Μια παράξενη μόδα στο κούρεμα, που μέχρι πριν λίγα χρόνια ( ίσως και ακόμα ), ταλαιπωρούσε τα κεφάλια των ανθρώπων μέσης ηλικίας. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα από τον ελληνικό κινηματογράφο...
Κι ο Ορεστης Μακρης μια απο τα ιδια εκανε.
Δε θα το ελεγα ακριβως κουρεμα. Λυση αναγκης ηταν για καθε φαλακρο που δεν ηθελε να φαινεται ενα κεφαλι γλομπος φατσα φορα. Αφηνανε το μαλλι λιγο πιο μακρυ στη μια πλευρα ετσι ωστε να μπορουν να το περνανε απο πανω και να καλυπτουν τη φαλακρα.
Το απολυτο αισχος δηλαδη και ευτυχως περαν των παλιων ταινιων δεν το εχω δει πουθενα αλλου.
Μπα εμείς είχαμε δυο τρεις καθηγητές στο Γυμνάσιο - Λύκειο με μαλλί δάνειο. Ο υποδιευθυντής μάλιστα είχε τόσο μεγάλο δάνειο (το φερνε και κανα δυο βόλτες να πιάσει και την όπισθεν περιοχή), που θα σκαγε μεχρι και τον Σόιμπλε που έχει πείρα στη διαχείρηση μεγάλων δανείων.
Γιατί ταλαιπωρούσε τα κεφάλια τους? Θέλανε και το κάνανε. Δεν ήταν μόδα, αυτοκοροϊδία ήταν, διότι κανείς άλλος δεν κοροϊδευόταν. Και όταν φυσούσε και αέρας και σήκωνε τις 10 τρίχες σαν λοφίο τσαλαπετεινού γίνονταν και γελοίοι. Και ούτε θα το έλεγα "λύση ανάγκης" διότι δεν υπήρχε καμία ανάγκη, απλώς ματαιοδοξία (και το γράφω αυτό μερικές μέρες μετά που ανακάλυψα, μετά από ένα πολύ ριζικό κούρεμα της τέως πλούσιας κόμης μου, ότι στην κορυφή το elephadoμαλλο πήρε να αραιώνει. Ε, ας αραιώσει όσο θέλει, σπουδαία τα λάχανα).
Ο υποδιευθυντής μάλιστα είχε τόσο μεγάλο δάνειο (το φερνε και κανα δυο βόλτες να πιάσει και την όπισθεν περιοχή), που θα σκαγε μεχρι και τον Σόιμπλε που έχει πείρα στη διαχείρηση μεγάλων δανείων.
Χαχα έτσι ακριβωωωώς ήτανε! Από τούδε και στο εξής την ονομάζω "κουπ του υποδιευθυντή". Τουλαχιστον σε άλλες εποχές θα πήγαινε σε πολλούς υποδιευθυντές.