Σκηνή του ελληνικού κινηματογράφου που μας συγκλόνισε περισσότερο.

[SEBASTIAN]

Η σκηνή από την πολύ καλή ταινία ΄’Όμορφες μέρες’’ του 1970 όπως διαδραματίστηκε ανάμεσα στην Αλεξάνδρα Λαδθικού και τον Γιωργο Τζώρτζη. Υπέροχο ζευγάρι με τρομερή χημεία μεταξύ τους, έζησαν έναν πολύ σύντομο αλλά δυνατό καλοκαιρινό έρωτα που μπορεί να κράτησε λίγο αλλά τους σημάδεψε καταλυτικά αλλά με πολύ άσχημο, μοιραίο και δραματικό φινάλε. Και αναφέρομαι στην απίστευτα δραματική σκηνή στο τέλος της ταινίας όπου ο Τζώρτζης αρνείται την οικονομική προσφορά της Λαδικού, σκίζει την επιταγή της καλής του και προτιμάει σαν την πιο γλυκιά ανάμνηση του έρωτα τους να φορέσει το δαχτυλίδι της Λαδικού και σε λίγα δευτερόλεπτα φεύγει συγκινημένη και γεμάτη πληρότητα όταν αντιλήφθηκε πόσο την αγαπούσε ο καλός της είναι μια στιγμή που συγκλονίζει όλο σου το είναι και κάθε πτυχή του DΝΑ σου. Ειλικρινά κατά την γνώμη μου πρόκειται για μια από τις ιο συγκλονιστικές στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου που εμένα προσωπικά με έστειλε.