Ξόβεργες

[Omenforever]

Είχα την τύχη/ατυχία να προλάβω αυτό το ρετρό είδος κυνηγιού πτηνών. Στη μέση της αλάνας στηνόταν ένα μεγάλο κλαδί και στα διάφορα μικρότερα παρακλάδια του στηρίζονταν διάφορα καλαμάκια από σουβλάκια.(και ουχί σουβλάκια από καλαμάκια )

Πάνω στα καλαμάκια γινόταν επάλειψη αυτοσχέδιας κόλλας από λιωμένες σόλες κυρίως cult σανδαλιών. Η κόλλα αποθηκευόταν σε μεταλλικά κουτάκια κομπόστας και χρειαζόταν ζέσταμα για να πάρει την παχύρρευστη μορφή της.

Κοντά στο κλαδί αφήνονταν ένα-δύο κλουβιά με πουλιά που θα λειτουργούσαν ως «κράχτες». Μετά η παρέα έφευγε και πήγαινε σε κάποιο μακρινό μέρος όπου καθόταν ήσυχα για να μην τρομάξει τα πουλιά. Μόνο λίγοι βετεράνοι παρήγαγαν κάποιους ήχους με το στόμα που θεωρητικά θα προσέλκυαν τα πουλιά. Το σίγουρο είναι ότι μου προκαλούσαν ασταμάτητο γέλιο.

Μετά από αρκετή αναμονή εμφανίζονταν κάποια πουλάκια και ορισμένα από αυτά κάθονταν πάνω στα καλαμάκια. Από εκεί και πέρα άλλα κόλλαγαν και άλλα έφευγαν, μερικές φορές μαζί με τα καλαμάκια όταν αυτά δεν ήταν καλά στηριγμένα.

Στόχος ήταν τα γαρδέλια τα οποία μετά από ζευγάρωμα με καναρίνια παρήγαγαν τα μελωδικά «γαρδελοκανάρινα». Τα σπουργίτια απελευθερώνονταν αμέσως.

Τι εποχές ε;

Υ.Γ. Το μεγάλο αρνητικό αυτού του σπορ ήταν για 'μένα η αιχμαλωσία των δύστυχων πτηνών που προορίζονταν να πετάνε ψηλά και ελεύθερα… Ίσως γι’ αυτό δεν είχα ποτέ κανενός είδους κατοικίδιο.(πουλιά, ψάρια, hamsterάκια κ.λπ.)

 

[manos426f]

Οmenforever,ομολογω οτι δεν το γνωριζα αυτο το ειδος κυνηγιου,αλλα ειναι πραγματι πολυ ρετρο απο την περιγραφη που κανεις...!

 

[pooky(1)]

Συμπολεμιστή κομμάντο OMEN έγραψες.

Η Τελευταία σου παράγραφος με συγκίνησε ρε αλάνι. Είσαι πρώτος!!!!

 

[Rygar]

Τους δίναμε και καταλαβαίνανε. Πιάναμε μόνο καρδερίνες, που και που και κανένα σπουργίτι. Ενας φίλος μου είχε πιάσει καναρίνι που την είχε κάνει απ'το κλουβί. Οι κράχτες είχαν κόκκινο λαιμό και ήταν αρσενικοί βεβαίως βεβαίως. Εμείς βάζαμε μέλι με κάποια άλλη ουσία ώστε να γίνει κόλλα σωστή. ΟΜΩΣ, κατα κανόνα τα αφήναμε πάλι ελευθερα κρατώντας 1-2 που κελαηδούσαν περισσότερο.

 

[thamonas]

!!

εσείς είσασταν softcore..Μιλάμε για ξώβεργα που πιάνανε μπεκάτσες και ορτύκια...εμένα ποτέ δεν μου άρεσε το κηνύγι αλλά θυμάμαι τον παπού μου που πήγαινε με τους φίλους του...ο παππούς ποτέ δεν εστινε ξώβεργα αλλά υπήρχαν κάτι άλλοι σιχαμένοι (τους έβριζαν ο παππόυς και οι άλλοι original κυνηγοί) που στήνανε για να πιάσουνε πουλιά να τα πουλήσουν ή να τα φάνε..

το θεωρώ βάρβαρο και σαδιστικό να πιάνει κάποιος με αυτόν τον τρόπο..οχί οτι το κυνήγι είναι καλύτερο (ειδικά κατι γελοία υποκείμενα που κυνηγάνε ελάφια και αλεπούδες στην Αμερική κυρίως)..από ότι γνωρίζω τα ξώβεργα απαγορέυεται δια ροπάλου στην εποχή μας..

 

[Rygar]

Σωκράτη, νομίζω κι εγώ ότι απαγορεύονται "τέτοιου" είδους κυνήγια πλέον. Πάντως πρέπει να ομολογήσω ότι είμασταν παιδιά, όχι πάνω από 10 χρονών και ποτέ μα ποτέ δε σκοτώσαμε ή φάγαμε κάτι από αυτά που πιάναμε. Ισα ίσα που θυμάμαι ότι όσες καρδερίνες πετουσαν σαν τρελές μέσα στο κλουβί και μάτωναν τα φτερά τους στα τοιχώματα του κλουβιού, τις αφήναμε ελευθερες. Κρατάγαμε μονο τις πολύ ήμερες, όπως είπα, 1 ή 2 το πολύ. Μ'αρεσε πολύ εκείνη η εποχή, αλλά δε νομίζω να το ξαναέκανα ή να αφήσω το παιδί μου να κάνει κάτι τέτοιο.

 

[DINO]

Τα θυμάμαι και εγώ αλλά ποτέ δεν τα χρησιμοποίησα...

Απλά κάτι φεγγάρια, είχαμε φτιάξει σφεντόνες και κυνηγούσαμε με δίπροκα... Το κάναμε κανα δυο φορές, μέχρι που μας έφαγαν οι τύψεις και δεν το επαναλάβαμε...

Περιτό να σας πω, πως ο Θεός των πουλιών τα προφύλαξε και δεν πετύχαμε κανένα. (Μήπως εμείς ήμασταν lousy shooters?)

 

[exetlaios]

Το συγκεκριμένο είδος κυνηγιού, το βρίσκω ΥΠΕΡ-ΒΑΡΒΑΡΟ !

Το να τουφεκίσεις ένα πουλάκι από μακριά, είναι ένα θέμα.

Το να το αιχμαλωτίσεις ζωντανό και μετά να αναγκαστείς

να το σκοτώσεις ( με τα χέρια σου ; ) είναι κάτι τελείως διαφορετικό.

Σε κάθε περίπτωση, μου ήρθε ιδέα για low-budget ταινία τρόμου :

Ο ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΞΟΒΕΡΓΕΣ !

 

[Playmolover]

Πω πω τι μου θυμήσατε τώρα..... Πόσες σόλες από εκείνα τα κλασικά κίτρινα μποτάκια είχα λιώσει για να φτιάξω την κόλα για τις ξόβεργες. Καλαμάρα την λέμε στο χωριό μου και αφού την φτιάχναμε κόβαμε ένα καλάμι χοντρό και την χύναμε μέσα. Έτσι, όταν θέλαμε να στήσουμε ένα κλαράκι το βουτάγαμε πρωτα εκεί και ύστερα το τοποθετούσαμε.

 

[lamah]

Να ειστε καλα ρε παιδια για την οραια αναμηση αυτη.

 

[Ace]

Ξόβεργα...

Σύνθετη λέξη, που προέρχεται από τις λέξεις, ιξός και βέργα:

Ο ιξός, είναι φυτό, από το οποίο παίρνουμε τα κλαδιά του, που είναι επικαλυμμένα, με τις κολλώδεις εκκρίσεις του φυτού και χρησιμοποιείται εν τέλει, για να παγιδεύουμε πετούμενα του ουρανού, όπως φλώρους, φανέτα, καρδερίνες (ή γαρδέλια), τσίφτες κ.ά.

 

[gtsamour]

Θυμάμαι στη Ρόδο που έμενα τότε (2α δημοτικού), έβαζαν μέλι ανακατεμένο με ένα σιχαμερό υγρό σαν μύξα από τον καρπό της πασχαλιάς νομίζω (στη Ρόδο το λέγανε μυξάσι.... μπλιάχ) για κόλλα.

Βέβαια υπήρχε και πιο εύκολη μέθοδος, σκόρπιζες σε μια ταράτσα ψωμί εμποτισμένο με ούζο και μετά περίμενες. Τα πουλιά τρώγανε τα ψίχουλα και γινόντουσαν ντίρλα (τρικλίζανε) οπότε τα έπιανες με το χέρι.

Όταν το είχα ακούσει μου είχε φανεί τραγικό...