Ταινίες που δύσκολα θα ξαναβλέπατε

[RIO]

Βλέποντας αυτό το παλιό θέμα του filmusic....

http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?23208-%CF%E9-10-%F4%E1%E9%ED%DF%E5%F2-%F0%EF%F5-%E8%E1-%E8%DD%EB%E1%EC%E5-%ED%E1-%E4%EF%FD%EC%E5-%E1%EB%EB%DC-%E4%E5%ED-%DD%F7%EF%F5%EC%E5-%E4%E5%E9-%E1%EA%FC%EC%E1

Ποιες ταινίες έχετε δει, αλλά για διάφορους λόγους μάλλον δεν θα καθίσετε να τις ξαναδείτε ( εννοείται οι ταινίες να είναι μέχρι το 1995) ; Μερικά δικά μου παραδείγματα...


O Nονός 2 (1974). Ούτε με το πρώτο είχα ενθουσιαστεί, αλλά αυτό μου φάνηκε ακόμα πιο αργό και ατελείωτο...


Carrie (1976). Πολύ ωραία ταινία, αλλά μου φάνηκε τόσο ψυχοπλακωτική και άδικη η τύχη της πρωταγωνίστριας , που δύσκολα θα βάλω να την ξαναδώ.


The Usual Suspects (1995). Καλογυρισμένη ταινία, αλλά όταν ξέρεις το γύρισμα στο τέλος γιατί να κάτσεις να την ξαναδείς;

Αποκάλυψη τώρα (1979). Χρειάστηκαν τέσσερις φορές για να καταφέρω να την δω ολόκληρη και δεν νομίζω πως έχω την υπομονή, να το επαναλάβω. Πολύ αργή, πολύ "λυρική " και τα τραύματα του Βιετνάμ, μου φαίνονται ξεπερασμένο θέμα.

Nashville (1975). Υπόθεση δεν είχε, μεγάλη διάρκεια είχε και η κάντρι μουσική δεν μου λέει τίποτα.


MASH (1970) Γενικά έχω ένα θέμα με τις ταινίες, του Robert Altman. Αλλά αυτή εδώ, μου φάνηκε σαν ύμνος στο Bullying και την καφρίλα.


Rosemary's Baby (1968). Το ίδιο με το Carrie.

 

[perlastar]

Πολύ ωραίο θέμα, κι εύκολο να βρω παραδείγματα

The Elephant Man (1980): Ωραία ταινία, αλλά σκέτη κατάθλιψη.

Johnny Got His Gun (1971): Eπίσης πολύ ωραία και δυνατή ταινία για το είδος της, αλλά όπως και το Elephant Man δεν υποφέρεται η μαυρίλα και η θλίψη που σου φέρνει.

Αrcana (1972): Ήδη την έχω καταθάψει την ταινία αυτή στο αντίστοιχο θέμα του φόρουμ. Είναι art, και με τα art έχω πρόβλημα. Φυσικά δεν ήξερα ότι ήταν τέτοια όταν την είδα, αλλιώς θα το είχα αποφύγει. Κλασικές art σκηνές χωρίς νόημα, που με τρέλαναν εντελώς.

Persona (1966): Αν και art δεν μετανιώνω που την είδα, είναι πολύ αξιοπρεπής για το είδος της, μιας και μιλάμε για τον Bergman άλλωστε, απλά τη θεωρώ πολύ βαριά για να κάτσει να τη ξαναδεί κάποιος.

Ratman (1988): Aπό τις πιο αποκρουστικές ταινίες τρόμου που έχω δει. Αν ξαναδώ ποτέ αυτόν τον τύπο θα βλέπω εφιάλτες...

Baby Blood (1990): Επίσης αποκρουστική ταινία τρόμου και χωρίς νόημα.

Basket Case (1982): Πάλι από τα πιο αποκρουστικά που έχω δει.

The Washing Machine (1993): Πολύ μέτρια ταινία, μία φορά αρκεί.

Grim Prairie Tales (1990): Aνθολογία που φαινόταν να υπόσχεται πολλά, αλλά ήταν μία απογοήτευση.

Howling VII: New Moon Rising (1995): Ήδη δεν πήγαιναν καλά τα σίκουελς, αλλά εδώ μιλάμε για αίσχος...

Slugs (1988): Kανονικά δεν θα έπρεπε να το βάλω εδώ καν, γιατί στην ουσία προσπάθησα να τη δω και την παράτησα μετά από λίγο. Έχω θέμα με τα σαλιγκαροειδή, καλύτερα να με σκοτώσουν παρά να δω αυτό...

Εξαιρώ bad movies, π.χ αυτές του Miligan, γιατί ίσως τις ξανάβλεπα με παρέα απλά για γέλιο.

 

[RIO]

Howling VII: New Moon Rising (1995): Ήδη δεν πήγαιναν καλά τα σίκουελς, αλλά εδώ μιλάμε για αίσχος...

καμιά από τις συνέχειες του Howlling δεν θα άντεχα να ξαναδώ...

 

[perlastar]

καμιά από τις συνέχειες του Howlling δεν θα άντεχα να ξαναδώ...

Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ το ίδιο, απλά διάλεξα την πιο extreme

 

[BETTY BOOP]

-Η γαλάζια λίμνη+Επιστροφή στη γαλάζια λίμνη: δύο ταινίες με ωραίο ζευγάρι πρωταγωνιστών, μου άρεσε να τις βλέπω ξανά και ξανά λόγω της αθωότητας και του ρομαντισμού τους αλλά από τις πολλές φορές που τις είδα δεν θα τις ξαναέβλεπα εύκολα τώρα...

-οι ταινίες με τα Νιντζάκια: είχα δει ταινίες τους σε γειτονικό σπίτι και μου άρεσαν λόγω των μικρών πρωταγωνιστών αλλά τώρα δεν θα τις ξανάβλεπα γιατί θα τις έβρισκα σαχλές...

-Ο Εξολοθρευτής: είχα δει μια ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσε ο νεαρός και συμπαθής για μένα Edward Furlong, αλλά από υπόθεση δεν είχα καταλάβει τίποτα. Απλά στο γειτονικό σπίτι που ανέφερα παραπάνω είδα αυτή την ταινία και μου άρεσε ο νεαρός Edward, δεν μου αρέσουν τέτοιες ταινίες

-Braveheart: είχα δει την ταινία χωρίς υπότιτλους στο ιδιάιτερο μάθημα των Αγγλικών, ομολογώ ότι δεν μου άρεσε...οπότε ούτε τώρα θα την ξαναέβλεπα (η ταινία βέβαια είναι υπερπαραγωγή)

-Το τρομερό παιδί: είχα δει την ταινία λόγω του μικρού πρωταγωνιστή της...τώρα θα με εκνεύριζε φοβερά λόγω των χοντροκομμένων αστείων...

-Η κούκλα του Σατανά:...αστο καλύτερα, να κοιμηθούμε ήσυχα!!!

 

[perlastar]

Σε αυτήν την κατηγορία θα προσέθετα το Cannibal Ferox (1981). Νομίζω ότι για έναν μέσο θεατή που δεν έχει σαδιστικές τάσεις, μία φορά είναι υπεραρκετή...

 

[RIO]

The Missouri Breaks (1976). Πολύ βαρετό και αργόσυρτο γουέστερν. Δεν απορώ που απέτυχε εισπρακτικά...