Οι τηλεοπτικές σειρές τότε (δεκαετίες '70 & '80) και τώρα

[Bambinella]

Εχω την εξης απορια...

Γιατι τοτε, που υπηρχαν μονο δυο καναλια, ειχαμε υπεροχες σειρες μυστηριου, οπως Ο Παραξενος Ταξιδιωτης, Ο Ανθρωπος Διχως Προσωπο, κ.α., ενω τωρα με την πληθωρα καναλιων, δεν απολαμβανουμε σηριαλ που να μας κρατουν σε αγωνια, οπως εκεινα?

Για ποιο λογο αυτο το ειδος ειναι τοσο παραγνωρισμενο σημερα?

 

[tsalk]

Γιατί έχουμε τηλεόραση σήμερα?

 

[Bambinella]

Οσον αφορα την ποσοτητα, εχουμε πολλα. Και σηριαλ και εκπομπες και δελτια ειδησεων...ασε πια απο καναλια. Τοσα, που δε χωρανε καλα-καλα στη μνημη της συσκευης.

Η ποιοτητα τους, ομως ειναι τετοια, που αυτη η συσκευη μενει σχεδον παντα κλειστη!

 

[johnalepou]

Βρε παιδια μην τα ισοπεδωνουμε και ολα!

Ναι αυτες οι σειρες του '70 ειχαν μια διαφορετικη ατμοσφαιρα,γοητεια,σημαντικους πρωταγωνιστες,αλλα επασχαν πολυ σε επιπεδο παραγωγης οι περισσοτερες απο αυτες! Δειτε τα αποσπασματα πχ απο το Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΙΧΩΣ ΠΡΟΣΩΠΟ (1972-73) που αναφερετε πιο πανω...Η παραγωγη καθε αλλο παρα ευπροσωπη μπορει να χαρακτηριστει! Οι περισσοτερες συγχρονες σειρες διαθετουν πολυ μεγαλυτερη αληθοφανεια οσον αφορα την εικονα τους νομιζω!

Καποιες απο τις παλιες σειρες βεβαια ηταν πιο προσεγμενες απο τις αλλες...αυτο εγινε βεβαια απο το 75 και μετα κυριως...

Ο Χριστος ξανασταυρωνεται, Τερεζα Βαρμα Δακοστα,Μενεξεδένια πολιτεία, ολες σειρες του 1975 οι οποιες ηταν απο τις πρωτες που ειχαν πολλα εξωτερικα γυρισματα και ευπρεπη παραγωγη.

Οι σειρες που ηταν καπως αρτιες -οσον αφορα την εικονα τους τουλαχιστον- ηταν ελαχιστες πριν το 1975 (Γυφτοπουλα,Οι εμποροι των εθνων)

Γενικοτερα νομιζω,οι διοικησεις της ΕΡΤ μετα τη χουντα (Δημητρης Χορν κλπ) εριξαν περισσοτερα χρηματα στις σειρες απο οτι στην πρωτη 5ετια των σηριαλ (1970-75). Τα περισσοτερα σηριαλ εκεινης της 5ετιας πιστευω οτι δυσκολα θα μπορουσε να τα παρακολουθησει ο σημερινός τηλεθεατης...

 

[tsalk]

Ίσως και να είμαστε λίγο υπερβολικοί σε κάποια λεγόμενα μας, ίσως να μας λείπουν τόσο πολύ όλα αυτά, πάντως η σημερινή τηλεόραση όπως κατάντησε είναι για να μένει κλειστή όπως αναφέρθηκε και πιό πάνω

Γενικοτερα νομιζω,οι διοικησεις της ΕΡΤ μετα τη χουντα (Δημητρης Χορν κλπ) εριξαν περισσοτερα χρηματα στις σειρες απο οτι στην πρωτη 5ετια των σηριαλ (1970-75). Τα περισσοτερα σηριαλ εκεινης της 5ετιας πιστευω οτι δυσκολα θα μπορουσε να τα παρακολουθησει ο σημερινός τηλεθεατης...

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Γιάννη ότι υπάρχουν σήριαλ εκείνης της περιόδου που δύσκολα θα μπορούσε να τα δει σήμερα κάποιος (όχι βέβαια όλα)

 

[Bambinella]

Ας μην ξεχναμε, βεβαια, και με ποσο πρωτογονα τεχνικα μεσα γυριζονταν τα σηριαλ του '70. Παρ' ολα αυτα, η αγαπη προς το αντικειμενο της τηλεορασης, το μερακι, και ο σεβασμος προς τον τηλεθεατη, βρισκονταν σε πλεοναζουσα ποσοτητα. Τοσο πλεοναζουσα ομως, που αντισταθμιζε ολες τις ελλειψεις.

Σιγουρα υπαρχουν σειρες του τοτε, που τωρα δε θα βλεπονταν. Ενα μεγαλο ρολο σ' αυτο, παιζουν και οι ιδιοι οι τηλεθεατες που εχουν αλλαξει. Η νοοτροπια, το ζητουμενο του καθενος, και πανω απο ολα τα σημερινα ηθη.

 

[nick]

Όντως έχετε δίκιο οτι πολλά απο τα παλιά σήριαλ είναι δύσκολο να τα δει ο σημερινός τηλεθεατής. Αλλά η αλήθεια είναι οτι είχαν κάτι το μαγικό που σε τραβούσε. Εγώ που είμαι γεννημένος πάντως μετά τη δεκαετία του 80 πιο εύκολα θα έβλεπα τις σειρές εκείνης της εποχής, οι οποίες μάλιστα δεν συγκρίνονται με τις σημερινές.

 

[Rapide]

Όσο για τα σύγχρονα σήριαλ εγώ πιστεύω πως είναι πολύ καλά και γενικώς με την πάροδο των χρόνων γίνονται καλύτερα. Οι άνθρωποι που δούλευαν στο ξεκίνημα της ελληνικής τηλεόρασης γνώριζαν ελάχιστα έως τίποτα για αυτό μέσο, είχαν μόνο μεράκι αλλά και ανάγκη για χρήματα γιατί ο ελληνικός κινηματογράφος είχε πιάσει πάτο. Σήμερα πιστεύω είναι διαφορετικά, γνωρίζουν καλύτερα τους "κανόνες" και τους "κώδικες" της τηλεόρασης.

Προσπάθησα να παρακολουθήσω κάποια από τα σήριαλ που είχε βγάλει σε DVD η ραδιοτηλεόραση και στα περισσότερα σταμάτησα στο πρώτο επεισόδιο. Βαρέθηκα, ήταν εκνευριστικά αργά, τέλειως αντιτηλεοπτικά. Το μόνο που μπόρεσα να δω μέχρι το τέλος ήταν η "Μαντάμ Σουσού", το οποίο ήταν καταπληκτικό. Στα υπόλοιπα δεν άντεξα, άραγε τότε που προβλήθηκαν είχαν επιτυχία; Πάντως αν γινόταν σήμερα ένα σήριαλ όπως ακριβώς τα έκαναν παλιά εγω πιστεύω δεν θα έκανε επιτυχία.

 

[sunset89]

Όσο για τα σύγχρονα σήριαλ εγώ πιστεύω πως είναι πολύ καλά και γενικώς με την πάροδο των χρόνων γίνονται καλύτερα. Οι άνθρωποι που δούλευαν στο ξεκίνημα της ελληνικής τηλεόρασης γνώριζαν ελάχιστα έως τίποτα για αυτό μέσο, είχαν μόνο μεράκι αλλά και ανάγκη για χρήματα γιατί ο ελληνικός κινηματογράφος είχε πιάσει πάτο. Σήμερα πιστεύω είναι διαφορετικά, γνωρίζουν καλύτερα τους "κανόνες" και τους "κώδικες" της τηλεόρασης.Προσπάθησα να παρακολουθήσω κάποια από τα σήριαλ που είχε βγάλει σε DVD η ραδιοτηλεόραση και στα περισσότερα σταμάτησα στο πρώτο επεισόδιο. Βαρέθηκα, ήταν εκνευριστικά αργά, τέλειως αντιτηλεοπτικά. Το μόνο που μπόρεσα να δω μέχρι το τέλος ήταν η "Μαντάμ Σουσού", το οποίο ήταν καταπληκτικό. Στα υπόλοιπα δεν άντεξα, άραγε τότε που προβλήθηκαν είχαν επιτυχία; Πάντως αν γινόταν σήμερα ένα σήριαλ όπως ακριβώς τα έκαναν παλιά εγω πιστεύω δεν θα έκανε επιτυχία.

Τα σύγχρονα σήριαλ μπορεί να είναι αρτιότερα σε θέμα παραγωγής/τεχνικής επεξεργασίας κτλ, όμως το πρόβλημα παρουσιάζεται στην έλλειψη αισθητικής σεναρίου, θεματολογίας και ίσως και κάστινγκ σε αρκετές περιπτώσεις.

 

[bernard.c]

Τα σύγχρονα σήριαλ μπορεί να είναι αρτιότερα σε θέμα παραγωγής/τεχνικής επεξεργασίας κτλ, όμως το πρόβλημα παρουσιάζεται στην έλλειψη αισθητικής σεναρίου, θεματολογίας και ίσως και κάστινγκ σε αρκετές περιπτώσεις.

Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω. Να προσθέσω επίσης ότι οι ρυθμοί έχουν γίνει ταχύτεροι στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια, όχι όμως μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο. Αμερικάνικες σειρές από τη δεκαετία του '70, του '80 (και του '90 ακόμα) που είχαν σημειώσει τεράστια επιτυχία όχι μόνο στην Αμερική αλλά παγκοσμίως, αν τις δεις σήμερα και τις συγκρίνεις με το "24", με το "CSI" ή ακόμα και με το κωμικό "Two and a half men" ή με το dramedy "Desperate Housewives" θα σου φανούν απελπιστικά αργές.

Πειράζει όμως που θεωρώ ότι οι σημερινές σειρές με τις εντυπωσιακές σκηνές και τις έντονες συγκινήσεις που προσφέρουν με το που τελειώνει το επεισόδιο τις έχεις ξεχάσει, ενώ οι παλιές με τον πιο αργό ρυθμό σου εντυπώνονταν στην μνήμη; Η τηλεόραση σήμερα είναι, ακόμα περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν, είδος "άμεσης κατανάλωσης", το οποίο δε μένει στη μνήμη μετά την προβολή του...

 

[Rapide]

Πειράζει όμως που θεωρώ ότι οι σημερινές σειρές με τις εντυπωσιακές σκηνές και τις έντονες συγκινήσεις που προσφέρουν με το που τελειώνει το επεισόδιο τις έχεις ξεχάσει, ενώ οι παλιές με τον πιο αργό ρυθμό σου εντυπώνονταν στην μνήμη; Η τηλεόραση σήμερα είναι, ακόμα περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν, είδος "άμεσης κατανάλωσης", το οποίο δε μένει στη μνήμη μετά την προβολή του...

Διαφωνώ!

Μ' αυτή τη λογική και οι παλιές ελληνικές ταινίες που είχαν γρηγορότερους ρύθμους από τις σύγχρονες ελληνικές, είναι πλέον ξεχασμένες; Με τίποτα! Τα βλέπουμε και τα ξαναβλέπουμε και έχουμε μάθει όλες τις ατάκες απ' έξω. Το ίδιο ισχύει και για τα σήριαλ. Ένα σήριαλ με πιο γρήγορους ρυθμούς βλέπετε και ξαναβλέπετε και κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο. Παραδείγματα:

Ξένη: Friends

Ελληνική: Οι απαράδεκτοι

 

[bernard.c]

Διαφωνώ!Μ' αυτή τη λογική και οι παλιές ελληνικές ταινίες που είχαν γρηγορότερους ρύθμους από τις σύγχρονες ελληνικές, είναι πλέον ξεχασμένες; Με τίποτα! Τα βλέπουμε και τα ξαναβλέπουμε και έχουμε μάθει όλες τις ατάκες απ' έξω. Το ίδιο ισχύει και για τα σήριαλ. Ένα σήριαλ με πιο γρήγορους ρυθμούς βλέπετε και ξαναβλέπετε και κάθε φορά ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο. Παραδείγματα:

Ξένη: Friends

Ελληνική: Οι απαράδεκτοι

Ok, ίσως αυτό που έγραψα να μην ισχύει για όλες τις νέες σειρές, αλλά για αρκετές. Πάντως, για τις σειρές που αναφέρεις παραπάνω ("Friends" & "Οι απαράδεκτοι", που είναι και οι δύο πολύ αγαπημένες), δεν θα έλεγα ότι είναι ούτε τόσο αργές στο ρυθμό όπως κάποιες αρκετά παλαιότερες, ούτε όμως και τόσο ταχείς όσο οι σειρές που γυρίζονται το 2010. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι και οι δύο αυτές σειρές που αναφέρεις είναι 15+ ετών (από τότε που ξεκίνησαν έστω)...

Και να προσθέσω επίσης ότι αναφερόμαστε αυτή τη στιγμή σε 2 κωμωδίες, οι οποίες εξ' ορισμού δεν μπορούν να είναι "αργές" (όπως είπες κι εσύ, χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Ελληνικές ταινίες (ως επί το πλείστον κωμικές)). Δεν μπορεί ο ρυθμός να είναι αργός και να βγάζεις γέλιο, χρειάζεται ατάκα στην ατάκα, σπιρτάδα, νεύρο. Για σκέψου όμως τους ρυθμούς παλαιών δραματικών σειρών και ακόμα καλύτερα δραματικών Ελληνικών ταινιών του '60. Μήπως αυτές είχαν τους σημερινούς γοργούς ρυθμούς; Ασφαλώς όχι...

 

[konkar]

Είμαστε τελείως off topic αλλά τουλάχιστον ακούγονται ενδιαφέρουσες απόψεις!

 

[αριαδνη]

Πειράζει όμως που θεωρώ ότι οι σημερινές σειρές με τις εντυπωσιακές σκηνές και τις έντονες συγκινήσεις που προσφέρουν με το που τελειώνει το επεισόδιο τις έχεις ξεχάσει, ενώ οι παλιές με τον πιο αργό ρυθμό σου εντυπώνονταν στην μνήμη; Η τηλεόραση σήμερα είναι, ακόμα περισσότερο από ό,τι στο παρελθόν, είδος "άμεσης κατανάλωσης", το οποίο δε μένει στη μνήμη μετά την προβολή του...

Δεν θα μπορουσα να συμφωνήσω περισσότερο, θα εχει ενδιαφερον να δουμε μετα απο 30 χρονια ποιες απο τις σημερινες σειρες θα μεινουν στην τηλεοπτικη ιστορια και αν καποιοι στην σημερινη δικη μας ηλικία θα τις ψαχνουν όπως εμεις!! και αν θα συστησουν και φορουμ να τις νοσταλγουν

 

[Rapide]

θα εχει ενδιαφερον να δουμε μετα απο 30 χρονια ποιες απο τις σημερινες σειρες θα μεινουν στην τηλεοπτικη ιστορια και αν καποιοι στην σημερινη δικη μας ηλικία θα τις ψαχνουν όπως εμεις!! και αν θα συστησουν και φορουμ να τις νοσταλγουν

Εγώ πιστεύω θα υπάρχουν αρκετοί, αυτά είναι παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις, δεν φεύγουν ποτέ από τη μνήμη. Κάθε γενιά έχει τις δικές τις. Εγώ θυμόμουνα ολόκληρα επεισόδια από τις τρεις χάριτες και είχα να δω τη σειρά 15 χρόνια.

 

[Ευπαλίνος]

Νομιζω οτι και ο Συνεργατης χωρις ονομα εδωσε το δικο του στιγμα εκεινη την εποχη, δεδομενου οτι το ονομα του κρυβεται πισω απο πολυ μεγαλες επιτυχιες εκεινης της περιοδου. Εγω εδω και παρα πολλα χρονια δεν μπορω να παρακολουθησω σειρες στην τηλοψια. Ισως επειδη στη χρυση εποχη των σιριαλ ημουν μικρος να γοητευομουν πιο εντονα, το σιγουρο ειναι παντως οτι ακομη και σημερα, 35 και πλεον χρονια μετα αναπολω τις σειρες της περιοδου 1971-75 και νομιζω οτι πολυ ευχαριστα θα τις ξαναεβλεπα.

 

[DianaTheSuperstar91]

Στις αρχές της δεκαετίας του '90 τα σίριαλ ήταν απελευθερωμένα για την εποχή τους. Χυδαίο λεξιλόγιο, ερωτικές σκηνές. Επίσης τα σίριαλ είχαν πολύ ωραία σενάρια και τέλειο casting από καταξιωμένους ή νέους ταλαντούχους ηθοποιούς.

Σήμερα βλέπεις σειρές που το casting είναι στην πλειοψηφία νέα πρόσωπα και λίγοι πασίγνωστοι ηθοποιοί. Υπάρχει λογοκρισία σε λέξεις, προϊόντα και γυμνό και μόνο το "σ'αγαπώ" είναι απενοχοποιημένο πια.

 

[Bambinella]

Αναμεσα σε πολλες αλλες, υπαρχει αλλη μια μεγαλη διαφορα στα καινουργια, νεοεποχιτικα σηριαλ, σε σχεση με τα παλια.

Κουνανε πολυ, βρε παιδια, λες και ειναι μαουνα στα ρηχα.

Πετυχα τυχαια τεσσερα, πεντε απο αυτα - με με ρωτατε τιτλους, δεν ξερω να σας πω - και ηταν ολα γυρισμενα με φορητη καμερα. Δραμα η κατασταση. Δεν ξερω τι τους επιασε ολους, λες και ειναι συνεννοημενοι, αλλα εμενα μου ειναι αδυνατον να παρακολουθησω εστω και λιγα δευτερολεπτα γιατι με πιανει ναυτια.

Αυτη η ιστορια ειχε ξεκινησει απο παλια με τα σηριαλ του Κοκκινοπουλου, αλλα τωρα παραεγινε.

Την επομενη φορα παντως που θα ανοιξω τηλεοραση, θα παρω δραμαμινη!

 

[Rheinmetall]

Γιατί οι πιο πολλοί σύγχρονοι ηθοποιοί μέσα στην τρέλα τους να γίνουν διάσημοι και να κάνουν καρριέρα είναι τόσο πολύ "ψεύτικοι" και αφύσικοι στο παίξιμό τους που απλά δεν πείθουν κανέναν, πάνω από 15-16 ετών τουλάχιστον. Τα σενάρια επίσης είναι πολύ φτηνά, οι παραγωγές φτηνές. Όλα σε παρακμή γενικώς. Εγώ έχω να δω σήριαλ από την εποχή των Δύο Ξένων.