Κατά πόσο επηρέασαν τη ζωή σας τα video games??

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Rakeesh
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης

Rakeesh

RetroDB Feeder
Joined
10 Δεκ 2007
Μηνύματα
4.607
Αντιδράσεις
1.872
Οπως μια ταινια, ή ενα βιβλιο καποια video games μπορουν να μας επηρεασουν σε μικροτερο ή μεγαλυτερο βαθμο. Υπαρχει το ζητημα κατα ποσο τα video games μας βοηθησαν με τα αγγλικα μας ;)

Ετσι θελω να ρωτησω κατα ποσο καποιο video game, με τη θεματολογια ή το σεναριο του, σας εμαθαν κατι που δεν ξερατε, σας ερεθισαν να ψαχτειτε ή να ασχοληθειτει με κατι, ή οτιδηποτε αλλο που επηρεασε τη ζωη σας ή σας κυνηγαει μεχρι σημερα. :D

Ειχα ακουσει για ενα παιδι που τωρα ειναι αεροναυπηγος, και οταν ηταν μικρος ειχε καει με το Flight Simulator. Δεν ξερω αν η υπαρξη αυτου του παιχνιδιου τον εκανε να επιλεξει την πορεια του, αλλα σιγουρα καλλιεργησε το ενδιαφερον του. Επισης ενας γνωστος μου ειπε οτι εγινε μεταλάς απο τη στιγμη που επαιξε το Full Throttle :D

Οσον αφορα εμενα, παιχνιδια με θεματολογια τυπου Zak McKracken ή Fate of Atlantis με εκαναν να θεωρω πολυ ελκυστικες τις θεωριες των αρχαιων μυστηριων και να διαβασω 1-2 βιβλια του Von Daniken αν και δεν εβγαλα καποιο συμπερασμα. :D ακομα εχω ενα ενδιαφερον για την αρχαια Αιγυπτο, τους Μαγιας, Ινκας κλπ ;)

Επισης μπορει να ειχα δει απο μικρος τα Star Wars, αλλα ποτε δεν ειχα δωσει ιδιαιτερη σημασια, μεχρι που επαιξα το X-wing. Με εντυπωσιασε τοσο πολυ που, συνεχιζοντας με αλλους τιτλους οπως TIE Fighter, Dark Forces κλπ αρχισα να πορωνομαι με αυτο το συμπαν, να δω τις ταινιες καμια 50αρια φορες (ειδικα τις αερομαχιες), να διαβαζω τα κομικς και να μαθω πιο πολυ τη μυθολογια. Σε ενα βαθμο το ιδιο ισχυει με τον Indiana Jones.

Γενικως παιχνιδια fantasy RPG με εκαναν να φαω κολλημα με τη σκανδιναβικη μυθολογια (Θορ, Οντιν κλπ) απο οπου προερχονται, να μαθω ρουνους (ειναι χρησιμοι σε παιχνιδια οπως Heimdall :D ) και να διαβασω λογοτεχνια φαντασιας. Το ιδιο ακριβως ισχυει με παιχνιδια cyberpunk θεματολογιας, αφου με ερεθισαν να διαβασω αναλογη λογοτεχνια.

Οπως με το φιλο με το Full Throttle, καποια παιχνιδια ισως επηρεασαν το γουστο μου στη μουσικη. Βασει αυτων δημιουργηθηκε ενα στυλ στο μυαλο μου, και εψαχνα για ειδη που καπως μοιαζουν ή θυμιζουν αυτο (techno-ambient).

Επισης δεν ξερω αν σχετιζεται, αλλα αφοτου επαιξα τα Gabriel Knight και Rise of the Dragon, μου δημιουργηθηκε η επιθυμια να αγορασω και να φοραω καπαρντινα, το οποιο πραγματοποιησα οταν ενηλικιωθηκα :P
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Στον τερματισμό του παιχνιδιού Bart vs the Space Mutants, στο βουνό όπου απεικονίζονται οι τέως πρόεδροι της Αμερικής προστίθεται και ο Bart. Τότε θυμάμαι να ψάχνω λίγο για τα ονόματα των προέδρων.

hqdefault.jpg
 
Εμένα χωρίς λόγο μ'ελκυε η σκανδιναβική μυθολογία, οι Vikings (εξου και τ'ονομα), οπότε έκανα το αναποδο: έψαχνα να βρω παιχνίδια και ταινίες με ανάλογα θέματα..

Αυτά που συστήνω να δείτε και να παίξετε λοιπόν ειναι: από ταινία το 13ος πολεμιστής, με τον Αντόνιο Παντερας και από παιχνιδια: Kings of Amalour: the Reckoning.
 
Εμένα χωρίς λόγο μ'ελκυε η σκανδιναβική μυθολογία, οι Vikings (εξου και τ'ονομα), οπότε έκανα το αναποδο: έψαχνα να βρω παιχνίδια και ταινίες με ανάλογα θέματα..

Αυτά που συστήνω να δείτε και να παίξετε λοιπόν ειναι: από ταινία το 13ος πολεμιστής, με τον Αντόνιο Παντερας και από παιχνιδια: Kings of Amalour: the Reckoning.
 
Με επηρεασαν υπερβολικα πολυ. Εχω επενδυσει πολλες ωρες σε παιχνιδια και ακομα το κανω οταν μπορω.

Τα υπεροχα βιβλια του salvatore με τους απιστευτους φιλοσοφικους προβληματισμους τα εμαθα απο το baldur's gate και αυτο απο μονο του αρκει
 
Εμένα προσωπικά τα Video Games δεν με επηρέασαν ποτέ στο τι να διαβάσω, τι να δω, τι να γίνω όταν μεγαλώσω. Αλλά μέσω αυτών μου χαράχθηκε στο μυαλό να θέλω να μάθω ότι περισσότερο μπορώ για τους υπολογιστές και ειδικά για τα PC, έτσι από 2η Λυκείου μπήκα στο Τεχνικό Λύκειο για Προγραμματιστής όπου έμαθα τις πρώτες γλώσσες προγραμματισμού (Cobol, Pascal, Basic, Turbo Basic, κλπ κλπ) τότε με κάτι 8086 υπολογιστές και με τις μεγάλες 5.25 δισκέτες. Γενικά από τότε μπορώ να πω χαράχτηκε η πορεία μου στους υπολογιστές και με έκαναν να θέλω να μάθω όλο και περισσότερα για υπολογιστές όπως Graphics & Design, 3D Studio, Animation, Technical Issues, κλπ κλπ και έτσι όχι μόνο είχα μάθει πώς να στήνω και να λύνω έναν υπολογιστή αλλά και να περνάω ώρες να φτιάχνω δικά μου βιντεάκια, παιχνιδάκια μικρού μήκους, κλπ κλπ ώσπου τελικά οι υπολογιστές γίνανε ένα μεγάλο μέρος του επαγγελματικού μου προσανατολισμού και έτσι ποτέ στο παρελθόν δεν είχα πρόβλημα να βρω δουλειά σε ότι κλάδο ήθελα πάνω σε κομπιούτερ, είτε ήταν απλά γραμματειακή υποστήριξη, είτε προγραμματισμός, είτε 3D γραφιστική, κλπ. Και αυτό είναι ακόμα ένα πράγμα που «χτυπάω» και σήμερα στους γονείς μου που τόσα χρόνια μικρός στα ουφάδικα, στην Amiga, στο Mega Drive/SNES, στο PC που έπαιζα ΤΟΟΟΟΟΣΣΣΣΑΑΑΑ παιχνίδια και μου λέγανε «Με όλα αυτά θα γίνει κιμάς το μυαλό σου και όταν μεγαλώσεις θα γίνεις ένα τίποτα, ένας σκουπιδιάρης, ένας άστεγος, κλπ κλπ» και τώρα που είμαι ποιο πετυχημένος επαγγελματικά ακόμα και από τα 2 μεγαλύτερα αδέρφια μου που σπούδαζαν επι χρόνια σε πανεπιστήμια και τώρα είναι σε δουλειές που δεν είχαν καν σπουδάσει ακόμα τρίβουν τα μάτια τους.
 
Χάρη στα ξένα περιοδικά videogames έμαθα καλά Αγγλικά τα οποία τα είχα παρατήσει αρκετά νωρίς.

Χάρη στα PC games έμαθα να λειτουργώ, να συντηρώ και να επισκευάζω υπολογιστές, πολύ πριν γίνουν mainstream. Λόγω της μανίας μου να κάνω όλα τα games να δουλεύουν με όσο καλύτερες επιδόσεις γίνεται, ξεπέρασα και τους PCάκιδες φίλους μου όσον αφορά την γνώση και την επίλυση προβλημάτων, τόσο που μπορώ να το κάνω και επαγγελματικά.

Χάρη στην άνεση που κέρδισα στο να δουλεύω σε υπολογιστές, έμαθα πολύ γρήγορα το photoshop και κάποια άλλα προγράμματα και δούλεψα σαν γραφίστας αρκετά χρόνια, χωρίς να έχω πάει ποτέ σε σχολή.

Δυστυχώς, σε συνδυασμό με ότι ότι είμαι απόμακρος/κλειστός χαρακτήρας, οδήγησαν στο να μειωθούν πολύ οι κοινωνικές μου δραστηριότητες και να καταλήξω να κλείνομαι σπίτι, να προτιμώ να είμαι μόνος μου, να μην μπορώ να κάνω σχέσεις κλπ. Τα games ήταν κάτι σαν "φάρμακο" για όλο αυτό και αφού με κάνανε να περνάω καλά δεν προσπάθησα να διορθώσω την κατάσταση.
 
Σιγουρα, απο τη στιγμη που εχεις καποιο χομπι, επενδυεις σε αυτο, τοσο σε χρονο (θα μπορουσες να κανεις κατι αλλο, περισσοτερο ή λιγοτερο χρησιμο) οσο και σε χρημα (θα μπορουσες να κανεις οικονομιες για κατι αλλο). Επισης ειμαι σιγουρος οτι πολλοι απο μας, αν οχι ολοι, θα ειχαμε ευχηθει καποια στιγμη να μπορουσαμε να ασχοληθουμε επαγγελματικα με τα games, απο designer μεχρι reviewer. Βεβαια καποιοι το πραγματοποιησαν (οι υπολοιποι απο μας, οχι :Ρ)

Τα παραπανω βεβαια ειναι οι πιο άμεσοι τροποι που μας επηρρεαζει ενα χομπι, και ισχυουν γενικοτερα. Θα ηθελα να σ συζητησουμε για πιο έμμεσους και συγεκριμενους τροπους που μας επηρεασαν, οπως πχ. "Επειδη ειχα πορωθει με το Zelda βαλθηκα να μαθω Γιαπωνεζικα" ή πχ. "Δεν ειχα ανοιξει βιβλιο στη ζωη μου, αλλα οταν επαιξα το Shadow of the Comet πορωθηκα με τον Lovecraft" :P

@Wrathchild Μιας και ανεφερες Baldur's Gate και τα βιβλια του Salvatore, τα RPG που ειχα ψιλοδει μικρος στον υπολογιστη (αν και δεν ειχα ασχοληθει ιδιαιτερα) ηταν εναυσμα να ψαχτω λιγο με τα επιτραπεζια. Καταφερα να μπλεξω με κατι παρεες και να γνωρισω ολο αυτο το subculture, αν και δεν εκατσα να ασχοληθω με το lore και τη μυθολογια. Περασα παντως πολλες ευχαριστες ωρες και ξενυχτια για sessions :)

@Diogr πραγματικα σε ζηλευω. Η ζωη σου ειναι οπως ακριβως ονειρευομουν (υπεραισιοδοξα βεβαια) το μελλον μου οταν ημουν μικρος. Τα εμποδια μου ηταν το οτι δεν ειμαι δημιουργικος τυπος, και ουτε μου ειναι ευκολο να μαθω κατι μονος μου. Δηλ. για μενα δεν παιζει το "θα στρωθω και θα μαθω προγραμματισμο/3d Studio" ή "θα στρωθώ και θα φτιαξω ενα ερασιτεχνικο game" οσο αι αν το ονειρευομουν αυτο ωρες-ωρες. Απλα δε γινεται. Μπραβο παντως, ειλικρινα συγχαρητηρια και respect :D

Imgema είπε:
Δυστυχώς, σε συνδυασμό με ότι ότι είμαι απόμακρος/κλειστός χαρακτήρας, οδήγησαν στο να μειωθούν πολύ οι κοινωνικές μου δραστηριότητες και να καταλήξω να κλείνομαι σπίτι, να προτιμώ να είμαι μόνος μου, να μην μπορώ να κάνω σχέσεις κλπ. Τα games ήταν κάτι σαν "φάρμακο" για όλο αυτό και αφού με κάνανε να περνάω καλά δεν προσπάθησα να διορθώσω την κατάσταση.
Δεν ξερω απο ψυχολογια, και μπορει να κανω και λαθος, αλλα πιστευω οτι απαξ και εχεις την προδιαθεση, τα games ηταν απλα το "φαρμακο" οπως ειπες, και οχι η αιτια. Δηλαδη πιστευω οτι αν δεν υπηρχαν τα video games, θα εβρισκες καποιο αλλο "φαρμακο" (διαβασμα, ταινιες, κατασκευες) για να καλλιεργησεις την προδιαθεση που ειχες στο κλεισιμο.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Με μία λέξη καθοριστικά. Aνάκαθεν έπαιζα πολύ καθώς ήταν το μόνο είδος παιχνιδιού που μπορούσα να ευχαριστηθώ μόνη μου, αλλά από τότε που ανακάλυψα τα Pokemon δεν αιστάνθηκα ποτέ ξανά μόνη. Μέχρι πρίν λίγα χρόνια ήταν η μόνη παρέα μου (και μιλάμε για εποχές που το multiplayer μέσω διαδυκτίου δεν φαινόταν ουτε στον ορίζοντα). Είχα συνεχώς μία περιπέτεια ν' ακολουθήσω και τα τερατάκια μου για συντροφιά, με τα οποία ακόμα δένομαι συναισθηματικά κι ας είναι ψεύτικα. Εννοείται ότι όταν κάνω new game στέλνω τ' αγαπημένα μου σε άλλη κασέτα ώστε να μην τα χάσω! Μαζί με τα Pokemon κι άλλα πολλά παιχνίδια όπως το Fate Axis, με μετέφεραν σε φαντασικους κόσμους και κυριολεκτιά έκαναν την φαντασία μου ν' ανοιχτεί πολύ. Κι ενώ κι εγώ είμαι πολύ κλειστός χαρακτήρας, με έκαναν πιό επικοινωνιακή καθως μου έδωσαν ένα θέμα κοινού ενδιαφέροντος στ' οποίο μπορώ πάντα να λέω την γνώμη μου και να είναι σεβαστή. Κοινως, σαν ένα εισειτήριο για κοινωνικές συναναστροφές.


Πέρα απ' αυτό, με βοήθησαν να μάθω εξαιρετικά αγγλικά, να κάνω γρήγορους μαθηματικούς υπολογισμούς και ν' αποκτήσω πολύ καλά αντανακλαστικά. Ε, θέλει προπόνηση για να μην χάνεις τίποτα απ' όσα συμβαίνουν στο οπτικό σου πεδίο!
 
Μέχρι κάποια ηλικία σίγουρα μας επηρέασαν διότι τότε είχαμε το χρόνο και την διάθεση να το ψάξουμε. Ενδεικτικά μέχρι πριν μια δεκαετία + έψαχνα ιστορικά στοιχεία πίσω από τις αντίστοιχες εκδόσεις του cod με θέμα τον Β'ΠΠ!

Το έκανα θυμάμαι και με το pirates που έπαιζα στον 6128 και την amiga όπου είχα διαβάσει σχετικά βιβλία!

Επίσης μας επηρέασαν ως παιδιά και στην βελτίωση των γνώσεων μας πάνω στην αγγλική γλώσσα! Τότε θέλαμε να ξέρουμε ακριβώς τι σημαίνει αυτό που βλέπουμε! Από εκεί και πέρα δεν νομίζω ότι με επηρέασαν κάπου αλλού ιδιαίτερα!
 
Diogr είπε:
Εμένα προσωπικά τα Video Games δεν με επηρέασαν ποτέ στο τι να διαβάσω, τι να δω, τι να γίνω όταν μεγαλώσω. Αλλά μέσω αυτών μου χαράχθηκε στο μυαλό να θέλω να μάθω ότι περισσότερο μπορώ για τους υπολογιστές και ειδικά για τα PC, έτσι από 2η Λυκείου μπήκα στο Τεχνικό Λύκειο για Προγραμματιστής όπου έμαθα τις πρώτες γλώσσες προγραμματισμού (Cobol, Pascal, Basic, Turbo Basic, κλπ κλπ) τότε με κάτι 8086 υπολογιστές και με τις μεγάλες 5.25 δισκέτες. Γενικά από τότε μπορώ να πω χαράχτηκε η πορεία μου στους υπολογιστές και με έκαναν να θέλω να μάθω όλο και περισσότερα για υπολογιστές όπως Graphics & Design, 3D Studio, Animation, Technical Issues, κλπ κλπ και έτσι όχι μόνο είχα μάθει πώς να στήνω και να λύνω έναν υπολογιστή αλλά και να περνάω ώρες να φτιάχνω δικά μου βιντεάκια, παιχνιδάκια μικρού μήκους, κλπ κλπ ώσπου τελικά οι υπολογιστές γίνανε ένα μεγάλο μέρος του επαγγελματικού μου προσανατολισμού και έτσι ποτέ στο παρελθόν δεν είχα πρόβλημα να βρω δουλειά σε ότι κλάδο ήθελα πάνω σε κομπιούτερ, είτε ήταν απλά γραμματειακή υποστήριξη, είτε προγραμματισμός, είτε 3D γραφιστική, κλπ. Και αυτό είναι ακόμα ένα πράγμα που «χτυπάω» και σήμερα στους γονείς μου που τόσα χρόνια μικρός στα ουφάδικα, στην Amiga, στο Mega Drive/SNES, στο PC που έπαιζα ΤΟΟΟΟΟΣΣΣΣΑΑΑΑ παιχνίδια και μου λέγανε «Με όλα αυτά θα γίνει κιμάς το μυαλό σου και όταν μεγαλώσεις θα γίνεις ένα τίποτα, ένας σκουπιδιάρης, ένας άστεγος, κλπ κλπ» και τώρα που είμαι ποιο πετυχημένος επαγγελματικά ακόμα και από τα 2 μεγαλύτερα αδέρφια μου που σπούδαζαν επι χρόνια σε πανεπιστήμια και τώρα είναι σε δουλειές που δεν είχαν καν σπουδάσει ακόμα τρίβουν τα μάτια τους.
σε αυτο εχουμε πολλες ομοιοτητες. Και εγω ασχοληθηκα επαγγελματικα με τους Η/Υ με εναυσμα τα παιχνιδια. Αν αυτο δεν ειναι life changing τοτε τι ειναι ε;;

Φαντασου οτι ηθελα να περασω στρατιωτικες σχολες και τα παιχνιδια μου αλλαξαν τελειως επαγγελματικο προσανατολισμο
 
Ναί, σαφέστατα με επηρέασαν τα διάφορα video/computer games !! Ασχολιόμουν με πάθος απο πιτσιρικάς με αυτά, και συνεχίζω ακόμα και σήμερα. (όποτε βρίσκω ελεύθερο χρόνο). Μέσω των games είχα την πρώτη "ώθηση" να ασχοληθώ σοβαρότερα με υπολογιστές, και βέβαια υπάρχει και η βοήθεια στο θέμα της αγγλικής γλώσσας (αν και δεν θα επεκταθώ εκεί, διότι αυτό το θέμα το καλύψαμε στο thread για το οποίο έβαλε link αρχικά ο Rakeesh).

Oσο για εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, δεν το συζητάμε !! Ειδικά σε παιχνίδια στρατηγικής ή simulators (ή ακόμα και απο games βασισμένα σε βιβλία) μάθαινα πολλά πράγματα διαβάζοντας τα manuals, και απο εκεί και πέρα την σχετική βιβλιογραφία - αν επιθυμούσα να εμβαθύνω περισσότερο.

Π.χ. για παιχνίδια όπως το Tai-Pan, είχα αγοράσει και το βιβλίο. Σε simulators γινόταν απλά πανικός: Μάθαινα λεπτομέρειες για οπλικά συστήματα αεροπλάνων, τανκς, υποβρυχίων, για λειτουργίες radar, τεχνικές μάχης, και πολλά άλλα (ακόμα και κάποιες βασικές ιατρικές πληροφορίες απο παιχνίδια σαν το Life & Death). Χαρακτηριστικά θυμάμαι την εποχή που γινόταν ο πόλεμος στο Ιράκ, έλεγαν στις ειδήσεις για "απεμπλουτισμένο ουράνιο", και ο όρος μου ήταν ήδη γνωστός απο το Tank Platoon !!

Επίσης για games με κάποιο ιστορικό θέμα, αντλούσα πολλές πληροφορίες. Π.χ. για τους robber barons στο Railroad Tycoon, για τους διάφορους διάσημους πειρατές της εποχής στο Pirates!, για Αλ Καπόνε, Τζώννυ Τόρριο, και Μπιγκ Τζιμ Κολοσίμο στο King of Chicago, για τους Rangers στο Airborne Ranger, για την περίοδο της φεουδαρχικής Ιαπωνίας στο Sword of the samurai, και βέβαια τι να πούμε και για πολλά ακόμα strategy games, όπου υπήρχαν πληροφορίες για την μάχη της Βρεττανίας, για την "Αλεπού της ερήμου", για το Βατερλώ, Μποροντίνο, Tραφάλγκαρ, Ρορκς Ντριφτ, μάχη του Χέιστινγκς, συμμαχική εισβολή στην Νορμανδία, μάχες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Γκέττυσμπεργκ, επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας, μάχη των Αρδεννών, Kορέα, Αραβο-Ισραηλινοί πόλεμοι, Βιετνάμ...

Σαν special ρετρο-ανάμνηση θα αναφέρω μία περίοδο που έπαιζα Storm across Europe, και ταυτόχρονα διάβαζα μία σειρά βιβλίων για την γερμανική εισβολή στη Ρωσία, μέχρι την πτώση του Βερολίνου & έπειτα. Κάποια μέρα ήρθαν δύο φίλοι στο σπίτι. Ο ένας βλέπει τα βιβλία σε μία άκρη του γραφείου, και ρωτάει "τι είναι αυτά;" Oπότε ο άλλος του απαντάει: "ο billy διαβάζει να μάθει που απέτυχε ο Χίτλερ, για να πετύχει αυτός" !! :rofl: (εννοείται ότι λιώσαμε στο γέλιο...)

Ακόμα και σήμερα απολαμβάνω να παίζω games που συνοδεύονται απο νουβέλες (η βασίζονται σε κάποιο βιβλίο), ή παιχνίδια με ογκώδη τεχνικά manuals στα οποία μπορώ να "βυθιστώ" πριν παίξω. (...αν και δύσκολα πιά τα καταφέρνω, διότι πλέον ο ελεύθερος χρόνος είναι λιγοστός...)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
wrathchild_78 είπε:
σε αυτο εχουμε πολλες ομοιοτητες. Και εγω ασχοληθηκα επαγγελματικα με τους Η/Υ με εναυσμα τα παιχνιδια. Αν αυτο δεν ειναι life changing τοτε τι ειναι ε;;Φαντασου οτι ηθελα να περασω στρατιωτικες σχολες και τα παιχνιδια μου αλλαξαν τελειως επαγγελματικο προσανατολισμο
Εγώ δεν είχα όμως σχέδια πρίν τα παιχνίδια για το μέλλον μου. Άρα δεν έγινε κάποια αλλαγή στην ζωή μου. Απλά όλα αυτά δώσανε έναν δρόμο για το μέλλον για εμένα.
 
Καταρχην με επηρεασαν οσον αφορα την αγγλικη γλωσσα ο μοναδικος λογος που πηγα φροντιστηριο αγγλικων ηταν για να μαθω να καταλαβαινω αγγλικα και να παιζω τα αγαπημενα μου jrpg's που μετα τα arcades ειναι το αγαπημενο μου ειδος στα videogames.Δεν με ενδιεφερε να μαθω να γραφω αγγλικα παρα μονο να διαβαζω και να καταλαβαινω γιαυτο ημουνα και αδιαφορος γενικοτερα ουτε ασκησεις εγραφα,συνεχεια μαλωνα με την καθηγητρια κλπ αλλα δεν με ενοιαζε.Τελικα αυτο που ηθελα το πετυχα οποτε παμε παρακατω.Το να δω κατι ιστορικο κλπ οπως διαβασα σε αλλα posts και μετα να ψαχνω σε εγκυκλοπαιδιες να τα βρω δεν υπηρχε περιπτωση εδω δεν διαβαζα για το σχολειο εγκυκλοπαιδιες θα διαβαζα :P Γενικοτερα παντως τα Videogames και κυριως τα arcades επηρεασαν παρα πολυ την ζωη μου και κατα καποιον τροπο ειμαι και γω οπως τον ηρωα απο την προσφατη ταινια Pixels μονο που εγω δεν εχω κολητο τον προεδρο της αμερικης και δεν προκειται να σωσω τον κοσμο απο εξωγηινα οντα που πηραν την μορφη χαρακτηρων απο τα videogames:P

Τελειωνε το σχολειο πετουσα την τσαντα και ετρεχα στα arcades τελειωνε το φαγητο και πηγαινα στα arcades δεν διαβαζα τιποτα και πηγαινα στα arcades και γενικα περα απο ολα τα αλλα που ειχα στην ζωη μου και στην καθημερινοτητα μου ολα τα υπολοιπα ηταν arcades,arcades,arcades μεχρι και στον υπνο arcades σκεφτομουνα και ειχα γεμισει και γω δεν ξερω ποσα τετραδια να σχεδιαζω patterns και χιλια δυο αλλα για το pacman,πως θα κινηθω στης πιστες στο Donkey kong για μεγαλητερο Highscore και γενικοτερα ενα σωρο πραγματα για ολα τα arcades που επαιζα.Μπορει δεκαδες ατομα να με ειχαν για θεο,να καθομουνα να παιξω και γυρω γυρω να μαζευοταν πανω απο 20 ατομα καθε φορα και πολλοι απο αυτους να ειχαν και μπλοκακια να κρατανε και σημειωσης ομως αν μπορουσα να γυρισω το χρονο πισω θα αλαζα καποια απο αυτα και κυριως θα εδεινα μεγαλητερη βαση στο σχολειο γιατι θα μπορουσα να ειμαι πιο ανετα τωρα απ'οτι ειμαι και δεν μιλαω απαραιτητα για το οικονομικο αλλα κυριως για τον ελευθερο χρονο που θα ειχα αν εκανα καποια αλλη δουλεια περα απο αυτη που κανω τωρα που ελευθερο χρονο για να ασχοληθω με τα αγαπημενα μου videogames εχω μετα της 12 το βραδυ.Οποτε σιγουρα επηρεασαν την ζωη μου σε μεγαλο βαθμο τα videogames γιατι σημερα θα μπορουσε να ηταν πολυ διαφορετικη απ'οτι ειναι.
 
Λένε πως το tetris είχε σχεδιαστεί για να εκπαιδεύουν τους στρατιώτες του Ρώσικου στρατού, έτσι ώστε να μπορούν να παίρνουν γρήγορα αποφάσεις σε στιγμές πίεσης.

Τους Ρώσους δεν ξέρω αν τους βοήθησε εντέλει, εμένα όμως με βοήθησε πολύ :)
 
theoritikos είπε:
Λένε πως το tetris είχε σχεδιαστεί για να εκπαιδεύουν τους στρατιώτες του Ρώσικου στρατού, έτσι ώστε να μπορούν να παίρνουν γρήγορα αποφάσεις σε στιγμές πίεσης.Τους Ρώσους δεν ξέρω αν τους βοήθησε εντέλει, εμένα όμως με βοήθησε πολύ :)
Εμένα με βοήθησε πολύ όταν δούλευα σε super market για λίγα χρόνια. Μπορούσα να χωρέσω εμπόρευμα μέσα στο μεγάλο καρότσι (που χρησιμοποιούν οι υπάλληλοι) που οι άλλοι θα ήθελαν παλέτα, γιατί δεν άφηνα κενά :P
 
Imgema είπε:
Εμένα με βοήθησε πολύ όταν δούλευα σε super market για λίγα χρόνια. Μπορούσα να χωρέσω εμπόρευμα μέσα στο μεγάλο καρότσι (που χρησιμοποιούν οι υπάλληλοι) που οι άλλοι θα ήθελαν παλέτα, γιατί δεν άφηνα κενά :P
Χμμ δεν θα έλεγα οτι ισχύει το ίδιο και στην δικιά μου περίπτωση :)

Όμως όταν είμαι σε μια ομάδα ατόμων και πρέπει να πάρουμε μια απόφαση γρήγορα, οι άλλοι χρειάζονται λίγο χρόνο παραπάνω να το σκεφτούνε.
 
Α ναι!

Καποια παιχνιδια οπου παιζει ρολο το alignment με εκαναν να αναπτυξω ενα... εμ... δονκιχωτικο αισθημα τιμης :D Ενα απο αυτα ηταν πχ το Quest for Glory II, οπου βρηκα πολυ ενδιαφερον το gameplay του Paladin, οπου υπαρχει το Honor ως βαθμολογια. Σε καποια σημεια πχ εχεις τη δυνατοτητα να σκοτωσεις ενα αντιπαλο ενω ειναι αοπλος, οποτε ειναι υποχρεωτικο να τους δωσεις οπλο προκειμενου να τους νικησεις "τιμια", αλλιως χανεις το βαθμο του Paladin.

Ο συνωνοματος Rakeesh ενω εκπαιδευει τον παικτη, λεει ενα τσιτατο που μου εμεινε: without Honor there is no triumph, with Honor there is no defeat. Αυτο που καταλαβα ειναι οτι αν νικησεις με ατιμια, η νικη δεν σου αξιζει, και, παρομοιως, αν πολεμησεις τιμια, εισαι νικητης ακομα κι αν χασεις.

bud.gif


Ναι οκ, αυτα τα μηνυματα τα λαμβανουμε απο το κατηχητικο, τα κομικς, τα παιδικα, τα σπορ κλπ, αλλα εμενα μου εμεινε το βιντεοπαιχνιδι :P
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
χαχα κοιτα που τα παιχνιδια καποιες φορες διδασκουν καλυτερα και απο γονεις/φιλους....Λενε κατι και σου κανει κλικ για παντα.
 
Πίσω
Μπλουζα