Πολύ ωραία συνέντευξη από έναν άνθρωπο που ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Δυστυχώς, όπως παραδέχεται και ο ίδιος, δεν ήταν ποτέ καλός businessman.
Ο Sinclair ήταν σίγουρα χαρισματική προσωπικότητα. Οι Αμερικάνοι όμως ανταγωνιστές του μπορούσαν εκείνο τον καιρό να προσφέρουν ελαφρώς περισσότερα. Έτσι ενώ οι Atari - Commodore έρχονταν με αληθινά πληκτρολόγια , αληθινά Disk drives και αληθινούς On/Off διακόπτες, από την άλλη πλευρά είχαμε φθηνότερες υλοποιήσεις και πατέντες με όλα τα μείον που συνεπάγονται απο αυτό.
Σε αυτό δεν έχει ο ίδιος όλη την ευθύνη. θα μπορούσε ίσως να κάνει πιο πολλά πράγματα αν ήταν διαφορετικές οι οικονομικές ισορροπίες. Ήταν κάτι σαν το φθηνό πετρέλαιο και τα αυτοκίνητα με τα χιλιάδες κυβικά που έχουν στην Αμερική (εξαιτίας της διαφορετικής οικονομίας) και τα μικρού κυβισμού που έχει η Ευρώπη (βρετανικό mini). Ο θείος έδρασε αναγκαστικά με βάση την οικονομική κατάσταση που επικρατούσε στην Ευρώπη και στην χώρα του. Επιβραβεύτηκε αργότερα από την ίδια τη βασίλισσα για την προσφορά του στην βρετανική βιομηχανία που βρισκόταν τότε σε ύφεση.
Ο Turrican το έπιασε και με πρόλαβε - αρχίζοντας να διαβάζω το ποστ του ήθελα να γράψω το ίδιο: ό,τι έγινε, έγινε λίγο-πολύ λόγω της γεωγραφικής/πολιτισμικής/οικονομικής απομόνωσης εκείνης της εποχής - άλλο Αμερική, άλλο Ευρώπη και άλλο Νησί...