Ντέιβιντ Λυν - David Lean (1908–1991)

ΤΑΚΗΣ

Retro Member
Joined
18 Ιουν 2010
Μηνύματα
141
Αντιδράσεις
75
Δε νομίζω ότι υπάρχει σινεφίλ που να μην έχει θαυμάσει έστω και μια του ταινία, που έχουν σχεδόν πάντα ιστορικό υπόβαθρο.

1) ''Λώρενς της Αραβίας''. Τέλεια ταινία, με τον Πίτερ Ο' Τουλ να δίνει ρεσιτάλ ως Βρετανός αξιωματικός που καταφέρνει να ενώσει τις αραβικές φυλές εναντίον των Τούρκων στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Φοβερή φωτογραφία , πολύ καλοί και οι Ομάρ Σαρίφ και Αλεκ Γκίνες.

2) ''Δρ. Ζιβάγκο''. Έξοχη απεικόνιση της ταραγμένης Ρωσίας πριν και μετά την επανάσταση του 1917, μέσα απο το καταραμένο έρωτα του Ζιβάγκο (Ομάρ Σαρίφ) με τη Λάρα (Τζούλι Κρίστι-μα τι γυναίκα!) Πολύ καλός και ο Ροντ Στάιγκερ, τέλεια μουσική.

3) '' Η γέφυρα του ποταμού Κβάι''. Η τραγική μοίρα των Βρετανών αιχμαλώτων των Γιαπωνέζων στον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο στη ζούγκλα της Ταϋλάνδης. Φοβερός ο Αλεκ Γκίνες ως Άγγλος διοικητής που προσπαθεί να περισώσει την αξιοπρέπεια των ηττημένων συντρόφων του. Εμβληματική η σκηνή της εισόδου των αιχμαλώτων στο στρατόπεδο , υπο τους ήχους εμβατηρίων.

4)''Το πέρασμα στην Ινδία'', ωραία απεικόνιση της αγγλοκρατούμενης Ινδίας, όχι τόσο δυνατή ταινία όσο οι 3 προηγούμενες.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Υπέροχος και ειχα πάθει ψύχωση με τις ταινίες του και τις μουσικές του Μωρις Ζαρ από Λώρενς και Ζιβάγκο και σφυριζω το θέμα της Γεφυρας στην 15μηνη κορη μου και χαιρεται. Εχω δει το καθένα κάμποσες φορές αλλά εδώ θα πω για τον Λώρενς. Το έχω δει τουλάχιστον 20 φορές. Και μάλιστα έκτη δημοτικού μου άρεσε τόσο που ηθελα να προσυλιτισω τις φίλες μου. Εφτιαχνα λοιπόν κέικ σοκολάτα και τούρτα φράουλα και τις καλούσα (καθεμια χωριστά) και έβαζα τον Λώρενς στο βιντεο ενώ το φρικαρισμένο κοριτσάκι σκεφτόταν (αν το έβλεπε) ειτε πως ειμαι πολύ αρρωστη είτε πως έχουμε σκυλοβαρεθεί και να δούμε κάτι άλλο. Εγώ περιποιόμουν το ᾽᾽θύμα᾽᾽ και ρώταγα με φωνή που έτρεμε από συγκίνηση ᾽᾽Σου άρεσε;᾽᾽. Τζίφος. Σε καμμια δεν άρεσε. Ηταν και πολύ μικρές για να εκτιμήσουν την θεία ομορφιά του υπέροχου καστ (Πητερ Ο᾽ Τουλ, Ομαρ Σαριφ και Αντονι Κουιν). Αξεχαστη η σκηνη με το σπιρτο και το σαλταρισμένο βλέμμα του Πητερ. Ξαναβλέπω ευχαριστως Λωρενς. Αριστουργημα.

Ας γράψει και κανενας άλλος και συνεχίζω για τα άλλα.
 
Πίσω
Μπλουζα