θα σου ξανακάνω την πρόταση πάλι. Όταν όλα θα είναι όπως πρέπει.

- Και πάλι η απάντηση ναι θα είναι καλέ μου Τέρυ. Πρέπει να φύγω τώρα. Θα περιμένω νέα σου.

-Έλα δω, που πας, έτσι θα φύγεις;! Την αγκαλιάζει σφιχτά και το φιλί του τώρα είναι πιο έντονο που της κόβει την ανάσα! Μα η Κάντυ δεν αντέδρασε και συνέχισε να τον φιλάει. Δεν ήθελαν να τελειώσει αυτό το φιλί!!!!! Μα ο χρόνος είναι αμείλικτος με όλους, ακόμα και με τους ερωτευμένους κι έτσι η Κάντυ άρχισε να κατηφορίζει προς το ορφανοτροφείο αφήνοντας τον Τέρυ να την κοιτάζει όσο ξεμάκραινε.



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ο

Η ΣΟΥΖΑΝΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΑΙΜΟΝ

Η Σουζάννα μετά την ερωτική εξομολόγηση του Σάιμον είχε να τον δει πέντε μέρες γιατί επαγγελματικά ραντεβού και συσκέψεις που δεν έπαιρναν αναβολή του στερούσαν τον ελεύθερο χρόνο για να την επισκεφθεί. Αυτές τις μέρες Ο Σάιμον δεν είχε καθόλου επικοινωνία μαζί της παρα μόνο τα λουλούδια που της έστελνε κάθε μέρα με την κάρτα του υπενθυμίζοντας της πως ξέρει να περιμένει αν χρειαστεί. Η Σουζάννα αυτές τις μέρες δεν είχε γράμμα ούτε από τον Τέρυ που τις δύο τελευταίες εβδομάδες είχαν αραιώσει αρκετά σε σχέση με τον πρώτο καιρό που της έγραφε σχεδόν καθημερινά. Η ησυχία αυτή της προκαλούσε συνεχώς σκέψεις. Η απομάκρυνση του Τέρυ ήταν προφανής. Κι εκείνη έμενε πίσω πάντα να τον περιμένει. Πάντα να ζεί μέσα από την δική του ζωή, χωρίς να την περιλαμβάνει κιόλας. Δεν ήταν αυτό που αποζητούσε από τον Τέρυ. Ήλπιζε πως μετά το ατύχημα της και τον χωρισμό του από την Κάντυ, ο Τέρυ θα έδειχνε ενδιαφέρον για εκείνη και τα πράγματα θα εξελίσσονταν με τον καιρό ανάμεσά τους. Όμως αυτό δεν συνέβη ποτέ. Και οι δύο συμβιβάστηκαν. Η Σουζάννα με την παρουσία του στο πλευρό της ξέροντας πως δεν την αγαπάει, μα ελπίζοντας να συμβεί, και ο Τέρυ θυσιάζοντας την Κάντυ και την αγάπη τους αισθανόμενος ενοχές που συνέβη στη Σουζάννα αυτή η τραγική κατάληξη εξαιτίας του.

Η παρουσία του Σάιμον όμως είχε κάνει την Σουζάννα να αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά. Τα συναισθήματα που είδε πως είχε ο Σάιμον για εκείνη την ταρακούνησαν αρκετά ώστε να βγεί από την συνήθεια της κατάστασής της και να νιώσει πως μπορεί να συνεχίσει να έχει δικαίωμα στα όνειρα και στον έρωτα. Δεν την κολάκευε απλά που την αγαπούσε με τόση δύναμη, μα που παραμέριζε και το πρόβλημα υγείας της και την παρουσία του Τέρυ και έδινε το παρόν του δυναμικά μα και διακριτικά. Έτσι που τα σκεφτόταν όλα αυτά ένιωσε ξαφνικά την έλλειψή του… Ναι! Ο Σάιμον είχε αρχίσει να της γίνεται απαραίτητος! Ο τρόπος που την κοιτούσε…Είχε ξεχάσει το βλέμμα του έρωτα το καρδιοχτύπι και της τα ξαναθύμισε ο Σάιμον. Η Σουζάννα συνηδειτοποιούσε πως δεν αισθανόταν καμμία ενοχή απέναντι στον Τέρυ που είχε αρχίσει να έχει και η ίδια συναισθήματα για τον Σάιμον. Ανυπομονούσε να τον συναντήσει. Ήξερε πως αύριο θα τον έβλεπε. Είχε πάρει την απόφαση να δώσει μια ευκαιρία στον Σάιμον και στον εαυτό της να γευτούν την ευτυχία που τόσο άδικα είχε καταδικάσει τον εαυτό της να πιστεύει πως δεν έχει δικαίωμα πλέον σε αυτή.

Το επόμενο απόγευμα χτύπησε το κουδούνι. Η καρδιά της Σουζάννας χτυπούσε σαν τρελλή. Ακούγεται η φωνή του Σάιμον να συνομιλεί με την μητέρα της που του άνοιξε. Η Σουζάννα έχει φορέσει ένα πολύ ωραίο φόρεμα που την φωτίζει. Ήθελε να είναι όμορφη σήμερα, για τον Σάιμον! Η φιγούρα του ξεπροβάλλει στο χώρο του σαλονιού και πλησιάζει το σημείο που κάθεται η Σουζάννα.

-Καλησπέρα Σάιμον, χαίρομαι πολύ που ήρθες!

-Καλησπέρα όμορφη δεσποινίς, εκτυφλωτικής ομορφιάς δεν λέω καλύτερα;

-Σε ευχαριστώ είσαι πολύ ευγενικός.

-Πως τα πέρασες τις μέρες που δεν ειδωθήκαμε;

-Σκεφτόμουν…

-Τον… Τέρυ; ρώτησε ειρωνικά ο Σάιμον.

-Όχι μόνο τον Τέρυ..

-Αλλά;

-Σάιμον κάθησε, θέλω να μιλήσουμε.

-Σε ακούω Σουζάννα.

-Όλα όσα μου είπες εκείνο το βράδυ, μπορώ να πω πως δεν με άφησαν αδιάφορη, αντιθέτως με ξύπνησαν και με έκαναν να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα για την ζωή μου.

- Σουζάννα, μην συνεχίζεις, καταλαβαίνω.. δεν έπρεπε να μπω στην μέση, εσύ είσαι με τον Τέρυ και.. δεν αντεχα όμως να μην ξέρεις.. θα είμαι πάντα εδώ για σένα Σουζάννα, ότι κι αν αποφάσισες… και σαν φίλος ...

-Πάψε επιτέλους! Μα δεν καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να σου πω; Είμαι ήδη πολύ αγχωμένη και… Σάιμον… θέλω να δοκιμάσουμε… εμεις οι δύο ίσως θα… μπορούσαμε… τελικά..

-Ναι;;;

-Να είμαστε κάτι παραπάνω από φίλοι…

-Αν κατάλαβα καλά αυτό που μου λες, με κάνεις πολύ ευτυχισμένο, και να είσαι σίγουρη πως θα φροντίσω να γίνεις κι εσύ η πιο ευτυχισμένη γυναίκα σε όλη τη γη, φτάνει να μου πεις το ναι…

-Ναι Σάιμον και εγώ θέλω να είμαστε μαζί.

-Με τον Τέρυ όμως;

-Το σκέφτηκα, θα του μιλήσω μόλις επιστρέψει από την περιοδεία. Δεν έμειναν και πολλές μέρες, σε μια εβδομάδα επιστρέφει.

Ο Σάιμον την πλησιάζει πολύ κοντά έτοιμος να την φιλήσει μα πρίν της υπόσχεται:

-Δεν θα το μετανιώσεις, σου δίνω το λόγο μου γι αυτό, Σ΄αγαπάω και σε θέλω κοντά μου για πάντα! Η Σουζάννα αφήνεται στο φιλί του αυτή τη φορά πιο σίγουρη για την επιλογή της και με την ελπίδα πως η ζωή της πλέον θα αποκτήσει νόημα και άλλη όψη! Αυτή που είχε παραμερίσει, την αληθινή ευτυχία, τον έρωτα που έχει ανταπόκριση, τα κοινά όνειρα…



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο

ΤΕΡΡΥ–ΣΟΥΖΑΝΝΑ Ο ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Η περιοδεία του θιάσου τελείωσε και ο Τέρυ επέστρεψε στη Νέα Υόρκη. Από την ημέρα που συνάντησε την Κάντυ ήταν γεμάτος ενέργεια και η κούραση που είχε από τις παραστάσεις δεν τον πτοούσε λεπτό. Το μόνο πλέον που είχε στο μυαλό του ήταν η Κάντυ. Έμενε όμως να ξεκκαθαρίσει και την κατάσταση με την Σουζάννα. Την επομένη της επιστροφής του σκεφτόταν πως ακριβώς θα της μιλούσε για να μην δημιουργηθεί μεγάλη ένταση μεταξύ τους. Ήξερε πως μια τέτοια συζήτηση δεν θα μπορούσε να είναι ήρεμη, ούτε διαλλακτική για την Σουζάννα, μα ήθελε να είναι καθαρός και με την συνείδησή του και με την Σουζάννα. Δεν ήθελε να την κοροιδεύει. Δεν ήταν στον χαρακτήρα του κάτι τέτοιο. Μπορεί να ήταν ηθοποιός στη σκηνή και να μπορούσε να ενσαρκώνει διάφορους ρόλους, μα στην ζωή του, δεν μπορούσε να διαννοηθεί πως θα ζούσε προσποιούμενος το οτιδήποτε. Η στιγμή είχε φτάσει. Το απόγευμα θα την συναντούσε. Θα της μιλούσε σήμερα. Η αναβολή μιας τέτοιας συζήτησης θα τον έκανε να χάσει κι άλλο χρόνο από το να ενωθεί για πάντα με την αγαπημένη του Κάντυ, και πλέον ούτε ήθελε, ούτε και σκόπευε να το προκαλέσει.

Εκείνο το απόγευμα η Σουζάννα δεν θα συναντούσε τον Σάιμον. Ο Τέρυ θα ερχόταν να την δει μετά από τρεις μήνες που έλειπε. Την είχε ειδοποιήσει άλλωστε. Είχε σπάσει το κεφάλι της να σκεφτεί πως θα του έλεγε πως θέλει να χωρίσουν. Ένιωσε για μια στιγμή άσχημα γιατί κατάλαβε τι κακό είχε κάνει στον Τέρυ επειδή τότε, εξαιτίας του ατυχήματος, τον έβαλε να διαλέξει ανάμεσα σε εκείνη και στην Κάντυ που τόσο έβλεπε πως αγαπούσε. Είχε καταδικάσει και τους δύο τους να ζουν δυστυχισμένοι. Ο Τέρυ γιατί απαρνήθηκε την Κάντυ, που ήταν ολοφάνερο πως μόνο εκείνη τον ενδιέφερε, και η ίδια γιατί ο εγωισμός της και η λύπηση για τον εαυτό της την τύφλωσαν και το μόνο που ήθελε ήταν να κρατήσει δέσμιο κοντά της τον Τέρυ, πιστεύοντας πως θα την αγαπήσει με τον καιρό αν εκείνη επέμενε με τα δικά της συναισθήματα.

Ο Τέρυ έφτασε έξω από το σπίτι της Σουζάννας. Έσβησε την μηχανή του αυτοκινήτου. Έμεινε για λίγα λεπτά ακίνητος. Θα την αντίκρυζε μετά από τρεις μήνες που έλειπε και έπρεπε να της μιλήσει για χωρισμό. Θύμωνε με τον εαυτό του που είχε αφήσει να τον παρασύρουν οι καταστάσεις και τα γεγονότα τόσο καιρό μακριά από τις αληθινές του επιθυμίες και τα δικά του όνειρα. Κοιτάχτηκε στον καθρέπτη και μονολόγησε:

-Αυτή τη φορά πρέπει να ξεκκαθαρίσουν όλα. Μπορεί να είναι σκληρό για την Σουζάννα, μα είναι καλύτερα να ξέρει την αλήθεια. Δεν της αξίζει να ζει μια κατάσταση χωρίς αντίκρυσμα. Ελπίζω πως θα καταλάβει..Ανέβηκε στο σπίτι της και κατευθύνθηκε στο σαλόνι. Η Σουζάννα τον περίμενε με αγωνία.

-Γειά σου Σουζάννα.

-Καλώς ήρθες Τέρυ. Πέρασε, κάθησε. Είμαι σίγουρη πως θα έχεις πολλά να μου πεις από την περιοδεία σου. Λοιπόν; Από ότι διάβασα, ήσουν εξαιρετικός!!! Πάλι ξεχώρισες!! Είμαι πολύ περήφανη για σένα Τέρυ.

-Σε ευχαριστώ. Πράγματι οι παραστάσεις πήγαν καλύτερα από ότι περιμέναμε. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν μεγάλη.

-Πόσο θα θελα να μπορούσα να παίξω κι εγώ. Μου έχει λείψει πολύ το θέατρο. Θυμάσαι Τέρυ όταν παίζαμε μαζί στο βασιλιά Ληρ; Και τότε ακόμα ήσουν εξαίσιος!

-Ναι πράγματι, κι εσύ ήσουν μοναδική Σουζάννα. Το ταλέντο σου ήταν μοναδικό..

Η συζήτηση για το θέατρο ήταν θεόσταλτη. Κατάφερε να τους κάνει να βρουν τρόπο να σπάσουν τον πάγο για την αρχή. Έπρεπε να μιλήσουν και για το χωρισμό. Την ίδια στιγμή και οι δύο σκέφτονταν το ίδιο πράγμα. Πως θα το πουν.. Η Σουζάννα ανοίγει πρώτη το θέμα..

-Τέρυ, θα ήθελα να μιλήσουμε. Το σκέφτομαι καιρό τώρα και νομίζω πως ήρθε η στιγμή να την κάνουμε αυτήν την κουβέντα.

-Για τι πράγμα μιλάς Σουζάννα;

-Για μας Τέρυ.

Ο Τέρυ κατάλαβε πως έφτασε η στιγμή που τον άγχωνε. Δεν υπήρχε πισωγύρισμα τώρα. Θα της μιλούσε ανοιχτά. Έπρεπε να τον καταλάβει. Το ήλπιζε…

-Ναι, είναι αλήθεια πως κι εγώ θα ήθελα να την κάνουμε αυτή την κουβέντα.

-Αρκετό καιρό τώρα, σε βλέπω πως απομακρύνεσαι ολοένα και περισσότερο. Αποξενωθήκαμε, Τέρυ. Εγώ δεν μπορώ να σε ακολουθήσω στην ζωή σου και αυτό βλέπω πως σε φυλακίζει. Να πρέπει να έχεις το θέατρο και να περνάς και μαζί μου τις υπόλοιπες ώρες που σου απομένουν. Ξέρω, δεν είσαι ευτυχισμένος μαζί μου Τέρυ. Ποτέ δεν ήσουν. Έμεινες κοντά μου γιατί ένιωσες υπεύθυνος γι αυτό που μου συνέβη. Κι εγώ από την πλευρά μου πίστευα πως αν σε είχα δίπλα μου θα ήμουν ευτυχισμένη κι ας ήξερα πως δεν με αγαπούσες. Αρκεί που θα σε είχα κοντά μου..

-Σουζάννα, έχω κι εγώ ευθύνη για την υπόθεση αυτή. Εμένα θα χτυπούσε ο προβολέας κι εσύ μπήκες μπροστά μου για να με σώσεις. Και τι δεν θα δινα να ήταν αλλιώς τα πράγματα και στην θέση σου να ήμουν εγώ. Έτσι δεν θα ήσουν αναγκασμένη να εγκαταλείψεις το θέατρο εξαιτίας μου. Αυτό πάντα θα με βασανίζει..

-Σταμάτα Τέρυ, δεν φταίς εσύ, μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Κάποια πράγματα συμβαίνουν στη ζωή μας και δεν προλαβαίνουμε να τα εμποδίσουμε. Αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι πως βλέπω πως εμείς οι δύο δεν γίνεται να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί. Κανείς μας δεν είναι ευτυχισμένος τελικά και δεν μας οδηγεί πουθενά. Λυπάμαι που έγινα αιτία να αποχωριστείς την Κάντυ. Ποτέ δεν ξέχασα την δύναμη αυτής της κοπέλας να βρει το κουράγιο και να φύγει από την ζωή σου για να σε αφήσει σε μένα. Τώρα πια αισθάνομαι θαυμασμό για κείνη. Η Κάντυ άξιζε να μείνει στο πλευρό σου Τέρυ. Όχι εγώ.

-Μα Σουζάννα, δεν σε αναγνωρίζω. Εσύ το λες αυτό;

- Ναι Τέρυ. Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που πρέπει να βλέπουμε κατάματα την αλήθεια και να την αντιμετωπίζουμε. Τόσο καιρό είχα αρκεστεί να ζω δίπλα σου από φόβο πως δεν θα καταφέρω ποτέ να βρω αλλού την ευτυχία. Πως αφού εγώ είχα αισθήματα για σένα, ήταν αρκετό και για τους δυό μας. Δεν είναι έτσι όμως. Έσενα δεν σε σκέφτηκα πως θυσιάζεσαι για μένα και πως δεν ακολουθείς την καρδιά σου και τις επιθυμίες σου. Πάντα ήσουν ερωτευμένος με την Κάντυ. Και είμαι σίγουρη πως εξακολουθείς να την αγαπάς πολύ, έτσι δεν είναι;

-Ναι, Σουζάννα. Αυτή είναι η αλήθεια. Πότε δεν την ξέχασα την Κάντυ. Καμμιά δεν θα μπορούσε να πάρει την θέση της στην καρδιά μου.

-Τότε είναι καλύτερα να πας να την βρείς Τέρυ. Εγώ δεν θα συνεχίσω να είμαι ανάμεσά σας. Τώρα πια το κατάλαβα. Δεν έχω αυτό το δικαίωμα. Είμαι σίγουρη πως ούτε κι αυτή θα σε έχει ξεχάσει. Είδα πόσο σε αγαπούσε. Και ζήλευα που δεν μπορούσα να πάρω την θέση της. Μα τώρα βλέπω καθαρά...

-Σουζάννα, ομολογώ πως σε βρίσκω πολύ αλλαγμένη. Δεν περίμενα πως θα άκουγα αυτά τα λόγια από εσένα. Τι σου συνέβη;

-Κάτι που με έκανε να καταλάβω πως είναι άδικο να στερώ την αληθινή ευτυχία κι από εσένα κι από εμένα. Και μαζί εμείς οι δύο δεν θα είμαστε ευτυχισμένοι. Είναι καλύτερα να χωρίσουμε και να προχωρήσουμε και οι δύο τις ζωές μας, από το να κρατάμε μια κατάσταση που δεν οδηγεί πουθενά.

-Συμφωνώ Σουζάννα. Εγώ πάντως θα είμαι κοντά σου αν με χρειαστείς. Μπορείς να με υπολογίζεις σαν φίλο..

-Το ξέρω καλέ μου Τέρυ. Ελπίζω να με συγχωρήσεις για..

-Σσσς… Μη λες τίποτε. Χαίρομαι που βλέπω αυτή την αλλαγή σου και που μιλήσαμε ανοιχτά. Τώρα πρέπει να κοιτάμε μπροστά. Μόνο μπροστά μ΄ακούς;

-Ναι.. έχεις δίκιο. Θέλω να ξέρεις πως θα σε θυμάμαι πάντα…

-Κι εγώ Σουζάννα. Είσαι σπάνια κοπέλα και σου εύχομαι να βρεις την απόλυτη ευτυχία, την αξίζεις!!!

- Κι εσύ Τέρυ!!! Αγκαλιάζονται τρυφερά σε ένδειξη μιας αληθινής φιλίας που άνθιζε πλέον ανάμεσά τους. Η ζωή τελικά φτιάχνει τα δικά της σενάρια και μπορεί να απέχουν μακράν από όσα αρχικά σχεδιάζουν οι άνθρωποι… Ο έρωτας όμως, δεν ξεχνά ποτέ όσους τον πίστεψαν με όλη την δύναμη της καρδιάς τους…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9ο

ΤΕΡΡΥ – ΑΛΜΠΕΡΤ ΤΥΧΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΟΥΝ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΝΕΑ

Ο Τέρυ μετά τον χωρισμό του με την Σουζάννα, ένιωθε να φεύγει ένα ασήκωτο φορτίο από τους ώμους του. Άλλαξε η διάθεσή του, που τον τελευταίο καιρό τον οδηγούσε καρφί στην κατάθλιψη και την μελαγχολία. Λίγο έλειψε να βυθιστεί στο αλκοόλ. Για πρώτη φορά τον πλημμύριζε η αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας και η όρεξη για ζωή. Τώρα πια όλα όσα καιρό επιθυμούσε και λαχταρούσε μπορούσε να απλώσει το χέρι του και να τα φτάσει. Του φαινόταν απίστευτο πως η ζωή είχε αρχίσει κι εκείνου να του χαμογελά. Για πρώτη φορά οι επιλογές του θα ήταν αυτές που πραγματικά ονειρευόταν η ψυχή του. Να παραμείνει στο θέατρο και να έχει δίπλα του για την υπόλοιπη ζωή του το άλλο μισό της καρδιάς του.. Την Κάντυ!!! Βγήκε μια βόλτα στην Νέα Υόρκη. Η μέρα ήταν υπέροχη. Ο ήλιος έλαμπε και ο καιρός μύριζε άνοιξη.. Κάθησε σε ένα μαγαζί να απολάυσει έναν καφέ και να χαζέψει αμέριμνος τον κόσμο που κυκλοφορούσε. Δεν ήθελε να σκέφτεται τίποτα για λίγο. Μόνο την Κάντυ δεν άφηνε να βγει καθόλου από το μυαλό του. Του κρατούσε συντροφιά…

-Σύντομα θα κυκλοφορούμε μαζί και δεν θα μας ενοχλεί κανένας και τίποτα Κάντυ μου. Κύριος και Κυρία Γκράντσεστερ! Πλάκα έχει, συλλογίζονταν ο Τέρυ, αυτό το φακιδομουτράκι επιτέλους θα γίνει δικό μου.

Φεύγοντας, σκέφτηκε πως ήθελε να πάρει ένα δώρο στην Κάντυ. Πήγε σε ένα από τα καλύτερα κοσμηματοπωλεία της Νέας Υόρκης και ζήτησε να του δείξουν τα πιο όμορφα μονόπετρα που διέθεταν στην συλλογή τους. Διάλεξε ένα που το δέσιμο της λαμπερής του πέτρας είχε το πιο ραφινάτο σχέδιο. Ήταν πανάκριβο.

-Μόνο τα καλύτερα για σένα Κάντυ, σκέφτηκε την ώρα που το περιεργάζονταν στα δάχτυλά του. Πλήρωσε και έκανε να φύγει. Βγαίνοντας από το κοσμηματοπωλείο άκουσε να τον φωνάζει μια γνώριμη αντρική φωνή:

-Τέρενς Γκράντσεστερ! Εσύ είσαι;

Ο Τέρυ γύρισε να δεί ποιος ήταν και η έκπληξη ήταν μεγάλη:

-Άλμπερτ! Φίλε μου! Πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω. Μα τι κάνεις εσύ στην Νέα Υόρκη;

-Βρίσκομαι εδώ τον τελευταίο μήνα για δουλειές. Εσύ, επέστρεψες από την περιοδεία που ήσουν; Διάβασα πως ήσουν τέλειος στις εμφανίσεις που έκανες.

-Ναι πριν λίγες μέρες γύρισα. Θα μείνεις καιρό ακόμα;

-Δυστυχώς μόνο αυτή την εβδομάδα. Θα θελα να τα πούμε μικρέ, έχουμε πολύ καιρό να βρεθούμε.

-Κι εγώ Άλμπερτ, θέλω πολύ να τα πούμε.

-Τότε σε περιμένω στο ξενοδοχείο μου, μένω στο Μπρίλλιαντ Στάτους. Άυριο το απόγευμα έχω λίγο ελεύθερο χρόνο.

-Θα είμαι εκεί, έχουμε σίγουρα πολλά να πούμε οι δυό μας φίλε μου.

Ο Τέρυ χαιρέτησε τον Άλμπερτ και ξεκίνησε για τον σπίτι του. Ο Άλμπερτ έμεινε λίγο σκεφτικός να τον κοιτάζει να απομακρύνεται. Του είχε κάνει εντύπωση η τελευταία φράση που του είπε ο Τέρυ: <<έχουμε σίγουρα πολλά να πούμε οι δυό μας!>>

-Τι να εννοεί άραγε; συλλογίστηκε ο Άλμπερτ και προς στιγμήν ένιωσε μια ανησυχία για το τι μπορεί να εννοούσε ο Τέρυ. Κάτι στριφογύρισε στο μυαλό του μα… δεν θέλησε να δώσει συνέχεια.

Το άλλο απόγευμα ο Τέρυ συναντήθηκε με τον Άλμπερτ στο σαλόνι του ξενοδοχείου όπως είχαν κανονίσει. Για πρώτη φορά ο Τέρυ ένιωθε αμηχανία απέναντι στον Άλμπερτ. Είχε σκοπό να του μιλήσει για κείνον και την Κάντυ. Μα τώρα ήταν διαφορετικά. Ο Άλμπερτ τώρα δεν ήταν απλά ο καλός τους φίλος μα και ο κηδεμόνας της Κάντυ! Ήθελε να του μιλήσει για την εξέλιξη ανάμεσα σε εκείνον και την Κάντυ. Ήταν ο πρώτος που θα το μάθαινε. Δεν ήθελε να έχει μυστικά από τον Άλμπερτ. Οι δύο φίλοι συζήτησαν αρκετή ώρα για την περιοδεία του Τέρυ και για τις επαγγελματικές συναντήσεις που είχε ο Άλμπερτ στη Νέα Υόρκη. Θυμήθηκαν και κάποιες ξένοιαστες στιγμές από το παρελθόν, πως γνωρίστηκαν, τότε στο Λονδίνο που τον είχε γλυτώσει από τους αλήτες και που τον κουβάλησε στους ώμους του λιώμα από το ποτό μέχρι το Σχολείο του Αγίου Παύλου. Η κουβέντα αμέσως γύρισε στην Κάντυ που είχε βρει τον Τέρυ εκείνο το ίδιο βράδυ χτυπημένο και τον περιέθαλψε στα τραύματά του και μετά που έψαχνε να βρεί φάρμακα για τον Τέρυ… Ο Τέρυ σκέφτηκε πως ήταν κατάλληλη η ευκαιρία να μιλήσει στον Άλμπερτ…

-Πράγματι αυτές οι στιγμές κι εμένα μου είναι πολύ ευχάριστες να τις επαναφέρω στην μνήμη μου Τέρυ. Δυστυχώς τώρα, που καιρός για τέτοιες ελευθερίες! Οι επιχειρήσεις με κρατουν μακριά από την ζωή αυτή.

-Άλμπερτ, είναι και κάτι ακόμα που θα ήθελα να σου μιλήσω.

-Τι είναι Τέρυ; Σου συμβαίνει κάτι; Μπορώ να βοηθήσω;

-Είσαι ο μόνος που μπορεί να με βοηθήσει. Ξέρεις Άλμπερτ, εγώ δεν την ξέχασα ποτέ την Κάντυ όλον αυτό τον καιρό. Είμαι ακόμα ερωτευμένος μαζί της και τώρα που με την Σουζάννα Μάρλοου χωρίσαμε, το μόνο που σκέφτομαι είναι να βρεθώ κοντά στην Κάντυ. Δεν θέλω να έχω μυστικά από σένα, γι αυτό και θα σου πω όλη την αλήθεια.

-Τέρυ με ανησυχείς, τι είναι αυτό το τόσο σοβαρό που θες να μου πεις; Ε; Μίλα ανοιχτά ότι αν και είναι. Μπορείς να μου έχεις εμπιστοσύνη.

-Πριν λίγο καιρό που βρισκόμουν ακόμη στην περιοδεία με τον θίασο δεν άντεξα και έστειλα γράμμα στην Κάντυ γράφοντας της τα συναισθήματα που έχω ακόμη για εκείνη, πως δεν μπορώ να είμαι μακριά της και της ζήτησα να συναντηθούμε... Φοβήθηκα πως δεν θα μου απαντούσε καν και πως μετά από ότι έγινε θα με έχει ξεχάσει εντελώς. Όμως μου απάντησε, και μου είπε πως κι εκείνη από την πλευρά της συνεχίζει να νιώθει το ίδιο και πως ούτε εκείνη ξέχασε ποτέ. Συναντηθήκαμε και μιλήσαμε από κοντά. Κανείς δεν ξέρει τίποτα για αυτή την εξέλιξη σε μένα και την Κάντυ. Είσαι ο πρώτος που το μαθαίνει. Ούτε η Κάντυ δεν ξέρει πως αυτή τη στιγμή σου αποκαλύπτω όλα αυτά.

-Πραγματικά με αφήνεις έκπληκτο! Πότε προλάβατε; Τέρυ θα ξέρεις φαντάζομαι πως η Κάντυ είναι η θετή μου κόρη. Δεν θέλω να πληγωθεί ξανά από κανέναν. Μετά τον χωρισμό σας η Κάντυ δεν κατάφερε να βρει την ξενοιασιά που είχε παλιότερα. Άλλαξε!! Έγινε πιο μελαγχολική και το μυαλό της πολύ συχνά ταξίδευε στο παρελθόν. Θυμόταν συνέχεια όλα όσα είχαν συμβεί ανάμεσά σας! Κλείστηκε στον εαυτό της. Ούτε τις φίλες της δεν ακολουθούσε που της ζητούσαν να βγουν βόλτα για να την κάνουν να ξεχαστεί. Όπως καταλαβαίνεις θα ήθελα να μου πεις ακριβώς τι σκέφτεσαι για σένα και την Κάντυ. Ποια είναι ακριβώς τα σχέδια που έχεις..

-Άλμπερτ, ξέρω πως πόνεσε πολύ η Κάντυ τότε, μα κι εγώ βρισκόμουν σε πολύ δύσκολη θέση και σε μεγάλη πίεση. Τότε δεν κατάφερα να πάρω την σωστή απόφαση και δεν συγχωρώ τον εαυτό μου γι αυτό. Μα τώρα, είμαι απόλυτα σίγουρος, γι αυτό και κάνω αυτήν την συζήτηση πριν και πρώτα απ΄όλους με εσένα. Άλμπερτ.. Αγαπάω την Κάντυ και θέλω να την ζητήσω σε γάμο. Είσαι σύμφωνος να συμβεί κάτι τέτοιο;

-Με όλη μου την καρδιά! Χαίρομαι που μίλησες μαζί μου πριν κινηθείς. Μαζί θα τα κανονίσούμε όλα. Πότε θα της το ανακοινώσεις;

-Σε μια εβδομάδα θα κλείσει το θέατρο για τη καλοκαιρινή σεζόν και δεν θα έχω παραστάσεις. Σκεφτόμουν όμως να της το πω την ημέρα των γενεθλίων της που είναι ακριβώς σε 20 μέρες…

-Τέλεια εκείνες τι μέρες θα επιστρέψω από ένα επαγγελματικό ταξίδι. Θα έρθεις στο σπίτι και θα της ετοιμάσουμε εκεί την έκπληξη. Θα είναι το καλύτερο δώρο για τα γενέθλιά της. Μπράβο Τέρυ!!!

-Ναι αλλά δεν θέλω να ξέρει πως θα βρίσκομαι κι εγώ εκεί….

-Άστο επάνω μου!!

Ο Άλμπερτ χαρούμενος για την εξέλιξη που είχαν τα πράγματα για τον Τέρυ και την Κάντυ, ένιωσε ανακούφιση που αυτά τα δύο παιδιά που αγαπιόντουσαν τόσο θα κατέληγαν τελικά μαζί! Συνηδειτοποίησε πως ήταν καιρός να δρομολογήσει και την δική του ευτυχία που τόσο καιρό κρατούσε μακριά από τα μάτια των ιδιότροπων συγγενών του. Τώρα που η μικρή του Κάντυ θα ήταν σε καλά χέρια θα ήταν ήσυχος…



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10ο

ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΝΤΥ – Ο ΑΡΡΑΒΩΝΑΣ ΕΚΠΛΗΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΡΡΥ

Η Κάντυ είχε σχεδόν καθημερινή αλληλογραφία με τον Τέρυ. Τα δύο ερωτευμένα παιδιά έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας. Τα γράμματα τους, μείωναν κατά κάποιο τρόπο την απόσταση που τους χώριζε. Ο έρωτάς τους εκφραζόταν σε κάθε λέξη που έγραφαν ο ένας στον άλλον. Είχαν κανονίσει να συναντηθούν σε δύο εβδομάδες που ο Τέρυ θα είχε τελειώσει με τις υποχρεώσεις του στο θέατρο του Στράντφορντ. Οι μέρες για τα γενέθλια της Κάντυ πλησίαζαν. Ο Τέρυ είχε τελειώσει τις παραστάσεις στο θέατρο. Είχε αρκετό χρόνο στη διάθεσή του να ξεκουραστεί και να ετοιμάζεται για την έκπληξη στην αγαπημένη του. Με τη βοήθεια του Άλμπερτ όλα είχαν κανονιστεί. Ο Άλμπερτ είχε ήδη ενημερώσει τον Άρτσυ, την Άννυ την Πάτυ και τον Τόμ για την εξέλιξη της Κάντυ με τον Τέρυ, γεγονός που έκανες όλους τους φίλους της Κάντυ να χαρούν πολύ και να συνωνομοτούν με μεγάλη ευχαρίστηση στο να ετοιμάσουν στην αγαπημένη τους φίλη την μεγαλύτερη και πιο ευχάριστη έκπληξη της ζωής της. Ο Άλμπερτ είχε πείσει τη Θεία Ελρόυ πως χρειαζόταν μια βόλτα στη Νέα Υόρκη για ψώνια και λίγη διασκέδαση, αφού μετά τον θάνατο του Άντονυ και του Στήαρτ η μεγάλη θεία είχε καταβληθεί πολύ ψυχολογικά. Οι Ράγκαν θα συνόδευαν την θεία Ελρόυ στη Νέα Υόρκη, οπότε το πεδίο θα ήταν ελεύθερο. Στη βίλλα των Άρντλευς θα παρεβρίσκονταν μόνο όσοι έπρεπε να παρεβρεθούν. Η Άννυ με την Πάτυ είχαν επιστρατευθεί να πείσουν την Κάντυ να έρθει στη βίλλα και να γιορτάσουν εκεί τα γενέθλια τους αφού και η Άννυ είχε την ίδια μέρα τα δικά της. Η Κάντυ στην αρχή ήταν ανένδοτη. Δεν ήθελε να συναντηθεί ούτε με την θεία Ελρόυ που της έδειχνε τόση αντιπάθεια ούτε με την Ελίζα ή τον Νήλ. Θα της ήταν πολύ δυσάρεστη συνάντηση αυτή έτσι κι αλλιώς και ειδικά την ημέρα των γενεθλίων της που προτιμούσε να την περάσει μόνο με ανθρώπους που την νοιάζονται και την αγαπούν πραγματικά. Τα κορίτσια είπαν στην Κάντυ πως η μεγάλη θεία και οι Ράγκαν θα έλειπαν σε ταξίδι και πως ο Άλμπερτ ήθελε να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους εκεί μιας και ο ίδιος θα επέστρεφε από το ταξίδι του ακριβώς μια μέρα νωρίτερα. Η Κάντυ συμφώνησε στο άκουσμα πως ήταν επιθυμία του Άλμπερτ. Είχε μήνες να τον δει και τον είχε επιθυμήσει. Κρίμα που δεν θα ήταν και ο Τέρυ εκεί συλλογίστηκε η Κάντυ. Να είχε όλους τους αγαπημένους της μια τέτοια μέρα θα την έκανε ακόμα πιο χαρούμενη… Αλλά δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή σκεφτόταν η Κάντυ… Που να φανταζόταν τι της είχαν ετοιμάσει…

Μια μέρα πριν τα γενέθλια της Κάντυ ο Άλμπερτ και ο Τέρυ είχαν αφιχθεί στη βίλλα των Άρντλευς. Όλα ήταν έτοιμα για την αυριανή μέρα. Ο Άλμπερτ με τον Τέρυ και τον Άρτσυ συζητούσαν στο σαλόνι. Η Άννυ με την Πάτυ εκείνη την βραδιά επέλεγαν τα φορέματα που θα φορούσαν αύριο. Είχαν διαλέξει και το φόρεμα που θα φορούσε η Κάντυ. Ήταν υπέροχο. Αυτό ήταν το δώρο της Άννυ για τα γενέθλιά-αρραβώνες της αδελφικής φίλης της. Δεν ήθελε να την υποψιάσει με κάτι διαφορετικό για να μην χαλάσει την έκπληξη. Αργότερα οδήγησαν τον Τέρυ να ξεκουραστεί. Του έδωσαν το δωμάτιο που είχε η Κάντυ. Ο Τέρυ άλλαξε και ξάπλωσε, δεν νύσταζε μα η αγωνία που είχε για την αυριανή μέρα ήταν μεγάλη. Ήταν από τις πιο σημαντικές στιγμές στη ζωή του. Ένα μικρό και μεγάλο βήμα στην ευτυχία του με την Κάντυ. Αύριο θα της έκανε πρόταση γάμου επίσημα, παρουσία του Άλμπερτ που ήταν και ο νόμιμος κηδεμόνας της Κάντυ και των αγαπημένων φίλων της. Αν και ταλαντούχος ηθοποιός στο θέατρο, αυτή την φορά δεν μπορούσε να νικήσει το άγχος του. Άλλο η πρεμιέρα μιας νέας ζωής κι άλλο η πρεμιέρα στο θέατρο…

Την επόμενη μέρα όλα ήταν έτοιμα. Ο Τέρυ έμεινε κρυμμένος στο δωμάτιο. Είχε έρθει η Κάντυ με τη Άννυ και τον Άρτσυ που πήγαν να την φέρουν. Η Πάτυ και ο Τόμ ήταν εκεί από πιο νωρίς. Ο Άλμπερτ ήταν στο γραφείο του και τελείωνε κάτι επαγγελματικές εκκρεμότητες με τον Τζώρτζ. Η Άννυ με την Πάτυ πήραν την Κάντυ και της έδωσαν να βάλει το φόρεμα που της είχαν διαλέξει για την περίσταση. Η Κάντυ παραξενεύτηκε όταν είδε το φόρεμα.

-Μα Άννυ, γιατί πρέπει να βάλω αυτό το φόρεμα; Αφού μεταξύ μας θα είμαστε.

-Έλα Κάντυ μου, κάνε μου το χατήρι, αυτό είναι το δώρο μου για τα γενέθλια σου. Σε παρακαλώ φόρεσέ το. Θα σου πηγαίνει περίφημα.

-Ουφ! Καλά Άννυ, αφού επιμένεις.

-Εγώ θα σου φτιάξω λίγο τα μαλλιά σου Κάντυ. Να είναι λίγο πιο καλοχτενισμένα είπε η Πάτυ.

-Μα δεν καταλαβαίνω… γιατί πρέπει να φτιάξω και τα μαλλιά μου;

-Σώπα Κάντυ, αφού θα βάλεις το φουστάνι, τα μαλλιά σου δεν θα τα αφήσουμε έτσι. Δεν το καταλαβαίνεις πως δεν είμαστε πιτσιρίκες πια για να είμαστε απεριποίητες; Είπε νευριασμένα η Άννυ.

-Καλά, καλά ότι πεις Άννυ. Εσύ ξέρεις καλύτερα, είπε η Κάντυ που είδε την Άννυ να βγάζει καπνούς..

-Εγώ Κάντυ μου σου αγόρασα αυτή την εσάρπα που είναι ασορτί με το φόρεμα που σου πήρε η Άννυ. Πετάχτηκε η Πάτυ να ηρεμήσει το κλίμα.

-Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια. Είστε πολύ καλές και οι δύο. Αν και κάποιο μουτράκι είναι λίγο εκνευρισμένο μαζί μου, είπε η Κάντυ κοιτώντας πειραχτικα την Άννυ.

-Όχι Κάντυ μου δεν είμαι εκνευρισμένη, απλά θέλω να σε περιποιηθώ όπως τότε στο ορφανοτροφείο. Πάντα σου χτένιζα τα μαλλιά σου, το ξέχασες;

-Πως θα μπορούσα, ααχ! Αφού ακόμα το ίδιο πονάω ααχ!

Τα κορίτσια γελούσαν και συζητούσαν στο δωμάτιο. Ο Άλμπερτ είπε στον Άρτσυ να φέρει τον Τέρυ στο γραφείο του που χώριζε με διπλές πόρτες από το μεγάλο σαλόνι όπου θα μαζευόντουσαν για τα γενέθλια. Όλα ήταν έτοιμα. Τα αγόρια πλην του Τέρυ καθόντουσαν στο σαλόνι. Σε λίγο εμφανίστηκαν και τα κορίτσια.

-Που είστε εσείς τόση ώρα δεσποινίδες μου; Είπε ο Άλμπερτ.

-Ετοιμαζόμασταν είπε η Άννυ.

-Άλμπερτ!! Φώναξε η Κάντυ μόλις τον είδε και έτρεξε να τον αγκαλιάσει

-Τι κάνεις μικρή μου; Σε πεθύμησα τόσο καιρό. Να τα εκατοστήσεις!!

-Σε ευχαριστώ. Και εμένα Άλμπερτ!!Μου έλειψες πολύ!

-Εεε! Τι θα γίνει, θα την κόψουμε την τούρτα καμμιά φορά; Πετάχτηκε ο Άρτσυ.

-Ναι κύριε ανυπόμονε του είπε η Κάντυ.

-Πάω να την φέρω είπε η Πάτυ.

Μετά από λίγο εμφανίζεται η Πάτυ με μια μεγάλη τούρτα. Άναψαν τα κεράκια και οι δύο φίλες περιστοιχίστηκαν από τους υπόλοιπους παρεβρισκόμενους που τους έλεγαν το τραγουδάκι των γενεθλίων. Λίγο πριν τα σβήσουν η Άννυ λέει στην Κάντυ:

-Κάνε μια ευχή Κάντυ μου

-Ναι, έκανα έτοιμη Άννυ;

Τα κεράκια έσβησαν με ένα φύσημα κι από τις δύο. Η Κάντυ με την Άννυ αντάλλαξαν πρώτες ευχές μεταξύ τους και ύστερα με τους υπόλοιπους. Ο Άλμπερτ άνοιξε δύο μπουκάλια από την ακριβότερη γαλλική σαμπάνια που είχαν οι Άρντλευς στο κελλάρι για επίσημες περιστάσεις. Και σήμερα ήταν μια από αυτές. Τσούγκρισαν τα κρυστάλλινα ποτήρια τους όλοι μαζί ευχόμενοι στις εορτάζουσες υγεία και ευτυχία στις ζωές τους. Έκοψαν την τούρτα και άρχισαν να δίνουν τα δώρα στα δύο κορίτσια. Η Άννυ και η Κάντυ άνοιξαν όλα τα δώρα τους με μεγάλη χαρά. Εκείνη την στιγμή που η Άννυ η Πάτυ και ο Τόμ κρατούσαν απασχολημένη την Κάντυ με το άνοιγμα των δώρων ο Άλμπερτ με τον Άρτσυ έφεραν σιγά σιγά τον Τέρυ στο σαλόνι. Τον έκρυψαν στη βεράντα γρήγορα γρήγορα για να μην τον δει η Κάντυ. Τότε ο Άλμπερτ λέει στην Κάντυ:

-Κάντυ αυτό εδώ το δώρο δεν το άνοιξες.

-Μα Άλμπερτ τα άνοιξα όλα τα δώρα μου.

-Όχι μικρή μου, αυτό εδώ δεν το άνοιξες ακόμα.

Η Κάντυ αντικρύζει ένα μικρό κουτάκι με βελούδινη επένδυση σε μπλε σκούρο χρώμα.

-Μα τι είναι αυτό και από ποιόν; Λέει με απορία η Κάντυ.

- Ε, μα άνοιξε το Κάντυ της φώναξε η Άννυ.

Η Κάντυ πήρε το μικρό κουτάκι στα χέρια της και σιγά σιγά το ανοίγει. Μπροστά της βρίσκεται ένα υπέροχο μονόπετρο δαχτυλίδι που ομορφότερο η Κάντυ δεν είχε ξαναδεί στα μάτια της. Την ίδια στιγμή ο Τέρυ βρίσκεται λίγο πιο πίσω της χωρίς να τον έχει αντιληφθεί.

-Μα… αυτό είναι πανέμορφο!! Είπε έκπληκτη η Κάντυ.

-Και πολύ ακριβό, συμπλήρωσε η Άννυ.

- Είναι υπέροχο, συμφώνησε και η Πάτυ.

-Ναι μα.. ποιός.. από ποιόν είναι αυτό το δώρο Άλμπερτ, είπε η Κάντυ κοιτώντας τον χωρίς να καταλαβαίνει..

-Από εμένα!! Ακούστηκε η φωνή του Τέρυ στο σαλόνι.

Η Κάντυ γύρισε πίσω της και είδε τον Τέρυ να στέκεται μπροστά της! Ο Τέρυ είναι εδώ! Είπε από μέσα της…

-Τέρυ! Πότε ήρθες; Μα πως αφού…

-Σου είχα πει ότι δεν θα μπορέσω να σε δω στα γενέθλια σου. Εμ.. ναι σου είπα ένα μικρό ψεμματάκι για να μην χαλάσω την έκπληξη!!

-Και εσύ εδώ… δηλαδή πως..

-Είναι απλό αγάπη μου. Δεν ήθελα να λείπω μια τέτοια μέρα. Τα γενέθλιά σου είναι μια από τις πιο σημαντικές μέρες της ζωή μας Κάντυ. Και δράττομαι της ευκαιρίας που είναι όλοι παρόντες να σου ξανακάνω την πρόταση που σου είχα κάνει, εκείνη την ημέρα που συναντηθήκαμε. Θυμάσαι; Ο Τέρυ γονατίζει μπροστά στην Κάντυ παίρνει το δαχτυλίδι που της είχε αγοράσει καιρό τώρα αδημονώντας για αυτή την στιγμή και απευθύνεται μόνο σε εκείνη: -Δεσποινίς Κάντυ Γουάιτ Άρντλευ, δέχεσαι να με παντρευτείς;

Η Κάντυ έχει μείνει να τον κοιτάζει αποσβολωμένη. Δεν πιστεύει στα μάτια της και στα αυτιά της!! Είναι τόσο ευτυχισμένη και συνάμα συγκινημένη που η στιγμή που ονειρευόταν για εκείνη και τον καλό της είχε φτάσει, που το μόνο που κατάφερε να πει πριν την πνίξουν τά δάκρυα από τη χαρά που ένιωθε ήταν:

-Ναι, Δέχομαι!

Ο Τέρυ την αγκάλιασε και την φίλησε με όλη την αγάπη που είχε στην καρδιά του για εκείνη. Ήταν επίσημο πλέον. Ο Τέρυ και η Κάντυ αρραβωνιάστηκαν παρουσία των αγαπημένων φίλων τους. -Είχε δίκιο ο Τέρυ, σκέφτόταν η Κάντυ. Τα γενέθλια της θα ήταν πλέον μια από τις πιο σημαντικές μέρες της ζωής τους. Της κοινής τους ζωής!!!! Οι φίλοι τους, τους έδιναν συγχαρητήρια και ευχές και έδειχναν και εκείνοι πολύ συγκινημένοι. Η Άννυ με την Πάτυ ακολούθησαν την Κάντυ στο κλάμα χαράς. Η παρέα γιόρτασε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Κανείς δεν ήθελε να τελειώσει αυτή η βραδιά!!! Ο Άλμπερτ τους παρότρυνε να πάνε σιγά σιγά να ξαπλώσουν γιατί η ώρα ήταν περασμένη. Η Πάτυ, ο Τόμ και η Κάντυ θα έμεναν εκεί. Ο Άρτσυ οδήγησε την Πάτυ και τον Τόμ στον ξενώνα και η Άννυ οδήγησε την Κάντυ με τον Τέρυ στο δωμάτιο της Κάντυ.

Ήταν η πρώτη φορά που θα κοιμόντουσαν μαζί η Κάντυ με τον Τέρυ. Ακόμα και μετά από όσα είχαν συμβεί εκείνο το βράδυ η Κάντυ δεν είχε συνηδειτοποιήσει εντελώς την νέα κατάσταση που ζούσε. Πλέον ήταν αρραβωνιασμένη με τον Τέρενς Γκράντσεστερ!!! Και εκείνο το βράδυ θα ήταν το πρώτο που θα περνούσαν οι δυό τους μόνοι τους. Η Άννυ τους καληνύχτισε και η πόρτα του δωματίου έκλεισε πίσω της. Ο Τέρυ έβγαλε το σάκκάκι του και ξέσφιξε την γραβάτα του και την έβγαλε τελείως. Η Κάντυ μόλις που πρόλαβε να βγάλει την εσάρπα που φορούσε. Την άρπαξε στην αγκαλιά του και την κόλλησε πάνω του. Το βλέμμα του έλαμπε περίεργα σαν αντάμωνε το δικό της. Σε δευτερόλεπτα τα χείλη τους σφράγισαν με ένα φιλί γεμάτο πάθος και έντονη επιθυμία και από τους δύο. Απελευθερώθηκαν βιαστικά από τα ρούχα τους και ξάπλωσαν στο διπλό κρεββάτι χωρίς να ξεκκολήσουν τα χείλη τους καθόλου. Πλημμυρισμένοι από πόθο, τα σώματα τους άρχισαν να λικνίζονται στον ένα και ξεχωριστό ρυθμό που τόσο ηδονικά χαρίζει ο έρωτας σε όσους επιθυμούν να ενωθούν μέσα από την έκστασή του… Δεν χόρταιναν ο ένας το κορμί του άλλου. Έλιωναν μέσα στα καυτά φιλιά και την ηδονή. Τώρα είχαν γίνει οι δυο τους σαν ένα. Ένα μυαλό, μία ψυχή ένα σώμα. Του άνηκε ολοκληρωτικά κι εκείνης επίσης. Όταν πια είχαν χορτάσει κάπως τα σαρκικά τους ένστικτα, αγκαλιασμένοι και γυμνοί μέσα από τα καλοραμμένα και ακριβά σκεπάσματα παρατήρησαν πως έξω είχε αρχίσει να φέγγει το πρώτο φως της αυγής. Δεν τους ενοχλούσε που δεν είχαν κοιμηθεί καθόλου. Καμμιά κούραση δεν θα μπορούσε να τους καταβάλλει μετά από τόση ενέργεια που πήραν όλο το βράδυ ο ένας από τον άλλο. Όμως τα βλέφαρα βάραιναν και αποκοιμήθηκαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.

Σχεδόν μεσημέρι.. Οι υπόλοιποι είχαν σηκωθεί και έπαιρναν στη βεράντα το πρωινό και τον καφέ. Ο Τέρυ και η Κάντυ δεν είχαν ξυπνήσει ακόμη. Δεν τους ενόχλησε κανείς.

Πρώτος ξύπνησε ο Τέρυ. Ανοίγοντας τα μάτια του είδε το γλυκο φακιδομουτράκι του να κοιμάται γαλήνια στο πλευρό του. Έπρεπε να την ξυπνήσει, μα την λυπόταν να της χαλάσει αυτή την ηρεμία. Η ώρα όμως κόντευε περάσει το μεσημέρι.

-Καρδούλα μου… Κάντυ μου… και την φιλάει τρυφερα στο μέτωπο προσπαθώντας να την ξυπνήσει γλυκά..

-Μμμμμ! Ξύπνησες… μα τι ώρα είναι;

-Μεσημέρι για τα καλά.

-Ωχ! Και κοιμάμαι ακόμα; Θα πρέπει να σηκωθούμε. Όλοι θα έχουν ξυπνήσει από ώρα. Είπε η Κάντυ και έκανε να σηκωθεί από το κρεββάτι βιαστικά.

-Ε ϊ! Για πού το βαλες έτσι βιαστικά; Δεν σε αφήνω να πας πουθενά αν δεν μου δώσεις ένα φιλάκι πρώτα δεσποινίς υπναρού!!

-Μα Τέρυ… οι άλλοι θα…μμμ Δεν πρόλαβε να τελειώσει την κουβέντα της η Κάντυ γιατί τα χείλη του Τέρυ βρήκαν τα δικά της με απόλυτη ευστοχία. Δεν μπορούσε να το αποφύγει. Δεν ήθελε να το αποφύγει. Ενέδωσε ακόμη μια φορά στα χάδια του και τα φιλιά του…

Λίγο πριν την ώρα του μεσημεριανού γεύματος εμφανίστηκαν η Κάντυ με τον Τέρυ στην τραπεζαρία όπου είχαν μαζευτεί οι υπόλοιποι.

-Καλώς τους! Είπε η Άννυ

-Σας παραπήρε ο ύπνος βλέπω, είπε πειράζοντας τους ο Άρτσυ.

-Χμ, ναι λιγάκι απάντησε ο Τέρυ

-Άρτσυ!! Τον μάλωσε η Κάντυ ενοχλημένη

-Καθήστε να φάμε μαζί, πρότεινε ο Άλμπερτ.

Μετά το καταπληκτικό γεύμα που απόλαυσαν, πέρασαν στο σαλόνι να σερβιριστούν τσάι με γεύσεις φρούτων του δάσους. Η Κάντυ με τον Τέρυ συζήτησαν μεταξύ τους αρκετή ώρα. Έπρεπε να κανονίσουν την πορεία τους. Ο Τέρυ θα έπρεπε να επιστρέψει στη Νέα Υόρκη την επόμενη μέρα. Ζήτησε από την Κάντυ να πάει να μείνει μαζί του για να ξεκινήσουν τις ετοιμασίες για τον γάμο. Πριν θα έπρεπε να βρουν ένα μεγάλο σπίτι στο οποίο θα έμεναν μιας και το διαμέρισμα του Τέρυ δεν ήταν μεγάλο. Έπειτα ήθελε να επισκεφθούν και την μητέρα του την Έληνορ Μπέικερ, της οποίας είχε ήδη μιλήσει πως θα ζητούσε την Κάντυ να τον παντρευτεί. Η Κάντυ έπρεπε να αφήσει το ιατρείο πλέον. Η ζωή της την οδηγούσε να ζήσει στη κοσμοπολίτικη Νέα Υόρκη , στο πλευρό του αγαπημένου της που λόγω της επαγγελματικής του πορείας στο θέατρο δεν γινόταν να αποχωριστεί. Η Κάντυ δεν προλάβαινε τα γεγονότα και τις αλλαγές που διαδέχονταν η μία την άλλη. Ζήτησε από τον Τέρυ να πάνε το απόγευμα στο σπίτι του μικρού αλόγου για να πει τα ευχάριστα νέα και στην κυρία Πόνυ, την αδελφή Μαρία και τα παιδιά του ορφανοτροφείου. Αργότερα πράγματι επισκέφθηκαν μαζί με τον Τέρυ το ορφανοτροφείο και ανακοίνωσαν στις δύο μαμάδες της Κάντυ το ευχάριστο γεγονός που συνέβη στα δύο παιδιά. Εκείνες με δάκρυα στα μάτια τους αγκάλιασαν και τους έδωσαν τις καλύτερες ευχές τους για την κοινή τους ζωή. Ένιωθαν πλημμυρισμένες από χαρά και περήφανες για το κοριτσάκι τους που είχε καταφέρει να βρεί την απόλυτη ευτυχία δίπλα σε ένα τόσο αξιόλογο άνθρωπο. Το βράδυ επέστρεψαν πάλι στη βίλλα των Άρντλευς. Θα περνούσαν μαζί το βράδυ πριν την αναχώρηση του Τέρυ για τη Νέα Υόρκη. Σε δύο εβδομάδες θα πήγαινε και η Κάντυ να μείνει μαζί του. Μα πρίν δεν ήθελε να αφήσει τον γιατρό Μάρτιν έτσι ξαφνικά χωρίς να δουν τι θα κάνουν με το ιατρείο.



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11ο

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ – ΟΙ ΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΗΝΟΡ ΜΠΕΙΚΕΡ

Η Κάντυ μια εβδομάδα τώρα προσπαθούσε να προσαρμοστεί στους ρυθμούς της Νέας Υόρκης. Μαζί με τον Τέρυ είχαν ξεκινήσει να ψάχνουν για το καινούριο τους σπίτι, τα έπιπλα και ένα σωρό πράγματα που είναι απαραίτητα σε αυτές τις περιστάσεις. Είχε αρχίσει να μυρίζει το καλοκαιράκι για τα καλά. Έπρεπε να τελειώσουν με την αγορά του σπιτιού πριν να αρχίσουν οι πρόβες για τον Τέρυ στο θέατρο Στράντφορντ για τη νέα σεζόν. Μέχρι τα Χριστούγεννα θα έκαναν και τον γάμο.

Ο Τέρυ επισκέφθηκε με την Κάντυ το σπίτι της μητέρας του της Έληνορ Μπέικερ για να τους συγχαρεί κι εκείνη και να συζητήσουν τα περί του γάμου τους. Η Έληνορ τους δέχτηκε με μεγάλη θέρμη. Ήταν ευγνώμων σ΄αυτό το κορίτσι. Η Κάντυ έκανε τον μονάκριβο γιό της να λάμπει από ευτυχία δίπλα της, κάτι που την έκανε ιδιαίτερα ευτυχή. Δεν είχε περάσει και λίγα ο Τέρυ από μικρός. Δεν θα ξεχάσει ποτέ πως εξαιτίας της Κάντυ τα ξαναβρήκε με τον Τέρυ τότε στη Σκωτία που τον είχε επισκεφθεί και την έδιωχνε πληγωμένος από την παλιότερη συμπεριφοράς της. Η Κάντυ εισέπραξε αμέσως την ευγενική και συνάμα οικεία συμπεριφορά και γεμάτη τρυφερότητα και ευγνωμοσύνη που της έδειχνε η Έληνορ επειδή έκανε τον Τέρυ ευτυχισμένο. Η Έληνορ, ανέλαβε να βοηθήσει την Κάντυ με την γκαρνταρόμπα της. Έπρεπε να είναι κομψή και πολύ προσεγμένη τώρα που θα γινόταν η σύζυγος του διάσημου ηθοποιού Τέρενς Γκράχαμ. Η αναγνωρισιμότητα που είχε ο Τέρυ ήταν πολύ μεγάλη. Έπρεπε να την βοηθήσει να σταθεί σωστά στο πλευρό του Τέρυ για το καλό του επαγγελματικού του προφίλ. Η Κάντυ αγχώθηκε λίγο με όλα αυτά, μα η Έληνορ και ο Τέρυ την καθησύχασαν. Σύντομα θα συνήθιζε την δημοσιότητα του αγαπημένου της και θα προσαρμοζόταν τέλεια ως μέλλουσα κυρία Τέρενς Γκράντσεστερ-για το κοινό- Γκράχαμ.

Η αγορά του νέου τους σπιτιού 300 τ.μ, στην ακριβότερη περιοχή στο κέντρο της Νέας Υόρκης, ήταν ένα από τα πράγματα που λάτρεψαν και οι δύο. Έκαναν μαζί την επιλογή για την διακόσμηση των χώρων, την επιλογή των επίπλων και ένα σωρό άλλων αντικειμένων όπως πίνακες ζωγραφικής μεγάλης αξίας και υψηλού γούστου κ.α.

Λίγο πριν το τέλος του καλοκαιριού το σπίτι τους ήταν έτοιμο και μετακόμισαν εκεί. Έμενε μόλις μία εβδομάδα πριν ο Τέρυ ξεκινούσε τις πρόβες στο θέατρο για την νέα του παράσταση. Απόλαυσαν αυτές τις λίγες μέρες που είχαν στη διάθεσή τους κάνοντας κατά κάποιον τρόπο ένα μικρό διάλλειμα από το τρέξιμο και τις ετοιμασίες. Το πρωί που ξυπνούσαν έπαιρναν μαζί το πρωινό τους στην τεράστια βεράντα τους με θέα όλη την Νέα Υόρκη πιάτο. Ο Τέρυ δεν την άφηνε σε ησυχία την Κάντυ. Όλο την πείραζε και της έκανε διάφορα αστεία ώστε να την νευριάζει και να μπορεί να βλέπει αυτές τις φακιδούλες που τόσο λάτρευε, να γίνονται εντονότερες από το κατσούφιασμα. Φυσικά τρελαινόταν περισσότερο να την παίρνει στην αγκαλιά του μετά από τις πλάκες που της έκανε και να την γεμίζει φιλιά που φυσικά τους κατέληγαν στο να συμφιλιώνονται με τον πιο υπέροχο τρόπο συμφιλίωσης, που έχουν οι ερωτευμένοι, τον ίδιο τον έρωτα στον οποίο και οι δύο ενέδιδαν με ατελείωτη επιθυμία και ευχαρίστηση. Απέφευγαν τις πολλές βόλτες στο κέντρο αν δεν ήταν απαραίτητο για να γλυτώνουν από τυχόν δημοσιογράφους και θαυμάστριες του Τέρυ. Ήθελαν να είναι διακριτικοί ως τον γάμο τους. Παρόλα αυτά τα περιοδικά και οι εφημερίδες είχαν ήδη αρχίσει να διαδίδουν φήμες για ενδεχόμενο μυστικό αρραβώνα του διάσημου ηθοποιού με θετή κόρη αριστοκρατικής οικογένειας και ενδεχόμενο γάμο τους.



ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12ο

ΣΕΛΕΣΤ - Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΛΜΠΕΡΤ

Ο Άλμπερτ μετά τους αρραβώνες της Κάντυ, σκέφτηκε πως ήταν ώρα να δώσει προτεραιότητα και στην δική του ζωή. Η γνωριμία του με την Σελέστ μετρούσε ήδη δυόμισι χρόνια και δεν είχε φτάσει ποτέ στα αυτιά της οικογένειας των Άρντλευ και του κοινωνικού του περίγυρου.

Η Σελέστ ήταν μια πολύ όμορφη καστανόξανθη γυναίκα ένα χρόνο μικρότερη από τον Άλμπερτ. Είχαν γνωριστεί σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση που είχε διοργανωθεί ενάντια στην κακομεταχείρηση ζώων που χρησιμοποιούνταν σε δημόσια θεάματα . Ο Άλμπερτ είχε δώσει το παρόν με μια γενναιόδωρη προσφορά στο σύλλογο που είχε διοργανώσει την εκδήλωση. Η αγάπη του για τα ζώα και την φύση δεν κατευνάστηκε ποτέ όσο κι αν οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες τον κρατούσαν πλέον μακριά από το να την επισκέπτεται και να την παρατηρεί όπως έκανε πριν αναλάβει τα καθήκοντά του ως αρχηγός της οικογένειας των Άρντλευς.

Η Σελέστ ήταν η μοναχοκόρη ενός πλούσιου γαιοκτήμονα του Ρόμπερτ Μέισον στον οποίο άνηκαν τεράστιες κτηνοτροφικές εκτάσεις στο Σικάγο. Η ίδια η Σελέστ είχε ακολουθήσει τον κλάδο της ιατρικής και λόγω της αγάπης της για τα ζώα επέλεξε να ασχοληθεί με την ιατρική φροντίδα των ζώων.

Η γνωριμία της με τον Άλμπερτ είχε αρχικά σαν κοινό θέμα συζήτησης τα ζώα και την φύση που και οι δύο υπεραγαπούσαν. Πέρα όμως από τα κοινά τους ενδιαφέροντα, από την αρχή της γνωριμίας τους υπήρχε μεγάλη έλξη ανάμεσά τους. Η Σελέστ συναντούσε συχνά τον Άλμπερτ, πάντα όμως με διακριτικότητα για να μην κυκλοφορούν διάφορες φήμες. Ήθελαν και οι δύο να μην φανερώσουν την σχέση τους αμέσως. Στα δυόμισι χρόνια της σχέσης τους ο Άλμπερτ και η Σελέστ είχαν καταφέρει να βρουν το δικό τους κώδικα επικοινωνίας και το δέσιμο τους ήταν μοναδικό. Τον τελευταίο χρόνο ο Άλμπερτ είχε σχεδόν σε κάθε επαγγελματικό ταξίδι του και την Σελέστ κοντά του. Πλέον ο έρωτας τους είχε κατασταλάξει και είχε περάσει σε νέο επίπεδο. Είχε έρθει η ώρα για να την επισημοποιήσουν. Είχαν σκεφτεί να αναγγείλουν τους αρραβώνες τους για το φθινόπωρο. Τα ίδια Χριστούγεννα θα παντρευόταν και η Κάντυ με τον Τέρυ.

Ο Άλμπερτ πριν από όλους τους συγγενείς του γνώρισε την αγαπημένη του Σελέστ στην Κάντυ και τον Τέρυ. Ήθελε να την συστήσει με την θετή του κόρη και τον μέλλων σύζυγό της και ύστερα στα ανήψια του την Άννυ και τον Άρτσυ, τη μεγάλη θεία Ελρόυ και τους Ράγκαν.

Η καλή καταγωγή και η οικονομική ευρωστία της οικογένειας Μέισον δεν θα δημιουργούσαν κανένα εμπόδιο στην ένωσή του Άλμπερτ με την Σελέστ που φυσικά έγινε αμέσως αποδεκτή από όλους τους συγγενείς του Άλμπερτ.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13 ο

ΟΙ ΑΡΡΑΒΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΛΜΠΕΡΤ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΛΕΣΤ ΚΑΙ ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΩΝ ΑΝΝΥ-ΑΡΤΣΥ ΚΑΙ ΠΑΤΥ-ΤΟΜ

Οι αρραβώνες του Άλμπερτ και της Σελέστ έγιναν στη βίλλα των Άρντλευς με καλεσμένους από την υψηλή κοινωνία και τον επιχειρηματικό κύκλο και των δύο οικογενειών. Φυσικά καλεσμένοι ήταν και η Κάντυ με τον Τέρυ που είχαν έρθει από την Νέα Υόρκη ειδικά για τους αρραβώνες του Άλμπερτ και της Σελέστ. Όλα ήταν πολύ λαμπερά και η τελετή κόστισε αρκετές χιλιάδες δολλάρια. Ο Άλμπερτ και η Σελέστ έλαμπαν από ευτυχία και όλοι καμάρωναν το νεαρό ζευγάρι που θα ενωνόταν σύντομα και με τα ιερά δεσμά του γάμου δίνοντας ευχές για ευτυχία και τύχη υψώνοντας κρυστάλλινα ποτήρια με σαμπάνια.

Ένα μήνα μετά τους αρραβώνες του Άλμπερτ και της Σελέστ και ακριβώς ένα μήνα νωρίτερα από τον γάμο της Κάντυ με τον Τέρυ έγιναν οι γάμοι της Άννυ με τον Άρτσυ και της Πάτυ με τον Τόμ. Για ακόμη μια φορά η βίλλα της οικογένειας Άρντλευ ήταν στολισμένη και διακοσμημένη στην εντέλεια για να υποδεχτεί ακόμα μια λαμπρή περίσταση. Τα δύο ζευγάρια έδωσαν όρκους παρουσία των οικογενειών τους και αγαπημένων φίλων. Η δεξίωση κράτησε ως τις πρώτες πρωινές ώρες με όλους τους καλεσμένους να διασκεδάζουν χορεύοντας καθόλη την διάρκεια.

Οι φίλοι της Κάντυ ζούσαν την απόλυτη ευτυχία με την τέλεση των γάμων τους. Η Κάντυ αισθανόταν μεγάλη χαρά που οι δύο φίλες της ήταν πλέον και επίσημα ενωμένες με τους εκλεκτούς της καρδιάς τους. Σύντομα θα ζούσε και εκείνη την ίδια ευτυχία με τον δικό της αγαπημένο, που μετά από πολλά εμπόδια και συγκυρίες κατάφερε να έχει ξανά στο πλευρό της και να είναι ένα βήμα πριν την ολοκλήρωση της αγάπης τους.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14ο

Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΝΤΥ ΓΟΥΑΙΤ ΑΡΝΤΛΕΥ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΡΕΝΣ ΓΚΡΑΝΤΣΕΣΤΕΡ-(ΓΚΡΑΧΑΜ)

Δύο εβδομάδες μόλις απείχαν από την πολυπόθητη μέρα για την πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή της Κάντυ και του Τέρυ. Η Άννυ και η Πάτυ βρίσκονταν ήδη στο πλευρό της φίλης τους και την βοηθούσαν με τις τελευταίες πρόβες και ετοιμασίες του γάμου. Ο Άρτσυ είχε αναλάβει την επιλογή για το κουστούμι που θα φορούσε ο Τέρυ, μιας και ο ίδιος είχε ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή του για τόσες προετοιμασίες λόγω του θεάτρου και των συνεχών παραστάσεων. Ο γάμος θα γινόταν στον καθολικό ναό του Αγίου Παύλου στο Μανχάταν. Ο Τέρυ και η Κάντυ είχαν επιλέξει αυτήν την εκκλησία γιατί είχε ακριβώς το ίδιο όνομα με το κολλέγιο του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο, όπου και ήταν το μέρος που γνωρίστηκαν. Τους θύμιζε όλα όσα είχαν ζήσει στο κολλέγιο και το θεώρησαν ιδανική ιδέα να σφραγίσουν την αγάπη τους υπό την σκέπη του. Τα βράδια που επέστρεφε ο Τέρυ από το θέατρο η Κάντυ τον περίμενε ξύπνια για να συζητήσουν τυχόν λεπτομέρειες που προέκυπταν για την μεγάλη μέρα. Κάθε βράδυ χαλάρωναν μπροστά στο τζάκι πίνοντας λίγο κρασί, αγκαλιασμένοι και πιο ερωτευμένοι από ποτέ. Οι ερωτικές στιγμές τους ήταν κι αυτές τόσο καυτές σαν τις φλόγες που κατέκαιγαν τα κούτσουρα αργά αργά στο τζάκι.

Τρεις μέρες πριν το γάμο η Κάντυ ένιωθε περίεργα. Όλη τη μέρα ζαλιζόταν, το στομάχι της ήταν χάλια και ένιωθε μεγάλη ναυτία. Φοβήθηκε πως την τριγυρνούσε κάποιο κρύωμα και επισκέφθηκε με την Άννυ και την Πάτυ κάποιον γιατρό. Δεν ήθελε να είναι άρρωστη την ημέρα του γάμου της. Οι εξετάσεις αίματος ήταν ξεκάθαρες. Η Κάντυ δεν ήταν άρρωστη. Σε επτά μήνες η αιτία της αδιαθεσίας της θα ήταν ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Ήταν έγκυος!!! Η χαρά της ήταν απέραντη!! Η καρδιά της κόντευε να σπάσει σαν άκουγε από το στόμα του γιατρού την χαρμόσυνη είδηση! Ήταν έγκυος από τον άντρα που λάτρευε και την λάτρευε όσο τίποτα. Και τώρα μια μικρογραφία τους, ένα τόσο δα πλασματάκι θα ερχόταν σε λίγο καιρό για να τους αλλάξει την ζωή τους για πάντα…!!!

Επιστρέφοντας στο σπίτι, η Άννυ με την Πάτυ επέμεναν να ξαπλώσει και να ξεκουραστεί. Θα τα έκαναν όλα εκείνες. Η φίλη τους έπρεπε να αναπαύεται αρκετά τώρα. Το βράδυ που επέστρεψε ο Τέρυ από το θέατρο, τα κορίτσια ήταν ακόμη εκεί κρατώντας συντροφιά στην Κάντυ και για να την προσέχουν ώσπου να γυρίσει ο Τέρυ. Την είδε ξαπλωμένη στο ανάκλιντρο στο σαλόνι σκεπασμένη με μια κουβέρτα και ανησύχησε.

-Τι συμβαίνει; Κάντυ είσαι καλά αγάπη μου;

-Μια χαρά είμαι τώρα, μην ανησυχείς.

-Πες μου τι ένιωσες;

-Όλη την ημέρα ζαλιζόταν και ένιωθε απίστευτη ναυτία, είπε η Άννυ και συνέχισε φοβηθήκαμε μην αρρωστήσει παραμονές του γάμου και την πήγαμε με την Πάτυ στο γιατρό.

-Και τι σας είπε; Είναι καλά το φακιδομουτράκι μου;

-Ε… ναι, δηλαδή.. κόμπιασε η Άννυ

-Με κάνετε να ανησυχώ, τι σας είπε ο γιατρός;

-Εμείς θα σας αφήσουμε να μιλήσετε οι δυό σας. Καληνύχτα. Είπε η Άννυ και τραβώντας την Πάτυ από το χέρι έφυγαν.

-Κάντυ πες για το Θεό, τι σου είπε ο γιατρός; Γιατί δεν με ειδοποιούσες;

-Ησύχασε αγάπη μου, δεν έχω τίποτα σοβαρό, εεε… δηλαδή..

-Σε παρακαλώ μην με κρατάς άλλο στο σκοτάδι, με δυο λέξεις τι σου είπε ο γιατρός;

-Είμαι έγκυος!

-Εεε; Μιλάς σοβαρά Κάντυ; Θα γίνω πατέρας;

-Ναι χαζούλη μου!

Ο Τερρυ την αγκαλιάζει και βάζει το αυτί του στην κοιλίτσα της Κάντυ λέγοντας:

-Δηλαδή εδώ μέσα έχουμε μια μικρή Κάντυ..

-Ή έναν μικρό Τέρενς συμπληρώνει η Κάντυ που έχει αρχίσει να την πιάνουν γέλια βλέποντας τον Τέρυ να έχει χάσει τον μπούσουλα νωρίς νωρίς …

-Απόψε με έκανες τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο σε όλη την γη! Σε ευχαριστώ Κάντυ. Δεν υπάρχει καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να δεχτώ από σένα. Σ΄αγαπώ. Την φιλάει και χέρια του κρατουν το πρόσωπο της Κάντυ με στοργή και τρυφερότητα.

Η ημέρα του γάμου τους είχε ξημερώσει. Ήταν η δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων. Είχε τσουχτερό κρύο μα στον ουρανό είχε ηλιοφάνεια. Σίγουρα τις επόμενες μέρες θα έβλεπαν και χιόνια. Στις πέντε το απόγευμα ηχούσαν οι καμπάνες στην εκκλησία του Αγίου Παύλου στο Μανχάτταν. Οι καλεσμένοι έφταναν τα διακόσια άτομα. Ο στολισμός της εκκλησίας ήταν σε χρώματα λευκού και κόκκινου τριαντάφυλλου. Ο χώρος ήταν φωταγωγημένος με δεκάδες λάμπες να στολίζουν με το χρυσό φως τους την κάθε γωνιά της εκκλησίας. Οι καλεσμένοι είχαν ήδη πάρει την θέση τους. Το μυστήριο ξεκινούσε. Ο Τέρυ έλαμπε στο γκριζογάλανο κοστούμι του. Η Κάντυ στο κατάλευκο νυφικό της ήταν μια οπτασία, ένας ξανθός άγγελος που περπατούσε στη γη. Στο πλευρό της ο Άλμπερτ ο οποίος και την παρέδωσε στον εκλεκτό της καρδιάς της. Στη διάρκεια της τελετής όλοι χάζευαν τα δυο παιδιά που είχαν όλα τα βλέμματα στραμμένα επάνω τους όχι άδικα. Όταν τελείωσε η τελετή το νιόπαντρο ζευγάρι βγήκε από την εκκλησία για να επιβιβαστεί στην στολισμένη με κατάλευκα και κατακκόκινα τριαντάφυλλα λιμουζίνα. Έξω όμως από την εκκλησία είχαν μαζευτεί δημοσιογράφοι με φωτογραφικές μηχανές για να αποθανατήσουν το ευχάριστο γεγονός για τον διάσημο ηθοποιό του θεάτρου Τέρενς Γράχαμ που παντρεύτηκε την αγαπημένη του Κάντυ Γουάιτ της ξακουστής οικογένειας των Άρντλευς. Μόλις βγήκαν έπεσαν όλα τα φλάς επάνω τους. Βροχή οι ερωτήσεις:

-Κύριε Γκράχαμ, να ζήσετε, μια δήλωση θα μας κάνετε;

-Είστε ευτυχισμένοι;

-Κυρία Γκράχαμ είναι αλήθεια πως περιμένετε τον ερχομό του πρώτου σας απόγονου;

Ο Τέρυ έκανε μόνο μια δήλωση:

-Είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μας για μένα και για την σύζυγό μου Κάντυ Γουάιτ – Γκράχαμ η οποία σε λίγους μήνες θα φέρει στον κόσμο το νέο μέλος της οικογένειας Γκράχαμ. Σας ευχαριστώ όλους. Μπήκαν γρήγορα στη λιμουζίνα και ξεκίνησαν για το σπίτι τους όπου και θα έδιναν δεξίωση μόνο σε συγγενικό και πολύ φιλικό κύκλο. Αυτό ήταν επιθυμία και των δύο. Η δεξίωση ήταν μια συγκέντρωση στο καινούριο τους διαμέρισμα 300τ.μ. με τους αγαπημένους τους ανθρώπους παρόντες όπου όλοι μαζί γεύτηκαν καταπληκτικά εδέσματα, γλυκίσματα και άφθονη γαλλική σαμπάνια. Όλοι ήταν πολύ συγκινημένοι με την ένωση της Κάντυ με τον Τέρυ. Ήταν το πιο λαμπερό ζευγάρι που έβλεπαν. Ο Τέρυ δεν άφηνε την Κάντυ λεπτό από τη αγκαλιά του όλο το βράδυ. Ήθελε να τους κρατάει στην αγκαλιά του και τους δύο. Και την Κάντυ και τον μικρό άγγελο που κουβαλούσε μέσα της. Η γιορτή κράτησε μέχρι αργά. Οι καλεσμένοι έφυγαν σχεδόν ξημερώματα.

Ο Γάμος του Άλμπερτ και της Σελέστ έγινε τον επόμενο Μάιο Στη βίλλα των Μέισον. Παρευρέθησαν και πάλι άνθρωποι της εκλεκτής κοινωνίας και μεγαλοεπιχειρηματίες. Ήταν από τους πιο πολυσυζητημένους γάμους της εποχής. Η Κάντυ είχε φουσκωμένη κοιλίτσα καθώς η προχωρημένη εγκυμοσύνη της πλησίαζε στο τέλος. Μόλις δυο μήνες έμεναν. Υπήρχαν όμως κι άλλες εγκυμοσύνες στην παρέα. Η Άννυ ήταν τριών μηνων και η Πάτυ επίσης. Η ευτυχισμένη παρέα του κολλεγίου και όχι μόνο, είχε πλέον μπει σε ένα άλλο επίπεδο ζωής. Θα γίνονταν οι ίδιοι γονείς και κάποια μέρα θα έστελναν τα παιδιά τους σε παρόμοιο κολλέγιο για σπουδές όπως κι εκείνοι είχαν κάποτε συνυπάρξει στο παρελθόν.

Ένα χρόνο μετά η αγαπημένη παρέα βρίσκεται μαζεμένη στο διαμέρισμα της Κάντυ και του Τέρενς. Μόνο που τα μέλη της έχουν αυξηθεί σε πέντε ακόμα. Η κόρη της Κάντυ και του Τέρενς Έληνορ, ο γιός της Άννυ και του Άρτσυ Στήαρτ, ο γιός της Πάτυ και του Τόμ Τζόναθαν και τα δίδυμα του Άλμπερτ και της Σελέστ, Άντονυ και Μέγκαν. Όλοι μαζί συνεχίζουν τις ζωές τους και οι πέντε ψυχούλες τους δίνουν τη ικανοποίηση και την περηφάνια πως τα κατάφεραν πολύ καλά όλοι τους.

-ΤΕΛΟΣ-