retrofan
RetroMasteR
- Joined
- 14 Δεκ 2009
- Μηνύματα
- 1.229
- Αντιδράσεις
- 417
Κλειστοί δρόμοι
ΕΤ2 -1988
RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%AF_%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9_(1988))
Αναρωτιέμαι αν θυμάται κάποιος αυτή τη σειρά αυτή της κρατικής τηλεόρασης με τον Αντώνη Θεοδωρακόπουλο και την Κατερίνα Μαραγκού.
Από τις προσεγμένες σειρές εποχής με εξαιρετικό καστ ηθοποιών, βασίζεται σε μια νουβέλα του Παύλου Νιρβάνα, το "Αγριολούλουδο".
Ο νεαρός γιατρός Άλκης επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από σπουδές στη Γερμανία. Στην Αθήνα τον περιμένουν ο θείος του (εντυπωσιακό το σαρκαστικό και ταυτόχρονα αυτοσαρκαστικό παίξιμο του Μοσχίδη) με την αρκετά νεώτερη σύζυγό του Καίτη (Τζένη Ρουσσέα). Η Καίτη, μυστικά ερωτευμένη με τον γοητευτικό ανιψιό και αποφασισμένη να του στήσει μια λαμπρή καριέρα, εξοργίζεται όταν ο Άλκης ερωτεύεται μια νεαρή κοπέλα. Μετά από αρκετή ίντριγκα καταφέρνει να τους χωρίσει και να στείλει τον Άλκη να γίνει γιατρός σ' ένα χωριό στη Ζάκυνθο μέχρι να ξεχαστεί η ιστορία.
Το παιχνίδι όμως αρχίζει και ξεφεύγει από τον έλεγχό της όταν ο Άλκης γνωρίζει εκεί τη Μαρία (Κατερίνα Μαραγκού), μια νεαρή κοπέλα του χωριού που ενσαρκώνει τη φυσική ομορφιά, μια εξυπνάδα και μια καλοσύνη εντελώς ανεπιτήδευτη, ένα σωστό "αγριολούλουδο". Μια συμπάθεια αναπτύσσεται μεταξύ τους που εξελίσσεται σ' έρωτα όταν ο Άλκης παθαίνει κλονισμό με τα νέα πως η κοπέλα που είχε ερωτευτεί στην Αθήνα αυτοκτόνησε. Ήταν έγκυος και θεώρησε ότι την είχε εγκαταλείψει μια και τα γράμματα που του ανακοίνωνε την εγκυμοσύνη είχαν παρακρατηθεί από τη θεία.
Αποφασισμένος να ξεκόψει από την υποκρισία της αστικής ζωής και ν' αναρρώσει κοντά στη φύση, συνδέεται με τη Μαρία και την παντρεύεται. Μετά από το πρώτο σοκ της ανακοίνωσης, η θεία Καίτη επανέρχεται με νέο σχέδιο.
Πρώτο βήμα να πείσει το ζευγάρι (τον Άλκη δηλαδή) να εγκατασταθεί στην Αθήνα για να μπορέσει να συνεχίσει την εξειδίκευσή του στην ιατρική. Ο Άλκης διστάζει και η Μαρία, καλόπιστα, τον πιέζει να δεχτεί. Επιστρέφουν και η θεία αρχίζει να κερδίζει έδαφος. Το αγριολούλουδο μαραίνεται μακριά από την εξοχή, η απλότητά της φαντάζει απλοϊκότητα, δεν μπορεί να σταθεί στους κοσμικούς κύκλους που την ρίχνει η θεία, ο Άλκης αρχίζει να τη βρίσκει βαρετή και βρίσκει ερωμένη στο πρόσωπο μιας βαλτής από την Καίτη καλλονής.
Όταν η θεία αποκαλύπτει θριαμβευτικά την απιστία του άντρα της στη Μαρία, αυτή επιστρέφει στο χωριό της, μαραζώνει και πεθαίνει. Ο Άλκης πάλι συνεχίζει τη ζωή του στην Αθήνα, κάτω από την "προστασία" και τον έλεγχο της Καίτης.
Σε αυτή τη σειρά όλοι ήταν ένας κι ένας. Να σκεφτείτε ότι στους δευτεραγωνιστικούς ρόλους έπαιζαν ονόματα όπως ο Χατζησάββας κι ο Τσιτσόπουλος.
Η Μαραγκού, παρόλο που ηλικιακά δεν ταίριαζε στην πολύ νέα ηρωϊδα που είχε φανταστεί ο Νιρβάνας, έβγαζε τέτοια ευαισθησία που σ' έκανε να το ξεχνάς. Και μια εξαιρετική μουσική της Καραϊνδρου έδενε απόλυτα με την ιστορία.
Ακόμα θυμάμαι την τελευταία σκηνή. Όπου ο Άλκης έχει γυρίσει μετανιωμένος στη Ζάκυνθο για να πετύχει τη Μαρία ετοιμοθάνατη. Κι όταν αυτή πεθαίνει στην αγκαλιά του, η μουσική σβήνει, ο ήχος παγώνει και μένει μόνο το στόμα του Θεοδωρακόπουλου ν' ανοίγει διάπλατα σ' ένα άφωνο ουρλιαχτό. Μετά βγαίνει το "ένα χρόνο αργότερα" και μας δείχνει έναν φτωχικό τάφο με μόνο τρεις πιστούς φίλους να παρευρίσκονται στο ετήσιο μνημόσυνο της Μαρίας ενώ ο Άλκης, γελαστός και κρατώντας από το μπράτσο τη θεία Καίτη, παρευρίσκεται σε χορό στην Αθήνα. Και οι φιγούρες των χορευτών σταματάνε, τα χρώματα αλλοιώνονται, η εικόνα γίνεται ασπρόμαυρη κι έτσι τελειώνει η σειρά.
Δεν ξέρω αν είναι η ωραιοποιημένη εικόνα που έχουμε όλοι για τα παιδικά μας χρόνια αλλά αρκετές φορές σκέφτομαι ότι τη συγκίνηση που βγάζανε σειρές της παλιάς κρατικής τηλεόρασης, όπως οι "Κλειστοί Δρόμοι", δεν την βγάζουν πια οι πολυέξοδες "δραματικές" σειρές που γυρίζονται.
ΕΤ2 -1988
RetroDB: http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%AF_%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9_(1988))
Αναρωτιέμαι αν θυμάται κάποιος αυτή τη σειρά αυτή της κρατικής τηλεόρασης με τον Αντώνη Θεοδωρακόπουλο και την Κατερίνα Μαραγκού.
Από τις προσεγμένες σειρές εποχής με εξαιρετικό καστ ηθοποιών, βασίζεται σε μια νουβέλα του Παύλου Νιρβάνα, το "Αγριολούλουδο".
Ο νεαρός γιατρός Άλκης επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από σπουδές στη Γερμανία. Στην Αθήνα τον περιμένουν ο θείος του (εντυπωσιακό το σαρκαστικό και ταυτόχρονα αυτοσαρκαστικό παίξιμο του Μοσχίδη) με την αρκετά νεώτερη σύζυγό του Καίτη (Τζένη Ρουσσέα). Η Καίτη, μυστικά ερωτευμένη με τον γοητευτικό ανιψιό και αποφασισμένη να του στήσει μια λαμπρή καριέρα, εξοργίζεται όταν ο Άλκης ερωτεύεται μια νεαρή κοπέλα. Μετά από αρκετή ίντριγκα καταφέρνει να τους χωρίσει και να στείλει τον Άλκη να γίνει γιατρός σ' ένα χωριό στη Ζάκυνθο μέχρι να ξεχαστεί η ιστορία.
Το παιχνίδι όμως αρχίζει και ξεφεύγει από τον έλεγχό της όταν ο Άλκης γνωρίζει εκεί τη Μαρία (Κατερίνα Μαραγκού), μια νεαρή κοπέλα του χωριού που ενσαρκώνει τη φυσική ομορφιά, μια εξυπνάδα και μια καλοσύνη εντελώς ανεπιτήδευτη, ένα σωστό "αγριολούλουδο". Μια συμπάθεια αναπτύσσεται μεταξύ τους που εξελίσσεται σ' έρωτα όταν ο Άλκης παθαίνει κλονισμό με τα νέα πως η κοπέλα που είχε ερωτευτεί στην Αθήνα αυτοκτόνησε. Ήταν έγκυος και θεώρησε ότι την είχε εγκαταλείψει μια και τα γράμματα που του ανακοίνωνε την εγκυμοσύνη είχαν παρακρατηθεί από τη θεία.
Αποφασισμένος να ξεκόψει από την υποκρισία της αστικής ζωής και ν' αναρρώσει κοντά στη φύση, συνδέεται με τη Μαρία και την παντρεύεται. Μετά από το πρώτο σοκ της ανακοίνωσης, η θεία Καίτη επανέρχεται με νέο σχέδιο.
Πρώτο βήμα να πείσει το ζευγάρι (τον Άλκη δηλαδή) να εγκατασταθεί στην Αθήνα για να μπορέσει να συνεχίσει την εξειδίκευσή του στην ιατρική. Ο Άλκης διστάζει και η Μαρία, καλόπιστα, τον πιέζει να δεχτεί. Επιστρέφουν και η θεία αρχίζει να κερδίζει έδαφος. Το αγριολούλουδο μαραίνεται μακριά από την εξοχή, η απλότητά της φαντάζει απλοϊκότητα, δεν μπορεί να σταθεί στους κοσμικούς κύκλους που την ρίχνει η θεία, ο Άλκης αρχίζει να τη βρίσκει βαρετή και βρίσκει ερωμένη στο πρόσωπο μιας βαλτής από την Καίτη καλλονής.
Όταν η θεία αποκαλύπτει θριαμβευτικά την απιστία του άντρα της στη Μαρία, αυτή επιστρέφει στο χωριό της, μαραζώνει και πεθαίνει. Ο Άλκης πάλι συνεχίζει τη ζωή του στην Αθήνα, κάτω από την "προστασία" και τον έλεγχο της Καίτης.
Σε αυτή τη σειρά όλοι ήταν ένας κι ένας. Να σκεφτείτε ότι στους δευτεραγωνιστικούς ρόλους έπαιζαν ονόματα όπως ο Χατζησάββας κι ο Τσιτσόπουλος.
Η Μαραγκού, παρόλο που ηλικιακά δεν ταίριαζε στην πολύ νέα ηρωϊδα που είχε φανταστεί ο Νιρβάνας, έβγαζε τέτοια ευαισθησία που σ' έκανε να το ξεχνάς. Και μια εξαιρετική μουσική της Καραϊνδρου έδενε απόλυτα με την ιστορία.
Ακόμα θυμάμαι την τελευταία σκηνή. Όπου ο Άλκης έχει γυρίσει μετανιωμένος στη Ζάκυνθο για να πετύχει τη Μαρία ετοιμοθάνατη. Κι όταν αυτή πεθαίνει στην αγκαλιά του, η μουσική σβήνει, ο ήχος παγώνει και μένει μόνο το στόμα του Θεοδωρακόπουλου ν' ανοίγει διάπλατα σ' ένα άφωνο ουρλιαχτό. Μετά βγαίνει το "ένα χρόνο αργότερα" και μας δείχνει έναν φτωχικό τάφο με μόνο τρεις πιστούς φίλους να παρευρίσκονται στο ετήσιο μνημόσυνο της Μαρίας ενώ ο Άλκης, γελαστός και κρατώντας από το μπράτσο τη θεία Καίτη, παρευρίσκεται σε χορό στην Αθήνα. Και οι φιγούρες των χορευτών σταματάνε, τα χρώματα αλλοιώνονται, η εικόνα γίνεται ασπρόμαυρη κι έτσι τελειώνει η σειρά.
Δεν ξέρω αν είναι η ωραιοποιημένη εικόνα που έχουμε όλοι για τα παιδικά μας χρόνια αλλά αρκετές φορές σκέφτομαι ότι τη συγκίνηση που βγάζανε σειρές της παλιάς κρατικής τηλεόρασης, όπως οι "Κλειστοί Δρόμοι", δεν την βγάζουν πια οι πολυέξοδες "δραματικές" σειρές που γυρίζονται.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
