Όταν παρακολουθεί κανείς παλιές εκπομπές που αναφέρονται σε παλαιότερες εποχές, είναι σαν να βλέπει το είδωλο του στον καθρέφτη μέσα από την αντανάκλαση του σε έναν άλλο καθρέφτη... και αυτό να επαναλαμβάνεται μέχρι το άπειρο.
Οι τηλεοπτικές καταγραφές-αναδρομές στο παρελθόν, μετά από λίγο, γίνονται και οι ίδιες παρελθόν... και συνεπώς ρετρό.
Πχ. θυμάμαι εκπομπές από τέλη 80's με αρχές 90's, όπως Τα φώτα της ράμπας ή Τα αστέρια λάμπουν για πάντα, όπου τα ρούχα και το χτένισμα του εκάστοτε δημοσιογράφου είναι πλέον εξίσου χτυπητά -στο δικό μου μάτι- όσο και η παρελθούσα εποχή, την οποία επιχειρεί να ζωντανέψει.
Μαγικός καθρέφτης δηλ.
Οι τηλεοπτικές καταγραφές-αναδρομές στο παρελθόν, μετά από λίγο, γίνονται και οι ίδιες παρελθόν... και συνεπώς ρετρό.
Πχ. θυμάμαι εκπομπές από τέλη 80's με αρχές 90's, όπως Τα φώτα της ράμπας ή Τα αστέρια λάμπουν για πάντα, όπου τα ρούχα και το χτένισμα του εκάστοτε δημοσιογράφου είναι πλέον εξίσου χτυπητά -στο δικό μου μάτι- όσο και η παρελθούσα εποχή, την οποία επιχειρεί να ζωντανέψει.
Μαγικός καθρέφτης δηλ.
