Crimson Moonlight
RetroActive
- Joined
- 13 Ιουλ 2015
- Μηνύματα
- 524
- Αντιδράσεις
- 322
Είναι ενδιαφέρον πώς κάτι που στο παρελθόν θεωρούνταν απολυτα φυσιολογικό σήμερα έχει μετατραπεί σε παράνομο. Οι εποχές όμως αλλάζουν και μαζί τους και οι συνήθειες και οι πρακτικές που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή, ειτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο.
Ας δούμε ορισμένες καταστάσεις στις οποίες πρίν το '80-'90 κανείς δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία και σήμερα μας απωθεί και μόνο η ενθύμισή τους:
Το ξύλο στο σχολείο. Από την πλευρά του δασκάλου φυσικά. Οι γονείς γνώριζαν ότι ο δάσκαλος θα βαρούσε το παιδί τους, συνήθως με την βέργα, και συμφωνούσαν, επικροτούσαν ορισμένες φορές, γιατί έλεγαν ότι έτσι θα μάθει. Ας τολμήσει σήμερα δάσκαλος όχι να χτυπήσει, να φωνάξει σε κάποιο μπουμπούκι. Οι γονείς θα τον φάνε ζωντανό.
Το ξύλο απ' τους γονείς. Πολλοί θα το θυμούνται από τα παιδικά τους χρόνια καθώς θεωρουνταν ο κατ' εξοχήν τρόπος τιμωρίας.
Δεν τα επαιρνε τα γράμματα! Παιδιά, στην επαρχία κυρίως, σταμματούσαν το σχολείο μόλις έβγαζαν το δημοτικό με την δικαιολογία ότι "δεν τα επαιρναν τα γράμματα". Σήμερα πρέπει να τελειώσουν τουλάχιστον το γυμνάσιο.
Η παιδική εργασία. Συνήθως ηταν το παιδί για τα θελήματα, μερικές φορές όμως παιδιά κατω των 15 προσλαμβάνονταν καί από βιομηχανιες. Τότε δεν θεωρούνταν καθόλου επιλήψιμο τα παιδιά να βγάζουν μόνα τους ένα χαρτιλίκι, κι ας ήταν 11-12 χρονών.
Οι γάμοι με πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας. Δεν πιάνουμε τις περιπτώσεις που ήταν του έρωτος γραφτό (για να παραμείνουμε ρομαντικοί!), ειδικά πριν το '70 όμως δεν ήταν σπάνιο ανήλικα κοριτσια 16 και 17 ετών να παντρεύονται άντρες στην ηλικία του πατέρα τους. Ήταν αποδεκτό και συνηθισμένο. Έλεγαν ότι πρέπει ο άντρας να είναι οικονομικά ανεξάρτητος και ώριμος. Συν ότι θεωρούνταν δεδομένο ότι θα είναι μεγαλύτερος.
Οδήγηση χωρίς την ζώνη ασφαλείας. Η σιγουριά του οδηγού που επιμένει πως είναι καλός και τίποτα δεν θα συμβεί σ' αυτόν (τόσα άλλαξαν, κι αυτό ακόμα ν' αλλάξει!) που μερικές φορές προσβάλλονταν κιόλας έτσι και συνεπιβατης πήγαινε να βάλλει τη ζώνη, και η έλλειψη ζωνών ασφαλείας στις πίσω θέσεις σε μερικά μοντέλα αυτοκινήτων ήταν σίγουρα κακοί οιωνοί.
Ας δούμε ορισμένες καταστάσεις στις οποίες πρίν το '80-'90 κανείς δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία και σήμερα μας απωθεί και μόνο η ενθύμισή τους:
Το ξύλο στο σχολείο. Από την πλευρά του δασκάλου φυσικά. Οι γονείς γνώριζαν ότι ο δάσκαλος θα βαρούσε το παιδί τους, συνήθως με την βέργα, και συμφωνούσαν, επικροτούσαν ορισμένες φορές, γιατί έλεγαν ότι έτσι θα μάθει. Ας τολμήσει σήμερα δάσκαλος όχι να χτυπήσει, να φωνάξει σε κάποιο μπουμπούκι. Οι γονείς θα τον φάνε ζωντανό.
Το ξύλο απ' τους γονείς. Πολλοί θα το θυμούνται από τα παιδικά τους χρόνια καθώς θεωρουνταν ο κατ' εξοχήν τρόπος τιμωρίας.
Δεν τα επαιρνε τα γράμματα! Παιδιά, στην επαρχία κυρίως, σταμματούσαν το σχολείο μόλις έβγαζαν το δημοτικό με την δικαιολογία ότι "δεν τα επαιρναν τα γράμματα". Σήμερα πρέπει να τελειώσουν τουλάχιστον το γυμνάσιο.
Η παιδική εργασία. Συνήθως ηταν το παιδί για τα θελήματα, μερικές φορές όμως παιδιά κατω των 15 προσλαμβάνονταν καί από βιομηχανιες. Τότε δεν θεωρούνταν καθόλου επιλήψιμο τα παιδιά να βγάζουν μόνα τους ένα χαρτιλίκι, κι ας ήταν 11-12 χρονών.
Οι γάμοι με πολύ μεγάλη διαφορά ηλικίας. Δεν πιάνουμε τις περιπτώσεις που ήταν του έρωτος γραφτό (για να παραμείνουμε ρομαντικοί!), ειδικά πριν το '70 όμως δεν ήταν σπάνιο ανήλικα κοριτσια 16 και 17 ετών να παντρεύονται άντρες στην ηλικία του πατέρα τους. Ήταν αποδεκτό και συνηθισμένο. Έλεγαν ότι πρέπει ο άντρας να είναι οικονομικά ανεξάρτητος και ώριμος. Συν ότι θεωρούνταν δεδομένο ότι θα είναι μεγαλύτερος.
Οδήγηση χωρίς την ζώνη ασφαλείας. Η σιγουριά του οδηγού που επιμένει πως είναι καλός και τίποτα δεν θα συμβεί σ' αυτόν (τόσα άλλαξαν, κι αυτό ακόμα ν' αλλάξει!) που μερικές φορές προσβάλλονταν κιόλας έτσι και συνεπιβατης πήγαινε να βάλλει τη ζώνη, και η έλλειψη ζωνών ασφαλείας στις πίσω θέσεις σε μερικά μοντέλα αυτοκινήτων ήταν σίγουρα κακοί οιωνοί.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: