Ρετρό "γραφικές" συνήθειες που έχουμε υιοθετήσει

[Rakeesh]

Ως καλοι Ρετρομανιαξ, υποθετω οτι καποιοι απο μας, για διαφορουςλογους, θα εχουμε υιοθετησει σημερα συνηθειες που ειναι αλλης εποχης

1. οι μεγαλυτερης ηλικιας, μπορει να εχουμε συνηθησει "καπως αλλιως" απο μικροι, και οταν προσφατα ξεκινησαν νεοι τροποι και συνηθειες, μειναμε σταθεροι σε αυτα που ξεραμε.
   
2. μπορει να ανακαλυψαμε μια ρετρο συνηθεια που ειχαν οι γονεις μας, και να την υιοθετησαμε για λογους ιδεολογίας ή απλα στυλ ή για να το παιξουμε λιγο αλτερνατιβ :ρ
   

Θα πω για μενα, ξεκινωντας λιγο φιλοσοφικα

Εχοντας (οπως ο περισσοτερος κοσμος σημερα) μια οικολογικη καταρτιση, κατεληξα στο συμπερασμα οτι η βιομηχανια βασιζεται στην ιδεολογια της μιας χρησης: Παιρνεις ενα στυλο απο το περιπτερο, σου αδειαζει, το πετας (στην καλυτερη περιπτωση στον καδο ανακυκλωσης). Πριν ανακαλυφθει αυτη η "ευκολία", ηταν πιο εντονη η εννοια της ιδιοκτησιας σε αυτα τα καθημερινα πραγματα: ο στυλός, ο αναπτηρας κλπ ηταν δικός σου, και οταν σου αδειαζε, απλα τον ξαναγεμιζες.

Σε καποια πραγματα εχω υιοθετησει την ιδεολογία "του ανταλλακτικου" γιατι τη βρισκω πιο απλη και ρεαλιστική. Ως αποτελεσμα, κατεφυγα στις εξης συνηθειες που ειναι βγαλμενες απο αλλη εποχη

• Στα πραγματα του πατερα μου ειχα βρει κατι στυλους Parker με αμπουλα μελανης. Τα τελευταια χρονια των σπουδων μου πηρα εναν και εγραφα με αυτον αντι για κανονικο στυλο.
  
• Επισης στα πραγματα του βρηκα δυο ξυραφακια (ειχα να τα δω απο μικρος) που δεν εχουν λαμα!! Ανοιγουν, και βαζεις μεσα τα "ξυραφακια" που αγοραζουμε απο το περιπτερο, και αυτα χρησιμοποιω τα τελευταια χρονια. Στο ξυρισμα επισης, για πιο ρετρο feeling :ρ προτιμω να χρησιμοποιω κρεμα με πινελο, και οχι αφρό, του οποιου η συκευασια ειναι ακριβη και περιπλοκη.
  
• Την ιδια φιλοσοφια ακολουθησα και για ενα φεγγαρι που καπνιζα. Αντι να παιρνω τα γνωστα τσιγαρα που ολοι καπνιζουμε και αγαπαμε, επαιρνα καπνο, τον οποιο αναβα, ωσαν ρετρομανιακός, σε μια ξυλινη πιπα (!!!!!) Α, εννοειται δεν χρησιμοποιυσα αναπτηρες μπικ, αλλα εναν με μπαταρια που ειχα αγορασει απο ενα κωφαλαλο (πως δεν εσκασε στα χερια μου, παλι καλα :ρ). Ναι, αυτη η συνηθεια ηταν και η πιο γραφικη
  

 

[elephadas]

Με στυλό μελάνης γράφω ακόμη. Μάλιστα, επειδή είναι δύσκολο να βρω ανταλλακτικές αμπούλες, έχω πάρει δυο μπουκάλια μελάνη, ένα μαύρο και ένα μπλε, και ξαναγεμίζω τα στυλό. Βέβαια αυτό ήταν ρετρό από τότε που ήμουν νέος και πρωτουιοθέτησα τη συνήθεια. Δεν ξέρω γιατί μου αρέσει. Αναμφίβολα γράφουν ωραιότερα από τα "μπικ" (γενικός όρος των στυλό με μπίλια στα νιάτα μου) αλλά είναι μπελάς.

Μια άλλη ρετρό συνήθεια που έχω είναι το περπάτημα. Ρετρό? θα μου πείτε. Ναι. Όταν θέλω να μιλήσω σε κάποιο συνάδελφο που μπορεί να είναι στο εργαστήριο όχι στο γραφείο, δεν τον παίρνω στο κινητό του όπως κάνουν οι υπόλοιποι. Πάω με τα πόδια και τον βρίσκω και μιλάμε.

Επίσης κρατάω ακόμη παλιούς κανόνες ευγένειας. Πληθυντικός όταν μιλάω σε καινούργια γνωριμία (εξαιρούνται φορουμογνωριμίες) και "κύριε τάδε" ή "κυρία δείνα", περιμένω από τον "ανώτερο" να μου δώσει το χέρι του για χειραψία, σηκώνομαι όταν χαιρετάω "ανώτερο", κλπ κλπ., ένα σωρό πράγματα που κανείς πια δεν τους δίνει σημασία.

 

[ΦΖΠ1]

Ρετρό συνήθεια ενός παλιού λογιστή μου : για να μου γράψει το ΦΠΑ, τότε που τον έδινες σε 2 αντίγραφα, έπιανε μαζί το πρώτο φύλλο, το καρμπόν και το δεύτερο φύλλο. Τα σήκωνε, τα κοιτούσε στο φως όλα μαζί, να "πέφτουν", και τα έπιανε με δύο καρφίτσες, για να μην κουνιούνται. Μετά, έγραφε ό,τι έγραφε και τα ξεκαρφίτσωνε ! Τέλος, έψαχνε το κουτάκι όπου ξαναφύλαγε τις καρφίτσες !

Για λίγο καιρό θυμάμαι να το κάνω κι εγώ ! Μετά, βεβαίως, μας έφαγε η τεχνολογία....

 

[spyros_s]

αυτή η τακτική εφαρμόζονταν κατά κόρον στο δημόσιο τομέα μέχρι και την δεκαετία του 90!