Spartan_X
RetroActive
- Joined
- 26 Απρ 2009
- Μηνύματα
- 515
- Αντιδράσεις
- 177
Εγώ προσωπικά spectrum δεν είχα στη κατοχή μου ποτέ. Ο πρώτος μου υπολογιστής ήταν ο Amstrad 6128.. Spectrum όμως είχε φίλος απο πολύ πρίν πάρω εγώ τον Amstrad το 1986 ( νομίζω απο '83 η '84 )... Και τον είχαμε σκίσει στα διπλά! Way of the exploding fist, Double Dragon, Διαγωνισμούς Jetpac.. και πολλά άλλα παιχνίδια.
Σκηνές που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι πολλές... Θυμάμαι αυτό που αποκαλούσαμε "τα πλοκάμια του Spectrum"
Εκει που ήταν η τηλεόραση και εκει που ακουμπούσαμε το μηχάνημα έπρεπε να απλώσουμε καλώδια για τη τροφοδοσία, το κασσετόφωνο, το χειριστήριο ( ο άλλος έπαιζε με τα πλήκτρα ). Επίσης θυμάμαι πόσο πολύ είχαμε "καεί" με το double dragon ( που σημειωτέων, μου άρεσε ποιό πολύ στον spectrum, απο ότι στον amstrad ). Στη κασσετά που το είχαμε ( η οποία έπινε γκρόγκ και είχε παπαγάλο στον ώμο... 
) η 2η πίστα είχε χαλασμένα γραφικά. Οι χαρακτήρες φαινόντουσαν κανονικά, άλλα η πίστα είχε μπερδεμένα γραφικά. Ε, εμείς είχαμε λίωσει τόσο πολύ στο παίξιμο, που παρόλο που ήταν γρίφος το που έπρεπε να πατήσεις για να μη πέσεις, το χαμε μάθει απ'έξω!
Επίσης δεν μπορώ να ξεχάσω τις άπειρες ωρες loading κάθε προγράμματος... Τους παράξενους ήχους και χρώματα κατά το φόρτωμα .. Τον counter που έβγαινε σε μερικά προγράμματα στη loading screen ( όπως πχ στο Strider ) και μέτραγε πόσο ήθελε ακόμα... Η μυρωδία του καμμένου πλαστικού απο το τροφοδοτικό που ψηνότανε καλοκαιρίατικα και μας κυνηγούσαν οι μητέρες μας να το κλείσουμε να μη πάρει φωτία... Καλά κάνανε βέβαια γιατί ευτυχώς που δεν κολλάγαμε μόνο με τον spectrum μέσα και πηγέναμε και έξω, παίζαμε ποδόσφαιρο και τρέχαμε με τα ποδήλατα..
Γενικά περισσότερο τον spectrum επειδή ήταν και ποίο "παρειστικο" μηχάνημα για εμένα ( amstrad κυρίως ασχολιόμουν μονάχος ) τον έχω συνδέσει με ποιό όμορφες αναμνήσεις... και πάντα εκεί θα μείνει. Γιαυτό, όσο και να έχουν παλίωσει αυτά τα μηχανήματα και πλέων ακόμη και ένα κινητό τηλέφωνο να τα ξεπερνάει κατα πολύ σε ισχύ, έχουν μια αξία αξεπέραστη... τη συναισθηματική. Και αυτή είναι η σημαντικότερη για κάθε κομμάτι της ζωής ενώς ανθρώπου
Σκηνές που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι πολλές... Θυμάμαι αυτό που αποκαλούσαμε "τα πλοκάμια του Spectrum"
Εκει που ήταν η τηλεόραση και εκει που ακουμπούσαμε το μηχάνημα έπρεπε να απλώσουμε καλώδια για τη τροφοδοσία, το κασσετόφωνο, το χειριστήριο ( ο άλλος έπαιζε με τα πλήκτρα ). Επίσης θυμάμαι πόσο πολύ είχαμε "καεί" με το double dragon ( που σημειωτέων, μου άρεσε ποιό πολύ στον spectrum, απο ότι στον amstrad ). Στη κασσετά που το είχαμε ( η οποία έπινε γκρόγκ και είχε παπαγάλο στον ώμο... ) η 2η πίστα είχε χαλασμένα γραφικά. Οι χαρακτήρες φαινόντουσαν κανονικά, άλλα η πίστα είχε μπερδεμένα γραφικά. Ε, εμείς είχαμε λίωσει τόσο πολύ στο παίξιμο, που παρόλο που ήταν γρίφος το που έπρεπε να πατήσεις για να μη πέσεις, το χαμε μάθει απ'έξω!Επίσης δεν μπορώ να ξεχάσω τις άπειρες ωρες loading κάθε προγράμματος... Τους παράξενους ήχους και χρώματα κατά το φόρτωμα .. Τον counter που έβγαινε σε μερικά προγράμματα στη loading screen ( όπως πχ στο Strider ) και μέτραγε πόσο ήθελε ακόμα... Η μυρωδία του καμμένου πλαστικού απο το τροφοδοτικό που ψηνότανε καλοκαιρίατικα και μας κυνηγούσαν οι μητέρες μας να το κλείσουμε να μη πάρει φωτία...
Καλά κάνανε βέβαια γιατί ευτυχώς που δεν κολλάγαμε μόνο με τον spectrum μέσα και πηγέναμε και έξω, παίζαμε ποδόσφαιρο και τρέχαμε με τα ποδήλατα..Γενικά περισσότερο τον spectrum επειδή ήταν και ποίο "παρειστικο" μηχάνημα για εμένα ( amstrad κυρίως ασχολιόμουν μονάχος ) τον έχω συνδέσει με ποιό όμορφες αναμνήσεις... και πάντα εκεί θα μείνει. Γιαυτό, όσο και να έχουν παλίωσει αυτά τα μηχανήματα και πλέων ακόμη και ένα κινητό τηλέφωνο να τα ξεπερνάει κατα πολύ σε ισχύ, έχουν μια αξία αξεπέραστη... τη συναισθηματική. Και αυτή είναι η σημαντικότερη για κάθε κομμάτι της ζωής ενώς ανθρώπου
