Ταινίες '60 vs '85

[foutix]

Έπεσα πρόσφατα στην ταινία Ο Καβαλάρης των FM Stereo (1986) με τον Στάθη Ψάλτη. Η ταινία αυτή ήταν και από τις πρώτες που είχα δει και στο video το '88. Η ταινία αυτή δεν είναι η πρώτη του Ψάλτη, ούτε του Ευστρατιάδη. Παρ' όλα αυτά, κάνοντας δεύτερες σκέψεις διαπιστώνει κανείς τις τεράστιες διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των ταινίων της περίοδου '80+ και των ταινιών της περιόδου 60-66, σε οτι αφορά την ποιότητα χιούμορ, αντιλήψεων και αισθητικής. Με ένα διαχωριστικό μόλις 20-25 ετών! Αντίθετα οι ταινίες 85-90 δεν διαφέρουν και πολύ από εκείνες του 200-05. Ήταν τελικά τόσο ραγδαίες οι μεταβολές στην κοινωνία, οι οποίες και αντανακλώνονται χαρακτηριστικά στις ταινίες του 80;   

 

[Bambinella]

Η κατασταση ειναι οντως ετσι οπως την περιγραφεις.

Οι μεταβολες στην κοινωνια απο το 1966 κι επειτα (μπραβο για την ακριβεια στο ετος) ηταν ραγδαιες. Τοσο, οσο ποτε αλλοτε στην ιστορια του ανθρωπου, κατι που σιγουρα χρηζει κοινωνιολογικης αναλυσης.

Παντως, οι εν λογω μεταβολες στην πραγματικοτητα επηλθαν σε πολυ μικροτερο διαστημα απο αυτο των 25 ετων. Αν δουμε μια ταινια του 1965 και μια του 1975, θα διαπιστωσουμε οτι το χασμα ειναι τεραστιο. Φαινεται σαν να τις χωριζουν οχι 10, αλλα 20 χρονια τουλαχιστον. Κατι που σιγουρα δε συμβαινει αναμεσα σε δυο ταινιες του 1955 και του 1965.

 

[freaktmp]

Εδω στην Ελλαδα ειχαμε δυο δεκαετιες του '50 και μετα πηγαμε κατευθειαν στα '70.

0

Quizz: απο που δανειστηκα αυτο το quote;

 

[foutix]

1@bambinella 100[/USER] Δε θα διαφωνήσω οτι και το 70 υπήρχαν σημαντικές αλλαγές από τις παλαιότερες ταινίες αλλά καθώς έπαιζαν οι παλιάς κοπής ηθοποιοί, κρατούσαν χαρακτήρα. Δε μπορώ να φανταστώ τον Παπαγιαννόπουλου ή τον Κωνσταντάρα να βωμολοχεί... Το "νέο" των ταινιών της περιόδου 82-90 ήρθε με νέους ηθοποιούς και ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό.

 

[Imgema]

Μπορεί την δεκαετία του 60 πχ να έβλεπε το cinema ο κόσμος κάπως αλλιώς. Πιο πολύ σαν τέχνη πχ παρά σαν δουλειά. Ηταν και ένα event, δεν είχαν όλοι τηλεόραση τότε, ταινίες βλέπανε κυρίως στον κινηματογράφο, μία στο τόσο. Την δεκαετία του 80 ο κόσμος πλέον έβλεπε πιο πολύ τηλεόραση και κάπου εκεί μπήκαν στον χορό και οι βιντεοκασέτες. Οπότε μετά ο κινηματογράφος μπήκε σε μια γραμμή παραγωγής και τα budget πέσανε, μαζί με την ποιότητα (κατά την γνώμη μου) αφού πλέον περισσότεροι μπορούσαν να δημιουργήσουν μία ταινία και να την πουλήσουν.

Με αυτό ίσως υπήρξε και μια μεγαλύτερη ελευθερία από τους δημιουργούς ταινιών, φαντάζομαι ότι πιο εύκολο είναι να υπάρχουν κάποιοι κανόνες αισθητικής και λογοκρισία οταν βγαίνουν λίγες ταινίες που περνούν από 40 κύματα παρά όταν βγαίνουν 50 ταινίες την μέρα από τον κάθε ερασιτέχνη που αγόρασε μία φτηνή βιντεοκάμερα. Αυτό σχετικά με τις βρισιές που αναφέρθηκαν πιο πάνω.

 

[Bambinella]

1@foutix[/USER] Βεβαια, δεν υπαρχει συγκριση μεταξυ Παπαγιαννοπουλου και Ψαλτη, σε ολα τα επιπεδα κατ' εμε, αν θελουμε να δωσουμε ενα παραδειγμα.

Τωρα ομως, αν οι παλιοι ηθοποιοι επαιζαν και σε ταινιες του '80 πιστευω πως καλλιστα θα βωμολοχουσαν, και σιγουρα το εχουν ηδη κανει καποιοι απο αυτους. Για παραδειγμα, στις βιντεοταινιες που κυκλοφορησαν την ιδια εποχη, κλασικοι ηθοποιοι εριξαν πολυ το επιπεδο τους. Επαιξαν σε αθλιες παραγωγες, συνεργαστηκαν με σκηνοθετες της πλακας, και καποιοι βωμολοχησαν. Επειδη τοτε αυτο εθεωρειτο ως εξυπνο χιουμορ, επειδη το σεναριο ηταν στειρο απο καλες ατακες, και γιατι εν τελει αυτο απαιτουσε το κοινο στο οποιο απευθυνονταν.

Παντως, μια που ανεφερες τον Κωνστανταρα, βωμολοχει κι αυτος και μαλιστα σε ταινια του 1965. Στο Τζενη - Τζενη πεταει μια βρωμικη λεξη στη σκηνη του πρωινου μετα την πρωτη γαμηλια νυχτα του πρωταγωνιστικου ζευγους...

 

[Rakeesh]

Εδω θα θελα να αναφερω οτι σε καποιες ταινιες που γυριστηκαν το 1980, διακρινω μια "μεταβατικη" περιοδο, δηλ. αρχιζουν να εχουν λιγο την ατμοσφαιρα και την αισθητικη της βιντεοταινιας. Δηλ. παροτι μπορει να παιζουν κλασσικοι ηθοποιοι, λειπει μια "λαμψη", λειπει ο χαρακτηρας μιουζικαλ, οι ταινιες γινονται λιγο πιο μιζερες και σατιρικες παρα ηθοπλαστικες. Αρχιζουν και μπανουν οι νεοι ηθοποιοι (πχ. Ψαλτης) σε μικρους ρολους και ξαφνικα αποκτουν πρωταγωνιστικους ρολους.

Απο την αλλη φαινεται να εξαφανιζονται σταθερες αξιες του κινηματογραφου. Πχ προσωπικα δε γνωριζω ουτε μια ταινια του Δαλιανιδη μετα το 1980. Φαινεται οτι απο ενα σημειο  και μεα στραφηκε στην τηλεοραση.

Αληθεια, θα μπορουσαμε να χαραξουμε μια γραμη που διαχωριζει αυτες τις δυο εποχες;  Για παραδειγμα, ποια ηταν η τελευταια ταινια οπου ο Κωνστανταρας πηγε στα μπουζουκια να δει το Ζαμπετα; Ποια ηταν η πρώτη τανια οπου δεν υπαρχουν μποουζουκια;

 

[Wally]

Ως απολυτα μη ειδικος, θα ριξω σκορπιες σκεψεις (και μαλιστα απο κινητο).

Νομιζω οτι η χαωδης διαφορα 60 vs 85 ισως εξηγειται απο τις δυο ενδιαμεσες μεσοπεριοδους...

Μεχρι τα τελη 60 νομιζω οτι το σινεμα στηριζοταν σε σεναριο (αλλοτε καλο,αλλοτε κακο ή κλισε) αλλα ειχε σχεδον παντα καλες "πεννες" απο πισω. Θεατρικη γραφη. Ηθοποιοι και συγγραφεις ηξεραν απολυτα τα ορια που τους επιτρεπονταν να κινηθουν.  Επισης ο ηθοποιος μαθαινε με το καλο και το ασχημο να εχει μαστερ σε ενα ευρος ρολων στα μπουλουκια και τα θεατρα με τις 4 παραστασεις την ημερα. Σαν στρατος. Και ετσι πχ μπορουσε ο σκηνοθετης να αφησει τον Χατζηχρηστο να κανει οτι του κατεβει στο Μπακαλογατο, χωρις να ανησυχει και ταυτοχρονα να βγαινει ενα συμβατο με τα τοτε ηθη stand up comedy. Ουτε τοτε υπηρχαν budget και επεφτε η ασυλληπτη λογοκρισια. Ας φανταστουμε τι θα βλεπαμε απο μια uncut Συνοικια το Ονειρο!

Επι επταετιας εγινε το οξυμορο. Τα ηθη χαλαρωσαν. Εκει ειναι και η δικη μου αγαπημενη περιοδος του Ελληνικου σινεμα. Τα budget ανεβηκαν. Ειχαμε πολυ εγχρωμο. Ομορφη φωτογραφια. Ομορφη Ελλαδα. Γειτνιασμα με Αμερικανικο και Ιταλικο σινεμα. Βγηκε και πολυ φολα φυσικα.

Με το τελος της επταετιας, αρχισε το καψιμο μαγισσων, λες και ειχε κατεβασει τα τανκ ο Πρεκκας. Μεθοδικη πολεμικη και γελοιοποιηση εξαιρετικων ταινιων και πρωταγωνιστων. Αρχισε η κρατικα επιδοτουμενη αντιδραση στο παλιο σινεμα. Δυστυχως μεγαλοι πρωταγωνιστες επεσαν στη φακα του συστηματος (πχ ο αγαπητος Βεγγος) και χρησιμοποιηθηκαν στη προβολη μιας μαυριλας. Η Ελλαδα των οικονομικων αλματων, των ξεκλειδωτων πορτων, της παραγωγης...εμφανιζοταν κρανιου τοπος. Οταν επεσε η πραγματικη μαυριλα παντως, πολλοι εκ των τοτε πρωτοπαληκαρων, μουγκα. Ευτυχως ειδαμε και σε αυτη τη περιοδο ταινιαρες (Χρωματα της Ιριδας, αρκετα φιλμ του Νικολαιδη,του Βαφεα κτλ).

Ο κοσμος εφυγε απο τα σινεμα και οι παραγωγοι μπαινοντας στα 80s επρεπε να φερουν κοσμο μεσα για να γεμισει και το τσουκαλι. Αναγκαστικα πηγανε προβοκατορικα μιας και ηταν πλεον βιοποριστικο το θεμα. Βρισιδι, μπουτι, στηθος και το σεναριο σε δευτερη μοιρα.

Την κασα την εκλεισε το VHS.

Αρα: 60s μηδεν budget, ορια, εγγυημενη πελατεια, φυσιολογικη εξελιξη - 80s μηδεν budget, κανενα οριο, ελαχιστη πελατεια, μεθεορτιο Ελληνικου κινηματογραφικου εμφυλιου.

Καπως ετσι τα εχω στο κεφαλι μου.

 

[foutix]

Πολύ εύστοχα σχόλια που γράφτηκαν παραπάνω, κατά τη γνώμη μου. 

Δηλώνω και εγώ μη ειδικός επί κοινωνικών και κινηματογραφικών θεμάτων.

Το βασικο μου ερώτημα, σχηματικά, είναι πώς από τον Λογοθετίδη του 1955 και το μουστοκούλουρο του (ούτε γάτα ούτε ζημιά) φτάνουμε το 1985 στον Ψάλτη που καβαλάει οτι βρει μπροστά του (καβαλάρης των FM) σε μια παγίδα από τον μπάρμπα του, μπας και τα τεζώσει, στον χαρακτήρα που υποδύεται. Με άλλα λόγια και ο Παπαγιαννόπουλος έλεγε την περίφημη ατάκα χουφτωσ τη, χουφτωσ τη το 67, ενώ ο Ψάλτης το 82 έβαζα κανονικά χέρι σε καμαριέρα.

Ο προβληματισμός μου δεν είναι ηθικοπλαστικός και αντιλαμβάνομαι οτι η ιστορία δεν μεταβάλλεται γραμμικά, αλλά με ενδιέφερε να μάθω τις αλλαγές που συνέβησαν την περίοδο εκείνη και να ακούσω τις διάφορες σκέψεις και απόψεις. 

 

[Bambinella]

Η αλλαγη που εγινε ειναι μονο μια, αλλα σαρωτικη: Σεξουαλικη επανασταση, οχι μονο στη χωρα μας, αλλα σε σχεδον παγκοσμιο επιπεδο.

Ξεκινησε απο Αγγλια και Αμερικη τα πρωτα χρονια της δεκαετιας του '60 και ηρθε σε εμας γυρω στο 1966. Απο εκει και περα αλλαξαν οχι μονο οι ταινιες, αλλα κοινωνιες ολοκληρες, τροπος σκεψης αιωνων, τα παντα. Ηρθε και σαρωσε.

 

[Nemo]

Γιατί έχω την εντύπωση ότι  ο ελληνικός κινηματογράφος κάποια στιγμή διχάστηκε προκειμένου  να υπηρετήσει  στρατευμένα είτε το απόλυτο  κέρδος είτε διαφορετικών στεχεύσεων κομματική(πολιτικο-κοινωνική)   αλλά  και "εθνική"  προπαγάνδα  και σκοπιμότητες   πάντοτε  συντριπτικά  εις βάρος του πραγματικού του ρόλου   και  σε συνδιασμό με την είσοδο  της τηλεόρασης   ........ είχαμε  τα γνωστά αποτελέσματα .

 

[elsint17]

Η αλλαγη που εγινε ειναι μονο μια, αλλα σαρωτικη: Σεξουαλικη επανασταση, οχι μονο στη χωρα μας, αλλα σε σχεδον παγκοσμιο επιπεδο.

Ξεκινησε απο Αγγλια και Αμερικη τα πρωτα χρονια της δεκαετιας του '60 και ηρθε σε εμας γυρω στο 1966. Απο εκει και περα αλλαξαν οχι μονο οι ταινιες, αλλα κοινωνιες ολοκληρες, τροπος σκεψης αιωνων, τα παντα. Ηρθε και σαρωσε.

οχι εγω πιστευω το αντιστροφο ολες οι ελληνικες κωμωδιες της εποχης εκεινης ειχαν να κανουν με το τελικο απωτερο σκοπο που ηταν ο γαμος,εξου και το χαπι εν στην εκκλησια.οταν αυτο επαψε να ειναι της εποχης επρεπε να βρεθουν αλλα θεματα,αυτο θα συνεβαινε ειτε υπηρχε σεξ,επανασταση ειτε οχι.οι κοινωνικες δομες εχει σημασια που συντελεστηκαν ,οι χειραφετηση της γυναικας,και ολα αυτα.αυτα οσο αναφορα την θεματολογια,τωρα απο ηθοποιους χαθηνα τα μαγαλα ονοματα,δεν ξαναβγηκαν ,ο τελευταιος ηταν ο χρονης εξαρχακος,εξαιρεση ειναι μονο ο μουστακας και ο ψαλτης

 

[Rakeesh]

Κατι που εβλεπες κατα κορον στις κωμωδιες αρχων του 80 και δεν εβλεπες το 60, ηαν η σατιρα και η πολιτικη. Ενω οι ταινιες του 60 ειναι καπως "αχρονες", πολλες κωμωδιες του 80 βασιζονται σε φαινομενα των καιρων (φεμινισμος, ΕΟΚ, καμακια κλπ).

Νομιζω τα γεγονοτα που διαχωριζουν τις 2 εποχες ειναι πολιτικα: η πτωση της χουντας και κατοπιν η εκλογη του Παπανδρεου.

Ειχα μιλησει για ενα "μεταβατικο σταδιο". Σκεφτηκα οτι το "Γκαρσονιερα για 10" ειναι μια ταινια που εχει λιγο και απ τις δυο εποχες και σε καπια σημεια μου φερνει λιγο σε (μεταγενεστερη) βιντεοταινια. Πρωταγωνιστει ο "παλιος" Εξαρχακος (στους λιγους πρωταγωνιστικυς του ρολους) ενω πλαισιωνεται απο καστ της νεας εποχης (Καλεση, Τζεβελεκος κλπ)

(ελπιζω να βγαζουν νοημα αυτα που λεω :Ρ)

 

[elsint17]

1@foutix[/USER] Βεβαια, δεν υπαρχει συγκριση μεταξυ Παπαγιαννοπουλου και Ψαλτη, σε ολα τα επιπεδα κατ' εμε, αν θελουμε να δωσουμε ενα παραδειγμα.

Τωρα ομως, αν οι παλιοι ηθοποιοι επαιζαν και σε ταινιες του '80 πιστευω πως καλλιστα θα βωμολοχουσαν, και σιγουρα το εχουν ηδη κανει καποιοι απο αυτους. Για παραδειγμα, στις βιντεοταινιες που κυκλοφορησαν την ιδια εποχη, κλασικοι ηθοποιοι εριξαν πολυ το επιπεδο τους. Επαιξαν σε αθλιες παραγωγες, συνεργαστηκαν με σκηνοθετες της πλακας, και καποιοι βωμολοχησαν. Επειδη τοτε αυτο εθεωρειτο ως εξυπνο χιουμορ, επειδη το σεναριο ηταν στειρο απο καλες ατακες, και γιατι εν τελει αυτο απαιτουσε το κοινο στο οποιο απευθυνονταν.

Παντως, μια που ανεφερες τον Κωνστανταρα, βωμολοχει κι αυτος και μαλιστα σε ταινια του 1965. Στο Τζενη - Τζενη πεταει μια βρωμικη λεξη στη σκηνη του πρωινου μετα την πρωτη γαμηλια νυχτα του πρωταγωνιστικου ζευγους...

δηλαδη για ονομα του θεου και της παναγιας και του αγιου πνευματος και και

ε για μια μονο "βρωμικη" λεξη ;σε μια ολοκληρη ταινια; σιγα τον πολυελαιο μην ειμαστε υπερβολικη και συγνωμη μπαμπι

Κατι που εβλεπες κατα κορον στις κωμωδιες αρχων του 80 και δεν εβλεπες το 60, ηαν η σατιρα και η πολιτικη. Ενω οι ταινιες του 60 ειναι καπως "αχρονες", πολλες κωμωδιες του 80 βασιζονται σε φαινομενα των καιρων (φεμινισμος, ΕΟΚ, καμακια κλπ).

Νομιζω τα γεγονοτα που διαχωριζουν τις 2 εποχες ειναι πολιτικα: η πτωση της χουντας και κατοπιν η εκλογη του Παπανδρεου.

Ειχα μιλησει για ενα "μεταβατικο σταδιο". Σκεφτηκα οτι το "Γκαρσονιερα για 10" ειναι μια ταινια που εχει λιγο και απ τις δυο εποχες και σε καπια σημεια μου φερνει λιγο σε (μεταγενεστερη) βιντεοταινια. Πρωταγωνιστει ο "παλιος" Εξαρχακος (στους λιγους πρωταγωνιστικυς του ρολους) ενω πλαισιωνεται απο καστ της νεας εποχης (Καλεση, Τζεβελεκος κλπ)

(ελπιζω να βγαζουν νοημα αυτα που λεω :Ρ)

σωστα αυτα που λες ναι ισχυουν ,ειχαν και πολτικη θεματολογια αλα δεν εχει να κανει με την πτωση της χουντας,λιγες ταινιες εχουν αφορμη και αιτια αυτο,απλα επρεπε αμηχανα νομιζω στην αρχη να επιλεξουν θεματα και ετσι αναμεσα σαυτα ηταν και πολιτικα και τα καμακια που ειπες,γκομενες-οι,φαρσες με σχολεια ,το νεφος ,ανεργια κτλ

οοσ για το "γκαρσονιερα για 10 " εχεις δικιο ο χρονης πρεπει να παντρεψει την αδερφη του,για την ακριβεια να βρει χρηματα να κανει επιχειρηση ο γαμπρος του που ειναι καταλοιπο προηγουμενης εποχης και απο την αλοι γκομενες πολλες,κομπινες κτλ απο το καστ ειναι μονο ο εξαρχακος,απο παλιους,ο ηλιοπουλος ειναι σπεσιαλ-γκεστ σε μια μονο σκηνη,και η αρβανιτη ειναι ουσιαστικα απο τον παλιο.ο φιλιππισης επαιζε βασικα μικρους ρολους

 

[foutix]

Στην γκαρσονιέρα για 10 φαίνεται καθαρά το χάος ανάμεσα στους νέους και τους παλιούς ηθοποίους. Ο Ανδρεάς Φιλλιπίδης πραγματικά κεντάει σε αυτή την ταινία σαν Αποστόλης, ενώ το αδέρφι Μιχαλόπουλος μένει στο βασικά καλησπέρα σας... Επιπλέον, το σχετικό τραγουδάκι που την βάζει όλη έχει κι αυτό τη σημασία του... 

Η καθίζηση στην ποιότητα των σεναρίων από το 75 θεωρώ οτι είναι άθροισμα επίμερους γεγονότων. Βεβαίως το κύμα της σεξουαλικής απελευθέρωσης επηρέασε με διαφορά φάσης την ελληνική κοινωνία, αλλά δε νομίζω οτι ήταν η κύρια αιτία. 

Ενώ θεωρώ σημαντική την παρατήρηση του Wally σχετικά με το οτι οι παλαίοτερες ταινίες ήταν ήδη πετυχημένες θεατρικές παραστάσεις από μεγάλες σεναριακές-συγγραφικές πένες, κάτι που δεν συμβαίνει την επόμενη περίοδο.

 

[Bambinella]

Σκεψου ομως, 1@foutix[/USER] οτι τα θεατρικα εργα και τα σεναρια γραφονταν το '50 και το '60 με βαση καποιους κωδικες που δεν ειχαν σπασει ακομα.

Δεν ξερω πως θα εγραφαν αυτοι οι ιδιοι ανθρωποι τα κειμενα τους, αν η σεξουαλικη επανασταση ειχε ηδη συμβει.

 

[foutix]

Ήθελα να πω οτι π.χ. ο ηλιας του 16ου προτού γυριστεί ταινία είχε ήδη παρουσιασθεί στο θέατρο κάνα 2 χρόνια πιο πριν και μάλιστα υπήρχε το feedback από το κοινό σχετικά με τα σημεία του έργου που είχαν επιτυχία. Κατά τη γνώμη μου οι ταινίες μετά το 50 κατά πλειοψηφία ήταν μεταφορές πετυχημένων θεατρικών έργων τα οποία να μην ξεχνάμε είχαν σαν κύριο σκοπό να σκορπίσουν χαρά σε έναν πληγωμένο λαό ενθέ κακείθεν.

Και τώρα που γράφω θυμάμαι και το άτσαλο πέσιμο του κυρίου Μακρυκώστα στην καμαριέρα, ενώ στο τζιπ περίπτερο και αγάπη ο Γκιωνάκης προσπαθεί να "παρασύρει" στην παραλία μια άβγαλτη κορασίδα..

 

[Bambinella]

Υπηρξαν πολλες πετυχημενες μεταφορες θεατρικων εργων στο κινηματογραφικο πανι. Αυτο ειναι αληθεια. Υπηρχε μια βαση.

Απο την αλλη ομως, υπηρξαν και παρα πολλες αλλες παλιες ταινιες με εξισου μεγαλη επιτυχια που δεν ειχαν τη βαση αυτη και μαλιστα ηταν οι περισσοτερες, αν σκεφτουμε οτι κυκλοφορουσαν εκατονταδες ταινιες το χρονο. Π.χ. οι ταινιες με τον Βεγγο λατρευτηκαν χωρις να υπαρχει κανενα θεατρικο υποβαθρο πισω απο αυτες.

Τωρα οσον αφορα τον Ηλια του 16ου, και αυτη η ταινια οπως και Οι γαμπροι της Ευτυχιας και Ο Κλεαρχος η Μαρινα και ο κοντος, για να δωσω αλλα δυο παραδειγματα, ξαναγυριστηκαν προσφατα πατωντας στις παλιες, και σιγουρες υποτιθεται, κινηματογραφικες επιτυχιες. Καμια ομως δεν καταφερε να αγγιξει την ποιοτητα των πρωτων, ουτε και την αποδοχη τους απο το κοινο.. Θελω να πω λοιπον, οτι η οποια βαση παει περιπατο οταν οι εποχες αλλαζουν.

 

[foutix]

Μα τα θεατρικά απείχαν 2-3 χρόνια από την αντίστοιχη ταινία. Θέλω να πω, ήταν σύγχρονισμενα τα θεατρικά με τις ταινίες. Επιπλέον ειδικά για τα remakes και για τον Ηλία του 16ου, όλοι οι ηθοποιοί του 60 ήταν άνθρωποι που είχαν βιώσει τη φτώχεια και τις στερήσεις και αυτό περνούσε στο παίξιμο τους. Αυτό τις κάνει μοναδικές και γι αυτό τις προτιμάμε έναντι των remake. Αλλά και στα πιο ανάλφρα γαμπροί της ευτυχίας κτλ, σήμερα δεν υπάρχουν τα ήθη των εποχών εκείνων. Θέλω να πω μας αρέσουν οι παλιές γιατί αντανακλούν τα ήθη της εποχής τους, και τελικά αυτά σατυρίζουν και εκείνες. Δε νομίζω οτι στις μέρες μας υπάρχουν πολλές δεσποινίδες ετών 39 που ο αδελφός τους αγκομαχά να τις παντρέψει...για να παντρευτεί και αυτός μετά.

BTW το τελείωμα του κλασικού Ηλία είναι κάπως άγαρμπο και το τελείωμα του νεόυ Ηλία θεραπεύει αυτή την αδυναμία. Και εδώ για μένα κρύβεται μια λεπτομέρεια για την κάθε εποχή και τους σεναριογράφους. Στην ταινία του 59 το τέλος συνάδει με τη λογική οτι "μπλέξαμε σε μια ιστορία σαν γίναμε απατεώνες και ευτυχώς που δεν πήγαμε φυλακή ανεξάρτητα αν πράγματι χρειαζόμασταν τα χρήματα για να επιβιώσουμε και οι τρεις (προσοχή όχι να πλουτίσουν)" στην δε νέα έκδοση επιδρά το περί δικαίου αίσθημα όπου και την γλιτώνουμε, αλλά και μέσω συμπτώσεων τα καταφέρνουμε να του τα πάρουμε του τοκογλύφου...

 

[elsint17]

εγω πιστευω οτι αυτες οι ταινιες δεν εχουν περαση σημερα οχι γιατι ειναι εκτος εποχης (γιατι και αυτο δεν ισχυει τις εκσυχρονησαν τρομαρα τους) αλλα γιατι λειπει το γνησιο κωμικο ταλεντο του αυλωνιτη,χατζηχρηστου και ολων αυτνω μην αναφερω ονοματα