Ρετρό σχολικοί εορτασμοί

[Juanita]

Στις μεγάλες εθνικές επετείους, θρησκευτικές και σχολικές γιορτές, συνηθίζαμε να κάνουμε μιάς μορφής γιορτούλα στο σχολείο.

Η πρώτη λάμβανε μέρος στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Στη συνέχεια η γιορτή του Πολυτεχνείου, των Χριστουγέννων και η 25η Μαρτίου. Μάλιστα στο δημοτικό στις πρώτες τάξεις καθώς και στο νηπιαγωγείο κάναμε αναφορές τόσο στην έλευση της άνοιξης και του Πάσχα όσο και στη γιορτή της μητέρας συνήθως με διάφορες κατασκευές χαρτοκοπτικής, ποιηματάκια και ζωγραφικές...

Στις μεγάλες τάξεις τώρα, ανάλογα με τον επικείμενο εορτασμό, ένας ή δύο καθηγητές αναλάμβαναν να βρουν ποιηματάκια, τραγούδια, άρθρα, θεατρικά κείμενα σχετικά ώστε να γίνει μιά δίωρη γιορτούλα.

Το επόμενο βήμα ήταν να βρεθούν οι μαθητές που ήθελαν να συμμετάσχουν κυρίως αυτοί που διέθεταν και μιά καλλιτεχνική φλέβα: καλλίφωνοι, με καθαρή άρθρωση λόγου, ταλέντο στην ηθοποιία, γνώση μουσικών οργάνων κλπ.

Η εκδήλωση γινόταν συνήθως στη μεγάλη "Αίθουσα Εκδηλώσεων" και είχαν δικαίωμα και οι γονείς να έρθουν να παρακολουθήσουν τις καλλιτεχνικές ανησυχίες των βλασταριών τους.

Ξέρω πως θα πείτε πως τέτοιες εκδηλώσεις γίνονται ακόμη και σήμερα...

Ρετρό είναι ως προς τον τρόπο που γίνονταν.

Για παράδειγμα, στις μικρές τάξεις προκειμένου να στολίσουμε το χριστουγεννιάτικό μας δέντρο φέρναμε όλοι ένα μικρό στολιδάκι από τα στολίδια του σπιτιού μας και συνήθως με το ξεστόλισμα το παίρναμε πίσω... (όσοι θυμούνταν τί είχαν φέρει... ).

Στις εθνικές γιορτές φτιάχναμε γιρλάντες από κόλλες γλασέ σε άσπρο και μπλέ χρώμα ώστε να στολίσουμε την τάξη απ΄άκρη σ΄άκρη. Όσο μεγαλύτερες τόσο το καλύτερο. Εννοείται πως δεν υπήρχαν χρήματα από το σχολείο για να διατεθούν στην αγορά αντίστοιχων προϊόντων από το εμπόριο.

Στις θεατρικές παραστάσεις δε, όλα ήταν "χειροποίητα"... Λόγω ανυπαρξίας σοβαρών ηχητικών εγκαταστάσεων προσαρμοζόταν ένα μικρόφωνο στη βάση της εξέδρας κοντά στα παιδιά που έπαιζαν κάποιο μουσικό όργανο και άλλο ένα κοντά στα παιδιά που έπαιζαν στο σκετς... Όσο για την απόδοση του ήχου, αν επικρατούσε απόλυτη σιγή και καθόσουν και μπροστά κάτι θα γινόταν...

Για να μην αναφέρω τις φορές που χρειαζόταν κάποιος να κρατά το μικρόφωνο ανά χείρας και να το μεταφέρει όπου χρειαζόταν...

Όσο για τα σκηνικά... ε... αν είχε μεράκι ο καθηγητής των καλλιτεχνικών έφτιαχνε κάτι... αλλιώς... γλασσέ πουλάκια, σημαίες, δεντράκια, λουλουδάκια, ΖΗΤΩ Η......, όλα hand made...

Emmm... ξέχασα τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών...

Απαράδεκτη... #)

 

[NBJOGA]

...αυτό που μου έχει μείνει είναι ότι κατά ένα περίεργο τρόπο διαπίστωνα ότι αρκετά σχολεία ( και το δικό μου που ήταν ιδιωτικό ) στην δεκαετία του 80 χρησιμοποιούσαν στολίδια ( ανάλογα με την εορτή και κυρίως για τις γιορτές της 28Ης Οκτωβρίου και της 25Ης Μαρτίου ) τα οποία με παρέπεμπαν αισθητικά και τεχνικά στα late sixties και συγκεκριμένα σε μία αισθητική άποψη "επταετίας" . Δεν ξέρω εάν το είχατε παρατηρήσει κι εσείς...?.......πολλές φορές σκεφτόμουν ότι απλά τα χρόνια εκείνα που ζήσαμε εμείς εκείνες τις γιορτές , ίσως να μην ήταν πολύ μακρινά και απλά να τους είχαν ξεμείνει τα στολίδια ( :xm: :xm.....άλλες φορές ( στα μετέπειτα χρόνια που τα ξανασκεφτόμουν ) ....έλεγα ότι ίσως αυτές οι γιορτές από μόνες τους είχαν μία δόση εθνικοπατριωτικής έξαρσης κι έτσι για πρακτικούς λόγους και τα στολίδια τους παρέπεμπαν σε χρονικές περιόδους "Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια".... ....ποιος ξέρει......Ήταν πάντως ωραία......αχ βαχ.....τι μου θύμισες πάλι βρε Juanita.....

Υ.Γ. με την ίδια οπτική γωνία της θεματολογίας του topic....θυμάστε την κλασσικά έμμεση μέθοδο εορτασμού της ημέρας της Αποταμίευσης ...η οποία εάν συνέπιπτε με ημέρα όπου είχαμε να γράψουμε Έκθεση.....το θέμα της Έκθεσης ήταν εξασφαλισμένο ("Αποταμίευση....τι γνώμη έχετε , για ποιο λόγο πρέπει να κάνουμε αποταμίευση κ.τ.λ." )

 

[johnny19818]

Στιε εθνικές εορτές όπως 28 Οκτωβρίου και 25 Μαρτίου στολίζαμε την τάξη μας με τα ανάλογα σημαιάκια και φυσικά "ζήτω το 1940" ή "ζήτω το 1821". Στη γιορτή λεγόντουσαν ποιήματα και από τα μεγάφωνα του σχολείου ακουγόντουσαν εμβατήρια και άλλα ανάλογα τραγούδια. "Βάζει ο Ντούτσε τη σχολή του...". Των Τριών Ιεραρχών πηγαίναμε όλο το σχολείο εκκλησία και η χαρά μας ήταν στο τέλος να πάρουμε το αρτουλάκι μας. Στις απόκριες τα πράγματα ήταν ανάλογα τη βαθμίδα του σχολείου. Στο δημοτικό, τραγούδια, χωροί, σερπαντίνες, κονφετί κτλ. Στο γυμνάσιο και λύκειο ψήσιμο σουβλάκια, τραγούδια, σερπαντίνες και πειράγματα από όσουν είχαν αμφιεστεί.

 

[Metalcandyman]

Τα ειπατε ολα παραπανω δεν εχω να προσυεσω κατι αλλο γιατι σε ολα τα σχολεια αυτα γεινοντουσαν τετοιες μερες.Κατι που γεινοταν σε μας ομως ηταν να δεινουν τους επαινους στους καλους μαθητες αλλα δεν θυμαμαι για ποτε ηταν αυτοι οι επαινοι.

 

[Kambia]

...Κατι που γεινοταν σε μας ομως ηταν να δεινουν τους επαινους στους καλους μαθητες αλλα δεν θυμαμαι για ποτε ηταν αυτοι οι επαινοι.

Αφορούσε τη γενική βαθμολογία που είχαν βγάλει οι μαθητές το περασμένο σχολικό έτος. Από 18,5 έπαιρνες έπαινο ή αν είχες τη μεγαλύτερη βαθμολογία της τάξης.

 

[Thor]

Οι έπαινοι και τα βραβεία δινότανε στην γιορτή της 28ης Οκτωβρίου και αφορούσαν τις επιδόσεις του προηγουμένου έτους. Φυσικά και δεν είχα πάρει ποτέ .

 

[ΦΖΠ1]

"Των τριών Ιεραρχών τη γιορτή

ας γιορτάσουμε, αδέρφια, και πάλι"...

Κατάλοιπο παιδικού τραγουδιού στα βάθη της μνήμης μου.

 

[Metalcandyman]

Oυτε και γω

 

[pardalotzatziki]

Καπου εχω φωτογραφιες απο γιορτες, ειχαμε κανει τα σκηνικα. Ημουνα σε κλαδο σχεδιου σε δυο Λυκεια(ΕΠΛ & ΤΕΛ) και καθε

χρονο ετοιμαζαμε μακετες ως εργασια και επιλεγαμε καποια για τις εκδηλωσεις, τα οποια ζωγραφιζαμε σε μεγαλη κλιμακα.