Μικρός είχα ένα από αυτά τα τριγωνικά φυλαχτά με τις χαντρίτσες. Δεν ξέρω τι έγινε.
Όταν ήμουν Τετάρτη Γυμνασίου είχα πάει τραινοταξίδι από τη μικρή επαρχιακή πόλη που μέναμε στην Αθήνα όπου έμενε η αδελφή μου, ήδη φοιτήτρια τότε. Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα ταξίδι μόνος μου και μάλιστα πολύωρο. Η μητέρα μου, χωρίς να το ξέρω, είχε βάλει στη βαλιτσούλα μου μια μικρή κονκάρδα με τη φωτό του Αγίου Νεκταρίου (επειδή όμως θα σκέφτηκε ότι τι να πρωτοκάνει κι ο άγιος, όταν είδε ότι θα συνταξίδευα με μια μακρινή γνωστή μας με παρέδωσε στην κηδεμονία της). Και (από τότε ήμουνα γκαντέμης) το τραίνο αποφάσισε να εκτροχιαστεί! Δεν έπαθα τίποτε, ήμουνα σε βαγόνι που δεν έπαθε πολλές ζημιές (το τελευταίο βαγόνι του τραίνου είχε αρκετούς νεκρούς). Μόνο ένα χαρτοκιβώτιο με αγροτικές προμήθειες για την αδερφή μου από το ράφι πάνω από τα καθίσματα μου ήρθε κατακέφαλα, αλλά το κεφάλι μου δεν έπαθε τίποτε, το κιβώτιο βούλιαξε διότι πάντα ήμουν ξεροκέφαλος. Η μητέρα μου αργότερα μου αποκάλυψε το κρυμμένο φυλαχτό και αποφάνθηκε: "Ο Άγιος Νεκτάριος σε έσωσε." Ποτε μου δεν κατάλαβα (1) Γιατί ο άγιος δεν εμπόδισε τον εκτροχιασμό του τραίνου και (2) αν έκανε μόνο προσωπικά ρουσφέτια σ' όσους είχαν την κονκάρδα του, γιατί κανείς από τους συνεπιβάτες μου στο βαγόνι δεν έπαθε τίποτε επίσης. Όλοι φυλαχτό με τον άγιο Νεκτάριο (ή ίσως κάποιον άλλον άγιο) είχαν?