Παρίσι, Τέξας - Paris, Texas (1984)

Rinus Cesar

RetroNuts!
Joined
22 Ιουν 2009
Μηνύματα
1.417
Αντιδράσεις
274
Αυτή κι αν είναι λατρεμένη ταινία από τα 80ς ... Μια υπερ-ευαίσθητη road movie .... Μού έχει αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις από τα 80ς, όταν την είχα δει στο σινε - Άνοιξη στη γειτονιά μου μαζί με τους γονείς μου !!! Ως 13χρονος είχα συγκινηθεί, σχεδόν είχα βάλει τα κλάματα ... Και, σαν να μην έφταναν αυτά, μετά το τέλος της ταινίας άρχισα το .. ψηστήρι στους γονείς μου ... για να κάτσουμε να τη δούμε και στη δεύτερη προβολή της :eek: o_O ... Οι γονείς μου όμως είχαν αντιρρήσεις : "Μα, τόσο μακρόσυρτη ταινία, με τόσο αργή πλοκή, και θέλεις να την ξαναδείς ???" ??? Τελικά ... επιλέχθηκε η "μέση λύση" : Είδαμε την ταινία μεχρι το διάλειμμά της στη δεύτερη προβολή της !!!

Το ... σοκ για μένα, τον τόοοτε 13χρονο, με "πέτυχε" ακριβώς στην έναρξη της ταινίας : Με το που είδα τη σκηνή με τον μισότρελο Travis να περιφέρεται στην έρημο [στη μέση του πουθενά, να μην ξέρει από πού έρχεται και πού πηγαίνει], και με μουσική επένδυση αυτές τις σπαραχτικές, καταπληκτικές, ιδιοφυείς κλπ slide κιθαριές του Ry Cooder [από τα πλέον αγαπημένα μου σάουντρακς] ... με πιάσανε κλάματα μέσα στο σινεμά :eek: o_O .... Επίσης, το δεύτερο μέρος της ταινίας, από τη στιγμή που ο Τράβις και ο μικρός γιος [ο μικρούλης ήταν πραγματική "αποκάλυψη"] "παίρνουν τους δρόμους" και αρχίζουν να ψάχνουν για τη μαμά του μικρού .... Ε, από εκεί και μετά έλεγα : "αααχ, ας μην τελειώσει ποτέ αυτή η ταινία" !!! Πραγματικά, νόμιζα ότι ... "όνειρο ζούσα και μη με ξυπνάτεεεε" !!! Όσο για τη μητέρα του μικρού, που την υποδυόταν η Ναστάζια Κίνσκι ... τι ομορφιά είναι αυτήηηη ... αλλά και τι ηθοποιία .... Πόσο μα πόσο με είχε συγκινήσει η στιγμή που η Ναστάζια Κίνσκι ξαναβρήκε τον γιο της και΄τον αγκάλιασε !!! Το μόνο που δεν μού άρεσε απ' την ταινία ήταν ... το τέλος της !!! Όχι ότι δεν ήταν όμορφο και δυνατό [το αντίθετο μάλιστα], αλλά ... δεν με βρήκε "σύμφωνο" το πώς τελείωσε η ιστορία της ταινίας !!! Το ήθελα ... "αλλιώς", ίσως πιο "ευχάριστο", ίσως πιο ... "δίκαιο" για τον Τράβις [τον οποίον ... στο τέλος της ταινίας είχα λατρέψει] !!! Όμως ... οι ταινίες - όπως και η ζωή άλλωστε - τις περισσότερες φορές δεν εξελίσσονται όπως εμείς θέλουμε ....

Όσον αφορά τον Βιμ Βέντερς .... Όταν εμείς "των 80ς οι εκδρομείς" γίναμε φοιτητές, βρήκαμε ... "κουλτουριάρικο αποκούμπι" [ :eek: o_Oo_O:sealed: :cool: ] στην - επίσης πολύ ωραία - ταινία του "Με τα φτερά του έρωτα" !!! Όταν στα μισά των 90ς οι Πορτογάλοι Madredeus γνώρισαν μεγάλη αποδοχή στην Ελλάδα, "τιμήσαμε" την ταινία του Lisboa Story [που - προσωπική / ταπεινή μου άποψη - είναι ίσως η πιο αδύναμη ταινία του σκηνοθέτη] !!! Κάποια στιγμή είδα και το "Η Αλίκη στις πόλεις", γυρισμένη στις αρχές των 70ς, την οποία εισέπραξα πολύ - πολύ ευχάριστα !!! Όμως ... κατά την προσωπική / ταπεινή μου άποψη, τη συγκίνηση και η ομορφιά που αναβλύζει από το "Παρίσι Τέξας" του, δεν τη συναντάς σε καμία άλλη ταινία του Βέντερς !!! Και ... πόσο μα πόσο τυχεροί είμαστε εμείς "των 80ς οι εκδρομείς" που την είδαμε "στην ώρα της", όταν, δηλαδή, βγήκε ....

Για το τέλος ... αααχ, αυτές οι σλάιντ κιθάρες του Ry Cooder που "πλούτισαν" την ταινία ακόμη περισσότερο .... ααααχ ..... :

[video=youtube_share;Fbr3MDI1QLc]http://youtu.be/Fbr3MDI1QLc
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εκπληκτικη και ανθρωπινη ταινια με την πανεμορφη μουσικη του Βιμ Βεντερς και την επισης πανεμορφη Νασταζια Κινσκι με το θρυλικο ροζ πουλοβερ.
 
Ταινιάρα μεγάλη, βλέπεται άνετα απ' όλο τον κόσμο. Θυμάμαι κάποτε που την είχε προβάλλει η ΕΤ1 κάπου τέλη 80ς,την συζητάγαμε όλο το σχολείο το επόμενο πρωί (μαθητές/δάσκαλοι),που σημαίνει ότι άγγιξε πολύ κόσμο.
 
Λατρεύω Βιμ Βεντερς, και νομίζω πως η συγκεκριμένη του ταινία είναι by far η καλύτερη (εντάξει έχω γενικά και μια αδυναμία στα road movies). Οι τελευταίες ειδικά σκηνές με το διάλογο μεταξύ του Χαρρυ Ντιν Σταντον (τι ηθοποιάρα) και της Ναστάζια Κίνσκι χωρίς να βλέπουν ο ένας τον άλλο πραγματική ανθολογία!
 
Πίσω
Μπλουζα