perlastar
RetroJunkie™
- Joined
- 30 Αύγ 2013
- Μηνύματα
- 2.077
- Αντιδράσεις
- 1.112
Μιας και ξαναείδα τελευταία κάποιες ταινίες του ταλαντούχου αυτού Γερμανού ηθοποιού, είπα να κάνω μία αναφορά και σ'αυτόν. Ξεκίνησε την καριέρα του στον βουβό κινηματογράφο, ως σκηνοθέτης και ηθοποιός και μετά πέρασε στον ομιλώντα, με εξίσου μεγάλο ταλέντο και επιτυχία. Η φυσιογνωμία του ήταν πολύ κατάλληλη για περίεργους και κακούς ρόλους και άφησε πίσω του πολύ ωραίες ερμηνείες και ταινίες τρόμου αρκετά μπροστά για την εποχή τους. H δουλειά του δεν ήταν καθόλου εύκολη, καθώς ο βουβός κινηματογράφος ήταν πολύ απαιτητικός, και ειδικά σε ταινίες τρόμου. Ήθελε μεγάλο ταλέντο να αποδώσεις μία μυστηριώδη, σκοτεινή ατμόσφαιρα και κυρίως έναν κακό χαρακτήρα μόνο με τις εκφράσεις και τις κινήσεις, χωρίς να γίνεσαι γελοίος ούτε για ένα λεπτό. Εννοείται ότι η εποχή που βγαίνει μία ταινία παίζει μεγάλο ρόλο. Έτσι, μερικές από τις παρακάτω ταινίες μπορεί να μην θεωρούνταν καν τρόμου τώρα, αλλά τότε τις θεωρούσαν σίγουρα.
Τhe Student of Prague (1913): Αυτή η ταινία του βουβού κινηματογράφου θεωρείται η πρώτη ταινία τρόμου που έγινε ποτέ, ή τουλάχιστον που διασώζεται, αφού πολλές υπέροχες ταινίες χάθηκαν δυστυχώς. Ασχολείται με το φαινόμενο του doppelganger, δηλαδή ενός πανομοιότυπου του εαυτού μας που υπάρχει παράλληλα με μας, και συνήθως δεν είναι για καλό. Ο Wegener πρωταγωνιστεί (και παράλληλα σκηνοθετεί μαζί με τον Stellan Rye) στο ρόλο ενός φτωχού φοιτητή που θέλει να αλλάξει την τύχη του. Μία μέρα, συναντάει έναν περίεργο γέρο, που του υπόσχεται πολλά πλούτη, αν του χαρίσει ό,τι του ζητήσει από τα πράγματα που βρίσκονται στο φτωχό του δωμάτιο. Ο φοιτητής ανυποψίαστος υπογράφει, για να ανακαλύψει μετά με φρίκη ότι ο γέρος ζήτησε ως αντάλλαγμα την αντανάκλαση του εαυτού του, όπως αυτή φαινόταν στον μεγάλο καθρέφτη του δωματίου. Μετά το πρώτο σοκ, ο φοιτητής είναι και πάλι ανέμελος και δεν μπορεί να φανταστεί τι το κακό μπορεί να συμβεί. Απλά δεν θα έχει είδωλο στον καθρέφτη. Γίνεται όντως πλούσιος και διεκδικεί μία όμορφη και πλούσια Κοντέσσα που έχει ερωτευτεί. Γίνεται έντρομος όμως, καθώς αρχίζει να βλέπει το είδωλό του να ζει και να δρα ανεξάρτητα από τον ίδιο, και μάλιστα κάνοντας μόνο κακό. Έτσι καταλαβαίνει πόσο πολύ ξεγελάστηκε με τη συμφωνία αυτή και η ζωή του μετατρέπεται σε κόλαση καθώς όλοι νομίζουν ότι εκείνος είναι που γίνεται κακός. Το τέλος είναι συγκλονιστικό και γεμάτο νοήμα.
Η ταινία είχε σοκάρει το κοινό όταν πρωτοπροβλήθηκε, καθώς ήταν εντελώς αναπάντεχο τότε το να βλέπεις έναν κακό εαυτό να ξεπηδάει από τον καθρέφτη. Ο Wegener εντυπωσιάζει στον διπλό του ρόλο, και παίζει πολύ πετυχημένα τον αφελή, τρομοκρατημένο φοιτητή από τη μία και το σκληρό, χωρίς αισθήματα είδωλο από την άλλη.
Προβολή συνημμένου 106397
Τhe Student of Prague (1913): Αυτή η ταινία του βουβού κινηματογράφου θεωρείται η πρώτη ταινία τρόμου που έγινε ποτέ, ή τουλάχιστον που διασώζεται, αφού πολλές υπέροχες ταινίες χάθηκαν δυστυχώς. Ασχολείται με το φαινόμενο του doppelganger, δηλαδή ενός πανομοιότυπου του εαυτού μας που υπάρχει παράλληλα με μας, και συνήθως δεν είναι για καλό. Ο Wegener πρωταγωνιστεί (και παράλληλα σκηνοθετεί μαζί με τον Stellan Rye) στο ρόλο ενός φτωχού φοιτητή που θέλει να αλλάξει την τύχη του. Μία μέρα, συναντάει έναν περίεργο γέρο, που του υπόσχεται πολλά πλούτη, αν του χαρίσει ό,τι του ζητήσει από τα πράγματα που βρίσκονται στο φτωχό του δωμάτιο. Ο φοιτητής ανυποψίαστος υπογράφει, για να ανακαλύψει μετά με φρίκη ότι ο γέρος ζήτησε ως αντάλλαγμα την αντανάκλαση του εαυτού του, όπως αυτή φαινόταν στον μεγάλο καθρέφτη του δωματίου. Μετά το πρώτο σοκ, ο φοιτητής είναι και πάλι ανέμελος και δεν μπορεί να φανταστεί τι το κακό μπορεί να συμβεί. Απλά δεν θα έχει είδωλο στον καθρέφτη. Γίνεται όντως πλούσιος και διεκδικεί μία όμορφη και πλούσια Κοντέσσα που έχει ερωτευτεί. Γίνεται έντρομος όμως, καθώς αρχίζει να βλέπει το είδωλό του να ζει και να δρα ανεξάρτητα από τον ίδιο, και μάλιστα κάνοντας μόνο κακό. Έτσι καταλαβαίνει πόσο πολύ ξεγελάστηκε με τη συμφωνία αυτή και η ζωή του μετατρέπεται σε κόλαση καθώς όλοι νομίζουν ότι εκείνος είναι που γίνεται κακός. Το τέλος είναι συγκλονιστικό και γεμάτο νοήμα.
Η ταινία είχε σοκάρει το κοινό όταν πρωτοπροβλήθηκε, καθώς ήταν εντελώς αναπάντεχο τότε το να βλέπεις έναν κακό εαυτό να ξεπηδάει από τον καθρέφτη. Ο Wegener εντυπωσιάζει στον διπλό του ρόλο, και παίζει πολύ πετυχημένα τον αφελή, τρομοκρατημένο φοιτητή από τη μία και το σκληρό, χωρίς αισθήματα είδωλο από την άλλη.
Προβολή συνημμένου 106397
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
