Προχώ βιβλία σχολείου

[paulochelao24]

Λίγο παράξενο θέμα ανοίγω, αλλά στο Γυμνάσιο και Λύκειο τέλη δεκαετίας 80 και αρχές 90,μου έκαναν εντύπωση τα βιβλία "Νεοελληνική Γλώσσα" στο Γυμνάσιο, καθώς και τα "Έκφραση Έκθεση" στο Λύκειο. Τα θεωρώ πολύ προχωρημένα καθώς πολλές εικόνες των συγκεκριμένων βιβλίων ήταν δανεισμένες από περιοδικά όπως Βαβέλ, Παρά Πέντε κτλ. (περιοδικά ακατάλληλα για ανηλίκους τότε). Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε ένα τεύχος της Έκφρασης Έκθεσης (ή α ή β Λυκείου ήταν) μια φωτογραφία με έναν τύπο σε ένα γραφείο να ξεφυλλίζει ένα τεύχος Βαβέλ,αλλά να έχει στο γραφείο πολλά τεύχη του συγκεκριμένου περιοδικού και να καπνίζει. Επίσης στην Νεοελληνική Γλώσσα βρίσκαμε πολλές εικόνες από Αστερίξ και άλλα περιοδικά, επίσης κάποια αποσπάσματα από Ραδιοτηλεόραση κτλ. Μου άρεσαν πολύ αυτά τα βιβλία και οι συγκεκριμένες εικόνες, εμένα προσωπικά με βοηθούσαν στην κατανόηση του εκάστοτε κεφαλαίου.
Επίσης θέλω να επισημάνω ότι σε πολλές εικόνες των βιβλίων Έκφραση Έκθεση θυμάμαι την φυσιογνωμία του ηθοποιού Αλέξανδρου Μούκανου

 

[BETTY BOOP]

Ωραίο θέμα!
Αυτά ειναι τα βιβλία της Γλώσσας για το Γυμνασιο και το Λυκειο. Κυκλοφόρησαν εως τα τέλη της δεκαετίας του 90 με αρχές της δεκαετίας του 2000. Καθε τάξη ειχε και ένα τεύχος.
Πηγή εικόνων www.oldbookskaramouzas.gr και www.metabook.gr

 

[paulochelao24]

Ωραίο θέμα!
Αυτά ειναι τα βιβλία της Γλώσσας για το Γυμνασιο και το Λυκειο. Κυκλοφόρησαν εως τα τέλη της δεκαετίας του 90 με αρχές της δεκαετίας του 2000. Καθε τάξη ειχε και ένα τεύχος.
Πηγή εικόνων www.oldbookskaramouzas.gr και www.metabook.gr

Ακριβώς αυτά ήταν τα βιβλία Betty

 

[Takero72]

Αυτα τα βιβλία ευθύνονται κατά πολύ για το χάλι της γραπτής και προφορικής έκφρασης της γενιάς.

 

[Rakeesh]

Ειδικα τα βιβλια Εκφραση-Εκθεση του Λυκειου δεν τα καταλαβα ποτε. Ηταν οντως καπως "σουρεαλιστικα", ενας αχταρμας απο εικονες και διαφορα κειμενα και αρθρα που εγω αδυνατουσα να καταλαβω σε εκεινη την ηλικια. Οντως ειχαν πολυ εναλλακτικη αισθητικη και φιλοσοφια σε σχεση με τα παραδοσιακα βιβλια, οπως λεει ο @paulochelao24 και μου εκανε εντυπωση. Ειναι απο τα λιγα μαθηματα απο τα οποια δε θυμαμαι σχεδον τιποτα, νομιζω οτι απλα εμπαινα στον αυτοματο και προσποιομουν πως καταλαβαινα (ή ήμουν ο χαζος της ταξης)

@Takero72 τι εννοεις; Εχεις καποιον ενδιαφεροντα συλλογισμο για να το λες αυτο

 

[Takero72]

@Takero72 τι εννοεις; Εχεις καποιον ενδιαφεροντα συλλογισμο για να το λες αυτο

Έχω την εντύπωση ότι όταν πήγα στην Α' Γυμνασίου (1984, Όργουελ!) εισήχθησαν τα νέα βιβλία της γλώσσας (αυτά που απεικονίζονται παραπάνω). Θυμάμαι ότι η έμπειρη φιλόλογος που είχαμε τότε είχε δυσκολευτεί να καταλάβει το νόημα των μαθημάτων και μας το έλεγε ξεκάθαρα. Να σημειώσω ότι ήταν από τις καθηγήτριες που τιμούσαν το λειτούργημα και έχω γράψει για αυτή λίγα λόγια σε ένα νήμα του φόρουμ μας. Φυσικά ούτε κι εγώ κατάλαβα ποτέ το νόημα αυτών των βιβλίων. Η ύλη και η προσέγγιση ήταν ένα μείγμα νεωτερισμού, ψιλοχαβαλέ (και καλά να πιάσουμε τον παλμό της νεολαίας) και πασοκιάς με την έννοια ότι "αλλάξαμε τα ξύλινα βιβλία" και φέραμε το τσίρκο. Αυτά τα βιβλία σε συνδυασμό με τα άθλια βιβλία των "Νέων Ελληνικών" όπου παρουσιάζονταν αποσπάσματα λογοτεχνικών έργων και την επιμονή των φιλολόγων να μάθεις με το ζόρι το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο του κάθε συγγραφέα (και ένα σωρό άλλες γαρνιτούρες) έκανα τον μαθητή να γυρίσει οριστικά την πλάτη στη γλώσσα και τη λογοτεχνία μας. Το αποτέλεσμα ήταν και είναι ξεκάθαρο: Ανορθόγραφοι, λεξιλόγιο 100-200 λέξεων, ουδεμία σχέση με τη λογοτεχνία => καμένοι εγκέφαλοι.
Ακόμα θυμάμαι με θυμό τις ατέλειωτες ώρες των "Νέων Ελληνικών" με τα γνωστά "Τι θέλει να πει ο ποιητής;", "Ποιοι ήταν οι εκπρόσωποι της γενιάς του 30 και τι κοινό είχαν;", "Ποια είναι η αληγορία;" κ.α. Ποτέ δεν άκουσα να ρωτάνε "Τι ένιωσες διαβάζοντας το κείμενο;", "Με ποιον ήρωα του κειμένου ταυτίστηκες ή αντιπαθησες;", "Θα ήθελες να βρεις το αντίστοιχο βιβλίο και να διαβάσεις ολοκληρωμένο το έργο;" κλπ.
Αντί το σύστημα να σε κατευθύνει να διαβάζεις λογοτεχνία σε έκανε να την αποφεύγεις. Ήταν κάτι που δεν σε ακουμπούσε και δεν έδινε απαντήσεις στα εφηβικά ερωτήματα. Έτσι όλοι/όλες το ρίχναμε στον ΜΠΛΕΚ με σιδερότυπα τα σήματα του Λοχία και τη ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΤΕΡΙΝΑ με διπλή αφίσα Τζων Στάμος και Σίντυ Λόπερ. Δηλαδή τρόπος σκέψης "Μα τις χίλιες αρκούδες" και λεξιλόγιο "Δικέ μου μας κούφανες". Φυσικά όλα αυτά δεν έγιναν από ατύχημα ή αστοχία. Ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Η εποχή ήθελε καταναλωτές και τσούρμο ψηφοφόρους. Πως θα κοροϊδέψεις έναν ψηφοφόρο όταν είναι γνώστης της γλώσσας και έχει δομημένο τρόπο σκέψης; Θα καταλάβει από το πρώτο λεπτό ότι ο πανελίστας πολιτικός αραδιάζει αρλούμπες και θα τον μαυρίσει στην κάλπη. Είναι πολύ εύκολο να επιβληθείς σε κάποιον που δεν ξέρει να γράψει το όνομα του. Τον πείθεις εύκολα ότι "Είμαι εδω για σένα"...
Προσωπικά την εποχή εκείνη βρήκα διέξοδο στην επιστημονική φαντασία και στη συνέχεια στην ξένη λογοτεχνία καθότι στο μυαλό μου η ελληνική είχε καεί από τα παραπάνω βασανιστήρια που έζησα για 6 χρόνια (Γυμνάσιο και Λύκειο).
Θα μου άρεσε να δω και την άποψη κάποιου μέλους του φόρουμ.