RIO
Retro Horrormaniac
- Joined
- 12 Νοέ 2009
- Μηνύματα
- 23.710
- Αντιδράσεις
- 81.757
Ταινίες που για διάφορους λόγους όπως σκηνοθεσία, φωτογραφία, μουσική ή σεναριακή ιδέα, δεν θύμιζαν τις υπόλοιπες ταινίες που γυρίστηκαν την ίδια δεκαετία...
The Birds (1963) Αντί για "κωμικές" ταινίες του θέματος "η φύση εκδικείται", με γιγάντιες αράχνες, μυρμήγκια και κατσαρίδες που έβγαιναν μέχρι τότε με το κιλό, για πρώτη φορά ο Χιτς καταφέρνει να τρομάξει τον θεατή...
Night Of the Living Dead (1968) Τα ζόμπι δεν είναι τα κωμικά και ατσούμπαλα των 50ς ταινιών, αλλά άκρως απειλητικά και τρομακτικά. Η σκηνοθεσία ρεαλιστική ( σαν ντοκιμαντέρ ), ο πρωταγωνιστής είναι αφροαμερικανός ( σπανιότατο για εκείνη την εποχή) και το φινάλε μόνο 60ς δεν το λες...
Aguirre the wrath of God (1972). Μορφές που μοιάζουν σαν να έζησαν πραγματικά τον 16ο αιώνα ( σε αντίθεση με τους μόνιμα "τέλειους" εμφανισιακά ήρωες ιστορικών ταινιών), δυνατή σκηνοθεσία και μια εκπληκτική μουσική από τον Popol Vuh, που πάντα μου έφερνε πιο πολύ σε ήχους της επόμενης δεκαετίας...
Αssault on Precint 13 (1976) Και μόνο λόγω μουσικής...
Hallloween (1978) Η αρχή των σύγχρονων ταινιών τρόμου...
Midnight Express (1978) Εκτός των άλλων, πάντα μου έκανε εντύπωση η μουντή φωτογραφία της σε αντίθεση με τις άλλες 70ς ταινίες.
Αlien (1979) Διαστημόπλοια χωρίς "μπλιμπλίκια" και φωτάκια με σκοτεινή ατμόσφαιρα και εικόνα...
Βlade Runner (1982) Νομίζω δεν χρειάζονται σχόλια...
The Birds (1963) Αντί για "κωμικές" ταινίες του θέματος "η φύση εκδικείται", με γιγάντιες αράχνες, μυρμήγκια και κατσαρίδες που έβγαιναν μέχρι τότε με το κιλό, για πρώτη φορά ο Χιτς καταφέρνει να τρομάξει τον θεατή...
Night Of the Living Dead (1968) Τα ζόμπι δεν είναι τα κωμικά και ατσούμπαλα των 50ς ταινιών, αλλά άκρως απειλητικά και τρομακτικά. Η σκηνοθεσία ρεαλιστική ( σαν ντοκιμαντέρ ), ο πρωταγωνιστής είναι αφροαμερικανός ( σπανιότατο για εκείνη την εποχή) και το φινάλε μόνο 60ς δεν το λες...
Aguirre the wrath of God (1972). Μορφές που μοιάζουν σαν να έζησαν πραγματικά τον 16ο αιώνα ( σε αντίθεση με τους μόνιμα "τέλειους" εμφανισιακά ήρωες ιστορικών ταινιών), δυνατή σκηνοθεσία και μια εκπληκτική μουσική από τον Popol Vuh, που πάντα μου έφερνε πιο πολύ σε ήχους της επόμενης δεκαετίας...
Αssault on Precint 13 (1976) Και μόνο λόγω μουσικής...
Hallloween (1978) Η αρχή των σύγχρονων ταινιών τρόμου...
Midnight Express (1978) Εκτός των άλλων, πάντα μου έκανε εντύπωση η μουντή φωτογραφία της σε αντίθεση με τις άλλες 70ς ταινίες.
Αlien (1979) Διαστημόπλοια χωρίς "μπλιμπλίκια" και φωτάκια με σκοτεινή ατμόσφαιρα και εικόνα...
Βlade Runner (1982) Νομίζω δεν χρειάζονται σχόλια...
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: