Στο γιατρό (παιδίατρος, οδοντίατρος κλπ)

[BETTY BOOP]

Καλείστε να αναφέρετε τις αναμνήσεις που έχετε από επίσκεψη σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων όπως παιδίατρο, οδοντίατρο κλπ.

Θυμάμαι ήμουν τακτική πελάτισσα στην παιδίατρο είτε λόγω ασθένειας είτε για τις καθιερωμένες δόσεις των εμβολίων (αους! πόνεσε!...και κλάααμα!). Ένιωθα ότι τα ιατρεία μυρίζουν περίεργα (!) και σε επίσκεψη στην παιδίατρο θυμάμαι να ακούγονται συχνά από το ιατρείο κλάματα παιδιών όπως είναι φυσικό. Στην αίθουσα αναμονής υπήρχαν παιχνιδάκια για τους μικρούς φίλους (πόσα χεράκια τα είχαν πιάσει!) καθώς και περιοδικά. Στον οδοντίατρο, εκτός από τον τακτικό έλεγχο, χρειάστηκε να πάω για εξαγωγή τεσσάρων δοντιών για προετοιμασία για σιδεράκια. Ένιωθα πολύ άσχημα λόγω του μουδιάσματος με την ένεση. Στη συνέχεια με ανέλαβε ορθοδοντικός για σιδεράκια και για τα καθιερωμένα ραντεβού για έλεγχο.

 

[RIO]

Είχα μεγάλο φόβο με τους παιδίατρους καθώς μικρός νόμιζα, πως κάθε φορά που θα πάμε εκεί, θα είναι για εμβόλιο ! Δυστυχώς δεν είχε παιχνίδια στην αναμονή, παρά μόνο κάτι περιοδικά ( περισσότερα για μεγάλους παρά κόμικ) . Με οδοντίατρο είχα πολλά τρεχάματα από μικρή ηλικία. Υποτίθεται ότι θα ίσιωναν τα δόντια μου και τελικά παρά την ταλαιπωρία που τράβηξα , το αποτέλεσμα ήταν μηδέν. Τζάμπα η ζωγραφιά που είχα δώσει στο γιατρό...

 

[stayros]

Λοιπον...

Απο τον παιδιατρο το μονο που θυμαμαι ειναι τα εξης...

Οτι ηταν παρα πολυ καλος ανθρωπος (καλη του ωρα ωπου και να βρισκεται)

Και τα -αυτο θα σας φανει παραξενο - τα φωτιστικα που υπηρχαν στον κηπακο

στην εισοδο της πολυκατοικιας που στεγαζοταν το ιατρειο του,τα οποια ηταν φωτιζομενα μανιταρια!!!

Μου ειχαν κανει αρκετη εντυπωση και ετσι εμειναν ανεξιτηλα στην μνημη μου!!!

Οσο για τον οδοντιατρο...τι να πω...μεχρι περσι τον Οκτωβρη,τραβιομουν!!!! recry:

Δεν ειναι οτι τον φοβαμαι,ισα-ισα που με το παραμικρο παω κατευθειαν,

αλλα αν ξεκινησεις με ενα δοντι...ακολουθουν και τα υπολοιπα και καπου ειναι κουραστικο!!!!

 

[Bambinella]

Με τα δοντια μου δεν ειχα ποτε ιδιαιτερα προβληματα. Ηταν παντα ισια και γερα και αυτο με απαλλαξε απο τους γνωστους σε ολους μας μπελαδες τους.

Τα βουρτσιζα ομως τακτικα απο πολυ μικρη κι ετσι οταν η μητερα μου με πηγαινε στον οδοντιατρο ειχα το κεφαλι μου ησυχο γιατι συνηθως δεν εβρισκε τιποτα.

Μια φορα γυρω στα 12 ειχα κανει ενα σφραγισματακι σε ενα δοντι πισω επανω. Τωρα, αν ως παιδι εκανα κι αλλο σφραγισμα και δεν το θυμαμαι, ενταξει, δε θελω να το αποκλεισω, αλλα δε νομιζω.

Αρρωστιαρα δεν ημουν. Περασα τις κλασικες παιδικες ασθενειες (ανεμοβλογια, μαγουλαδες κ.λ.π.) αλλα μεχρι εκει. Στις λιγοτερο σοβαρες (γριππη, κρυολογημα) ενιωθα πολλες φορες ασχημα και αβολα, αλλα οχι λογω του γιατρου που με εξεταζε. Λογω της αρρωστιας.

Μια φορα - πρεπει να ημουν γυρω στα 8 - χρειαστηκε να κανω μερικες ενεσεις. Δυστυχως δε θυμαμαι γιατι.

Ο γιατρος που μου τις εκανε ηταν εκπληκτος γιατι, οπως ελεγε, ημουν το μοναδικο παιδι που ειχε συναντησει που οχι μονο δεν τις φοβοταν, αλλα δεν εβγαζε ουτε κιχ.

Σημερα που τα παιδικα μου χρονια ανηκουν στο παρελθον, μπορω να πω οτι τους γιατρους τους φοβαμαι πολυ περισσοτερο απο τοτε που ημουν μικρη.

Οχι την εξεταση αυτην κεθεαυτην, αλλα το αποτελεσμα της. Τοτε βλεπετε δεν ημουν σε θεση λογω ηλικιας να εκτιμησω την πιθανη σοβαροτητα μιας καταστασεως. Τωρα που ειμαι σε θεση, αισθανομαι ολο το αγχος που δεν αισθανθηκα οταν ημουν παιδι.

Αρκετα και ισως αφυσικα γενναια σταθηκα καποτε και μαλλον φαινεται πως ηρθε η ωρα να προσγειωθω.

 

[and1]

Οδοντίατρος : Ο εφιάλτης των παιδικών μου χρόνων! Τρίτη δημοτικού με είχε πάει ο πατέρας μου στο ΙΚΑ για να βγάλω δόντι. Για κακή μου τύχη :rant: η ένεση που μου έκανε ο χάνιμπαλ εεε η γιατρός ήθελα να πω (Ο Θεος να την κάνει) ΔΕΝ έπιασε :rant: . Αυτή όμως πήρε την τανάλια κ άρχιζε να τραβάει με δύναμη :rant: κ ενώ της ΦΩΝΑΖΑ ότι πονάω αυτή εκείιιιιιιιιι :rant: τον χαβά της. Στη συνέχεια πήγαινε την τανάλια πέρα δώθε πέρα δώθε γιατί το δόντι είχε σκαλώσει κ δεν έλεγε να βγει :rant: . Εεεε σε κάποια φάση σταματάτησε να τραβάει κ είπα απο μέσα μου θα βαρέθηκε αλλα μπααααα.... Με τα πολλά με τα λίγα ξεκινήσαμε για τον δεύτερο γύρο κ αφου το έβγαλε , έβγαλα κ γω μια ωραιότατη κραυγή που με άκουσε όλο το κτήριο. Αν ήταν παιδάκια έξω απο το ιατρείο σίγουρα θα είχαν πείσει τους γονείς τους να φύγουν Παιδιά δεν μπορείτε να φανταστείτε για τι πόνο μιλάμε Εκτός του ότι έχασα απίστευτο αίμα εκείνη την ημέρα είχα κ τον πατέρα μου να με φωνάζει κάθε λίγο και λιγάκι γιατί νόμιζε ότι το έκανα επίτηδες :rant: Απαπαπαπαπαπα άγριο πράμα ..... Με τον παιδίατρο πάλι μια χαρά! Είχα έναν στανταρ που πήγαινα ο οποίος ήταν αστέρι

 

[Σώτος Σώτος]

Σε οδοντίατρο δεν έχω πάει ποτέ στη ζωή μου (!) καθότι η φύση με προίκισε με πολύ γερά δόντια... αλλά καθόλου ίσια... είχα μικρός το λοιπόν νταραβέρι με ορθοδοντικούς (σιδεράκια, εξαγωγή 2 δοντιών) μέχρι την εφηβεία οπότε και τα παράτησα στη μέση, με αποτέλεσμα τα δόντια μου τώρα να είναι σε κακό χάλι απο ορθοδοντικής πλευράς...

Με λοιπούς γιατρούς τίποτε ιδιαίτερο, εμβόλια, βρογχίτιδες, και καμιά γρίπη...

 

[johnny19818]

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήταν ένα ζευγάρι ο παιδίατρος και η γυναίκα του φαρμακοποιός. Το φαρμακείο και το ιατρείο τους ήταν δίπλα δίπλα. Το ζευγάρι ήταν μεγάλης ηλικίας (τότε ο γιατρός μπορεί και να ήταν πάνω από 70). Αμφιβάλλω αν ζει ακόμη. Η σύζυγος του μικρότερη αλλά ηλικιωμένη και αυτή. Δεν έχω να θυμάμαι κάτι αρνητικό στον παιδίατρο αλλά θυμάμαι έντονα μια φορά όταν είχαμε τελειώσει με την εξέταση κατεβήκαμε να πάρουμε τα φάρμακα από δίπλα. Εγώ επειδή βαριόμουν μέσα στο φαρμακείο (είχε και μια βαριά μυρωδιά) περίμενα έξω στο δρόμο. Εκεί λοιπόν που ήμουν κουλ βλέπω ένα αρκουδιάρη με μια αρκούδα να περιφέρονται στο δρόμο. Έπαθα πλάκα. Έμεινα στήλη άλατος και η αρκούδα πέρασε από δίπλα μου!

Στον οδοντίατρο που πήγαινε παιδί, ο οποίος συγχωρέθηκε κι αυτός, θυμάμαι ότι είχε στην αναμονή όπως ειπώθηκε περιοδικά, ιατρικά κτλ και μία τηλεόραση η οποία είχε ενσωματομένο VHS. Φοβερη καινοτομία για την εποχή! Ένα καλοκαίρι την έβγαλα εκεί καθώς έκανα σφραγίσματα σορηδών. Γενικά εμένα δε με ενοχλούσε ο τροχός όσο η ένεση και μετά η αίσθηση του μουδιάσματος που λες και το μάγουλο σου ήταν κάτι νεκρό επάνω σου...

 

[Aγγελίνα]

Ο παιδίατρος που πήγαινα ήταν πολύ καλός και τον θυμάμαι με συμπάθεια. Λόγω της χρόνιας αμυγδαλίτιδας που με ταλαιπωρούσε (πολύ πονεμένη ιστορία, χρειάστηκε να φτάσω στα 22 για να με αφήσει ο μπαμπάκας να κάνω εγχείριση! ), ήμουν από τις τακτικότερες πελάτισσές του. Ένα πράγμα που ΠΟΤΕ μου δεν κατάλαβα, ήταν γιατί επέμεναν να μου δίνουν πάντα την ίδια αντιβίωση, αφού την αηδιαζα και την έκανα εμετό: την καταραμένη erythrocin! :eeek: Μια ροζ, που υποτίθεται πως μύριζε φράουλα, την έχει πάρει κανείς; Ακόμα τη θυμάμαι και αναγουλιάζω. Παιδικό τραύμα μου έχει μείνει με το σίχαμα...κι εκεί η συγχωρεμένη η μάνα μου, να μου την ξαναδίνει! Κι εγώ να την ξαναβγάζω! Πόσο μυαλό θέλει να καταλάβει κανείς πως έπρεπε να αλλάξω αντιβίωση; :rant: Γι' αυτό δε μπορούσα να συνέλθω και ψηνόμουν με τις μέρες στον πυρετό... :fever:

Τελικά, όταν μεγάλωσα αρκετά και περιέγραψα λεπτομερώς την ταλαιπωρία μου στο γιατρό, με κοίταξε έκπληκτος και μου είπε "Μα εγώ στη δίνω για το άρωμα!" και μου συνταγογράφησε την augmentin. Εκείνη η μέρα κι εκείνη η αντιβίωση, υπήρξαν μνημειώδεις στην παιδική μου ηλικία! :cheers:

 

[and1]

Μια ροζ, που υποτίθεται πως μύριζε φράουλα, την έχει πάρει κανείς;

Μήπως ήταν σε σκόνη κ το έφτιαχνες με ζεστό νερό? Θυμάμαι ενα ροζ φαρμακο το οποίο κ καλά ήταν φράουλα αλλα δεν ξέρω αν λέμε το ίδιο.

 

[perlastar]

Αυτή τη ροζ αντιβίωση με γεύση φράουλα που λέει η Αγγελίνα την έχω πάρει κι εγώ κάποτε και όντως ήταν σκέτη αηδία, καθώς και μία άλλη κίτρινη και καλά με γεύση μπανάνα.

Θυμάμαι αρκετά πράγματα, καθώς ήμουν φιλάσθενη σαν παιδί και είχα συνηθίσει αρκετά τους γιατρούς, ενώ είχα πάει κάποιες φορές και σε οδοντίατρο. Στον οδοντίατρο μου άρεσαν τα περιοδικά στην αίθουσα αναμονής, τόσο που παρακαλούσα να μη με φωνάξει για να προλάβω να διαβάσω κι άλλο. Επίσης λάτρευα την αναπαυτική καρέκλα που σε βάζει, χαλάρωνα τόσο εκεί και ήταν ένας από τους λόγους που δεν είχα ποτέ πρόβλημα να πηγαίνω σε οδοντίατρο, ήθελα να αράξω στην καρέκλα! Μία φορά, μετά από ένα σφράγισμα, μου κόλλησε άσχημα η ιδέα να φάω καραμέλα. Μόλις είχαμε βγει από τον οδοντίατρο και η μητέρα μου αρνήθηκε κατηγορηματικά. Την πίεσα όμως τόσο πολύ, που τελικά με άφησε να φάω μόνο μία. Το αποτέλεσμα ήταν να φύγει το σφράγισμα και μου αρέσει που εγώ με αθώο ύφος της το βγάζω και της λέω "Βγήκε αυτό", κι αυτή να έχει τρελαθεί!

Όσο για τους γιατρούς, έχω μία κοινή εμπειρία με την Bambinella, καθώς σε κάποια φάση, όταν ήμουν πέντε χρονών, μου έκαναν κι εμένα ενέσεις, ούτε εγώ θυμάμαι το γιατί και ήμουν πολύ γενναία, με επαινούσαν κι εμένα που δεν έβγαζα άχνα. Θυμάμαι στο ιατρείο κάτι αφίσες στους τοίχους για την υγεία των παιδιών και ένα μέτρο που μετρούσαν το ύψος μας, το οποίο παρίστανε μία καμηλοπάρδαλη που ύψωνε το λαιμό της και μου άρεσε πολύ. Θυμάμαι κι ένα αστείο περιστατικό: Κάποια περίοδο είχα πάθει κάτι με το κουταλάκι που σου ανοίγουν το στόμα, δεν το άντεχα με τίποτα και μόλις μου το έβαζε ο γιατρός, αντιδρούσα πολύ άσχημα, σήκωνα τη γλώσσα προς τα πάνω κρύβοντας όλο το λαιμό και ο γιατρός όσο και να πάσχιζε να μου την κατεβάσει ήταν αδύνατο. Τελικά άφηνε το κουταλάκι στην άκρη και μόνο έτσι άνοιγα το στόμα μου, χωρίς βοήθεια. Μικρή ήμουν και οι γιατροί έκαναν υπομονή, αλλά μία φορά με πήγαν σε μία πολύ στριμμένη γιατρό, η οποία ήταν όλο νεύρα και όταν είδε ότι δεν άνοιγα το στόμα, πίεζε όλο και περισσότερο με το κουταλάκι και άρχισε να φωνάζει και να με μαλώνει. Τότε εγώ, της πιάνω το χέρι με δύναμη και την ακινητοποιώ Θύμωσε τόσο που εκσφενδόνισε έξαλλη το κουταλάκι στην άλλη άκρη του ιατρείου!

 

[RIO]

Μήπως ήταν σε σκόνη κ το έφτιαχνες με ζεστό νερό? Θυμάμαι ενα ροζ φαρμακο το οποίο κ καλά ήταν φράουλα αλλα δεν ξέρω αν λέμε το ίδιο.

Άλλο πάλι παιδικό τραύμα...αυτό το απαίσιο πηχτό πράγμα, δεν το χώνεψα καθόλου. Περισσότερο με μπογιά έμοιαζε στην γεύση παρά με φράουλα...

 

[johnny19818]

Ένα πράγμα που ΠΟΤΕ μου δεν κατάλαβα, ήταν γιατί επέμεναν να μου δίνουν πάντα την ίδια αντιβίωση, αφού την αηδιαζα και την έκανα εμετό: την καταραμένη erythrocin! :eeek: Μια ροζ, που υποτίθεται πως μύριζε φράουλα, την έχει πάρει κανείς; Ακόμα τη θυμάμαι και αναγουλιάζω. Παιδικό τραύμα μου έχει μείνει με το σίχαμα...κι εκεί η συγχωρεμένη η μάνα μου, να μου την ξαναδίνει! Κι εγώ να την ξαναβγάζω! Πόσο μυαλό θέλει να καταλάβει κανείς πως έπρεπε να αλλάξω αντιβίωση; :rant: Γι' αυτό δε μπορούσα να συνέλθω και ψηνόμουν με τις μέρες στον πυρετό... :fever:
Τελικά, όταν μεγάλωσα αρκετά και περιέγραψα λεπτομερώς την ταλαιπωρία μου στο γιατρό, με κοίταξε έκπληκτος και μου είπε "Μα εγώ στη δίνω για το άρωμα!" και μου συνταγογράφησε την augmentin. Εκείνη η μέρα κι εκείνη η αντιβίωση, υπήρξαν μνημειώδεις στην παιδική μου ηλικία! :cheers:

Ε, λοιπόν και μένα μια φορά μικρός μου είχαν δώσει erythrosin και είχα παραισθήσεις. Το θυμάμαι κι εγώ να φανταστείς. Ξύπνησα το βράδυ πήγα στο δωμάτιο των γονιών μου και πήρα ένα ψαλίδι να κόψω την κουβέρτα...Ότι να'ναι! Ευτυχώς με πήρε χαμπάρι η μάνα μου και με πρόλαβε. Ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να είχα κάνει εκείνο το βράδυ με το ψαλίδι...Από τότε σε όποιο γιατρό πάω και μου λέει αν έχω αλλεργία σε φάρμακο του λέω για το erythrosin. Πάντως και το augmentin είναι πολύ δυνατό φάρμακο. Από τότε νομίζω έπαιρνα το Amoxil και για το βήχα το Moxasef (αν το γράφω σωστά).

 

[mad]

Την erythrosin την είχα διαγράψει τελείως από τη μνήμη μου μέχρι που φέτος το καλοκαίρι πήρα παγωτό με γεύση φράουλα .ΕΙΧΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΗ ΓΕΥΣΗ .Μου θύμισε όχι μόνο τη συγκεκριμένη αντιβίωση αλλά και όλα τα άλλα αηδιαστικά φάρμακα με γεύσεις. Τι άσχημο πράγμα και αυτό .Μεγάλε παρασκευάζεις ένα φάρμακο κάντο κάπως γλυκό να μπορεί να το ανεχτεί ένα παιδί αλλά αν η γεύση που θα του δώσεις δεν έχει σχέσει με τη γεύση που λες ότι του δίνεις ΜΗΝ ΤΗ ΔΩΣΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ. Αν πάλι πιστεύουν πως η γεύση μπανάνα ή η γεύση φράουλα που λένε ότι έχουν τα φάρμακα είναι πραγματική καλύτερα να αλλάξουν μανάβη. Στην τελική δεν ξέρω πόσοι από εμάς όταν είμαστε άρρωστοι θέλουμε να φάμε μπανάνα ή φράουλα. Προσωπικά αηδιάζω.

Υ.Γ Προς τον <<παγωτατζής>> αν δεν μπορείς να φτιάξεις παγωτό με γεύση φράουλα μην φτιάξεις παγωτό φράουλα .Μην μου πεις πως δεν έχεις δοκιμάσει αξιοπρεπέστατο παγωτό φράουλα (Η σοκολάτα πάντως ήταν καλή).

 

[Alucard]

Αν πάλι πιστεύουν πως η γεύση μπανάνα ή η γεύση φράουλα που λένε ότι έχουν τα φάρμακα είναι πραγματική καλύτερα να αλλάξουν μανάβη. Στην τελική δεν ξέρω πόσοι από εμάς όταν είμαστε άρρωστοι θέλουμε να φάμε μπανάνα ή φράουλα. Προσωπικά αηδιάζω.

Φυσικά και δεν το πιστεύουν Την… «αλδεϋομάδα» σε ένα γειτονικά άτομο άνθρακα δεξιά ή αριστερά να τοποθετήσουν κι έχεις αντιβιοτικά με γεύση «μπανάνα», καφέ με γεύση φουντούκι» και γιαούρτι με γεύση… «γεώμηλου».

 

[Rakeesh]

Η πιο δυσαρεστη εμπειρια που ειχα με γιατρο ηταν παντα με καποιον ΩΡΛ, ο οποιος ηταν και οικογενειακος γνωστος. Δεν θυμαμαι ποσες φορες με ειχαν παει, μπορει 2 μπορει 3, αλλα ηταν η χειροτερη μου.

Ακομα και σημερα εχω ενα πολυ ευαισθητο ριφλεξ στο λαρυγγι και δεν μπορω με τιποτα να μου ακουμπανε τη βαση της γλωσσας, οποτε οταν ηταν να μου βαλει το "κουταλακι" για να δει τις αμυγδαλες μου, παντα εκανα πισω ή του τραβουσα το χερι (αυτο το κανω εντικτωδως ακομα και τωρα). Σε μια αλλη φαση μου εκανε καθαρισμο στα αυτια με μια αντλια που ριχνει μεσα ζεστο νερο το οποιο και παλι δεν ηταν ο,τι καλυτερο.

 

[BETTY BOOP]

Καλείστε να αναφέρετε τις αναμνήσεις που έχετε από επίσκεψη σε γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων όπως παιδίατρο, οδοντίατρο κλπ.
Θυμάμαι ήμουν τακτική πελάτισσα στην παιδίατρο είτε λόγω ασθένειας είτε για τις καθιερωμένες δόσεις των εμβολίων (αους! πόνεσε!...και κλάααμα!). Ένιωθα ότι τα ιατρεία μυρίζουν περίεργα (!) και σε επίσκεψη στην παιδίατρο θυμάμαι να ακούγονται συχνά από το ιατρείο κλάματα παιδιών όπως είναι φυσικό. Στην αίθουσα αναμονής υπήρχαν παιχνιδάκια για τους μικρούς φίλους (πόσα χεράκια τα είχαν πιάσει!) καθώς και περιοδικά. Στον οδοντίατρο, εκτός από τον τακτικό έλεγχο, χρειάστηκε να πάω για εξαγωγή τεσσάρων δοντιών για προετοιμασία για σιδεράκια. Ένιωθα πολύ άσχημα λόγω του μουδιάσματος με την ένεση. Στη συνέχεια με ανέλαβε ορθοδοντικός για σιδεράκια και για τα καθιερωμένα ραντεβού για έλεγχο.

Ξέχασα και τον οφθαλμίατρο!

 

[BETTY BOOP]

1@and1[/USER]  1@perlastar[/USER] 

Για την αντιβιωση, χρωμα ροζ, που υποτίθεται πως μύριζε φράουλα: αναφερεστε στο φαρμακο AMOXIL? Αναφερεται σε αυτο το φαρμακο και η Αγγελίνα.

Εχω παρει την αντιβιωση klaricid...με καταπληκτικες παρενεργειες...μια παρενεργεια ειναι οτι δεν ακουγα καλα μετα...