Μόνος/μόνη στο σπίτι

[BETTY BOOP]

Καλείστε να περιγράψετε τα συναισθήματά σας από φορές που βρεθήκατε μόνοι στο σπίτι. Σας άρεσε...η μοναξιά ή όχι;

Σε αυτό το θέμα δεν είχα πρόβλημα. Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο θυμάμαι, που ένιωθα ότι είχα περισσότερη ελευθερία, όταν έμενα μόνη στο σπίτι κανόνιζα το πρόγραμμα ώστε να περάσω καλά. Τηλεόραση, βίντεο, στερεοφωνικό ήταν στη διάθεσή μου. Μερικές φορές με το χαρτζιλίκι μου αγόραζα πατατάκια/γαριδάκια/λιχουδιές και έτρωγα όταν ήθελα να δω κάτι ενδιαφέρον στην τηλεόραση, φρόντιζα να εξαφανίσω τις συσκευασίες μετά, η μουσική ήταν στη διαπασών (μερικές φορές με ανοιχτά τα παράθυρα για να δείξουμε στους γείτονες τα μουσικά μας γούστα!), χορός μέχρι τελικής πτώσης, παιχνίδια στον υπολογιστή. Πάντα δυσκολευόμουν να κρατήσω την υπόσχεση ότι θα ασχοληθώ πρώτα με τα σχολικά μου καθήκοντα. Βέβαια όταν χτύπαγε το κουδούνι δεν άνοιγα ποτέ την πόρτα ούτε ρωτούσα από το θυροτηλέφωνο για να μάθω ποιος είναι (άσε να χτυπάνε, θα βαρεθούν και θα φύγουν!). Και βράδυ είχα μείνει μόνη στο σπίτι, την επομενη μέρα πήγα σχολείο και φροντιστηριο (δεν ήμουν της κοπάνας!), με τηλεφώνημα το πρωί ξυπνούσα.

 

[Metalcandyman]

γουσταρα με χιλια να μενω μονος.Σκοταδι πισα,ολα τα φωτα σβησμενα και γω αραχτος να βαζω τα αγαπημενα μου θριλερ στο βιντεο.Ολα τα λεφτα μιλαμε οπως και να εχω τοσο δυνατα την μουσικη παντα metal τιποτα αλλο που οχι μονο να τριζουν τα τζαμια αλλα να ειναι ετοιμα για σπασιμο.Σε γενικες γραμμες δηλαδη μονος στο σπιτι ηταν η καλητερη μου.

 

[johnny19818]

Ξύνεις μεγάλη πληγή τώρα. Μια φορά, ήμουν δεν ήμουν 4 χρονών σηκώθηκα από το κρεβάτι και συνειδητοποίησα ότι η μαμά έλειπε από το σπίτι. Ο πατέρας μου ούτως ή άλλως ήταν στη δουλειά αλλά τη μάνα μου τη θυμάμαι πάντα σπίτι΄και η αδερφή μου στο σχολείο. Έφτασα στην πόρτα να την ανοίξω για να βρω τη μαμά μου αλλά η πόρτα ήταν κλειστή. Εκεί να δείτε κλάμα. Εκείνη τη στιγμή πραγματικά πρέπει να αισθάνθηκα ότι με ειχαν εγκαταλήψει. Αν και πολύ μικρός θυμάμαι να κοιτάω από κάτω από την χαραμάδα της πόρτας το δρόμο μήπως δω τη μάνα μου. Με τα πολλά ήρθε και με βρήκε κάτω στο πάτωμα να έχω πλαντάξει στο κλάμα. Το μεσημέρι που ήρθε ο πατέρας μου και έμαθε την ιστορία με μάλωσε κι από πάνω.

Ώντας μεγάλος πάλι μια χαρά, κανένα πρόβλημα. Ίσα ίσα μου άρεσε κιόλας να έχω όλο το σπίτι δικό μου. Τηλεόραση, βίντεο και τα ρέστα. Να κάνω ό,τι γουστάρω χωρίς να μου λέει κανείς κουβέντα.

 

[Deathshadow]

metalcandyman - Deathshadow...Παραλληλοι βιοι...

 

[Metalcandyman]

metalcandyman - Deathshadow...Παραλληλοι βιοι...

Επισης περα απο τα κομματια στο κασσετοφωνο πιτσιρικας ενας αλλος λογος που γουσταρα να ειμαι μονος ηταν γιατι γεινοταν πολεμος με το να παιζω τα αγαπημενα μου κομματια με την πρωτη κιθαρα που ειχα παρει στην ζωη μου μια ARIA και ο ενισχυτης στο τερμα ετοιμος να κανει μπαμ

 

[pardalotzatziki]

Betty πολυ ωραιο θεμα....και μονο γιατι καναμε σαν τρελοι να βρεθουμε λιγο μονοι στο σπιτι..

Οπως ηδη αναφερανε δυο μεταλ μουτρα....

Απο μικρος μολις εμενα μονος, οι ροκιες βαρουσανε τερμα, τριζανε τα ηχεια και τα τζαμια και ειχε ζωντανο ρεσιταλ headbanging-air guitar!

Καποια στιγμη στην εφηβεια, δεν θυμαμαι ακριβως, βρεθηκα σε σπιτι με drums. Επαιξα-κολλησα-αγορασα μπαγκετες.

Μετα μειωθηκε η air guitar, ξεκινησε drumming σε στρωμα και μαξιλαρια(ωραια ηχο ειχανε τα καϋμενα)

Καποιος μου ειπε με την εξασκηση στα μαξιλαρια "σπαει" ο καρπος για να παιζεις πιο σωστα drums. Και δωσεεεεεεεεεεε

Και 20 χρονια αργοτερα πηρα και drums για να βγει το αχτι. Αν και ακομα τα γουσταρω, δεν ξερω αν θελω να τα κρατησω. Θαααα....το σκεφτω.

 

[RIO]

Μικρός ένοιωθα όπως ο Johnny, μεγάλος όπως ο metalcandyman. Το καλύτερο μου όταν οι γονείς έφευγαν για χωριό και μπορούσα να βλέπω τηλεόραση μέχρι τα ξημερώματα ( όταν τα μικρά τοπικά κανάλια έβαζαν ταινίες τρόμου) , χωρίς να με κατσαδιάζουν...

 

[alkis21]

 

[perlastar]

Μικρός ένοιωθα όπως ο Johnny, μεγάλος όπως ο metalcandyman. Το καλύτερο μου όταν οι γονείς έφευγαν για χωριό και μπορούσα να βλέπω τηλεόραση μέχρι τα ξημερώματα ( όταν τα μικρά τοπικά κανάλια έβαζαν ταινίες τρόμου) , χωρίς να με κατσαδιάζουν...

Ακριβώς έτσι κι εγώ. Σε μικρή ηλικία είχα πολύ τραυματικές εμπειρίες από μοναξιά, γιατί η μητέρα μου σχόλαγε βράδυ, ο πατέρας μου πήγαινε να την πάρει και εκείνες τις στιγμές που ήμουν μόνη μου νύχτα πάντα φοβόμουν. Τότε δεν υπήρχαν και κινητά, οπότε αν αργούσαν τρελαινόμουν γιατί δεν ήξερα πού να τους βρω αν τους συνέβαινε κάτι. Μία νύχτα μάλιστα που άργησαν πολύ, βγήκα μόνη μου έξω στο δρόμο και μόλις τότε τους είδα να έρχονται, έφαγα και κατσάδα εννοείται.

Προς την εφηβεία όμως, ήταν τέλειο να είμαι μόνη μου, γιατί μόνο τότε είχα την απόλυτη ελευθερία να κάνω ό,τι θέλω μέσα στο σπίτι. Και οι ταινίες τρόμου αργά το βράδυ στα μικρά κανάλια είχαν την τιμητική τους κι από μένα!