Ο ζωγράφος με τις κιμωλίες

[Rinus Cesar]

Αυτή τη σειρά τη θυμάται κανείς ??? Αν δεν απατώμαι, παιζόταν Κυριακή απόγευμα [αυτό το θυμάμαι επειδή την έβλεπα στην παλιά τηλεόραση στο εξοχικό μας, όπου μαζευόμασταν τις Κυριακές με τους οικογενειακούς μας φίλους ...... ].......

Στην έναρξή της, όταν έδειχνε τα γράμματα, έδειχνε έναν μουσάτο, μακρυμάλλη να περιφέρεται στους δρόμους !!! Υποτίθεται ότι αυτός ήταν "ο ζωγράφος με τις κιμωλίες", ένας πλανόδιος καλλιτέχνης του δρόμου, που επρόκειτο με τις κιμωλίες του να ζωγραφίσει ένα παραμύθι !!! Μού άρεσε πολύ το τραγούδι της εισαγωγής, το οποίο ήταν σε στιλ μπαλάντας με κάντρι/ φολκ στοιχεία [θα μπορούσε να ήταν και τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν !!!!], ενορχηστρωμένο με ένα πολύ όμορφο βιολί !!! Ο πρώτος στίχος του τραγουδιού έλεγε "στις φλέβες μου κυλάει η γη" ενώ παρακάτω οι στίχοι που θυμάμαι λέγανε "με τις κιμωλίες μου στη γη ... ταξιδεύω, ταξιδεύω παντού στη γη" ..... Η έναρξη της εκπομπής ήτανε, όντως, πολύ - πολύ ροκ .....

Σε κάθε εκπομπή, αν θυμάμαι καλά, βλέπαμε ζωγραφιές και κάποια φωνή διηγιόταν το παραμύθι !!! Από αυτά τα παραμύθια έχω συγκρατήσει εκείνο με το "μεγάλο πράσινο δέντρο" : Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας κήπος, όπου, ανάμεσα στα άλλα δέντρα, φύτρωσε κι ένα μεγάλο, πράσινο δέντρο !!! Κι αυτό όλο μεγάλωνε, ψήλωνε και ... έκρυβε από τα άλλα δέντρα τον ήλιο !!! Τα άλλα δέντρα το παρακαλούσαν : "Μεγάλο πράσινο δέντρο, άφησε και για μας λίγο χώρο για να μας βλέπει ο ήλιος" !!! Τίποτε αυτό, τα κλαδιά του απλωνόντουσαν ολοένα και περισσότερο και έκρυβαν τον ήλιο από τα άλλα δέντρα !!! Επίσης, το μεγάλο πράσινο δέντρο "έπινε" μόνο του όλο το οξυγόνο, ακόμη κι αυτό που αναλογούσε στα άλλα δέντρα !!! "Μεγάλο πράσινο δέντρο, άφησε και για μας λίγο οξυγόνο να αναπνεύσουμε" !!! Τίποτα αυτό, συνέχισε να τους πίνει το οξυγόνο και να μεγαλώνει, να μεγαλώνει .....

Και σιγά σιγά .... τα άλλα δέντρα, χωρίς να τα βλέπει ο ήλιος, χωρίς να τους μένει οξυγόνο, μαράθηκαν και, το ένα μετά το άλλο, πεθάνανε .... 'Ωσπου έμεινε μόνο του στον κήπο το μεγάλο πράσινο δέντρο !!! Και τότε συνειδητοποίησε πόσο μόνο κι έρημο είναι, χωρίς άλλα δέντρα στον κήπο !!! Τελειώνοντας το παραμύθι το μεγάλο πράσινο δέντρο τραγούδησε ένα ληπημένο τραγούδι, απ' το οποίο οι στίχοι που θυμάμαι είναι "δίχως φίλους στη ζωή πώς μπορώ να κρατηθώ" και .... πέθανε κι αυτό, μαραζωμένο από τη μοναξιά ....

Θυμάμαι, επίσης, ότι, μετά το παραμύθι, κάποια κυρία, που συντόνιζε την εκπομπή, έβαλε μια ομάδα παιδιών να δημιουργήσουν, με τον τρόπο που ήθελαν, με βάση αυτό το παραμύθι !!! Και, πράγματι, τα παιδάκια φτιάξανε μια ξύλινη μακέτα, που απεικόνιζε το μεγάλο πράσινο δέντρο και τα άλλα δέντρα στον κήπο .....