Λοιπόν, σχετικά με την έκθεση:
Τα εκθέματα βρίσκονται στο χώρο του ισογείου, αφού περάσεις τις μεταλικές μπαριέρες (δίνεις ταυτότητα στο γκισέ για να πάρεις μαγνητική κάρτα, αλλά δεν ξέρω αν σε αφήνουν για να δεις μόνο την έκθεση). Πίσω ακριβώς από το γκισέ είναι το πιάνο του Χατζιδάκι, όπως φαίνεται στη φωτό του άρθρου. Ακριβώς πίσω από το πιάνο είναι μια κατασκευή με κρεμαστές γυάλινες προθήκες και εξώφυλλα του περιοδικού Ραδιοπρόγραμμα. Στους τοίχους έχει επίσης κολάζ φωτογραφιών. Δίπλα από το πιάνο έχει προθήκες με παλιά μικρόφωνα, πικάπ και δίσκους βινυλίου. Γύρω στο χώρο έχει παλιά ραδιόφωνα, δίπλα από τα ασανσέρ έχει από τη μια πλευρά ραδιόφωνα, από την άλλη τηλεοράσεις. Στο διάδρομο προς τα στούντιο και την ταινιοθήκη της ΕΡΤ έχει ραδιόφωνα και αναμεταδότες. Η συλλογή δεν είναι πάρα πολύ μεγάλη, αλλά τουλάχιστον είναι ένα μικρό κομμάτι που δε σκονίζεται στα υπόγεια.
Το ωραίο είναι, για τους λάτρεις του ραδιοφώνου, ότι στον όροφο του ραδιοφώνου, στον 3ο, στους τοίχους σε όλο τον όροφο έχουν αυτοκόλλητες λωρίδες με φωτογραφίες από τη δεκαετία του '50 και του '60, από καλεσμένους που πέρασαν από το στούντιο, φωτογραφίες από το στήσιμο των σταθμών και από αποκόμματα του Ραδιοπρογράμματος. Δεν ξέρω αν τα αυτοκόλλητα αυτά ήταν και στην έκθεση που είχαν κάνει στο Ζάππειο το 2008-2009 για τα 70 χρόνια ραδιόφωνο.
