SEBASTIAN
RetroActive
- Joined
- 7 Οκτ 2022
- Μηνύματα
- 472
- Αντιδράσεις
- 1.316
Σενάριο: Γιάννης Δαλιανίδης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Δαλιανίδης
Παραγωγή: Φίνος φίλμ
Πρωταγωνιστούν: Κώστας Βουτσάς , Νίκος Δαδινόπουλος , Σωτήρης Τζεβελέκος , Μπέτυ Αρβανίτη , Νίκος Σκιαδάς , Κούλα Αγαγιώτου, Στέλιος Λιονάκης , Σταύρος Φαρμάκης , , Νίκος Κούρος , Λουίζα Μπατίστα , Μάγδα Τσαγγάνη, Γιώργος Τζιφός , Ειρήνη Κουμαριανού , Γιάννης Λιακάκος , Βαγγέλης Πλοιός , Γιώργος Λουκάκης , , Αντώνης Λιώτσης , Τόλης Πολάτος.
Υπόθεση: Τρεις φίλοι μετά τη Χούντα φτιάχνουν ένα κόμμα για το καλό της πατρίδας γιατί πιστεύουν μέσα στην ματαιοδοξία τους και στον επαναστατικό τους οίστρο, εμπνεόμενοι και από το πολιτικό κλίμα της εποχής ότι θα σώσουν την Ελλάδα. Καθότι φτωχοί και στερούμενοι στοιχειωδών οικονομικών πόρων, για να βρουν χρήματα απάγουν έναν πλούσιο επιχειρηματία, απειλώντας τους δικούς του πως αν δεν πληρώσουν τα λύτρα θα τον σκοτώσουν. Οι συγγενείς του όμως κάθε άλλο παρά ενδιαφέρονται να σωθεί ο άνθρωπος τους, και αυτοί μένουν με τον επιχειρηματία στα χέρια, τον οποίο από την άλλη δεν μπορούν και να σκοτώσουν, γιατί δεν είναι δολοφόνοι. Οι συνέπειες και οι επακόλουθες στιγμές του έργου καθίστανται εκ των πραγμάτων κωμικοτραγικές.
Σχόλια: Κινηματογραφική παραγωγή στα μέσα της δεκαετίας του ’70, με ενδιαφέρον σενάριο-κωμωδία που πηγαίνει ασορτί με το κλίμα της εποχής που βλέπεται με ενδιαφέρον αν και κάποιες στιγμές κουράζει η αργή διαδραματιζόμενη πλοκή που όμως σώνεται από την ηθοποιία και το παίξιμο των σημαντικών πρωταγωνιστών προεξάρχοντος βέβαια του μεγάλου μας κωμικού Κώστα Βουτσά. Η ταινία λόγω της εποχής που γυρίστηκε μπορεί να χαρακτηριστεί άτυχη κινηματογραφικά γιατί γυρίστηκε σε μια εποχή που ο κινηματογράφος είχε πάρει την κατιούσα για τα καλά και εκ των πραγμάτων οι εισπράξεις δεν ήταν οι αναμενόμενες μια και το ενδιαφέρον του κοινού ως προς τις κινηματογραφικές ταινίες ήταν περιορισμένο λόγω της καταλυτικής εισόδου της μικρής οθόνης στα ελληνικά σπίτια.
Ήταν η τελευταία ταινία του Βουτσά στην Φίνος Φιλμ και μια από τις τελευταίες ταινίες της μεγάλης κινηματογραφικής εταιρίας. Πάντως όποιος έχει δει το φιλμ, αισθάνεται αμέσως την αύρα της εποχής με την μαζική πολιτικοποίηση και οργάνωση των ανθρώπων στα κοινά, λογικό μετά την επτάχρονη καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων ενός ολόκληρου λαού. Αν και η εν λόγω προσπάθεια στην ταινία μάλλον διακωμωδείται από την εντελώς ερασιτεχνική τόσο σαν σύλληψη όσο και σαν εφαρμογή ιδέα από την μάλλον γραφική παρέα που μόνο σε σωτήρες του έθνους δεν παραπέμπουν αλλά σε διασκεδαστές της ομήγυρης τους.
Ίσως είναι και μια περιπαικτική διάθεση του σκηνοθέτη για την ματαιόδοξη στόχευση των νεοελλήνων που αρέσκονται βαυκαλιζόμενοι ότι θα σώσουν την χώρα και τον λαό στερούμενων όχι μόνο μέσων αλλά και στοιχειωδών ικανοτήτων. Το είχε φαίνεται με την πολιτική σάτιρα ο Δαλιανίδης καθώς την ίδια χρονιά γύρισε και το «Ένα τανκ στο κρεβάτι μου» πάλι με τον Κώστα Βουτσά. Κατά τα λοιπά η ταινία παρουσιάζει πολύ παραστατικά την Ελλάδα της δεκαετίας του ’70, μια χώρα φτωχή, κουρασμένη και ταλαιπωρημένη από τα πολύ δύσκολα χρόνια που προηγήθηκαν και που χρειάζεται να κάνει πολλές προσπάθειες να σταθεί στα πόδια της και να βρει λύσεις στα πολλά συσσωρευμένα προβλήματα (εσωτερικά και εξωτερικά).
Παραλειπόμενα-επικές στιγμές του φιλμ. :
1) Ολόκληρη η παρέα του υπό ίδρυση κόμματος μάλλον παραπέμπει σε επιθεώρηση γέλιου παρά σε στοιχειώδη σοβαρότητα και προοπτική. Από τις συνάξεις, τους διαλόγους μέχρι και τον έρανο που έκαναν μεταξύ τους για την αρχή πραγματοποίησης του μεγαλεπήβολου εθνοσωτήριου σχεδίου το αποτέλεσμα είναι τόσο κωμικό που σε ενδεχόμενη κάθοδο στις εκλογές οι ψήφοι αριθμητικά θα ήταν λιγότεροι από το άθροισμα των φίλων-στελεχών του …λαοφιλούς κόμματος.
2) Όταν κάθησαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου τα μέλη της παρέας αναφωνώντας με επαναστατικό οίστρο «Ζήτω το Ανθρωπιστικό Κόμμα Ελλάδας» προς στιγμήν αναθεώρησα συγκινούμενος από την αγωνιστικότητα και τον ηρωισμό των ηγετικών στελεχών του σωτήριου κόμματος και αμέσως έκανα τον παραλληλισμό με τις δίκες προηγούμενων δεκαετιών πολιτικών στελεχών που δικάστηκαν, καταδικάστηκαν και εξορίστηκαν για τις ιδέες τους. Γιατί μη μου πείτε ειδικά οι Τζιφός και Τζεβελέκος δεν παραπέμπουν σε ανιδιοτελείς αγωνιστές για τις ιδέες τους και τα πιστεύω τους που συνέγειραν ένα ολόκληρο λαό και μνημονεύονται ακόμα και σήμερα για τα ιδανικά τους. Κρίμα που το Ανθρωπιστικό Κόμμα τελικά δεν κατέβηκε στις εκλογές. Η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική.
3) Το σημείο της ταινίας που μάλλον εκφράζει διαχρονικά μια ολόκληρη εποχή στη Ελλάδα που δυστυχώς κρατάει για δεκαετίες είναι η ατάκα που είπε ο Δαδινόπουλος στον Βουτσά λέγοντας του πως έχουν κυβερνήσει την χώρα και πολύ χειρότεροι από σένα. Ειλικρινά δεν θα μπορούσε να υπάρξει με μια φράση πιο ρεαλιστική περιγραφή της πολιτικής κατάστασης της χώρας διαχρονικά.
4) Η απαγωγή και το σχέδιο να πάρουν τα λύτρα για να στελεχωθεί σε στέρεες βάσεις ο κομματικός μηχανισμός του Α.Κ.Ε. μάλλον κάνουν καινούριους κοιλιακούς από το γέλιο. Έχει μείνει η ατάκα Βουτσά σε Κούρο και τούμπαλιν «κουμπιά ή φερμουάρ» λίγο πριν την εκτέλεση της σωματικής ανάγκης.
5) Επίσης πολύ γέλιο η σκηνή της ανάκρισης στην αρχή του φιλμ στο αστυνομικό τμήμα. Είστε αριστεροί; Ολίγον! Είστε δεξιοί; Ολίγον! Με δουλεύεις; Ολίγον!!!
Σκηνοθεσία: Γιάννης Δαλιανίδης
Παραγωγή: Φίνος φίλμ
Πρωταγωνιστούν: Κώστας Βουτσάς , Νίκος Δαδινόπουλος , Σωτήρης Τζεβελέκος , Μπέτυ Αρβανίτη , Νίκος Σκιαδάς , Κούλα Αγαγιώτου, Στέλιος Λιονάκης , Σταύρος Φαρμάκης , , Νίκος Κούρος , Λουίζα Μπατίστα , Μάγδα Τσαγγάνη, Γιώργος Τζιφός , Ειρήνη Κουμαριανού , Γιάννης Λιακάκος , Βαγγέλης Πλοιός , Γιώργος Λουκάκης , , Αντώνης Λιώτσης , Τόλης Πολάτος.
Υπόθεση: Τρεις φίλοι μετά τη Χούντα φτιάχνουν ένα κόμμα για το καλό της πατρίδας γιατί πιστεύουν μέσα στην ματαιοδοξία τους και στον επαναστατικό τους οίστρο, εμπνεόμενοι και από το πολιτικό κλίμα της εποχής ότι θα σώσουν την Ελλάδα. Καθότι φτωχοί και στερούμενοι στοιχειωδών οικονομικών πόρων, για να βρουν χρήματα απάγουν έναν πλούσιο επιχειρηματία, απειλώντας τους δικούς του πως αν δεν πληρώσουν τα λύτρα θα τον σκοτώσουν. Οι συγγενείς του όμως κάθε άλλο παρά ενδιαφέρονται να σωθεί ο άνθρωπος τους, και αυτοί μένουν με τον επιχειρηματία στα χέρια, τον οποίο από την άλλη δεν μπορούν και να σκοτώσουν, γιατί δεν είναι δολοφόνοι. Οι συνέπειες και οι επακόλουθες στιγμές του έργου καθίστανται εκ των πραγμάτων κωμικοτραγικές.
Σχόλια: Κινηματογραφική παραγωγή στα μέσα της δεκαετίας του ’70, με ενδιαφέρον σενάριο-κωμωδία που πηγαίνει ασορτί με το κλίμα της εποχής που βλέπεται με ενδιαφέρον αν και κάποιες στιγμές κουράζει η αργή διαδραματιζόμενη πλοκή που όμως σώνεται από την ηθοποιία και το παίξιμο των σημαντικών πρωταγωνιστών προεξάρχοντος βέβαια του μεγάλου μας κωμικού Κώστα Βουτσά. Η ταινία λόγω της εποχής που γυρίστηκε μπορεί να χαρακτηριστεί άτυχη κινηματογραφικά γιατί γυρίστηκε σε μια εποχή που ο κινηματογράφος είχε πάρει την κατιούσα για τα καλά και εκ των πραγμάτων οι εισπράξεις δεν ήταν οι αναμενόμενες μια και το ενδιαφέρον του κοινού ως προς τις κινηματογραφικές ταινίες ήταν περιορισμένο λόγω της καταλυτικής εισόδου της μικρής οθόνης στα ελληνικά σπίτια.
Ήταν η τελευταία ταινία του Βουτσά στην Φίνος Φιλμ και μια από τις τελευταίες ταινίες της μεγάλης κινηματογραφικής εταιρίας. Πάντως όποιος έχει δει το φιλμ, αισθάνεται αμέσως την αύρα της εποχής με την μαζική πολιτικοποίηση και οργάνωση των ανθρώπων στα κοινά, λογικό μετά την επτάχρονη καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων ενός ολόκληρου λαού. Αν και η εν λόγω προσπάθεια στην ταινία μάλλον διακωμωδείται από την εντελώς ερασιτεχνική τόσο σαν σύλληψη όσο και σαν εφαρμογή ιδέα από την μάλλον γραφική παρέα που μόνο σε σωτήρες του έθνους δεν παραπέμπουν αλλά σε διασκεδαστές της ομήγυρης τους.
Ίσως είναι και μια περιπαικτική διάθεση του σκηνοθέτη για την ματαιόδοξη στόχευση των νεοελλήνων που αρέσκονται βαυκαλιζόμενοι ότι θα σώσουν την χώρα και τον λαό στερούμενων όχι μόνο μέσων αλλά και στοιχειωδών ικανοτήτων. Το είχε φαίνεται με την πολιτική σάτιρα ο Δαλιανίδης καθώς την ίδια χρονιά γύρισε και το «Ένα τανκ στο κρεβάτι μου» πάλι με τον Κώστα Βουτσά. Κατά τα λοιπά η ταινία παρουσιάζει πολύ παραστατικά την Ελλάδα της δεκαετίας του ’70, μια χώρα φτωχή, κουρασμένη και ταλαιπωρημένη από τα πολύ δύσκολα χρόνια που προηγήθηκαν και που χρειάζεται να κάνει πολλές προσπάθειες να σταθεί στα πόδια της και να βρει λύσεις στα πολλά συσσωρευμένα προβλήματα (εσωτερικά και εξωτερικά).
Παραλειπόμενα-επικές στιγμές του φιλμ. :
1) Ολόκληρη η παρέα του υπό ίδρυση κόμματος μάλλον παραπέμπει σε επιθεώρηση γέλιου παρά σε στοιχειώδη σοβαρότητα και προοπτική. Από τις συνάξεις, τους διαλόγους μέχρι και τον έρανο που έκαναν μεταξύ τους για την αρχή πραγματοποίησης του μεγαλεπήβολου εθνοσωτήριου σχεδίου το αποτέλεσμα είναι τόσο κωμικό που σε ενδεχόμενη κάθοδο στις εκλογές οι ψήφοι αριθμητικά θα ήταν λιγότεροι από το άθροισμα των φίλων-στελεχών του …λαοφιλούς κόμματος.
2) Όταν κάθησαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου τα μέλη της παρέας αναφωνώντας με επαναστατικό οίστρο «Ζήτω το Ανθρωπιστικό Κόμμα Ελλάδας» προς στιγμήν αναθεώρησα συγκινούμενος από την αγωνιστικότητα και τον ηρωισμό των ηγετικών στελεχών του σωτήριου κόμματος και αμέσως έκανα τον παραλληλισμό με τις δίκες προηγούμενων δεκαετιών πολιτικών στελεχών που δικάστηκαν, καταδικάστηκαν και εξορίστηκαν για τις ιδέες τους. Γιατί μη μου πείτε ειδικά οι Τζιφός και Τζεβελέκος δεν παραπέμπουν σε ανιδιοτελείς αγωνιστές για τις ιδέες τους και τα πιστεύω τους που συνέγειραν ένα ολόκληρο λαό και μνημονεύονται ακόμα και σήμερα για τα ιδανικά τους. Κρίμα που το Ανθρωπιστικό Κόμμα τελικά δεν κατέβηκε στις εκλογές. Η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική.
3) Το σημείο της ταινίας που μάλλον εκφράζει διαχρονικά μια ολόκληρη εποχή στη Ελλάδα που δυστυχώς κρατάει για δεκαετίες είναι η ατάκα που είπε ο Δαδινόπουλος στον Βουτσά λέγοντας του πως έχουν κυβερνήσει την χώρα και πολύ χειρότεροι από σένα. Ειλικρινά δεν θα μπορούσε να υπάρξει με μια φράση πιο ρεαλιστική περιγραφή της πολιτικής κατάστασης της χώρας διαχρονικά.
4) Η απαγωγή και το σχέδιο να πάρουν τα λύτρα για να στελεχωθεί σε στέρεες βάσεις ο κομματικός μηχανισμός του Α.Κ.Ε. μάλλον κάνουν καινούριους κοιλιακούς από το γέλιο. Έχει μείνει η ατάκα Βουτσά σε Κούρο και τούμπαλιν «κουμπιά ή φερμουάρ» λίγο πριν την εκτέλεση της σωματικής ανάγκης.
5) Επίσης πολύ γέλιο η σκηνή της ανάκρισης στην αρχή του φιλμ στο αστυνομικό τμήμα. Είστε αριστεροί; Ολίγον! Είστε δεξιοί; Ολίγον! Με δουλεύεις; Ολίγον!!!