Ρετρό παρανοήσεις τίτλων τραγουδιών

[exetlaios]

Συχνά, κάποιο τραγούδι γινόταν εσφαλμένα γνωστό, όχι με τον πραγματικό τίτλο του,

αλλά με το ρεφραίν του, που το περνάγανε εσφαλμένα ως τίτλο.

Κλασσικό παράδειγμα ο "Τηλεφωνητής" του Νίκου Νομικού,

που όλοι νόμιζαν ότι λέγεται "Πάλι χτυπάνε καμπάνες για μας" .

Θυμάστε αντίστοιχα παραδείγματα ;

 

[thebest20]

Το αντίθετο από το παραπάνω,είχε γίνει με το τραγούδι του Πουλόπουλου "Ξημερώνει Κυριακή" που το είχαν γράφει οι δικοί μου σε κασέτα ως "Ο παλιός φωνόγραφος"

Του Πάριου το "Θα με θυμηθείς" το είχαν γράψει ως "Θα'ρθουνε στιγμές"...και νομίζω ότι υπήρχε και ένα άλλο κομμάτι του Πάριου με παρόμοιο τίτλο,νομίζω "Έρχονται στιγμές"

 

[Dimitrissss]

Ένα άλλο τραγούδι, της Αρλέτας, που είναι στους πιο πολλούς γνωστό ως «Το τραγούδι της ερήμου», ο κανονικός του τίτλος είναι «Τα ήσυχα βράδια».

Στο βίντεο (audio) που επισυνάπτω, το ακούμε από τον Γιάννη Κότσιρα.

 

[DINO]

"Χάρε μπαμπέση σταυρωτή" αντί για "Στο κουτούκι του Γιαβρή"...

 

[RIO]

Φυσικά το "ζειμπέκικο" από Μπέλου και Σαββόπουλο, που όλοι το λένε "με αεροπλάνα και βαπόρια"....

 

[elephadas]

Το έχω αναφέρει κι αλλού, νομίζω... το "Μια μέρα μιας Μαίρης" που όλοι το λένε "Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά"

Αλλά το πιο χτυπητό παράδειγμα είναι το "Στο περιγιάλι το κρυφό", από τα "Επιφάνια" του Θεοδωράκη σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη. Κανείς σχεδόν δεν ήξερε παλιά ότι ο πραγματικό του τίτλος ήταν "Άρνηση". Αν και τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να βλέπω να τον αναφέρουν. Αντίστοιχο παράδειγμα του Χατζιδάκι είναι το "Έγινε παρεξήγηση", του οποίου ο τίτλος είναι "Προδοσία"

Υποψιάζομαι ότι αρκετά δημοφιλή τραγούδια που ξεκίνησαν ως μελοποιημένα ποιήματα έχουν "αλλάξει" τίτλο με αυτό τον τρόπο, μια που οι τίτλοι των ποιημάτων δεν έχουν απαραίτητα λέξεις του ποιήματος (όπως η "Άρνηση" παραπάνω)

 

[Uskoke]

To γνωστό τραγούδι του Κηλαηδόνη στα κορίτσια λέμε ναι κλπ. που πραγματικά ονομάζεται "Ο ύμνος των μάυρων σκυλιών", και φυσικά "η μπαλάντα του κυρ-Μέντιου" με τον Ξυλούρη (πουθενά στους στίχους δεν αναφέρεται ο τίτλος).

 

[Bambinella]

Το Ποιμενικο Ροκ του Γιαννη Μηλιωκα, συνηθως το λενε Κι επειδη ολη τη μερα.

 

[Dimitrissss]

Το «Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα» έχει ως τίτλο «Σχήμα λόγου».

 

[ham n huias]

Νομίζω και ο "προσκυνητής" του Αλκίνοου Ιωαννίδη μπαίνει σε αυτη την κατηγορία.

Οι 9 στους 10 νομίζουν οτι λέγεται "κάποιος είπε".