Ναι! Ήταν ολόκληροι μηχανισμοί-κουβούκλια. Μέσα τους έβαζαν τις διαφημιστικές αφίσες σε ρολό, το οποίο περιστρεφόταν και ανά τακτά χρονικά διαστήματα, της τάξης των 15-20 δευτερολέπτων, άλλαζε το διαφημιστικό μήνυμα. Είχαν περίπου 3-4 καταχωρήσεις. Τα μεγάλα κουτιά που τοποθετούνταν επάνω σε κεντρικούς δρόμους είχαν και μια μεγάλη κολόνα για να στηρίζονται και να φαίνονται από ψηλά.
Μικρότερης κλίμακας, αλλά της ίδιας τεχνικής, ήταν και οι στάσεις των εωφορείων, όπως σε μερικά σημεία του κέντρου υπάρχουν και σήμερα.
Της ίδιας λογικής, δηλαδή της εναλλαγής 3 διαφημιστικών μηνυμάτων στο ίδιο ταμπλό, ήταν και αλλες διαφημιστικές καταχωρήσεις σε μεγαλύτερα πάνελ, κυρίως σε κεντρικές αρτηρίες (πχ. Ποτάμι). Εκεί ήταν ένα ξύλινο πλαίσιο (και όχι μεταλλικός σκελετός όπως στις παραπάνω) όπου ο μηχανισμός του αποτελούνταν από λωρίδες τριγωνικού σχήματος, οι οποίες περιστρέφονταν και παρουσίαζαν αντίστοιχα 3 διαφημίσεις, 1 για κάθε πλευρά του τριγώνου (μπορεί να ήταν και τετράγωνος ο μηχανισμος; ξερει κανεις ή λάθος θυμάμαι; ). Επάνω σε κάθε λωρίδα κολλούσαν την αντιστοιχη λωρίδα της διαφημιστικής αφίσας, για να σχηματιστεί η αφίσα, με προσοχή για να μπορούν να συγχρονίζονται στην καθε περιστροφή του μηχανισμού.
Πλέον αυτή η τεχνική διαφήμισης έχει αρχίσει και εκλείπει. Ήδη δήμοι της Αθήνας έχουν κατεβάσει αυτά τα πλαίσια, λόγω των αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων τα οποία είχαν προκληθεί εξ'αιτίας τους (είτε λόγω απόσπασης της προσοχής, είτε επειδή οδηγοί έπεφταν επάνω τους). Κανονικά πλέον απαγορεύεται κάθε διαφημιστική καταχώριση που βρίσκεται κάθετα στο δρόμο, δηλαδή κατά μέτωπο του οδηγού, ώστε να μην αποσπάται άμεσα η προσοχή του.
Αντίστοιχη μόδα που κράτησε λίγο, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ήταν οι οθόνες LED που προεβαλλαν διαφημιστικά μηνύματα. Κι αυτές τις πήρε η μπάλα.
Πάντως η κατάσταση με τις διαφημιστικές πινακίδες είχε παραγίνει στη δεκαετία του 1990. Θυμάμαι ότι είχαν κατακλύσει τον τόπο αυτά τα πλαίσια, είτε απλά ξύλα που πάνω τους κολλούσαν τις διαφημίσεις (μια τεράστια αφίσα κομμένη σε μικρότερες αφίσες, που κολλούσαν τα κομμάτια (συνήθως στραβα) για να σχηματίσουν τη μεγαλύτερη). Πλέον είχε καταντήσει η οδήγηση σα να ξεφυλλίζεις ιλουστρασιόν περιοδικό. Και δωσ'του οι διαφημίσεις της Μπένετον, και δωσ'του οι διαφημισεις ποτων και τσιγάρων. Σου αποσπουσαν την προσοχη, αλλα η αλήθεια να λεγεται: ήταν επιβλητικες! Σε μαγευαν! Και ειδικά ενα παιδικό μάτι, που καθεται στο πίσω κάθισμα και χαζευει τη διαδρομη, αποσβολωνόταν. Μου άρεσε πάντα να τις χαζεύω, μάθαινα πού είναι ποιά διαφήμιση και ενθουσιαζομουν οταν εβλεπα ότι κάπου έμπαινε μια καινουρια και έλεγα πότε θα ξαναπερασουμε να τη δω καλυτερα. Βέβαια, πολλες φορες τα σημεία όπου εβαζαν τις αφισες βρωμιζαν από σκουπίδια ή απο παλιές σκισμένες αφίσες που πετιοντουσαν κατω τους.
