Μια ταινία μια συζήτηση (1976-198?, ΕΡΤ)

[Juanita]

Θα πρέπει να προβαλλόταν κάπου στις αρχές του '80.

Βασικός δημιουργός ο μεγάλος σκηνοθέτης Ροβήρος Μανθούλης την περίοδο που είχε αναλάβει καθήκοντα καλλιτεχνικού διευθυντή της ΕΡΤ.

Η ιδέα απλή: προβολή μιάς ταινίας -συνήθως άγνωστη στο ευρύ κοινό - και μετά το τέλος αυτής, σχολιασμός από μιά παρέα ειδήμονων στα κινηματογραφικά. Το συντονισμό της ομάδας αλλά και την παρουσίαση της ταινίας που ήταν κυρίως κοινωνικού περιεχομένου, είχε αναλάβει ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος.

Αμυδρά θυμάμαι την προβολή κάποιων ταινιών του Γκιλμάζ Γκιουνέι και διάφορες του ρωσικού κινηματογράφου. (χωρίς όμως να είμαι σίγουρη γι αυτό... )

 

[krios]

Τη θυμάμαι. Είχε προβάλει ένα βράδυ μια ταινία με έναν ψαρά και δύο παιδιά που πήγαν εκδρομή σε ένα νησί και τα παιδιά πήγαν να το εξερευνησουν, ενώ αυτός πήγε για ψάρεμα στα βαθιά. Το αγόρι και το κοριτσάκι βρήκαν έναν νεκρό και άρχισαν να έχουν παραισθήσεις. Ήταν η πρώτη φορά που είδα μια ελληνική ταινία τόσο φοβιστική που το βράδυ κοιμήθηκα αφήνοντας έξω από την κουβέρτα μόνο τη μύτη μου.

 

[FORD231]

Φωτογραφια απο την εκπομπη της ΕΡΤ

Μια ταινια μια συζητηση

13 Απριλιου 1977

Απο το βιβλιο του Γιωργου Καρτερ

Ελληνικη

Ραδιοφωνια

Τηλεοραση

 

[krios]

Η μουσική επένδυση μόλις άρχιζαν οι τίτλοι αν δε με γελά η μνήμη μου ήταν το κομμάτι Alpha, σύθνεση του Βαγγέλη Παπαθανασίου το 1976.

[edit] Το βίντεο αυτό έχει αφαιρεθεί από το χρήστη [edit]

 

[ChristosM]

Ακριβως αυτη ηταν krios. Σ ευχαριστουμε πολυ που την εβαλες. Θυμαμαι ποσο με φοβιζε αλλα και μου αρεσε ταυτοχρονα.

 

[krios]

Για μας τους ρετρομανιακούς βγήκε και η παροιμία "ότι θυμάσαι χαίρεσαι'' αν μετατρέψουμε το ''ότι'' σε όταν

 

[stakovios]

 

[SHARKYS]

Καλησπέρα σας

Θα ήθελα να ρωτήσω εάν κάποιος φίλος θυμάται μία ταινία που είχε προβληθεί στο "μιά ταινία μιά συζήτηση" που αφορούσε αληθινή ιστορία (αν δε κάνω λάθος) ενός αυτιστικού παιδιού το οποίο είχε θεραπευθεί με την απίστευτη υπομονή και επιμονή των γονέων του λειτουργώντας και συμπεριφέροντας με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσε και συμπεριφερόταν κι αυτό.

Άν κάποιος φίλος διαπιστώσει ότι έχω κάνει λάθος στις πληροφορίες σχετικά με την ταινία παρακαλώ να με διορθώσει.

Ευχαριστώ

 

[panp]

Κάποιο βράδι είχε για την ευθανασία. Τηλεόραση δεν είχαμε, και οι γονείς μας αφού μας κοίμισαν, μας άφησαν μόνους (!!!) και πήγαν σ' ένα φιλικό σπίτι να τη δούν...Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί τόσο ενδιαφέρον.

 

[retron]

Καλησπέρα σας
Θα ήθελα να ρωτήσω εάν κάποιος φίλος θυμάται μία ταινία που είχε προβληθεί στο "μιά ταινία μιά συζήτηση" που αφορούσε αληθινή ιστορία (αν δε κάνω λάθος) ενός αυτιστικού παιδιού το οποίο είχε θεραπευθεί με την απίστευτη υπομονή και επιμονή των γονέων του λειτουργώντας και συμπεριφέροντας με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούσε και συμπεριφερόταν κι αυτό.

Άν κάποιος φίλος διαπιστώσει ότι έχω κάνει λάθος στις πληροφορίες σχετικά με την ταινία παρακαλώ να με διορθώσει.

Ευχαριστώ

Μήπως ήταν μια ταινία που περιστρέφανε τα πιάτα σαν σβούρες ? [h=3]Son-rise: A Miracle Of Love (1979)[/h]

 

[SEBASTIAN]

Η ελληνική τηλεόραση στα καλύτερα της. Επίπεδο καλεσμένων υψηλότατο, με νορμάλ συζητήσεις γύρω από την ταινία που προβαλλόταν κατά την διάρκεια της εκπομπής από ειδικούς και με ανεπτυγμένο δείκτη καλλιέργειας πνεύματος και γνώσεων καλεσμένους, με αποτέλεσμα η μέρα προβολής της ταινίας να συνδυάζει ψυχαγωγία και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον τηλεθεατή να προβληματιστεί, να στοχαστεί και να αναρωτηθεί για πολλές πτυχές της προβληθείσας ταινίας.
Ειλκρινά δεν μπορώ να φανταστώ και να διανοηθώ πως η τηλεόραση μας (μισό αιώνα πρίν παρακαλώ) είχε τόσο υψηλό επίπεδο και πόσο μεγάλη παρακμιακή πορεία σε ταχύτατους ρυθμούς είχε ως τις μέρες μας. Και το δυστύχημα είναι ότι η παρακμιακή πορεία συνεχίζεται με σπασμένα φρένα.