Ρετρό Πεντέλη

[θανος]

με αφορμη αυτο που ειπε ο panp Οτι σε αυτο το θεμα εχουμε να γραψουμε πολλα ασ το ξεκινησω....γενηθηκα και μεγαλωσα στα βριλησσια οποτε η πεντελη ηταν το πρωτο πραγμα που εβλεπα το πρωι απο το μπαλκονι οταν ξυπναγα την εχω προλαβει πριν την μεγαλη πυρκαγια του 95 που ηταν το καλυτερο μερος για να πηγαινουμε βολτα με τον πατερα μου που ειχε και το χομπι να μαζευει χορτα(εγω ποτε δεν μπορεσα να τα ξεχωρισω)εχω περασει πολλα πραγματα εκει περα απο το να πεσουμε σε πολυ πυκνη ομιχλη μια φορα και να εχω τρομαξει να δω ενα αυτοκινητο να πεφτει σε μια πλαγια (ευτυχως οι επιβατες βγηκαν σωοι) στην πυρκαγια του 95 ειχα παει εκει με τον θειο μου που δουλευει στον δημο και τον πατερα μου που ειχε παει να βοηθησει και σε μια στιγμη χωρις να καταλαβω το πως βρεθηκα κυκλωμενος απο φωτιες και με γλυτωσε ο πατερας μου αρπαζοντας με την τελευταια στιγμη κυριολεκτικα (δεν θα το ξεχασω ποτε) επισης δεν υπηρχε περιπτωση να ριξει χιονι και να μην ανεβαινουμε οικογενειακως να το δουμε μεχρι εκει που εφτανε το αμαξι τουλαχιστον και για να παρουμε νερο απο την πηγη που οι γονεις μου ελεγαν οτι χρειαζοταν να το πινουμε γιατι εκανε καλο θυμαμαι και απογευματα κατω απ το αστεροσκοπειο οπου μπορεις να δεις ολη την πολη μας εχει τυχει και ενα ασχημο περιστατικο εξω απ την σπηλια του νταβελη ενα βραδυ με κατι φιλους αλλα καλυτερα ας μην γραψω περισσοτερα γιαυτο καποιος αλλος που να εχει να γραψει τιποτα για την πεντελη??

 

[Dr. SLUMP]

Δυστυχώς, αν και Αθηναίος, δεν έχω πάει ποτέ σε αυτό το βουνό πέρα από βόλτες Βριλήσσια.

Αλήθεια με τόσα που ακούγονται για την σπηλιά του Νταβέλη, τι συνέβη και δεν θες ούτε καν να το συζητάς ενώ πέρασες κάτι πολύ χειρότερο με τις φωτιές;

 

[panp]

Ευχαριστώ που άνοιξες το θέμα. Έχουμε γράψει ήδη αρκετά στο "Τι χάθηκε για πάντα και θα ήθελα να ξαναδώ...".

Πρόλαβα και τις πρώτες φωτιές της Πεντέλης, 1981 ή 1982, κάπου εκεί. Τότε είχε καεί η περιοχή προς το μοναστήρι του Άγιου Παντελεήμονα, στους πρόποδες του βουνού προς Κηφισιά.

Έτσι όπως μου έρχονται, πετάω αποσπασματικά :

- κοινοτικό κατάστημα Νέας Πεντέλης : ήταν μια μακρόστενη παράγκα, πάνω από την εκκλησία της (παλιάς, μικρής) Αγίας Παρασκευής. Στο βάθος του κτηρίου στεγάστηκε το νηπιαγωγείο όπου πήγα. Στον τοίχο ζωγραφισμένο ένα γνώριμο σύμβολο, ο φοίνικας με το στρατιώτη, κι από πάνω "21η Απριλίου 1967". Εγώ μιλάω για το 1973.

- ταβέρνα "Τζεβελέκας" : ιστορικό φαγάδικο της πλατείας Νέας Πεντέλης, έχει αντικατασταθεί από τράπεζα.

- σουβλάκια "Ο Ιορδάνης", στο "τρίστρατο" στην Παλιά Πεντέλη : Ψήνονταν στο γνωστό πέτρινο μικρό σπιτάκι, που τώρα έχει γίνει μεγαλοψητοπωλείο δύο ορόφων, ενώ ο "αυθεντικός" Ιορδάνης 9που νοίκιαζε το συγκεκριμένο), έχει μεταφερθεί λίγο πιο πέρα, στην παλιά επίσης ταβέρνα "Ροτόντα" (από το στρογγυλό σχήμα της).

- σπηλιά Νταβέλη και ραντάρ : τόννοι γραμμένων σελίδων, ωστόσο μια κάπως τεκμηριωμένη ανάλυση των "μεταφυσικών" της Πεντέλης στη σελίδα αυτή.

- λεωφορεία από Πειραιά προς Νέα Πεντέλη : κάποτε 48Α, μετά 191, μετά 413 και τώρα μόνο από το Μετρό Δουκ. Πλακεντίας, χωρίς να ξέρω τον αριθμό.

- Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας : πολιτιστικές εκδηλώσεις "Κρυστάλλεια", μέσα Ιουνίου με μέσα Ιουλίου, τις δεκαετίες 80 και 90. Εμφανίζονταν (λίγοι) "mainstream" της εποχής, εμβόλιμοι στο εν γένει "άγνωστο" πρόγραμμα, όπως Παπακωνσταντίου+Νορμάλ;, Κηλαηδόνης με Αφροδίτη Μάνου, Μαχαιρίτσας. Οι εκδηλώσεις συνήθως τελείωναν με θεατρική παράσταση του ζεύγους Λίλας Καφαντάρη - Βασίλη Μαυρομάτη (η φωνή των διαφημίσεων), που έμεναν απέναντι από το μέγαρο, μέχρι που κάηκε το σπίτι τους και )πριν ή μετά, δε θυμάμαι), χωρίσανε...

- "Κρυφό σχολειό" και "Κελί Μοναχού", αναπαραστάσεις μέσα στο χώρο της Μονής Πεντέλης. Παιδικές αναμνήσεις...

- Ποδόσφαιρο στην πλατεία της Νέας Πεντέλης. Η μπάλα έφευγε έξω και πεταγόταν ένα παιδί "στα τυφλά" να την πιάσει, αφού το μόνο που περνούσε από την πλατεία ήταν ένα λεωφορείο κάθε μια ώρα...

- Χρυσόστομος Αθανασιάδης, η μορφή της Νέας Πεντέλης, από τους κατοίκους που ίδρυσαν τον οικισμό το 1937, έχει φύγει εδώ και περίπου μια δεκαετία.

- Ο φούρνος του Σούκα, το χασάπικο της Δήμητρας και το μπακάλικο του Μαγκλάρα τα τρία μαγαζιά-στυλοβάτες της Νέας Πεντέλης τη δεκαετία του 70 και του 80.

- Απομακρυσμένα "κρυφά" φαγάδικα στη Νέα Πεντέλη της ίδιας εποχής, όπως το "Καλύβι του Λουμούμπα" και η ταβέρνα "Ο Τάκης", κοντά στο τρελλάδικο του Λυράκου.

- Πανηγήρι της Αγίας Παρασκευής με live μουσική στην πλατεία Νέας Πεντέλης, και μια περίεργη κατασκευή εξέδρας, με γυψωμένα πανιά που φαίνονταν σαν βράχια...

- Παπα-Κοσμάς, κατά κόσμον Κοσμάς Χούλης : ο ιστορικός ιερέας της Νέας Πεντέλης, με τη "Μαρδία Μα-δ-γ-αληνή". Κοντά στον "αντ' αυτού" από χρόνια πια, κι ευτυχώς τον τίμησε ο Δήμος εν ζωή...

Πολλά, πολλά ακόμη, σιγά-σιγά.

 

[θανος]

Δυστυχώς, αν και Αθηναίος, δεν έχω πάει ποτέ σε αυτό το βουνό πέρα από βόλτες Βριλήσσια.
Αλήθεια με τόσα που ακούγονται για την σπηλιά του Νταβέλη, τι συνέβη και δεν θες ούτε καν να το συζητάς ενώ πέρασες κάτι πολύ χειρότερο με τις φωτιές;

θα σου πω λοιπον εχοντας ακουσει τα διαφορα ειπαμε να παμε για να δουμε οτι δεν ισχυει τιποτα και να γελασουυμε με αυτα που λενε αυγουστο μηνα το βραδυ για να βρουμε κατι παραξενους τυπους ντυμενουσςστα μαυρα να εχουν αναψει φωτια και αν μασ παρουν στο κυνηγι οταν μας αντιληφθηκαν....

 

[Wally]

Να σου πω την αληθεια, εχω παει εκατονταδες φορες οταν ημουν πιτσιρικας αργα τη νυχτα με την παρεα. Μπυρες και πιατο η Αθηνα. Δεν μας εχει τυχει ποτε τιποτα παραξενο.

Ειχαμε μπουκαρει και μεσα οταν ειχε μονο σιδεριες...ολα φυσιολογικα.

Τωρα οπως εχουν γινει τα πραγματα, αποφευγω τις νυχτερινες επισκεψεις διοτι κινδυνευεις να γινεις μπριζολες.

Ωραιες εποχες...

 

[retro124]

Ευχαριστώ που άνοιξες το θέμα. Έχουμε γράψει ήδη αρκετά στο "Τι χάθηκε για πάντα και θα ήθελα να ξαναδώ...".Πρόλαβα και τις πρώτες φωτιές της Πεντέλης, 1981 ή 1982, κάπου εκεί. Τότε είχε καεί η περιοχή προς το μοναστήρι του Άγιου Παντελεήμονα, στους πρόποδες του βουνού προς Κηφισιά.

Έτσι όπως μου έρχονται, πετάω αποσπασματικά :

.

Η εννοια πυρκαγια ειναι απολυτα ταυτισμενη με την ζωη καποιου που μενει απο παλια στην Πεντελη, .Ενα πραγμα που μου εχει χαρακτει στην μνημη μου ειναι ο χαρακτηριστικος ηχος του πυροσβεστικου που διεσχιζε την ανηφορα για να φτασει στο δασος και ακουγα καλοκαιρι παρακαλοκαιρι απο το 1981 ,και τους γειτονες να καταβρεχουν με λαστιχα τις αυλες και τα δεντρα.


Αλλες πιο ευχαριστες εικονες .


Η πανυψηλη περιστρεφομενη σιδερενια τσουληθρα στην παιδικη χαρα στην πλατεια της Ν.Πεντελης & το ξυλινο σουβλατζιδικο στην πανω πλευρα της ιδιας πλατειας στις αρχες της δεκαετιας του 80 .


Σπιτι με ιπποφορβειο στο δρομο κατω απο το παλιο γυμνασιο και αναβατες με τα αλογα τους σε αυτοσχεδιους αγωνες-περιπατους


Οι πιο πολυ δρομοι ηταν χωματοδρομοι μεχρι το 1987 1988 και απο το δρομο μου μπροστα περναγαν με το ζορι 5,6 αυτοκινητα την ημερα !!! παρ'οτι τοτε ξεκιναγαν οι μονοκατοικιες το μερος θυμιζε περισσοτερο χωριο και θυμαμαι οτι τοτε θεωρουνταν περισσοτερο μερος εξοχικης κατοικιας και οχι μονιμης. Το καλοκαιρι αν και με πολυ λιγοτερα σπιτια κοβονταν το νερο στα σπιτια που βρισκονταν πιο ψηλα και σε συνδυασμο με το φοβο της φωτιας γεμιζαμε κουβαδες και λεκανες με νερο .


Λουνα παρκ με βαρκουλες -κουνιες και υποστεγο με ηλεκτρονικα στην πλατεια της Π.Πεντελης .


Disco "Mon ami"


στην εισοδο της Ν.Πεντελης χαρακτηριστικη προαστειακη disco τελη δεκαετιας 70 αρχες 80που κινδυνεψε απο φωτια "αντιπερισμασμου " σε γειτονικο δασακι στην 1η μεγαλη φωτια του 81


(φωτια που μπαινει σε ασχετο σημειο κατα τη διαρκεια μιας μεγαλης πυρκαγιας για να αποσυντονισει την πυροσβεστικη -πολυ κοινο συμβαν σε πολλες φωτιες στη Πεντελη )


Αγωνες μοτο κρος στο δασος του Κοκκιναρα σε αυτοσχεδιες πιστες και η ασφαλτινη αναβαση της Πεντελης στο δρομο του Αγιου Πετρου μεχρι τα μεσα της δεκαετιας του 80 οπου πλανα της υπαρχουν σε βιντεοταινια με πρωταγωνιστη τον Ευαγγελοπουλο αν δεν κανω λαθος .


Παιδικες κατασκηνωσεις διασπαρτες ...παντου με τον ηχο του μεγαφωνου να ακουγεται στους γυρω λοφους να καλει πιτσιρικια για επισκεπτηριο η να παιζει 80ς μουσικη (καλοκαιρι 1984 κατασκηνωσεις αγροτικης τραπεζας )

 

[georgeikos]

ωραιες βολτες η πεντελη...υπαρχει οντως ενα μυστηριο η πολυ απλα ειμαστε ολοι επηρεασμενοι απο το μεγαρο, την σπηλια , τα ρανταρ εγκαταλελειμενα μεχρι πριν απο λιγα χρονια τα φυλαγαν φανταροι απο το στρατοπεδο του τατοιου ...ο κρυσταλης με τα φαγητα του ..το τρια συν ενα για καφε...παγωτο μετα διπλα ...τα χιονια που παμε αμεσως μολις ριξει ..η μονη πεντελης με το κρυφο σχολειο και πολλα αλλα..

συγγμωμη...νομιζω οτι ειμαι εκτος θεματος..το θεμα βεβαια ειναι ρετρο πεντελη και εγω εγραψα για τα μερη που πηγαινω εστω και λιγα χρονια...αν ειναι εντελως εκτος βγαλτε το παρακαλω #)

 

[Wally]

Η φωτια του 81 ειχε γλυψει κυριολεκτικα το τοτε μαγαζι του πατερα μου. Πραγματικα ηταν θαυμα πως δεν καηκε.

Εξαιρετικο σημειο ειναι και ο Προφητης Ηλιας ψηλα στα Μελισσια-Πεντελη με την εξαιρετικη θεα. Επισης απαραλακτο στα χρονια, το μικρο εκκλησακι που βρισκεται τερμα στο δρομο που ξεκινα απο το γεφυρακι (Σαπφους?).

Σε εκεινη τη περιοχη μεχρι προτεινος εβοσκαν προβατα.

Κλασικο κομματι η πηγη στο δρομο προς Νεα Μακρη. Σταναχωρηθηκα οταν εμαθα οτι ολες πλεον οι πηγες της Πεντελης εχουν σημανθει ως ακαταλληλες προς ποση...Οι συνεχομενες φωτιες μαλλον σακατεψαν τον υδροφορο οριζοντα.

 

[panp]

Η πανυψηλη περιστρεφομενη σιδερενια τσουληθρα στην παιδικη χαρα στην πλατια της Ν.Πεντελης & το ξυλινο σουβλατζιδικο στην πανω πλευρα της ιδιας πλατιας στις αρχες της δεκαετιας του 80 .
Οι πιο πολυ δρομοι ηταν χωματοδρομοι μεχρι το 1987 1988 και απο το δρομο μου μπροστα περναγαν με το ζορι 5,6 αυτοκινητα την ημερα !!! παρ'οτι τοτε ξεκιναγαν οι μονοκατοικιες το μερος θυμιζε περισσοτερο χωριο και θυμαμαι οτι τοτε θεωρουνταν περισσοτερο μερος εξοχικης κατοικιας και οχι μονιμης. Το καλοκαιρι αν και με πολυ λιγοτερα σπιτια κοβονταν το νερο στα σπιτια που βρισκονταν πιο ψηλα και σε συνδυασμο με το φοβο της φωτιας γεμιζαμε κουβαδες και λεκανες με νερο .


Αγωνες μοτο κρος στο δασος του Κοκκιναρα σε αυτοσχεδιες πιστες και η ασφαλτινη αναβαση της Πεντελης στο δρομο του Αγιου Πετρου μεχρι τα μεσα της δεκαετιας του 80 οπου πλανα της υπαρχουν σε βιντεοταινια με πρωταγωνιστη τον Ευαγγελοπουλο αν δεν κανω λαθος .


Παιδικες κατασκηνωσεις διασπαρτες ...παντου με τον ηχο του μεγαφωνου να ακουγεται στους γυρω λοφους να καλει πιτσιρικια για επισκεπτηριο η να παιζει 80ς μουσικη (καλοκαιρι 1984 κατασκηνωσεις αγροτικης τραπεζας )

Πω πω τι μου θύμισες ! Λοιπόν με τη σειρά :

- το σουβλατζήδικο στο πάνω μέρος της πλατείας (τότε βέβαια που και ο ενδιάμεσος δρομάκος δεν ήταν πεζόδρομος, αλλά σταματούσε εκεί το λεωφορείο "του Πειραιώς" που λέγανε, ενω από πάνω "των Αθηνών"), ήταν ένα μικρό πέτρινο σπιτάκι, που είχε μια ξύλινη προέκταση μέσα στον οποία ήταν η ψησταριά (όπως συμβαίνει συνήθως δηλαδή). Το είχε ο Γιώργος, με το παρατσούκλι "Νυχτερίδας". Α, ναι, ήταν τρομερή συνήθεια τα παρατσούκλια στην Νέα Πεντέλη του 1980. Ο Γιώργος βγήκε "νυχτερίδας" γιατί συχνά-πυκνά έπαιζε στο μαγαζί του το "Νυχτερίδες κι Αράχνες" του Καζαντζίδη. Αντίστοιχα ο Γιάννης, που είχε ένα χρωματοπωλείο στο από πίσω στενό, αποκαλούνταν "πλημμύρας", γιατί στα πρώτα χρόνια που είχε ανοίξει το μαγαζί κι ήταν ακόμα στο υπόγειο του κτηρίου, είχε πλημμυρίσει. Και ο κόσμος τότε, βοηθώντας τον, αγόραζε μισοβρεμμένα απορρυπαντικά και μισοπετρωμένα τσιμέντα. γιατί βλέπεις, ήταν άλλες εποχές...Και βέβαια υπήρχαν και παρατσούκλια μεταξύ των τότε παιδιών,για όσους θυμηθούνε κάτι, όπως ο "Προβατίνας", ο "Προβολέας", ο "Σεισμός" και άλλα...

- η ασφαλτόστρωση της Νέας Πεντέλης ήταν έργο πνοής ενός αριστερού προέδρου, του Χρήστου Φειδοπιάστη, και έγινε με απίστευτους ρυθμούς, μετά το 1985 αν θυμάμαι καλά, που πρωτοβγήκε πρόεδρος. Ο "άνθρωπος με το περίεργο επώνυμο", πεντελιώτης από κούνια, ήταν παλιός εργάτης στα Λατομεία Μουζάκη, και ήταν αυτός που ουσιαστικά αναμόρφωσε τη Νέα Πεντέλη, δίνοντάς την "πιάτο" στο δεύτερο κύμα μετανάστευσης των Αθηναίων προς τα Βόρεια προάστια. Κάποια στιγμή ασχολήθηκε και ο γιος του με τα κοινά. Μετά όμως ήρθαν οι καλλικρατικοί Δήμοι, κι έτσι το πράγμα έγινε πολύ απρόσωπο...Τονίζω ότι στην Νέα Πεντέλη του 70 και του 80 ο κόσμος ήταν πολύ πιο κοντά από αυτό που λέμε "ήξερε ο ένας τον άλλο"...Μετά εγκαταστάθηκε ξαφνικά ένας νεοπλουτισμός, χτίστηκαν εκατοντάδες σπίτια, αυξήθηκε ραγδαία ο πληθυσμός (εξ ου και έγινε "Δημος Νέας Πεντέλης", πριν από την ενοποίηση) και τα πράγματα πήραν άλλο δρόμο.

- Το νερό, κατά τα χρόνια 74-75 που πήγαινα εγώ νηπιαγωγείο στη Νέα Πεντέλη, κοβόταν σίγουρα τρεις μέρες τη βδομάδα.

- Υπήρχε και "ποδηλατική" πίστα κρος : ναι, παίρνοντας το δρόμο δίπλα από το σχολείο (την Περικλέους), και ανεβαίνοντας ψηλά (ο δρόμος αυτός ακόμα μπορεί να σε οδηγήσει στην πλατεία της Παλιάς Πεντέλης, αν και αφημένος στην τύχη του), με κάτι "ψαγμένα" παιδιά με ποδήλατα, πηγαίναμε σε μια τοποθεσία κοντά στα λατομεία (Ράικου ή Μουζάκη, θα σας γελάσω), όπου γίνονταν αυτοσχέδιοι αγώνες με ποδήλατα, και ο χώρος φυσικά ήταν κατάλληλα διαμορφωμένος.

- Η κατασκήνωση που είναι κοντά στο γεφυράκι της εισόδου Νέας Πεντέλης κάπου μετά το 90 πρέπει να είχε περάσει στα ΚΑΠΗ. Είχαμε τότε ένα μουσικό συγκρότημα στο Πνευματικό Κέντρο, και παίζαμε γύρω γύρω σε κάτι τέτοια. Θυμάμαι μάλιστα, κάποια φορά την ατάκα του ντράμμερ μας, όταν είχε ανάψει το κέφι στους υπερήλικες κατασκηνωτές : "Εγώ αν δεν πεθάνουν κανας-δύο, δε φεύγω απόψε !".

Στο εκκλησάκι του Αγίου Σύλλα (τότε τουλάχιστον έτσι το γράφαμε, με ύψιλον και δύο λάμδα), όταν πανηγύριζε στις 30 Ιουλίου, ερχόταν ενας πλανόδιος έμπορος παιχνιδιών, που πούλαγε από εκείνα τα έξυπνα τρυκ, στυλ "σκόνη έρωτος", "το μελάνι που σβήνει μόνο του" και τέτοια. Αν πω ότι περιμέναμε έναν ολόκληρο χρόνο να σταθούμε μπροστά στον πάγκο του με όλα αυτά τα περίεργα, δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή...

Όμορφα τα τότε χρόνια στη Νέα Πεντέλη. Σήμερα τα παλιά σπίτια ("εξελιγμένες παράγκες" θα τα έλεγα, καθώς λίγοι είχαν "χτιστά" σπίτια), των οποίων τους κατοίκους ήξερα έναν-έναν, την κυρα-Ανθούλα, την κυρα-Νικολίτσα, την κυρα-Πηνελόπη - φίλες όλες της γιαγιάς, βλέπεις, κι εγώ συνήθης "συνεπισκέπτης", να με τρατάρουν υποβρύχιο), έχουν κληρονομηθεί από απογόνους, έχουν γκρεμιστεί και έχουν χτιστεί στη θέση τους, ευτυχώς συνήθως όμορφες μεζονέττες, με πολύ μικρές αυλές και κήπους όμως, καθώς είναι τέτοια τα μεγέθη των οικοπέδων και οι όροι δόμησης που η Νέα Πεντέλη, σε σχέση με την Παλιά, "πνίγηκε" από την ανοικοδόμηση, αλλά ευτυχώς στο όριο του όμορφου, όχι πιο πέρα.

 

[retro124]

Στο εκκλησάκι του Αγίου Σύλλα (τότε τουλάχιστον έτσι το γράφαμε, με ύψιλον και δύο λάμδα), όταν πανηγύριζε στις 30 Ιουλίου, ερχόταν ενας πλανόδιος έμπορος παιχνιδιών, που πούλαγε από εκείνα τα έξυπνα τρυκ, στυλ "σκόνη έρωτος",

καραμελες ερωτος ....τελικα δεν ημουν ο μονος Δεκαετια 80 μιλαμε για 2,3 παγκους με το ζορι ,προχτες που περασα γινονταν ο χαμος αδιανοητη εικονα σε σχεση με το παρελθον ,δεν μπορουσες να περασεις .

 

[θανος]

σημερα διαβασα αυτο http://www.enikos.gr/society/69892,Ekanan_teleth;.html

 

[ΠΑΤΣΙΚΑΣ]

Για την Μαγεμένη Λίμνη δεν γράφει κανένας που την χάλασαν και την έκαναν γήπεδο. Ούτε για το θερινό Σινέ Κάτια του Πατσίκα την δεκαετία του '50.

 

[telonio]

Μια που το ξέθαψες από το 2012, ας συνεισφέρω και εγώ μια τσαπιά.

Σχετικά με την λεγόμενη σπηλιά του Νταβέλη (μια σπηλιά Νταβέλη υπάρχει σε κάθε βουνό περιμετρικά της Αττικής). Στην πραγματικότητα ο Νταβέλης (Χρήστος Νάτσιος) δεν είχε σχέση με την σπηλιά (και όυτε και με την δούκισα της πλακεντίας). Το εξωτερικό της σπηλίας των αμμώνων όπως ονομάστηκε μερικούς αιώνες πριν, είναι λαξευμένο από τους αρχαίους Αθηνάιους και τα κομμάτια που λείπουν, με αυτά είναι κατασκευασμένος ο Παρθενώνας επάνω στον βράχο της Ακρόπολης. Μάλιστα, αν κατηφορήσετε τον δρόμο που είναι ακριβώς απέναντι από την είσοδο του σπηλαίου, θα βρείτε και θα περπατήσετε στα δοκάρια που είχαν βάλει οι αρχαίοι για να μεταφέρουν τα μάρμαρα (ναι υπάρχουν τμηματικά ακόμη). Το εσωτερικό του σπήλαιου το έχει ανατινάξει κλιμάκιο το ΝΑΤΟ το 1985, όπου οι εφημερίδες τότε οργίαζαν με φήμες πως θα βάλουν πυρηνικά απόβλητα. Οι εργασίες τότε έγιναν με άκρα μυστικότητα. Υποτίθετε πως το 2010 ή κάτι τέτοιο, θα δίνοταν στην δημοσιότητα ο πραγματικός λόγος που έγιναν τα έργα του ΝΑΤΟ. Μέχρι τώρα δεν έχω διαβάσει τίποτα σχετικό.

Το εσωτερικό λοιπόν, το δάπεδο έχει κατέβει, από τις εκρήξεις, περίπου 5 μέτρα από το αρχικό δάπεδο, αν θυμάμαι καλά. Τίποτα δεν θυμίζει τις εικόνες που ήταν κάποτε το εσωτερικό του σπηλαίου. Το μόνο αξιόλογο είναι τα λαξευμένα σκαλιά των αρχαίων λοτόμων, που κατέβεαν στην τριγωνική στοά και έπιναν νερό (νερό υπήρχε πριν χρόνια που το είχα επισκεφθεί τελευταία φορά, μην κάνει το λάθος κανένας και πιει). Κατά τα άλλα υπάρχει ένας σπασμένος λαξευμένος αρχαίος τάφος, μια μπαζωμένη στοά στα αριστερά όπως κατεβαίνεις και η γνωστή παλάμη (που εννοείται δεν μετακινείτε) που είναι σκαλισμένη στη σύγχρονη εποχή.

Περιμετρικά το ΝΑΤΟ έχει κατασκευάσει 4 στοές που συγκλίνουν προς το εσωτερικό της σπηλιάς, αλλά για κάποιον λόγο σταμάτησαν και δεν προχωράνε. Τα μεταλλικά στηρίγματα που είχαν βάλει για να μην πέσουν, πριν μερικά χρόνια τα έκλεψαν γύφτοι. Τώρα δεν ξέρω, μπορεί να έχουν πέσει ήδη.

Στην είσοδο του σπηλαίου υπάρχουν 2 εκκλησάκια. Δεν έχουν κάτι το ιδιάτερο εκτός μια καταπακτή στο πάτωμα (μπορεί και 2 δεν θυμάμαι) που πάει 1 μέτρο και είναι τάφος.

Γενικά είναι ένα κατεστραμμένο σπήλαιο, αλλά έχει τεράστια σημασία λόγο των μαρμάρων του Παρθενώνα. Το έφαγε η αμάθεια και η βλακεία κάποιον.

Αν ο Μπαλάνος δεν είχε γράψει το βιβλίο φαντάσίας Το αίνιγμα της Πεντέλης, σχεδόν κανένας δεν θα γνώριζε σήμερα το σπήλαιο.

 

[ΠΑΤΣΙΚΑΣ]

Για την Μαγεμένη Λίμνη δεν γράφει κανένας που την χάλασαν και την έκαναν γήπεδο. Ούτε για το θερινό Σινέ Κάτια του Πατσίκα την δεκαετία του '50.

 

[ΠΑΤΣΙΚΑΣ]

Η φωτια του 81 ειχε γλυψει κυριολεκτικα το τοτε μαγαζι του πατερα μου. Πραγματικα ηταν θαυμα πως δεν καηκε.

Εξαιρετικο σημειο ειναι και ο Προφητης Ηλιας ψηλα στα Μελισσια-Πεντελη με την εξαιρετικη θεα. Επισης απαραλακτο στα χρονια, το μικρο εκκλησακι που βρισκεται τερμα στο δρομο που ξεκινα απο το γεφυρακι (Σαπφους?).

Σε εκεινη τη περιοχη μεχρι προτεινος εβοσκαν προβατα.

Κλασικο κομματι η πηγη στο δρομο προς Νεα Μακρη. Σταναχωρηθηκα οταν εμαθα οτι ολες πλεον οι πηγες της Πεντελης εχουν σημανθει ως ακαταλληλες προς ποση...Οι συνεχομενες φωτιες μαλλον σακατεψαν τον υδροφορο οριζοντα.

Ε ΌΧΙ ΚΑΙ ΜΕΛΊΣΣΙΑ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΗΣ ΗΛΙΆΣ.

 

[PT8]

Ε ΌΧΙ ΚΑΙ ΜΕΛΊΣΣΙΑ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΗΣ ΗΛΙΆΣ.

Ε μια ανάσα είναι, όμορα σημεία.

 

[konc]

Για την Μαγεμένη Λίμνη δεν γράφει κανένας που την χάλασαν και την έκαναν γήπεδο. Ούτε για το θερινό Σινέ Κάτια του Πατσίκα την δεκαετία του '50.

Αυτό το blog post γράφει σχετικά και έχει και αρκετές φωτογραφίες

Τέλη 19ου αιώνα. Πεντέλη, λίμνη Θάλωσι.

Η Πεντέλη κάποτε είχε μια λίμνη. Την αποκαλούσαν «Βουλισμένη» και «Μαγεμένη Λίμνη». Η επίσημη ονομασία της όμως ήταν Θάλωσι και είχε φανα...

iloveoldathens.blogspot.com

 

[PT8]

Τουλ. μας έμεινε ο καταράχτης..

Δεν θα κατανοήσω ποτέ τη διαχρονική μανία της εκάστοτε άρχουσας τάξη της χώρας, να εξαφανίζει το υγρό στοιχείο της Αττικής.

Φτώχεια και ανάγκη; Εξ αρχής κακός σχεδιασμός; Τί δικαιολογία υπάρχει στο ρεπερτόριο;

 

[skalok]

Ευχαριστώ που άνοιξες το θέμα. Έχουμε γράψει ήδη αρκετά στο "Τι χάθηκε για πάντα και θα ήθελα να ξαναδώ...".

Πρόλαβα και τις πρώτες φωτιές της Πεντέλης, 1981 ή 1982, κάπου εκεί. Τότε είχε καεί η περιοχή προς το μοναστήρι του Άγιου Παντελεήμονα, στους πρόποδες του βουνού προς Κηφισιά.

Έτσι όπως μου έρχονται, πετάω αποσπασματικά :

- κοινοτικό κατάστημα Νέας Πεντέλης : ήταν μια μακρόστενη παράγκα, πάνω από την εκκλησία της (παλιάς, μικρής) Αγίας Παρασκευής. Στο βάθος του κτηρίου στεγάστηκε το νηπιαγωγείο όπου πήγα. Στον τοίχο ζωγραφισμένο ένα γνώριμο σύμβολο, ο φοίνικας με το στρατιώτη, κι από πάνω "21η Απριλίου 1967". Εγώ μιλάω για το 1973.

- ταβέρνα "Τζεβελέκας" : ιστορικό φαγάδικο της πλατείας Νέας Πεντέλης, έχει αντικατασταθεί από τράπεζα.

- σουβλάκια "Ο Ιορδάνης", στο "τρίστρατο" στην Παλιά Πεντέλη : Ψήνονταν στο γνωστό πέτρινο μικρό σπιτάκι, που τώρα έχει γίνει μεγαλοψητοπωλείο δύο ορόφων, ενώ ο "αυθεντικός" Ιορδάνης 9που νοίκιαζε το συγκεκριμένο), έχει μεταφερθεί λίγο πιο πέρα, στην παλιά επίσης ταβέρνα "Ροτόντα" (από το στρογγυλό σχήμα της).

- σπηλιά Νταβέλη και ραντάρ : τόννοι γραμμένων σελίδων, ωστόσο μια κάπως τεκμηριωμένη ανάλυση των "μεταφυσικών" της Πεντέλης στη σελίδα αυτή.

- λεωφορεία από Πειραιά προς Νέα Πεντέλη : κάποτε 48Α, μετά 191, μετά 413 και τώρα μόνο από το Μετρό Δουκ. Πλακεντίας, χωρίς να ξέρω τον αριθμό.

- Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας : πολιτιστικές εκδηλώσεις "Κρυστάλλεια", μέσα Ιουνίου με μέσα Ιουλίου, τις δεκαετίες 80 και 90. Εμφανίζονταν (λίγοι) "mainstream" της εποχής, εμβόλιμοι στο εν γένει "άγνωστο" πρόγραμμα, όπως Παπακωνσταντίου+Νορμάλ;, Κηλαηδόνης με Αφροδίτη Μάνου, Μαχαιρίτσας. Οι εκδηλώσεις συνήθως τελείωναν με θεατρική παράσταση του ζεύγους Λίλας Καφαντάρη - Βασίλη Μαυρομάτη (η φωνή των διαφημίσεων), που έμεναν απέναντι από το μέγαρο, μέχρι που κάηκε το σπίτι τους και )πριν ή μετά, δε θυμάμαι), χωρίσανε...

- "Κρυφό σχολειό" και "Κελί Μοναχού", αναπαραστάσεις μέσα στο χώρο της Μονής Πεντέλης. Παιδικές αναμνήσεις...

- Ποδόσφαιρο στην πλατεία της Νέας Πεντέλης. Η μπάλα έφευγε έξω και πεταγόταν ένα παιδί "στα τυφλά" να την πιάσει, αφού το μόνο που περνούσε από την πλατεία ήταν ένα λεωφορείο κάθε μια ώρα...

- Χρυσόστομος Αθανασιάδης, η μορφή της Νέας Πεντέλης, από τους κατοίκους που ίδρυσαν τον οικισμό το 1937, έχει φύγει εδώ και περίπου μια δεκαετία.

- Ο φούρνος του Σούκα, το χασάπικο της Δήμητρας και το μπακάλικο του Μαγκλάρα τα τρία μαγαζιά-στυλοβάτες της Νέας Πεντέλης τη δεκαετία του 70 και του 80.

- Απομακρυσμένα "κρυφά" φαγάδικα στη Νέα Πεντέλη της ίδιας εποχής, όπως το "Καλύβι του Λουμούμπα" και η ταβέρνα "Ο Τάκης", κοντά στο τρελλάδικο του Λυράκου.

- Πανηγήρι της Αγίας Παρασκευής με live μουσική στην πλατεία Νέας Πεντέλης, και μια περίεργη κατασκευή εξέδρας, με γυψωμένα πανιά που φαίνονταν σαν βράχια...

- Παπα-Κοσμάς, κατά κόσμον Κοσμάς Χούλης : ο ιστορικός ιερέας της Νέας Πεντέλης, με τη "Μαρδία Μα-δ-γ-αληνή". Κοντά στον "αντ' αυτού" από χρόνια πια, κι ευτυχώς τον τίμησε ο Δήμος εν ζωή...

Πολλά, πολλά ακόμη, σιγά-σιγά.

Λεωφορεια για Νεα Πεντελη εχει επισης απο μαρουσι 446 και απο κηφισια 530