Ρετρό νηστίσιμα τρόφιμα και γλυκά

[Gordon]

Κανονικά στην Ορθοδοξία νηστήσιμο θεωρείται ό,τι δεν έχει αίμα και δεν προέρχεται από ζώο. Τα θαλασσινά (καλαμάρια, χταπόδια, γαρίδες, οστρακοειδή και τα σχετικά) μπορεί να έχουν αίμα, δεν ξέρω, αλλά θεωρούνται νηστίσιμα. Οπότε ναι, οι γαριδομακαρονάδα είναι νηστίσιμη. Φυσικά στα μακαρόνια θα βάλεις λάδι/μαργαρίνη και όχι βούτυρο. Το να φας μια πιατελάρα είναι όσο νηστίσιμο και το να φας μια καζάνα φακές.

Για μένα που είμαι φανατικός κρεοφάγος μου κοστίζει: προτιμώ τα μακαρόνια με κιμά κι ένα κιλό κεφαλοτύρι, παρά με γαρίδες. Προτιμώ τις μπριζόλες με τηγ.πατάτες, παρά καλαμαράκια με τηγ.πατάτες.

Και φυσικά σε αλάδωτη νηστεία λίγο ψωμάκι, καμμιά ντοματούλα, κανένα καροτάκι το χειμώνα και ΠΟΛΛΗ μα ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ υπομονή να περάσει.

[Σχετικά με μια συνηθισμένη παρανόηση που υπάρχει σχετικά με το γιατί ελιές αλλά όχι λάδι: η ελιά είναι καρπός όπως η ντομάτα ή το μήλο. Όταν λέμε λάδι εννοούμε φαγητό μαγειρεμένο με λάδι. Σε αλάδωτη νηστεία κανονικά δεν μαγειρεύουμε, τελείται ξηροφαγία όπως λέγεται. Και φυσικά δεν καταναλώνεται αλκοόλ. Οπότε για την Ορθόδοξη Εκκλησία τα γλέντια της Καθαρής Δευτέρας (η χειρότερη μέρα μου) είναι άκυρα.]

Αγαπημένα νηστίσιμα γλυκά: κορμός με μπισκότα και νηστίσιμο κέικ σοκολάτας. Τα άλλα τα ταχίνια, του κουταλιού, τους χαλβάδες, τα σιχαίνομαι. Αρκετά χαλβάς είμαι από μόνος μου...

 

[elephadas]

Αυτό το θέμα δεν το είχα διαβάσει ως τώρα.

Tο "αίμα" των θαλασσινών, τουλάχιστων των ανώτερων (αστακογαρίδες - για πεταλίδες ας πούμε δεν παίρνω και όρκο) δεν περιέχει αιμοσφαιρίνη αλλά αιμοκυανίνη στην οποία τον ρόλο του σιδήρου της αιμοσφαιρίνης τον παίζουν άτομα χαλκού (οι αστακοί είναι πραγματικοί γαλαζοαίματοι, όχι σαν τους βασιλιάδες που είναι γιαλατζί). Τώρα γιατί αυτό κάνει το κρέας του αστακού νηστήσιμο, δεν ξέρω, και δεν μπορώ να πω ότι με ενδιαφέρει ιδιαίτερα διότι τα έχω απορρίψει όλα αυτά από τότε που κουμάντο στο τι τρώω άρχισα να κάνω εγώ κι όχι η μητέρα μου. Μόλις τελείωσα το σχολείο, μ' άλλα λόγια.

Ωστόσο όταν ήμουνα μικρός τις μέρες της αυστηρής νηστείας (κι από λάδι) υπέφερα διότι το μόνο πράγμα που μπορούσα να φάω ήταν ο χαλβάς (άλλη ανοησία εκεί, το ελαιόλαδο δεν επιτρεπόταν αλλά το σησαμέλαιο του ταχινένιου χαλβά ήταν OK). Τις μέρες που επιτρεπόταν το λάδι το μόνο πρόβλημα ήταν η έλλειψη φέτας, διότι υπάρχουν ένα σωρό λαδερά πεντανόστιμα. Δεν ήμουνα ποτέ υπερβολικά κρεατόφιλος κι έτσι δεν μου έλειπε.

Πάντως πολλά πράγματα που κλασικά γίνονται με βούτυρο γίνονται μια χαρά και με λάδι,  κι έτσι έχω καταργήσει πρακτικά το βούτυρο. Πάντα προτιμούσα σιμιγδαλένιο κιμά με λάδι και νερό, και μια χαρά μπεσαμέλ κάνει το ελαιόλαδο.

Μπορεί ο φίλος gordon17sp να έχει δίκιο όταν γράφει ότι (σύμφωνα με τους ιστορικούς κανόνες) είναι το ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ με λάδι που κάνει το λάδι μη νηστήσιμο και πως " Σε αλάδωτη νηστεία κανονικά δεν μαγειρεύουμε, τελείται ξηροφαγία όπως λέγεται. " αλλά δεν ισχύει αυτό στην πράξη. Διότι τότε μια ντοματοσαλάτα με λάδι θα ήταν νηστήσιμη - και θα είχα κάτι να φάω εκτός χαλβά - ενώ μια νερόβραστη ντοματόσουπα με όρζο ή φασόλια άσπρα χωρίς λάδι, χώρια τα θαλασσινά, γαρίδες αστακοί και τέτοια, αφού είναι μαγειρεμένα δεν θα είχαν θέση σε σαρακοστιανά τραπέζια.

 

[Gordon]

Εννοείται ότι αφού δεν μαγειρεύουμε με λάδι, δεν βάζουμε λάδι ούτε στη σαλάτα. (Μα γίνεται σαλάτα χωρίς λάδι; Τι ανωμαλίες είναι αυτές; ) Απλώς ήθελα να εξηγήσω την παρανόηση "γιατί ελιές αλλά όχι λάδι". Όντως μίλησα για μαγείρεμα και δεν σκέφτηκα τις σαλάτες πουχου.

Στο σπίτι μου σε αλάδωτη νηστεία δεν τρώγαμε ούτε χαλβά. Ακριβώς γιατί είχε λάδι, ό,τι είδους κι αν ήταν, άσχετα αν είναι μαγειρεμένος ή ό,τι άλλο. Γενικά με τη νηστεία δεν τα πήγαινα ποτέ καλά, και επειδή οι γονείς μου τηρούσαν ΟΛΕΣ τις νηστείες (συμφορά μου!) γενικώς υπέφερα και γκρίνιαζα.