Ρετρό παιδικές δημιουργίες

[Juanita]

Οφείλω να ομολογήσω μετά παρρησίας πως προέρχομαι από οικογένεια με ειδικότητα στο κέντημα... Όχι επίσημα βέβαια... :xm: αλλά με τόοοοσα που έχουν κεντήσει θα μπορούσαν κάλλιστα να το είχαν κάνει επάγγελμα...

Εγώ μάλλον ξέφυγα από το γενικό κανόνα αφού το κέντημα και το πλέξιμο τα θεωρούσα ανέκαθεν χαμένο χρόνο.

Μόνο που κάποιες στιγμές θέλησα να αποδείξω πως δεν ήμουν τόσο άχρηστη και πέρα από ζωγραφιές "έπιαναν" και στο κέντημα τα χέρια μου.

Πρώτη απόπειρα συνέβη το '78 στο δρόμο για το χωριό της μάνας μου (από τις χειρότερες εμπειρίες στη ζωή μου). Προκειμένου να με πάρουν μαζί, με έπεισαν πως το χωριό απέχει μόλις μιά ώρα δρόμο αντί για 5 και μάλιστα σε κακοτράχαλο... Προτού λοιπόν φτάσουμε στα διόδια της Κορίνθου είχα αρχίσει να γκρινιάζω (το ξέρω πως δεν το πιστεύετε) για το πότε θα φτάσουμε... Έχοντας βαρεθεί μετά από 3 ώρες και απαιτώντας να κάνω κάτι, σε μιά στάση στο Άστρος, μιά ξαδέρφη μου προθυμοποιήθηκε να μου χαρίσει τον κόκορά της, ένα μισοτελειωμένο κεντηματάκι για να απασχοληθώ μέχρι το χωριό. Περιττό να σας πω πως τα κατάφερα και κέντησα δύο σειρές ( ! ) ουρανό (και αυτές στραβά... ) και μετά το παράτησα.

Δεύτερη απόπειρα γύρω στο '84 όπου σε μια βόλτα στο κέντρο προκειμένου να βρω μιά χακί στρατιωτική τσάντα για το σχολείο α/α ανακάλυψα κεντήματα με το σήμα του Ολυμπιακού. Αγόρασα δύο και σε χρόνο dt τα κέντησα (ε... άμα υπάρχει κίνητρο... ). Μάλιστα ανέλαβα να κεντήσω και κάποια για φίλους μου...

Τις δημιουργίες μου αυτές τις ανακάλυψα ξανά προσφάτως σε μιά εκκαθάριση στο σπίτι της μάνας μου. Δυστυχώς, δε σκέφτηκα να προφυλάξω τον κόκορα και μάλλον πετάχτηκε αλλά γεμάτη χαρά θα ανεβάσω φωτό με τα (μελλοντικά ) μαξιλαράκια μου!!!!

 

[Kambia]

Και μενα κατι τετοιο μου επαιρνε η μανα μου και καλα για να κεντησω. Αμ δε....

Επαιρνα τις κλωστες και εφτιαχνα τεραστιους πολυχρωμους ιστους αραχνης στο κουφωμα της πορτα του δωματιου μου!!!! (τις κλωστες τις σταθεροποιουσα με πλαστελινη )

Μια, δυο δεν μου ξανα πηρε κεντημα (yesssss τα καταφερα)

 

[snakeyes08]

Κι εμένα με είχε πρήξει η δικιά μου να μάθω να κεντάω-

τις κλωστές τις χρησιμοποιούσα συχνά για να φτιάχνω βραχιολάκια!

 

[Λορένα]

Εγω ειμαι απο τις χρυσοχέρες...

καθοτι εμαθα να κενταω και σταυροβελονια και μονο βενοβελονια και λοξη μονοβελονια (για τα καδρα).

Μου ειχε παρει η μανα μου απειρα μαξιλαρακια, σεμεν, καρε και καδρα για να γεμιζω τις ελευθερες ωρες μου το καλοκαιρι, και.. τις γεμιζα, γιατι το ιδιο καναν και οι αλλες κοπελες του χωριου μου.

Μας λεγαν πως πρεπει να κεντησουμε πολλα απο δαυτα, μην τυχον και μας πει κανενας : τεμπελες, μιας και η προικα εκεινη την εποχη που ημουν παιδουλα, εβγαινε σε κεινη θεα, την παραμονη του γαμου του κοριτσιου.

Αλλά.... μην φανταστει κανεις πως σκοτωνομουν κιολας

Αλλη ειχε τα πρωτεια #)

Τα δικά μου κεντηματα, συνηθως τα αφηνα μισοτελειωμενα.

Συνηθως θελανε και "γεμισμα" περα απο το σχεδιο.

Αλλα τα παραταγα γιατι τα βαριομουν..

(λεπτομερειες για μενα . Τα αφηνα στην μαμα μου, εκεινη δεν το εκανε, και μεινανε)

εγω κενταγα για την παρεα (με τα αλλα κοριτσια)

Αποτελεσμα : τα εχω ακομη με διπλωμενα, μισοτελειωμενα με τις κλωτσες τους, σε ξεχωριστες σακουλιτσες.! Περιμενουν ακομη να τα τελειωσω #) (δεν το βλεπω :xm: )

με την πρωτη ευκαιρια θα τα σκαναρω :flower:

 

[BETTY BOOP]

Είχα ασχοληθεί με το κέντημα (σταυροβελονιά με χοντρή κλωστή) και αρχικά μου άρεσε ως δραστηριότητα. Μαζευόμασταν με τις φιλενάδες, καθόμασταν και κεντούσαμε. Ήταν μια ευχάριστη και κυρίως ήσυχη απασχόληση και αποφεύγαμε τα τρεχάματα, τα ιδρώματα και τους τσακωμούς, παίζοντας. 'Οταν είχαμε δυσκολία με το κέντημα πηγαίναμε σε μαμάδες ή θείες να μας βοηθήσουν.

 

[BETTY BOOP]

ενα μαξιλαρακι που ειχα κεντησει στην αρχη αλλά μετα...βαρεθηκα...και το βλέπετε ολοκληρωμενο από αλλο μελος της οικογενειας

 

[TZELASO]

Αχ, τι μου θυμίζετε!

Εγώ δεν πιέστηκα από κανέναν να μάθω να κεντάω. Απλά το ήθελα πάρα πολύ και το έκανα. Τα καλοκαίρια, όταν ήμουν μικρή, η μαμά μου με τις θείες μου στο νησί μαζεύονταν συνήθως στο σπίτι μίας θείας μου και κεντούσαν κάθε απόγευμα, έπλεκαν με το βελονάκι... Καλά, μιλάμε τώρα για αριστουργήματα !!! Εγώ το βελονάκι δεν το συμπάθησα ποτέ, δεν έμαθα αλλά το κέντημα μου άρεσε πάρα πολύ. Άρχισα να μαθαίνω με τα κλασικά μαξιλαράκια αλλά η ειδικότης μου είναι οι πίνακες. Αυτό το γέμισμα της εικόνας και το ζωντάνεμα των χρωμάτων με χαλαρώνει αφάνταστα, μου δημιουργεί ευεξία αν και κουράζει πολύ τα μάτια μου.... Έχω πίνακές μου κρεμασμένους στο σπίτι μου τους οποίους έφτιαξα 15-20 χρονών... Έχω όμως και πολλούς ακόμα που δεν τους έχω κορνιζάρει... Σκοπεύω να το κάνω... Αυτοί που τους βλέπουν συνήθως, εντυπωσιάζονται είτε αρνητικά, είτε θετικά.... Ας πούμε, η κολλητή μου όταν τους κρέμασα, γέλασε και μου είπε "Αν είναι δυνατόν!! Τις παλιατζούρες?" Η ξαδέλφη του άντρα μου ξετρελάθηκε. Της άρεσαν πάρα πολύ....

Μέχρι σήμερα, κεντάω. Για μένα δεν υπάρχει καλύτερο αγχολυτικό από το να κεντάω και παράλληλα, να ακούω μουσική της αρεσκείας μου ή να ακούω μια καλή ελληνική κωμωδία (για να μην χρειάζεται να κοιτάζω την οθόνη). Εντάξει, δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί δεν έχω τον χρόνο να το κάνω... Η εργασία, οι υποχρεώσεις αλλά όταν μπορώ...

 

[Mygdala]

Από ρετροεκμάθηση (χα χα) σορφιλέ και γράμματα σε καμβά 1986