SEBASTIAN
RetroActive
- Joined
- 7 Οκτ 2022
- Μηνύματα
- 437
- Αντιδράσεις
- 1.150
Σενάριο: Κώστας Πρετεντέρης
Σκηνοθεσία: Κώστας Καραγιάννης
Παραγωγή: Καραγιάννης-Καρατζόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Λάμπρος Κωνσταντάρας, Μάρω Κοντού, Ανδρέας Μπάρκουλης , Δήμος Σταρένιος , Άγγελος Μαυρόπουλος, Άρτεμις Τσάρμη , Χρήστος Καλαβρούζος, Μάκης Δεμίρης ,Μπάμπης Ανθόπουλος, Γιώργος Μοσχίδης , Σωτήρης Τζεβελέκος , Ντάνος Λυγίζος , Θόδωρος Κατσαδράμης , Μίτση Κωνσταντάρα,, Δημήτρης Ζακυνθινός , Δήμητρα Νομικού , Ειρήνη Κουμαριανού , Αλέκος Ζαρταλούδης , Μαρινέλλα (τραγούδι)
Υπόθεση: Μετά από επταετή κάθειρξη που είχε καταδικαστεί για κατάχρηση, ο Μάριος Δεληπέτρου βγαίνει από τη φυλακή. Η κατάχρηση για την οποία καταδικάστηκε έγινε για να βοηθήσει τον φίλο του Δημήτρη που είχε χάσει ένα μεγάλο ποσό στο καζίνο. Με το που βγαίνει από την φυλακή, προς μεγάλη του έκπληξη ένας άγνωστος σοφέρ τον παραλαμβάνει και τον οδηγεί σε μια βίλα. Μια μυστηριώδης γυναίκα η Δανάη που παριστάνει την χήρα σύζυγο του δήθεν νεκρού φίλου του Δημήτρη, τον πληροφορεί ότι ο άντρας της έκανε μεγάλη περιουσία στο Κονγκό και ορίζοντας τον μέτοχο της εταιρίας του αμέσως του αναλογούσε μια πολύ σημαντική περιουσία. Ο Μάριος αν και στην αρχή δύσπιστος, στην συνέχεια πείθεται ερωτεύεται τη Δανάη και, σε μια εκδρομή τους στην Ύδρα, αντικρίζει τον φίλο του να πουλάει παγωτά. Αμέσως αντιλαμβάνεται ότι η ιστορία του Κονγκό είναι παραμύθι και ο ίδιος θύμα καλοστημένης φάρσας και απάτης μαζί. Πίσω από τη απάτη βρισκόταν ο Αδαμόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας όπου εργαζόταν ο Μάριος, και τον οποίο ήθελε να τον ξαναπροσλάβει και λόγω της καταδίκης του να του φορτώσει πολύ εύκολα τις δικές του καταχρήσεις. Ο Αδαμόπουλος συλλαμβάνεται στο αεροδρόμιο, και ο Μάριος παίρνει τη θέση του στην εταιρεία, και παντρεύεται τη Δανάη η οποία υπηρετούσε στην πραγματικότητα στην Υπηρεσία προστασίας εθνικού νομίσματος και η αποστολή της ήταν να ξεμπροστιάσει τις απάτες και καταχρήσεις του Αδαμόπουλου.
Σχόλια: Πανέξυπνη κωμωδία ευρηματικών καταστάσεων και ανατροπών που φέρνει την υπογραφή του πολύ σημαντικού σεναριογράφου Κώστα Πρετεντέρη ο οποίος μας είχε χαρίσει τόσες σημαντικές τηλεοπτικές σειρές (Γειτονιά μας, Εκείνες και εγώ κλπ). Το σενάριο από την αρχή κερδίζει απόλυτα τον θεατή και έχει στην πορεία ανατροπές και συμβάντα που με την κωμική τους πλευρά και το ευρηματικό τους περιεχόμενο, συνηγορούν απόλυτα στην επιτυχία του φιλμ. Παρεμπιπτόντως η σκηνοθεσία του Κώστα Καραγιάννη κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα, κάτι που κατά την προσωπική μου άποψη δεν μας είχε συνηθίσει στις ταινίες του ο εν λόγω σκηνοθέτης, αλλά στην συγκεκριμένη ταινία απέδωσε εντυπωσιακά και το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο. Αυτό φάνηκε πάρα πολύ στην κωμική αύρα, στις αστείες γκριμάτσες και στην άψογη σκηνική παρουσία των ηθοποιών που προκαλούσαν αβίαστα το γέλιο. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο Κωνσταντάρα-Κοντού κυριολεκτικά έθελξε, στηριζόμενοι όχι μόνο στο πλούσιο υποκριτικό τους ταλέντο, αλλά και στην άψογη χημεία που υπήρχε μεταξύ τους , η οποία είχε οικοδομηθεί και από άλλες ταινίες που συμπρωταγωνιστούσαν. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί εξίσου αγαπημένοι και είναι λογικό γιατί πρόκειται για αγαπημένες φιγούρες ηθοποιών που μέσα από τις τηλεοπτικές δουλειές αγαπήθηκαν πολύ από το τηλεοπτικό κοινό αν σκεφτούμε σε πόσες αξέχαστες σειρές της δεκαετίας του ’70 συμμετείχαν. Και αναφέρομαι στους Δεμίρη, Ανθόπουλο, Κατσαδράμη, και Μίτση Κωνσταντάρα. Υπέροχα τα εξωτερικά πλάνα από την Αθήνα της δεκαετίας του ’70, μια Αθήνα που δεν υπάρχει πια (π.χ. Αεροδρόμιο του Ελληνικού), αλλά και εσωτερικές σκηνές όπως στο φημισμένο ξενοδοχείο Πεντελικό, αλλά και πλάνα από τις πανέμορφες σχολικές εορτές με τις παραδοσιακές εθνικές ενδυμασίες σε μια εποχή που φαντάζει τόσο ρομαντική και απόμακρη για τα σημερινά δεδομένα. Το κερασάκι στην τούρτα αποτέλεσε ασφαλώς το ζωντανό κολάζ των υπέροχων πλάνων από το πανέμορφο και κοσμοπολίτικο νησί της Ύδρας.
Επικές στιγμές του φιλμ:
1) Τα αρχικά πλάνα της ταινίας από το κελί του Κωνσταντάρα παρουσιάζουν μια μάλλον εξωραισμένη εικόνα των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, γιατί δεν νομίζω πως οι ανέσεις που παρουσιάζονται στην ταινία ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αnyway η αρχοντική φινέτσα του Λάμπρου μας και η καλοσυνάτη έως καλοκάγαθη αύρα του που μόνο σε κατάδικο-καταχραστή δεν παραπέμπουν, λειτουργεί πάρα πολύ όμορφα στο εισαγωγικό μέρος της ταινίας και προδιαθέτει για εξίσου ανάλογη όμορφη συνέχεια στο φιλμ.
2) Το μάλλον too much καλοκαιρνό ντύσιμο του Λάμπρου στην Ύδρα (σακάκι μετά ζιβάγκου), καλοκαιράτικα σε νησί.Φυσικά από ένα σημείο και πέρα περνάει απαρατήρητο, αν αναλογιστούμε την ξεκαρδιστική σκηνή που ο εμβρόνητος Λάμπρος βλέπει τον…πολυεκατομμυριούχο Μπάρκουλη που πλούτισε στο Κογκό και του χάρισε ματά θάνατον αμύθητη περιουσία να πουλάει παγωτά στην Ύδρα! Φυσικό και επόμενο να τον κυνηγήσει για να τον πνίξει και να μπει στην φυλακή οριστικά!
3) Το πολύ όμορφο νυχτερινό πλάνο σε μουσικό κέντρο με την υπέροχη και κορυφαία κατ΄ εμέ ερμηνεύτρια Μαρινέλα, η οποία έδωσε εντυπωσιακά διαπιστευτήρια του μαγικού ταλέντου της και της υπέροχης φωνής της. Να είναι πάντα καλά με υγεία πάνω από όλα με αφορμή την πρόσφατη πρεριπέτεια της, που εύχομαι ολόψυχα να ξεπεραστεί και να βγεί πιο δυνατή όπως της αξίζει.
4) Το πολύ σπαρταριστό σημείο της ταινίας που προκαλεί γέλιο μέχρι δακρύων, είναι η επίσκεψη του Κωνσταντάρα στον ψυχίατρο που ενσαρκώνει ο καλός ηθοποιός Μοσχίδης. Οι γκριμάτσες, τα μειδιάματα και η γενικότερη εικόνα του Μοσχίδη προκαλούν ασυγκράτητο γέλιο και ειδικά όταν χτυπάει με το σφυρί ως επιστημονικό εργαλείο το πόδι του Λάμπρου.
5) Τα γεμάτα αθωοότητα και αγνότητα ψυχής βλέματα των δυο μικρών παιδιών όταν κοιτάζουν το πρωταγωνιστικό ζεύγος να αγκαλιάζεται και να φιλιέται. Δείγμα μιας μάλλον μακρινής όχι μόνο χρονικά αλλά και από διαμόρφωση, εξέλιξη και κατάληξη των ανθρωπίνων συναισθημάτων και χαρακτήρων. Με την πάροδο των χρόνων τα πάντα αποδομήθηκαν και εξανεμίστηκαν και κυριαρχεί η νοσηρότητα και η τοξικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις. Βλέποντας τις άδολες εκφράσεις των δυο παιδιών, ενσαρκώνεται περίτρανα η πεποίθηση πως ήταν η κοινωνία μας και πως κατάντησε. Μια μικρογραφία που είναι αρκετή έστω και αν πρόκειται για δυο μικρά παιδιά που εκ των πραγμάτων η ψηχή τους είναι άδολη. Έχω αμφιβολίες για την ίδια ηλικιακή κατηγορία σήμερα.
Σκηνοθεσία: Κώστας Καραγιάννης
Παραγωγή: Καραγιάννης-Καρατζόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Λάμπρος Κωνσταντάρας, Μάρω Κοντού, Ανδρέας Μπάρκουλης , Δήμος Σταρένιος , Άγγελος Μαυρόπουλος, Άρτεμις Τσάρμη , Χρήστος Καλαβρούζος, Μάκης Δεμίρης ,Μπάμπης Ανθόπουλος, Γιώργος Μοσχίδης , Σωτήρης Τζεβελέκος , Ντάνος Λυγίζος , Θόδωρος Κατσαδράμης , Μίτση Κωνσταντάρα,, Δημήτρης Ζακυνθινός , Δήμητρα Νομικού , Ειρήνη Κουμαριανού , Αλέκος Ζαρταλούδης , Μαρινέλλα (τραγούδι)
Υπόθεση: Μετά από επταετή κάθειρξη που είχε καταδικαστεί για κατάχρηση, ο Μάριος Δεληπέτρου βγαίνει από τη φυλακή. Η κατάχρηση για την οποία καταδικάστηκε έγινε για να βοηθήσει τον φίλο του Δημήτρη που είχε χάσει ένα μεγάλο ποσό στο καζίνο. Με το που βγαίνει από την φυλακή, προς μεγάλη του έκπληξη ένας άγνωστος σοφέρ τον παραλαμβάνει και τον οδηγεί σε μια βίλα. Μια μυστηριώδης γυναίκα η Δανάη που παριστάνει την χήρα σύζυγο του δήθεν νεκρού φίλου του Δημήτρη, τον πληροφορεί ότι ο άντρας της έκανε μεγάλη περιουσία στο Κονγκό και ορίζοντας τον μέτοχο της εταιρίας του αμέσως του αναλογούσε μια πολύ σημαντική περιουσία. Ο Μάριος αν και στην αρχή δύσπιστος, στην συνέχεια πείθεται ερωτεύεται τη Δανάη και, σε μια εκδρομή τους στην Ύδρα, αντικρίζει τον φίλο του να πουλάει παγωτά. Αμέσως αντιλαμβάνεται ότι η ιστορία του Κονγκό είναι παραμύθι και ο ίδιος θύμα καλοστημένης φάρσας και απάτης μαζί. Πίσω από τη απάτη βρισκόταν ο Αδαμόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας όπου εργαζόταν ο Μάριος, και τον οποίο ήθελε να τον ξαναπροσλάβει και λόγω της καταδίκης του να του φορτώσει πολύ εύκολα τις δικές του καταχρήσεις. Ο Αδαμόπουλος συλλαμβάνεται στο αεροδρόμιο, και ο Μάριος παίρνει τη θέση του στην εταιρεία, και παντρεύεται τη Δανάη η οποία υπηρετούσε στην πραγματικότητα στην Υπηρεσία προστασίας εθνικού νομίσματος και η αποστολή της ήταν να ξεμπροστιάσει τις απάτες και καταχρήσεις του Αδαμόπουλου.
Σχόλια: Πανέξυπνη κωμωδία ευρηματικών καταστάσεων και ανατροπών που φέρνει την υπογραφή του πολύ σημαντικού σεναριογράφου Κώστα Πρετεντέρη ο οποίος μας είχε χαρίσει τόσες σημαντικές τηλεοπτικές σειρές (Γειτονιά μας, Εκείνες και εγώ κλπ). Το σενάριο από την αρχή κερδίζει απόλυτα τον θεατή και έχει στην πορεία ανατροπές και συμβάντα που με την κωμική τους πλευρά και το ευρηματικό τους περιεχόμενο, συνηγορούν απόλυτα στην επιτυχία του φιλμ. Παρεμπιπτόντως η σκηνοθεσία του Κώστα Καραγιάννη κινείται σε πολύ υψηλά επίπεδα, κάτι που κατά την προσωπική μου άποψη δεν μας είχε συνηθίσει στις ταινίες του ο εν λόγω σκηνοθέτης, αλλά στην συγκεκριμένη ταινία απέδωσε εντυπωσιακά και το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο. Αυτό φάνηκε πάρα πολύ στην κωμική αύρα, στις αστείες γκριμάτσες και στην άψογη σκηνική παρουσία των ηθοποιών που προκαλούσαν αβίαστα το γέλιο. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο Κωνσταντάρα-Κοντού κυριολεκτικά έθελξε, στηριζόμενοι όχι μόνο στο πλούσιο υποκριτικό τους ταλέντο, αλλά και στην άψογη χημεία που υπήρχε μεταξύ τους , η οποία είχε οικοδομηθεί και από άλλες ταινίες που συμπρωταγωνιστούσαν. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί εξίσου αγαπημένοι και είναι λογικό γιατί πρόκειται για αγαπημένες φιγούρες ηθοποιών που μέσα από τις τηλεοπτικές δουλειές αγαπήθηκαν πολύ από το τηλεοπτικό κοινό αν σκεφτούμε σε πόσες αξέχαστες σειρές της δεκαετίας του ’70 συμμετείχαν. Και αναφέρομαι στους Δεμίρη, Ανθόπουλο, Κατσαδράμη, και Μίτση Κωνσταντάρα. Υπέροχα τα εξωτερικά πλάνα από την Αθήνα της δεκαετίας του ’70, μια Αθήνα που δεν υπάρχει πια (π.χ. Αεροδρόμιο του Ελληνικού), αλλά και εσωτερικές σκηνές όπως στο φημισμένο ξενοδοχείο Πεντελικό, αλλά και πλάνα από τις πανέμορφες σχολικές εορτές με τις παραδοσιακές εθνικές ενδυμασίες σε μια εποχή που φαντάζει τόσο ρομαντική και απόμακρη για τα σημερινά δεδομένα. Το κερασάκι στην τούρτα αποτέλεσε ασφαλώς το ζωντανό κολάζ των υπέροχων πλάνων από το πανέμορφο και κοσμοπολίτικο νησί της Ύδρας.
Επικές στιγμές του φιλμ:
1) Τα αρχικά πλάνα της ταινίας από το κελί του Κωνσταντάρα παρουσιάζουν μια μάλλον εξωραισμένη εικόνα των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, γιατί δεν νομίζω πως οι ανέσεις που παρουσιάζονται στην ταινία ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αnyway η αρχοντική φινέτσα του Λάμπρου μας και η καλοσυνάτη έως καλοκάγαθη αύρα του που μόνο σε κατάδικο-καταχραστή δεν παραπέμπουν, λειτουργεί πάρα πολύ όμορφα στο εισαγωγικό μέρος της ταινίας και προδιαθέτει για εξίσου ανάλογη όμορφη συνέχεια στο φιλμ.
2) Το μάλλον too much καλοκαιρνό ντύσιμο του Λάμπρου στην Ύδρα (σακάκι μετά ζιβάγκου), καλοκαιράτικα σε νησί.Φυσικά από ένα σημείο και πέρα περνάει απαρατήρητο, αν αναλογιστούμε την ξεκαρδιστική σκηνή που ο εμβρόνητος Λάμπρος βλέπει τον…πολυεκατομμυριούχο Μπάρκουλη που πλούτισε στο Κογκό και του χάρισε ματά θάνατον αμύθητη περιουσία να πουλάει παγωτά στην Ύδρα! Φυσικό και επόμενο να τον κυνηγήσει για να τον πνίξει και να μπει στην φυλακή οριστικά!
3) Το πολύ όμορφο νυχτερινό πλάνο σε μουσικό κέντρο με την υπέροχη και κορυφαία κατ΄ εμέ ερμηνεύτρια Μαρινέλα, η οποία έδωσε εντυπωσιακά διαπιστευτήρια του μαγικού ταλέντου της και της υπέροχης φωνής της. Να είναι πάντα καλά με υγεία πάνω από όλα με αφορμή την πρόσφατη πρεριπέτεια της, που εύχομαι ολόψυχα να ξεπεραστεί και να βγεί πιο δυνατή όπως της αξίζει.
4) Το πολύ σπαρταριστό σημείο της ταινίας που προκαλεί γέλιο μέχρι δακρύων, είναι η επίσκεψη του Κωνσταντάρα στον ψυχίατρο που ενσαρκώνει ο καλός ηθοποιός Μοσχίδης. Οι γκριμάτσες, τα μειδιάματα και η γενικότερη εικόνα του Μοσχίδη προκαλούν ασυγκράτητο γέλιο και ειδικά όταν χτυπάει με το σφυρί ως επιστημονικό εργαλείο το πόδι του Λάμπρου.
5) Τα γεμάτα αθωοότητα και αγνότητα ψυχής βλέματα των δυο μικρών παιδιών όταν κοιτάζουν το πρωταγωνιστικό ζεύγος να αγκαλιάζεται και να φιλιέται. Δείγμα μιας μάλλον μακρινής όχι μόνο χρονικά αλλά και από διαμόρφωση, εξέλιξη και κατάληξη των ανθρωπίνων συναισθημάτων και χαρακτήρων. Με την πάροδο των χρόνων τα πάντα αποδομήθηκαν και εξανεμίστηκαν και κυριαρχεί η νοσηρότητα και η τοξικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις. Βλέποντας τις άδολες εκφράσεις των δυο παιδιών, ενσαρκώνεται περίτρανα η πεποίθηση πως ήταν η κοινωνία μας και πως κατάντησε. Μια μικρογραφία που είναι αρκετή έστω και αν πρόκειται για δυο μικρά παιδιά που εκ των πραγμάτων η ψηχή τους είναι άδολη. Έχω αμφιβολίες για την ίδια ηλικιακή κατηγορία σήμερα.