Ρετρό κίνδυνοι...

[krios]

Κινδυνεύσατε ποτέ ως παιδιά; (Εύχομαι όχι) Μιας και θυμόμαστε λοιπόν τα νεότερά μας χρόνια (χθες προχθές δηλαδή) ας παραθέσουμε και κάποιες δυσάρεστες ή περίεργες προσεγγίσεις...

1974 στην πλατεία απέναντι από το σπίτι, αφού είχα καταβροχθήσει δύο σακουλάκια γαριδάκια Μπόζο και έπαιζα ένα ηλίθιο παιχνίδι (μάζεμα χνουδιού από ένα δεντράκι που είχε και κάτι μικρούς καρπούς τύπου ντοματάκια μικροσκοπικά) έρχεται ένας πολύ κοντοκουρεμένος ηλικιωμένος, παχουλός και γεροδεμένος και με βουτάει από το γιακά για να με χώσει σε ένα καφέ τσουβάλι. Ευτυχώς τον είδε η γιαγιά μου και τον κυνήγησε με τη μαγκούρα. Κι έτσι σώθηκα κι έτσι να' μαι να με έχετε να με χαιρόσαστε! (Και κάποιους να σας νευριάζω αλλά τι να γίνει η ζωή έτσι είναι με τα πάνω και τα κάτω της) Ποιός ξέρει που θα ήταν τώρα το νεφρό ή το μάτι μου...(καλή βερσιόν γιατί δε θέλω καν να σκεφτώ τίποτα άλλο)

1977 έρχεται ένας νεαρός και κρατώντας ένα σουγιαδάκι λέει: Τζίμ Μόρισον, έχεις ένα δεκάρικο; (Μετά κατάλαβα πως ήταν συνθηματικό για δόση...) Και ήταν πραγματικά μια διετία που το άκουγα συχνά.

1985 με χτυπάει ένας με μεγάλη μηχανή στο διάδρομο του σχολείου (ε πόνεσα λίγο, τον έβρισα πολύ και αυτά! )

 

[RIO]

Μαθητής, καθώς γύριζα από αγώνα ποδοσφαίρου, κινδύνευσα να τις "αρπάξω" από μαστουρωμένους "ομοιδεάτες", οι οποίοι με πέρασαν για αντίπαλο ( η απλά θέλαν να δείρουν κάποιον). Με έσωσε, το ότι είχα κρατήσει το εισητήριο και φαίνονταν η θύρα, που είχα κάτσει. Επίσης, στον αγιασμό της πρώτης γυμνασίου, ρίξαμε κάτι "κατοστάρια" στο τρέξιμο με τους συμμαθητές μου, προκειμένου να ξεφύγουμε από τα παιδιά της δευτέρας και το έθιμο της κλωτσοπατινάδας ( μιλάμε όμως για πολύ ξύλο). Τρίτη γυμνασίου, χτύπημα από κιμωλία στο μάτι ( η οποία μάλιστα δεν πήγαινε για μενα) και παραλίγο σύμφωνα με τον γιατρό, μεγάλη ζημιά...

 

[serano915]

Ωραίο θέμα!

Πρέπει να ήμουν 4-5 χρονών και πηγαίναμε με τον αδερφό μου (6 χρόνια μεγαλύτερος) στη γιαγιά μας που έμενε στον διπλανό δρόμο από μας. Τους δύο δρόμους ενώνει ένα πολύ μικρό στενάκι πλάτους περίπου 2,5 μέτρων. Λίγο πριν φτάσουμε βλέπουμε έναν νεαρό πάνω σε ένα μηχανάκι να ψάχνει μια τσάντα γυναικεία. Ο αδερφός μου κατάλαβε ότι ήταν τσαντάκιας και με έστειλε να φωνάξω τον παππού μου. Εγώ έτρεξα ενώ αυτός έμεινε και καλά αδιάφορος κοντά στον νεαρό... Ο νεαρός όμως τον πήρε χαμπάρι, του πέταξε την τσάντα (η οποία πλέον δεν είχε τίποτε) έβαλε μπρος το μηχανάκι και μην τον είδατε! Μέχρι να φτάσει ο παππούς μου αυτός είχε ήδη φύγει. Ε φυσικά φωνάξαμε αστυνομία κλπ και ο αδερφός μου πήγε για κατάθεση, του έδειξαν κ φωτογραφίες μπας και τον αναγνώριζε αλλά που...

 

[Dimitrissss]

Τρεις φορές έσπασα τα χέρια μου και τα είχα από ένα μήνα στο γύψο. 10 χρονών το δεξί, 12 χρονών το αριστερό και 14 χρονών πάλι το αριστερό. Την πρώτη φορά κουτρουβαλήστηκα ανεβαίνοντας σκάλες, τη δεύτερη κατεβαίνοντας σκάλες και την τρίτη έκανα «πατινάζ» στον πάγο στο προαύλιο του σχολείου.

Η γκαντεμιά: Όταν είχα στο γύψο στο δεξί ήταν καλοκαίρι, ενώ τις δύο φορές στο αριστερό, χειμώνας. Ως δεξιόχειρας, σε περίοδο σχολείου θα απαλασσόμουν από το να γράφω από εργασίες έως διαγωνίσματα...

Επίσης στα 5 μου είχα πιεί πετρέλαιο, νομίζοντας ότι θα έπινα νερό! (Από ένα βαρέλι σε ένα μπακάλικο με μια βρυσούλα κάτω - κάτω, που θύμιζε τις βρυσούλες του νηπιαγωγείου), καθώς είχα ξεφύγει από την προσοχή του πατέρα μου. Με τρέχανε μετά για πλύση στομάχου.

 

[video80]

To 1987 αρχές καλοκεριού. Κυνδύνεψα και το θυμάμε ακομα.

Πηγα παρέα με ενα κολλητο φιλο μου για εξερευνηση σε ενα πολύ παλιο και εγκαταληλημμένο σπιτι ,μπένουμε στο ισογειο και αμέσως ανεβήκαμε τη σκάλα για να ξεκινήσουμε την εξερεύνηση απο τον πανω οροφο(πιστευαμε οτι ειχε μεγαλήτερο ενδιαφέρον),το πάνω πατωμα ειταν πολύ σαθρακιασμένο και πηγέναμε σιγα σιγα ,σε λιγα μέτρα εντελώς ξαφνικά και χωρις να το καταλάβω βρισκομαι στο ισογειο του σπιτιου!Ευτυχώς ο φιλος μου τη γλίτωσε, οταν με ειδε να πεφτω έκανε πισω!

Είχα πέσει με την πλάτη γιατι ειχε υποχωρήσει η σανιδα του πατώματος και χτηπησα την πλάτη μου (ευτυχώς οχι σοβαρά) εντομεταξύ ειχε και προκες η σανίδα, μου ψιλοέγδαραν την πλάτη ,καΙ ενοείτε μου κατέστρεψαν την μπλούζα!

Θυμάμε οτι εκεινη τη μέρα ειταν να παμε στο γηπεδο αμεσως μετά να δουμε αγώνα (ενοείτε οτι το προγραμμα αναβλήθηκε μετα το περιστατικό).

Θυμύθυκα και 1 άλλη φορα οπου κυνδύνεψα απο ενα μεγαλύτερο. Δεν θυμάμε ακριβώς τη χρονιά, πιθανον να ταν το 86.

Ακούστε τι έγινε ,περνουσα εξω απο ενα τηλεφωνικό θαλαμο και βλέπω ενα μεγάλο ματσο με χαρτάκια knight rider εκει μέσα στο θάλαμο κάτω απο το τηλέφωνο.Μικρό παιδί εγώ τα βουτηξα ,αφου δεν είταν κανενός και ειχα τρισμέγιστη χαρα!!!

Ομως λιγο μετά βλέπω ενα τύπο γυρο στα 18-20 (οταν εισε 6 τον 18αρι τον βλεπεις για γομαρι) να με κυνυγάει (πιθανον για τα χαρτάκια) ,με μεγαλο κινδινο να με φτάσει και να με λιντσάρει ,δεν το ρίσκαρα, αφισα τα χαρτάκια σε καποιο τοιχο και ετρεχα να γλιτωσω και εφτυχός είταν και το σπιτι μου κοντα και τελος καλό ολα καλά!

Το θυμύθυκα και αυτό με αφορμή το thread! Nα σε καλά krie.

 

[θανος]

μωρο συμφωνα με την μητερα μου βγηκα απο την κουνια και αφου μασησα την κεραια της τηλεορασης(μην φανταστειτε τιποτα πολυπλοκο μια αλουμινενια ραβδος ηταν κλασικη) αναποδογυρισα και την τηλεοραση μαζι(ευτυχως γλυτωσε και ειχε μεινει η μασημενη κεραια την εβλεπα αρκετα χρονια μετα)επισης καποτε ειχε χαλασει η μπριζα στο δωματιο μου και ειχε βγει το καπακι και μια φορα οπως κοιμομουν με χτυπησε το ρευμα και επεσε ο γενικος(ευτυχως)επισης καποτε ειχα φυγει απ το μπαλκονι στο σπιτι του θειου μου και επεσα με την πλατη πανω στην τριανταφυλλια και ειχα κανει την πλατη μου σαν να μπηκε στον τριφτη δεν ηρεμουσα λεπτο τελικα

 

[lefzer]

πιτσιρικάς γύρω στα 10-12 στο χωριό τρέχοντας να μπω στο σπίτι , νόμιζα πως η τζαμαρία ήταν ανοιχτή!!! Αμ δε όμως !! πέρασα στεγνός από διπλό τζάμι κάνοντας τρομερό θόρυβο. Περιτό να πω πως το πρόσωπό μου κυρίως αν και δεν είχε κάποια μεγάλη ουλή, είχε γεμίσει κομμάτια γυαλλιού και ήταν γεμάτο σημάδια για πολύ καιρό!!!! Τα εναπομήναντα κομμάτια της τζαμαρίας έπεφταν σαν λαιμητόμος λιγα εκατοστά πίσω μου!!!!

 

[video80]

πιτσιρικάς γύρω στα 10-12 στο χωριό τρέχοντας να μπω στο σπίτι , νόμιζα πως η τζαμαρία ήταν ανοιχτή!!! Αμ δε όμως !! πέρασα στεγνός από διπλό τζάμι κάνοντας τρομερό θόρυβο. Περιτό να πω πως το πρόσωπό μου κυρίως αν και δεν είχε κάποια μεγάλη ουλή, είχε γεμίσει κομμάτια γυαλλιού και ήταν γεμάτο σημάδια για πολύ καιρό!!!! Τα εναπομήναντα κομμάτια της τζαμαρίας έπεφταν σαν λαιμητόμος λιγα εκατοστά πίσω μου!!!!

Moυ θύμησες ενα παρομοιο περιστατικό οπου δεν το επαθα εγώ αλλα ένας φίλος μου.

Καναμε που λές μια φαρσα σε ενα διαμέρισμα ειμασταν 3 και χτιπουσαμε τα κουδουνια ,εντομεταξυ και οι ενοικοι ειχαν ψιλιαστει οτι εμεις τα καναμε ,οταν ανοιξε μια πορτα ,τρέξαμε πολύ γρηγορα απο τις σκαλες και ο 1 απο τους 3 επεσε πανω στο τζάμι και το σπασε ,με τον τροπο που περιγράφεις ,αλλά δεν επαθε τιποτα!!! Λίγες γρατζουνιές μόνο και η τρομαρα ,εγώ ειμουν μπροστα και το είδα ,για πολλούς μηνες (μπορει και χρονια) οι γονεις του παιδιου μου χαν κοψει την καλημερα και το ιδιο ειχαν συμβουλέψει στο γιο τους ,δεν έγινε και κανενα εγκλημα παιδιά ειμασταν.

 

[Λορένα]

Μωρο στην κουνια, σφηνωσα το κεφαλι μου στα καγκελα της κουνιας.

Απορω πως χωρεσα να το βαλω και δεν μπορουσα μετα να το βγαλω.. αποτελεσμα : πηραμε αλλη κουνια! (γιατι κοψαν τα καγκελα για να με βγαλουν)

Περιπου 8 χρονων χαλασε η κλειδαρια και κλειδωθηκα στο μπανιο. Περασα 2 ωρες εκει μεσα, μεχρι να ερθει ο πατερας μου και να σπασει την πορτα. Δεν την στοχευσε ομως, στην κλειδαρια, αλλα στην μεση και εκανε μια τεραστια τρυπα. (απο κει βγηκα). 3 μερες εμεινε ετσι η πορτα (βαλαμε προχειρα ενα χαρτονι) μεχρι να ερθει η καινουργια πορτα. Απο τοτε μονιμος φοβος της μανας μου μην κλειδωθουμε στο μπανιο..

Χαθηκα δυο φορες απο την επιβλεψη των γονιων μου. Την πρωτη γιατι χαζευα τα παπακια στο ποταμι και ξεμεινα πισω και την δευτερη γιατι περασα αλλον για πατερα μου και τον πηρα στο κατοπι.

9 ετων το εσκασα απο το σπιτι μου, ενα βραδυ που λειπαν οι γονεις μου και αφησαν την γιαγια και εναν θειο μου να με προσεχει. (ειχε ερθει οικογενειακως και για δυο βραδια τους φιλοξενουσαμε). Καποια στιγμη με μαλωσε, και εγω κλαιγοντας ειπα πως θα παω να βρω τους γονεις μου. Αρχισε να με κυνηγα μεσα στην νυχτα (περιεργο αλλα ημουν πιο γρηγορη) και καποια στιγμη επεσε κατω γιατι γλιστρησε (ειχε βρεξει), εσκισε το παντελονι του, χτυπησε το ποδι του και γεμισε και με αιμα, αλλα... εγω δεν θυμαμαι πως ξαναγυρισα σπιτι (δεν υπαρχει αυτη η αναμνηση.). Την επομενη στιγμη, τον θυμαμαι να με βριζει εξαλλος, εγω να κρυβομαι πισω απο την γιαγια και εκεινος (αφου αλλαξε παντελονι). πηρε την οικογενεια του και εφυγε. Το επομενο πρωι τσακωθηκε με τον πατερα μου (που με υπερασπιστηκε) και εκαναν πολλα χρονια να ξαναμιλησουν (και ηταν και αδερφια)

Α γυμνασιου περασα μεσα απο την τζαμαρια του σχολειου. Με ριξαν κατα λαθος τα παιδια οταν πηγαμε να μπουμε στο σχολειο, γιατι μας ειχαν κλειδωσει εξω οι καθηγητες γιατι καναν συνελευση. Τρελα των καθηγητων τι θα μπορουσα να παθω (στην κυριολεξια ειχα αγιο) νοσοκομειο και 1 τσιροτο στην πλατη ηταν ο απολογισμος

αυτα.. χοντρικα!

 

[WalkerYannis]

Μικρός που έπαιζα στην πλατεία του Αγίου Νικολάου στα Πατήσια, υπήρχαν κάποιοι συγκεκριμένοι "νταήδες" που δε σήκωναν κουβέντα κι όλοι τους έτρεμαν. Όποτε περνούσαν από δίπλα μου ένιωθα κι εγώ τα ίδια συναισθήματα με τους υπολοιπους.

Μια φορά, όταν ήμουν 13 ετών και ερχόμουν με τον ηλεκτρικό από την καθηγήτρια αγγλικών, ένας μεσόκοπος μαντράχαλος με άγγιζε στα απαγορευμένα σημεία, μου πατούσε το πόδι και με κοίταζε περίεργα. Το βαγόνι γεμάτο. Ευτυχώς, ο σταθμός μου από της καθηγήτριας ήταν 2 παρακάτω και ξέμπλεξα νωρίς. Μέχρι να φτάσω όμως σπίτι είχα τρομάξει πάρα πολύ. Δεν ήταν η πρώτη μου προσβολή τέτοιου τύπου, ήταν όμως η φορά μου ένιωσα απειλή!

Μιαν άλλη φορά, στα 16 μου, επέστρεφα από το γήπεδο με τον αδερφό μου και τους συνομίλικους φίλους του. Οι υπόλοιποι έστριψαν για την καφετέρια κι εγώ πήρα το δρόμο για το σπίτι. Είχα παρατηρήσει κάποιον που με πρόσεξε την ώρα που έκρυβα στα ρούχα μου το καινούργιο κασκόλ του αδερφού. Στο σκοτεινό στενό με πρόλαβε μαζί με άλλους τρεις. Απαίτησαν το κασκόλ, εγώ δεν το άφηνα με τπτ! Με χλεύασαν και με χτύπησαν (δεν πόνεσα) αλλά εγώ δεν το άφηνα, απεναντίας φώναξα "βοήθεια". Τότε ο ένας τους έπεισε να σταματήσουν. Ο πρώτος, που ήταν κι ο ψηλότερος, σε μια φάση σα να προσπάθησε να απολογηθεί, αλλά μετά συνέχισε το βιολί του. Ο άλλος επέμεινε κι έτσι σταμάτησαν οριστικά. Τότε εγώ το έβαλα στα πόδια και όταν κοίταξα πίσω, τους είδα να κατευθύνονται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μετά την αρχική τρομάρα, ήρεμος και ασφαλής πλέον στο σπίτι μου, σκεφτόμουν ότι οι τύποι ήταν θρασύδειλοι, γελοίοι. Έναν-έναν μόνο του θα τους είχα καταφέρει. Μάλιστα, επειδή ο ένας ήταν ψηλός (αυτός που με κατασκόπευε και με χτύπησε), ο άλλος μέτριος (που έδωσε την εντολή να σταματήσουν), ο τρίτος κοντός (που με χλεύαζε) και ο τέταρτος κοντύτερος (αυτός έμεινε άπρακτος), οι φίλοι μου, όταν τους τα διηγήθηκα τους ονόμασαν "Οι Ντάλτον".

 

[krios]

1972 -Εγώ φεύγω...Κοίτα μη βάλεις το κασετόφωνο στην πρίζα γιατί έχει σπάσει και θα σε πετάξει το ρεύμα...Άκουσες; Αυτά είπε ο πατήρ και έφυγε. Εγώ βέβαια και φυσικότατα πήγα...και με πέταξε το ρεύμα! Η ευχαρίστηση και η επιθυμία να ακούω μουσική καθώς και την κασέτα μου (που με έγραφε η μαμά σχεδόν καθημερινά με μικρόφωνάκι κλπ κλπ - ευτυχώς έχει σωθεί και γελάει και το παρδαλό κατσίκι {καθώς και το μη παρδαλό} ) ήταν ένα πολύ πιο δυνατές από την εντολή. Και αφού συνήλθα από το μούδιασμα...ξανά στην πρίζα...και πάλι με πέταξε...και να που έζησα. Νομίζω πως μόνο εγώ και ο Flashgordon τα καταφέραμε!

1975 Η μαμάκα και τα πατάκια του παρκέ! Η μαμάκα να με κυνηγάει να πιω το γάλα και εγώ να διατρέχω τον απόλυτο κίνδυνο. Να πατήσω τα πατάκια, αυτά τα βρωμοπατάκια του παλιοπαρκέ, ξέρετε... Ε, τα πάτησα, γλίστρησα, χτύπησα το λαιμό μου στην κόχη της πόρτας ο οποίος γύρισε στο αριστερό πλάι από νευροκαβαλίκεμα και έμεινα έτσι δύο μήνες με φοβερούς πόνους. Αυτό είναι ρετρό κίνδυνος. Το πατάκι!

 

[tonytony]

Εγώ από ότι μου έχουν πει , μόλις γεννήθηκα είχα ένα πρόβλημα και κινδύνεψα να πεθάνω! Δε μπορούσα να φάω από το στόμα και με ταίζανε από τη μύτη! Με είχανε για κάποιους μήνες σε θερμοκοιτίδα στο Παίδων και όταν έγινα καλά μίλησε ο γιατρός μου στη τηλεόραση για την περίπτωσή μου σε ένα ρεπορτάζ με τη Φωτεινή Πιπιλή!!!!Μακάρι να το έβρισκα κάποτε αλλά...ψύλλους στα άχυρα...

 

[johnny19818]

Στο δημοτικό μόνο σαβούρδες έχω να θυμάμαι είτε με το ποδήλατο είτε από το παιχνίδι. Μια φορά μόνο έψηνα ένα αυγό στο μάτι της κουζίνας και εκείνη την ώρα έβλεπα στην τηλεόραση Αμερικάνους Μονομάχους νομίζω. Σε κάποια φάση μύρισα μια μπόχα από την κουζίνα αλλά δεν έδωσα σημασία. Είχα κολλήσει στη σειρά βλέπετε. Όταν η μπόχα πια δεν αντεχόταν πήγα να δω τι γίνεται. Είχα ξεχάσει το αυγό στο μάτι κανένα 20λεπτο και είχε εξατμιστεί όλο το νερό και το αυγό έγινε μαύρο:burn:. Η δε μπόχα κράτησε αρκετές ώρες.