Ήθελα πολύ καιρό να ανοίξω ένα τέτοιο θέμα, αλλά ίσως να είναι και κάπως εξειδικευμένο. Την εποχή, λοιπόν, της μουσικής τεχνολογίας "δεινόσαυρου", που όλοι οι μουσικοί κάθονταν παρεούλα και ηχογραφούσαν "πηγαδάκι", που δεν υπήρχε editing και το στούντιο ήταν ακριβό, που κάποιοι παραγωγοί ίσως βιάζονταν λίγο παραπάνω, κάνει εντύπωση το γεγονός ότι έτυχε να περάσουν μέσα στα "master" κάποιων γνωστών τραγουδιών, μικρολαθάκια των μουσικών κατά την ηχογράφηση, που δε διορθώθηκαν ποτέ !
Ίσως χρειάζεται έμπειρο αφτί (επικαλούμαι, ποιόν άλλο, τον Τάσο Κριτσώλη) για να ξεχωρίσει, μέσα στη ροή του τραγουδιού, το σημείο-νάρκη. Μην τρελλαθείτε, δε θα ψάξουμε με ηλεκτρονικά μηχανήματα, θα σας δώσω αμέσως-αμέσως δυο-τρια "ακουστικοφανή" παραδείγματα και θα καταλάβετε τι εννοώ !
1. Το τραγούδι του Θέμη Ανδρεάδη "Η πεθερά". Παρατηρείστε ότι ο μπουζουξής "χάνεται" λίγο σε μια απάντηση, στο 1:36, μετά το "πρέπει να κλείσουμε και θέση στη μαμά" !
Ελπίζω να καταλάβατε περίπου τι εννοώ. Ο Χόροβιτς έκανε πάντα λάθη στα κονσέρτα του, κι όταν έβγαιναν οι δίσκοι, έλεγε ότι το κάνει σκόπιμα, για να μη μαθαίνουν οι σπουδαστές από το δίσκο, αλλά να μελετάνε ! Ναι, φυσικά, η γοητεία του "ανθρώπινου", αναγνωρίζοντας και τις διαίτερες συνθήκες ηχογράφησης κάθε εποχής (θυμηθείτε "ρετρό" πλάνα από στούντιο), ακόμα και το γεγονός ότι οι μουσικοί ρε παιδί μου, μπορεί και να βαριόνταν να "ξαναγράψουν, ωστόσο, δε μπορεί να μη σταθεί κανείς σε σημεία που "βγάζουν αφτί" !
Σας έρχεται εσάς τίποτα; (συγγνώμη που το περιορίζω, αλλά μιλάμε για ελληνικά τραγούδια)
Ίσως χρειάζεται έμπειρο αφτί (επικαλούμαι, ποιόν άλλο, τον Τάσο Κριτσώλη) για να ξεχωρίσει, μέσα στη ροή του τραγουδιού, το σημείο-νάρκη. Μην τρελλαθείτε, δε θα ψάξουμε με ηλεκτρονικά μηχανήματα, θα σας δώσω αμέσως-αμέσως δυο-τρια "ακουστικοφανή" παραδείγματα και θα καταλάβετε τι εννοώ !
1. Το τραγούδι του Θέμη Ανδρεάδη "Η πεθερά". Παρατηρείστε ότι ο μπουζουξής "χάνεται" λίγο σε μια απάντηση, στο 1:36, μετά το "πρέπει να κλείσουμε και θέση στη μαμά" !
Ελπίζω να καταλάβατε περίπου τι εννοώ. Ο Χόροβιτς έκανε πάντα λάθη στα κονσέρτα του, κι όταν έβγαιναν οι δίσκοι, έλεγε ότι το κάνει σκόπιμα, για να μη μαθαίνουν οι σπουδαστές από το δίσκο, αλλά να μελετάνε ! Ναι, φυσικά, η γοητεία του "ανθρώπινου", αναγνωρίζοντας και τις διαίτερες συνθήκες ηχογράφησης κάθε εποχής (θυμηθείτε "ρετρό" πλάνα από στούντιο), ακόμα και το γεγονός ότι οι μουσικοί ρε παιδί μου, μπορεί και να βαριόνταν να "ξαναγράψουν, ωστόσο, δε μπορεί να μη σταθεί κανείς σε σημεία που "βγάζουν αφτί" !
Σας έρχεται εσάς τίποτα; (συγγνώμη που το περιορίζω, αλλά μιλάμε για ελληνικά τραγούδια)
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: